LOGINShare
น่าอาย…
Last Updated:
2025-05-08 03:22:23สิ่งที่เธอไม่อยากทำและหลีกเลี่ยงมาได้เป็นอาทิตย์สุดท้ายมันก็มาถึง… พ่อของเธอพาเธอมาที่บ้านเพื่อนของท่าน.. บ้านหลังใหญ่ถึงใหญ่มาก พ่อบอกกับเธอว่าจะพาเธอมาหาว่าที่คู่หมั้นของเธอ.. ถามว่าเธอควรจะดีใจไหม.. ถามว่าเธอรู้สึกยินดีไหม? ถ้าเธอตอบออกไปว่าไม่เลยสักอย่าง ไม่ดีใจ ไม่ต้องการแต่งงาน.. พ่อจะฟังเธอรึเปล่า… ก็คงไม่
ตึกตึกตึก…
“อ้าว.. เข้ามาๆ รอตั้งนาน.. น้องมิ้นท์ใช่ไหมลูก.. ไม่ได้เจอตั้งนานเป็นสาวแล้ว.. สวยนะเนี่ยเรา…”
“สวัสดีค่ะคุณลุง..”
เธอจำได้ว่าคุณลุงท่านนี้เป็นเพื่อนพ่อ.. เมื่อก่อนตอนเด็กๆ พ่อมักจะหิ้วเธอและพี่มายด์มาที่นี่ด้วยเสมอ.. ทุกครั้งที่มาเธอมักจะเจอพี่ชายที่น่ารักทั้งสามคน พวกพี่ๆ นิสัยดีมากเพียงแค่พวกเธอมาพวกพี่ๆ ก็รีบหาขนมและชวนพวกเธอไปเล่นที่ศาลาริมน้ำทันที.. เธอยอมรับว่าเมื่อก่อนมันสนุกมาก เธอมีความสุขสุดๆ แต่เมื่อพวกเราทุกคนเติบโตขึ้น.. กาลเวลามันก็ทำให้ความสุขที่แท้จริงของพวกเราจางหายไป…
“ลุงอะไรกันต่อไปต้องเรียกพ่อนะ.. ต้องหัดเรียกว่าพ่อได้แล้ว…”
“ขอบใจนะที่ช่วยพวกเรา…”
ตกลง.. สาเหตุที่ทำให้เธอต้องแต่งงานกับลูกชายคุณลุงคืออะไรกันแน่.. จนป่านนี้พ่อของเธอก็ยังไม่บอกเธอถึงสาเหตุนั้นๆ เลย.. แล้วทำไมไม่ให้พี่มายด์แต่งล่ะ พี่มายด์เองก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้วเหมือนกันทำไมพ่อถึงไม่ให้เป็นหน้าที่ของพี่มายด์
“เรื่องแค่นี้เอง.. เมื่อก่อนตอนที่ฉันไม่มีแกยังช่วยฉันจนมาถึงทุกวันนี้.. ถ้าเรื่องไหนที่เราช่วยกันได้เราก็ต้องช่วยสิวะ.. ไปๆ ไปกินข้าว ลูกชายของฉันมันมารอนานแล้ว.. คงจะตื่นเต้นที่จะได้เจอว่าที่เจ้าสาวแน่ๆ ..”
“ไปๆ น้องมิ้นท์ลูก..”
……
ครืด…
“สวัสดีครับคุณลุง..”
น่าเบื่อสุดๆ เขาต้องมานั่งรอรับแขกบ้านแขกเมือง… สำคัญที่สุดในสามแดนโลกธาตุแล้วมั้งนั่น…
“สวัสดีลูก.. หล่อนะ ร่างกายกำยำมากๆ .. ต่างจากพ่อเราตัวผอมราวกับขี้ยา.. ฮ่าๆๆ”
หึ…
“ไอ้พงศ์ เมื่อก่อนแกก็ไม่ต่างกันเว้ย.. มาๆ คุยเล่นกันพอแล้ว มากินข้าวๆ .. วันนี้ลุงสั่งให้นวลทำกับข้าวเอาหลายอย่างหวังว่าหนูจะชอบนะ…”
^_^
“หนูอยู่ง่ายกินง่ายค่ะคุณลุง..” เธอไม่ใช่คนที่เรื่องมากในการกินและการนอน.. เธอยังไงก็ได้แค่มีที่เอาไว้ซุกหัวนอน มีอาหารให้กินและทำให้เธออิ่มแค่นี้ก็พอแล้ว..
“เห็นแก่กิน…”
เอ๋…..
เมื่อกี้เธอได้ยินว่าเห็นแก่กิน.. หรือว่าเธอหูฟาด? น่าจะหูฟาดแหละ..
….
ตอนนี้เธอเดินออกมานอกบ้านกับพี่เขา.. พี่ไคล์ เธอเองก็จำไม่ค่อยได้หรอกว่าใครเป็นใคร ครั้งล่าสุดที่เธอเจอพวกพี่ๆ เขาเธออายุสิบสี่เอง.. หลังจากนั้นก็ไม่ได้มาเล่นกับพวกพี่ๆ อีกเลย ที่นี่ยังสวยเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือต้นไม้สูงใหญ่ขึ้นกว่าเก่า.. และมันร่มรื่นมากๆ ด้วย..
“นั่งสิ..”
^_^
“ค่ะ…” พี่ไคล์หล่อ เข้ม เสียงก็แบบ.. เวลาที่พี่ไคล์พูดบางครั้งมันก็ทำให้เธอรู้สึกเขินนะ.. น้ำเสียงของพี่ไคล์ช่างมีเสน่ห์มากจริงๆ ..
“เธอรู้เรื่องนี้มาก่อนรึเปล่า?”
“เรื่องอะไรเหรอคะ?” นั่นสิเรื่องอะไรหว่า…
“เรื่องแต่งงาน…”
“พึ่งทราบค่ะ มิ้นท์กลับมาถึงเมืองไทยยังไม่ถึงสองอาทิตย์เลยค่ะ คุณพ่อโทรไปหามิ้นท์และบอกว่าที่บ้านมีปัญหาให้แล้วให้มิ้นท์กลับมาด่วน..”
“ไม่รู้สินะ.. แต่จะว่าไป.. เธอไม่คิดจะขัดแย้งหรือพูดอะไรสักอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยเหรอ? หรือว่าที่จริงเธอเองก็อยากแต่งงานจนตัวสั่น…”
0_0
“ไม่.. ไม่ใช่ค่ะ.. ไม่ใช่อย่างนั้น… มิ้นท์…”
“ถ้าไม่ใช่อย่างนั้นทำไมเธอถึงไม่พูดอะไรสักอย่างที่จะไม่ทำให้เธอต้องมาแต่งงานกับฉันล่ะ? หรือว่าเธอชอบฉัน? ฉันจะบอกอะไรให้นะ.. ฉันไม่ได้ยินดีหรือชอบใจในการที่จะต้องมาถูกจับคลุมถุงชนเลยสักนิด.. ชีวิตฉัน ฉันสามารถหาเมียเองได้และคนนั้นก็ไม่ใช่เธอ.. ถ้าเธอยินยอมที่จะแต่งงานกับฉัน.. นั่นแสดงว่าเธอเองก็ไม่ต่างจากการขายตัวเองให้กับฉัน…”
นี่.. พี่เขาจะไม่ให้เธออธิบายหรือพูดอะไรเลยเหรอ? เธอน่ะเหรอชอบ เธอน่ะเหรอยินยอม.. ไม่เลย ไม่เลยสักนิดแต่เธอทำอะไรได้รึเปล่า? เปล่าเลย ทำไมเรื่องบ้าๆ ต้องมาตกอยู่ที่เธอด้วยเล่า.. มันไม่ยุติธรรมกับเธอเลยสักนิด.. ไม่ยุติธรรม…
~~~~~~ “คุณพ่อคะ.. หนูไม่อยากแต่งงาน..” หลังจากที่เธอถูกคำพูดของพี่ไคล์ทำให้เธอต้องอับอายแล้วเธอก็ต้องเอาคำพูดนั้นกลับมานั่งคิดอยู่นานสองนาน.. และเมื่อเธอคิดดีแล้วเธอก็ต้องพูดกับพ่อของเธอ.. เธอต้องการให้พ่อรู้ว่าเธอเองก็ไม่ยินยอมกับเรื่องนี้เช่นกัน..
“อย่ามาพูดไร้สาระแบบนี้นะมิ้นท์ เรื่องนี้เราคุยกันเรียบร้อยแล้ว และเจ้าติก็รับปากแล้วยังไงก็ต้องแต่งงาน เรื่องนี้ยังไงก็ต้องเกิดอยู่ดี.. ถ้ามิ้นท์ไม่อยากให้ครอบครัวเราล่มจม.. แต่งงานซะ..”
“แต่พ่อคะ.. พี่ไคล์เขาเองก็ไม่ได้อยากแต่งงานนะคะ..”
“แล้วยังไง? ในเมื่อเจ้าติจัดการแล้ว ยังไงก็ต้องแต่ง.. เราจะไม่คุยเรื่องนี้กันอีก.. ไปนอนได้แล้ว..”
อีกแล้วสินะ… เธออีกแล้ว อะไรก็เธอ.. ทำไมทุกอย่างต้องเป็นเธอเสมอ…
Latest chapter
Love Lie Lush (confused ) รักร้ายนายวิศวะ พบเจอ…
เธอลองๆ คุยกับพ่อแล้วแต่ดูเหมือนพ่อจะไม่ค่อยพอใจในสิ่งที่เธอท่านไปสักเท่าไร.. เธอน่ะอยากเป็นอิสระ อิสระที่แปลว่าไม่ต้องมายุ่งกับอีลุงข้างห้องคนนั้นอีก ไม่อยากเห็นไม่อยากเจอ เธออยากจะไปอยู่ที่ไหนสักที่ที่ไม่ต้องเจอใคร แต่เธอก็บอกกับพ่อไปนะว่าเธอจะแวะมาหาท่านบ่อยๆ แต่เพียงจบประโยคเท่านั้นพ่อก็ตวาดใส่เธอเสียงดังลั่น และบอกว่าเธอจะมาเห็นแก่ตัวแบบนี้ไม่ได้.. เพราะพี่มายด์ต้องเหนื่อยมากขนาดไหนกว่าจะเรียนจบมาได้ถึงขนาดนี้.. แล้วเธอล่ะ? ไม่เหนื่อยเหรอ? เธอก็เรียนนะ เธอทำงานไปเรียนไป มันย่อมเหนื่อยกว่าเป็นสองเท่าอยู่แล้ว.. ตอนนี้เธอเริ่มสับสนนะว่าตกลงพ่อน่ะใจดีกับเธอและเอ็นดูเธอบ้างรึเปล่า.. ตึกตึกตึก…“สวัสดีค่ะคุณตาคุณยาย..” เพราะยังไง.. ชีวิตของเธอก็ต้องก้าวไปข้างหน้าอยู่แล้ว เธอจะมาใส่ใจกับเรื่องเมื่อวานไม่ได้…“หนูมิ้นท์มาแล้ว.. มาๆ วันนี้ยายทำขนมใส่ไส้มาด้วย.. ไส้มะพร้าวนะลูก ตาพีทบอกอร่อยมากและนี่ตาพีทฝากมาให้…”“ให้หนูเหรอคะ? ..” อะไรนะ.. “ใช่ๆ ตาพีทฝากให้ยายเอามาให้น่ะ…”^_^“งั้นหนูขออนุญาตเปิดดูนะคะ…”0_0“สวยมากๆ เลยค่ะ.. หนูไม่เคยเห็นใครวาดรูปได้สวยมากขนาดนี้..” จริงนะ เธอพูดเร
Love Lie Lush (confused ) รักร้ายนายวิศวะ เซอร์ไพรส์
สุดท้ายเธอก็ต้องอยู่ที่คอนโดของลุงข้างบ้านอยู่ดี.. ตอนนั้นเธอก็อุตส่าห์บอกไปแล้วว่าเธอพร้อมไปอยู่ที่อื่นแต่ดูเหมือนว่าลุงข้างบ้านจะมีปัญหาหรือเพราะว่าเขาอยากจะให้เธอช่วยจ่ายค่าเช่าเหรอ? ไม่หรอกมั้งเพราะดูๆ แล้วเขาก็มีเงินเยอะกว่าเธอเยอะเลย.. ก๊อกๆ“ออกมาคุยกับฉันหน่อย…”เฮ้อ.. ไม่น่านึกถึงเลย.. นึกทีไรแล้วเธอรู้สึกว่าเขาคล้ายกับสัมภเวสี.. แค่คิดก็โผล่มาขอส่วนบุญแล้ว.. ตึกตึกตึก…แกร๊ก….“มีอะไรคะ?”“ออกมาคุยดีๆ หรืออยากให้ฉันเข้าไป?” ตึกตึก… แกร๊ก…“ว่ามาค่ะ” เป็นบ้าเหรอ? รึยังไง?“นี่เธอ.. ควรมีมารยาทกับฉันหน่อยนะ อายุของเธอก็ห่างจากฉันตั้งหลายปี.. และฉันเป็นเจ้าของคอนโดด้วย..”“เรื่องนั้นฉันทราบค่ะว่าคุณเป็นเจ้าของคอนโด.. ฉันก็เสนอคุณไปแล้วว่าฉันจะไปอยู่ที่อื่นแต่คุณก็คัดค้าน.. และที่คุณบอกว่าคุณอายุมากกว่าฉัน ฉันทราบดีค่ะว่าคุณแก่ แล้วการที่คุณมารบกวนวันหยุดของฉันแบบนี้.. มันดูไม่มีมารยาทนะคะ…”“นี่.. พ่อแม่เธอไม่สั่งสอนเหรอว่าควรจะพูดจากับคนที่มีอายุมากกว่ายังไง…”เล่นถึงพ่อถึงแม่เลยเหรอ? เธอจำได้ว่าตั้งแต่เธอเกิดมาไม่มีใครทำให้เธอต่อล้อต่อเถียงได้มากมายเช่นเขามาก่อน… เขาคือคนแ
Love Lie Lush (confused ) รักร้ายนายวิศวะ ใคร?
ตอนนี้เธอทำงานที่ All friends house แห่งนี้ได้เป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้ว.. งานที่ทำก็ไม่ได้เหนื่อยมากเลยสักนิดเพราะคุณตาคุณยายทุกท่านน่ารัก อัธยาศัยดี นิสัยดี ร่าเริง พวกท่านท่าเทียบๆ แล้วอายุอานามก็คงจะใกล้ๆ คุณตาคุณยายของเธอสินะ.. พวกท่านทั้งสองคนจะเหงารึเปล่า… คิดถึงจัง…“หนูมิ้นท์.. มานี้ๆ ยายมีมะยงชิดมาฝาก.. ดูสิคว้านเม็ดออกเรียบร้อย.. สวยไหม?”^_^“สวยค่ะ สีสวยมากๆ เลย เปรี้ยวไหมคะ? หนูไม่ได้ทานนานมากแล้วจำไม่ได้แล้วว่ารสชาติจะเป็นยังไง…” เธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ารสชาติมันจะออกมาเป็นยังไง เปรี้ยวไหม? เธอเคยได้ยินมาว่ามะยงชิดมีพี่น้องร่วมสาบาน… ฮ่าๆๆ พูดเล่นๆ เธอเคยได้ยินผ่านๆ หูมา มันน่าจะเป็นตระกูลมะ โดยมีรุ่นพี่ที่ใหญ่ที่สุดก็คือ มะม่วง รองลงมามะยงชิด ต่อมาก็มะปราง และลำดับสุดท้ายคือมะนาว.. ทุกอย่างเป็นผลไม้รสเปรี้ยวอมหวาน.. อันนี้เธอก็ลืมด้วยสิว่าเขาจัดอยู่ให้เป็นผลไม้ในตระกูลรสเปรี้ยวด้วยรึเปล่า.. แต่ก็เอาเถอะ อย่างน้อยเธอได้ก็กินมันอีก“ยายทำเอง.. ลองชิมสิ รับรองว่าหวาน..”“ขอบคุณนะคะ.. เดี๋ยวหนูไปจัดใส่จานมาให้นะคะ..” ห้านาทีต่อมา…“มาแล้วค่ะคุณยาย.. วันนี้คุณยายอารมณ์ดีนะคะ…”“
Love Lie Lush (confused ) รักร้ายนายวิศวะ สมัครงาน
เธออยู่ว่างๆ แบบนี้มาเกือบเดือนแล้วนะ.. วันๆ เธอก็ไม่ได้ทำอะไรเลยสักอย่างนอกจากตื่นนอน ทำกับข้าว กินข้าว อาบน้ำ ล้างจาน มีบ้างที่จะต้องซักผ้ารีดผ้าให้คุณชายท่าน.. ตอนนี้เธอเริ่มรู้ตัวแล้วว่าเธอแต่งงานกับเขาและฐานะของเธอคือคนใช้.. ถามว่าเธอชอบทำไม.. มันก็ไม่ได้ว่าเกลียดแต่ก็ไม่ได้ถึงกับชอบ เพราะเรื่องแบบนี้มันคือสิ่งที่เธอต้องทำประจำอยู่แล้วตอนที่เธอใช้ชีวิตอยู่สวิตเซอร์แลนด์คนเดียวเธอก็ต้องทำเองทุกอย่างอยู่แล้วสำหรับเธอมันเลยไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไรเลย..“ว่าไงคะคุณเหมียว…”“ว่างป่ะไปหาขนมกินกัน..”“แกว่างเหรอ?”“ว่างค่ะคุณนาย.. เร็วๆ จะให้ไปรับไหม..”“ไม่ต้องๆ เดี๋ยวนั่งบีทีเอไป”สามสิบนาทีต่อมา…“มิ้นท์.. ทางนี้..” ^_^ตึกตึกตึก..หมับ…“คิดถึงจัง..” “งั้นเราไปหาของอร่อยๆ กินดีกว่า…อากาศร้อนๆ แบบนี้.. ไอศกรีมกัน”อือ..บทสนทนาระหว่างเธอและเหมียวดังขึ้นเรื่อยๆ .. พวกเราไม่ได้เจอกันตั้งแต่กี่ปีแล้วนะ.. มันคงไม่แปลกถ้าพวกเราจะคิดถึงกันมาก เสียงหัวเราะและการพูดคุยของพวกเรามันทำให้เราคิดถึงวันเก่าๆ ตอนที่พวกเรายังเรียนอยู่ด้วยกัน… ตอนนั้นมันสนุกมากๆ ช่วงวัยเรียนเป็นอะไรที่ดีที่สุด พวกเ
Love Lie Lush (confused ) รักร้ายนายวิศวะ ฐานะอะไร…
หนึ่งเดือนต่อมา…งานเลี้ยงง่ายๆ ถูกจัดขึ้นที่บ้านของเขา.. จะว่างานเลี้ยงก็ไม่ใช่เพราะป้านวลเป็นคนทำกับข้าวและการจดทะเบียนสมรสถูกจัดแจงขึ้นที่บ้านของเขาโดยมีพ่อของฝ่ายหญิงและพ่อของฝ่ายเขาที่มาเป็นสักขีพยานไอ้น้องทั้งสองคนของเขามันก็ไม่ได้มาร่วมงานนี้เพราะมันอ้างว่าไม่อยากมากลัวโดนจับแต่งงาน.. ส่วนคนพี่.. ไม่โผล่หัวมาให้เห็นเลย.. เกลียด ตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกเกลียดคนบ้านนี้ยังไงก็ไม่รู้ ไม่ชอบขี้หน้า ไม่ถูกโฉลกเลยสักนิด..“คุณหนูมิ้นท์ทานเยอะๆ นะคะป้าทำสุดฝีมือเลย…”“ไม่ต้องเรียกคุณหนูหรอกค่ะ เรียกหนูว่ามิ้นท์เฉยๆ ก็ได้..” เธอรู้สึกว่าป้านวลนั้นอบอุ่นมาก ป้านวลเป็นผู้ใหญ่ที่ใจดีทั้งหน้าตาและการกระทำไม่เหมือนใครบางคน แก่ซะเปล่าแต่ทำตัวไม่น่าเคารพเอาเสียเลย.. เธอไม่ได้ว่าใครนะเธอไม่ได้เอ่ยชื่อออกมา..“แหม… ป้านวลรีบเลยนะครับ.. รีบทำคะแนนเหรอ? ไม่มีเกรดไม่มีคะแนนให้หรอกนะครับเพราะยังไงก็ไม่ผ่านการประเมินสำหรับผมตั้งแต่แรก..”เฮ้อ..ปากจัด ปากนี่คมเสียเหลือเกิน… เมื่อก่อนเธอเคยชื่นชอบเขานะ เขาเป็นพี่ชายที่แสนดีคนหนึ่งเลยละ แต่ทำไมนะ กาลเวลาทำไมถึงทำให้คนที่เธอเคยปลาบปลื้มถึงเป็นคนแบบนี้ไปได้.
Love Lie Lush (confused ) รักร้ายนายวิศวะ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน…
เขาหวังว่าเด็กคนนั้นจะเข้าใจในสิ่งที่เขาพูด.. แต่ปัญหาที่เขาจะต้องจัดการก็คือ.. พ่อเขา เมื่อสองวันก่อนเขาก็ทะเลาะกับพ่อใหญ่โตเรื่องการแต่งงานนี่แหละ.. พ่อของเขาบอกว่าถ้าเขาไม่แต่งงานกับเด็กคนนั้นพ่อจะถอดเขาออกจากการบริหารงานมหาลัยทันทีแล้วพ่อของเขาจะหาคนอื่นมาดูแลแทนและที่สำคัญพ่อก็จะถอดออกจากการเป็นคณะกรรมการจากเครือธุรกิจต่างๆ ของครอบครัว.. มันได้เหรอวะ เขาเองก็เป็นคนช่วยงานช่วยหาเงินให้ตลอด.. แล้วทำไมพ่อถึงเอาเรื่องนี้มาขู่ด้วย.. แต่ถ้าพ่อต้องการแบบนั้นเขาก็จะยอม.. ในเมื่อพ่ออยากลองดูว่าเขามีความสามารถในการหาเงินและบริหารมากน้อยแค่ไหน.. เขาก็จะทำให้พ่อดูเอง…ตึกตึกตึก…“แม่ง.. ทำไมมันอยากขนาดนี้วะ… ร้อนก็ร้อน.. กูเคยเป็นเจ้าของมหาวิทยาลัยชื่อดังเลยนะเว้ย..” แม่งเอ๊ย.. ที่บ่นๆ เนี่ยไม่ใช่อะไรนะตอนนี้พ่อถอดเขาออกจากการดูแลมหาวิทยาลัยแล้วและพ่อก็มาจัดการดูแลเอง.. ส่วนไอ้ทัตน่ะเหรอ.. มันก็ยังคงทำงานกับพ่อเขาอยู่.. แม่งลอยตัวเลยนะมึงไอ้ทัตคอนโด…เมื่อเขากลับมาถึงถึงคอนโดของเขา เขาก็รีบพาตัวเองไปยังห้องน้ำทันทีร้อนมาก การแว๊นบิ๊กไบค์ไปหางานทำ ถามว่าอายไหม.. ก็นิดหน่อยแต่แล้วยังไงในเมื่อ
Love Lie Lush (confused ) รักร้ายนายวิศวะ น่าอาย…
สิ่งที่เธอไม่อยากทำและหลีกเลี่ยงมาได้เป็นอาทิตย์สุดท้ายมันก็มาถึง… พ่อของเธอพาเธอมาที่บ้านเพื่อนของท่าน.. บ้านหลังใหญ่ถึงใหญ่มาก พ่อบอกกับเธอว่าจะพาเธอมาหาว่าที่คู่หมั้นของเธอ.. ถามว่าเธอควรจะดีใจไหม.. ถามว่าเธอรู้สึกยินดีไหม? ถ้าเธอตอบออกไปว่าไม่เลยสักอย่าง ไม่ดีใจ ไม่ต้องการแต่งงาน.. พ่อจะฟังเธอรึเปล่า… ก็คงไม่ตึกตึกตึก…“อ้าว.. เข้ามาๆ รอตั้งนาน.. น้องมิ้นท์ใช่ไหมลูก.. ไม่ได้เจอตั้งนานเป็นสาวแล้ว.. สวยนะเนี่ยเรา…”“สวัสดีค่ะคุณลุง..”เธอจำได้ว่าคุณลุงท่านนี้เป็นเพื่อนพ่อ.. เมื่อก่อนตอนเด็กๆ พ่อมักจะหิ้วเธอและพี่มายด์มาที่นี่ด้วยเสมอ.. ทุกครั้งที่มาเธอมักจะเจอพี่ชายที่น่ารักทั้งสามคน พวกพี่ๆ นิสัยดีมากเพียงแค่พวกเธอมาพวกพี่ๆ ก็รีบหาขนมและชวนพวกเธอไปเล่นที่ศาลาริมน้ำทันที.. เธอยอมรับว่าเมื่อก่อนมันสนุกมาก เธอมีความสุขสุดๆ แต่เมื่อพวกเราทุกคนเติบโตขึ้น.. กาลเวลามันก็ทำให้ความสุขที่แท้จริงของพวกเราจางหายไป…“ลุงอะไรกันต่อไปต้องเรียกพ่อนะ.. ต้องหัดเรียกว่าพ่อได้แล้ว…”“ขอบใจนะที่ช่วยพวกเรา…”ตกลง.. สาเหตุที่ทำให้เธอต้องแต่งงานกับลูกชายคุณลุงคืออะไรกันแน่.. จนป่านนี้พ่อของเธอก็ยังไม่บอก
Love Lie Lush (confused ) รักร้ายนายวิศวะ กลับบ้านเรา…
อยู่ๆ วันหนึ่งเธอก็ได้รับสายจากพ่อของเธอ.. พ่อของเธอโทรมาหาเธอและให้เธอกลับเมืองไทย… ตอนแรกเธอก็คิดว่าเธอจะกลับหลังจากที่พ่อโทรมาหาประมาณหนึ่งเดือนเพราะว่าเธอจะได้ทำเรื่องขอลาพักร้อนพอดี.. แต่เมื่อเธอลองฟังสิ่งที่พ่อของเธอพูดต่อมันเลยทำให้เธอต้องซึมขึ้นมาทันที.. สิ่งที่พ่อของเธอพูดมันทำให้เธอต้องทำเรื่องยื่นใบลาออกทันที.. ถึงแม้ว่าหัวหน้าของเธอจะเสียดายในตัวเธอมากแต่เธอก็ไม่สามารถปล่อยผ่านเรื่องที่พ่อของเธอคุยกับเธอในครั้งนี้ได้…สนามบินนานาชาติสุวรรณภูมิ…เพียงเท้าของเธอแตะถึงพื้นดินของประเทศไทยมันก็ทำให้น้ำตาของเธอถึงกับซึมทันที.. เธอไม่ได้กลับเมืองไทยเลยตั้งแต่เธอไปอยู่สวิตเซอร์แลนด์ เธอพยายามทำงานเก็บเงินและส่งเงินกลับบ้านให้พ่อของเธอทุกเดือน.. เธออยู่ที่นั่นไม่จำเป็นต้องใช้เงินอะไรมากมาย ดังนั้นเธอจึงมีเงินเก็บและส่งให้พ่อของเธอเสมอ…“มิ้นท์.. มิ้นท์… โอ๊ย.. คิดถึง…”^_^เหมียว.. เพื่อนรักของเธอ.. เธอได้บอกกับเหมียวว่าเธอจะกลับมาอยู่ไทยถาวรถึงแม้ว่าเหมียวจะตกใจแต่เหมียวก็ไม่ได้ถามอะไรมากนัก..“เหมียว..”หมับ…ฟอด ฟอด….“คิดถึงแก.. กลับกันเลยไหม.. จะให้ไปส่งที่บ้านเลยไหม…”“ไม่อ่ะ
Love Lie Lush (confused ) รักร้ายนายวิศวะ ปัญหาที่เขาไม่อยากจะแก้…
เอาจริงๆ เลยนะเขาไม่ค่อยชอบที่จะกลับบ้านสักเท่าไรเขาชอบอยู่ที่คอนโดส่วนตัวของเขามากกว่า… เพราะอะไรน่ะเหรอเพราะที่บ้านมันน่าเบื่อ เบื่อที่จะต้องฟังพ่อบ่น.. พ่อนะบ่นแต่คำเดิมๆ คำว่าอะไรน่ะเหรอ?“ถ้าฉันมีลูกสาวสักคนก็คงจะดี.. ชีวิตฉันคงจะทำอะไรผิดพลาดไปสักอย่างที่มีแต่ลูกชาย.. สร้างแต่ความวุ่นวายและปวดหัว.. ถ้าพวกแกคิดจะมีหลานนะฉันขอหลานสาวเยอะๆ ก็แล้วกัน.. หลานชายไม่ต้องนะหนวกหูน่ารำคาญ.. ไม่อยากจะคิดว่าถ้าเป็นหลานชาย.. เจ้าพวกนั้นจะได้เชื้อพ่อมันมามากขนาดไหน…”ถ้าเขาจะมีลูกนะเขาจะไม่มีลูกสาวเด็ดขาด เขาจะไปทำเด็กหลอดแก้ว เขาจะไปให้โรงพยาบาลช่วยเอาแค่ลูกชายพอ สาเหตุที่ไม่อยากมีลูกสาวเพราะเขาเองก็ไม่ใช่คนดีเขาทำกับผู้หญิงมาเยอะนั่นแหละเขากลัวว่าผลกรรมมันจะไปตกที่ลูกสาวของเขา..ตึกตึกตึก…“คุณไคล์.. คิดถึงจังคุณไคล์ของป้า…”หมับ…“ป้านวล… เป็นยังไงบ้างครับ..”“ไม่ดีค่ะ คุณไคล์ไม่กลับบ้านไม่คิดถึงป้า.. คุณหนูคนอื่นๆ ก็ไม่ค่อยกลับ.. ปล่อยคนแก่ให้รอนานแสนนาน.. ไม่รู้ว่าจะได้เจออีกทีวันไหนหรือคงจะได้เจออีกทีตอนงานศพป้ารึเปล่าก็ไม่รู้..”หึ…ดึงดราม่าซะงั้น..“โอ๋ๆ ก็มาแล้วไงครับแล้วไอ้สองตัวนั
You may also like
