เขาหวังว่าเด็กคนนั้นจะเข้าใจในสิ่งที่เขาพูด.. แต่ปัญหาที่เขาจะต้องจัดการก็คือ.. พ่อเขา เมื่อสองวันก่อนเขาก็ทะเลาะกับพ่อใหญ่โตเรื่องการแต่งงานนี่แหละ.. พ่อของเขาบอกว่าถ้าเขาไม่แต่งงานกับเด็กคนนั้นพ่อจะถอดเขาออกจากการบริหารงานมหาลัยทันทีแล้วพ่อของเขาจะหาคนอื่นมาดูแลแทนและที่สำคัญพ่อก็จะถอดออกจากการเป็นคณะกรรมการจากเครือธุรกิจต่างๆ ของครอบครัว.. มันได้เหรอวะ เขาเองก็เป็นคนช่วยงานช่วยหาเงินให้ตลอด.. แล้วทำไมพ่อถึงเอาเรื่องนี้มาขู่ด้วย.. แต่ถ้าพ่อต้องการแบบนั้นเขาก็จะยอม.. ในเมื่อพ่ออยากลองดูว่าเขามีความสามารถในการหาเงินและบริหารมากน้อยแค่ไหน.. เขาก็จะทำให้พ่อดูเอง…
ตึกตึกตึก…
“แม่ง.. ทำไมมันอยากขนาดนี้วะ… ร้อนก็ร้อน.. กูเคยเป็นเจ้าของมหาวิทยาลัยชื่อดังเลยนะเว้ย..” แม่งเอ๊ย.. ที่บ่นๆ เนี่ยไม่ใช่อะไรนะตอนนี้พ่อถอดเขาออกจากการดูแลมหาวิทยาลัยแล้วและพ่อก็มาจัดการดูแลเอง.. ส่วนไอ้ทัตน่ะเหรอ.. มันก็ยังคงทำงานกับพ่อเขาอยู่.. แม่งลอยตัวเลยนะมึงไอ้ทัต
คอนโด…
เมื่อเขากลับมาถึงถึงคอนโดของเขา เขาก็รีบพาตัวเองไปยังห้องน้ำทันทีร้อนมาก การแว๊นบิ๊กไบค์ไปหางานทำ ถามว่าอายไหม.. ก็นิดหน่อยแต่แล้วยังไงในเมื่อพ่อของเขาอยากจะลองดูว่าเขาจะสามารถหางานและหาเงินใช้เองได้รึเปล่า.. นี่ไงเขาก็กำลังทำให้เห็นอยู่.. แต่แม่งไม่ง่ายเลย.. การที่เขาเดินเข้าไปสมัครงานในตำแหน่งสูงๆ ตำแหน่งผู้บริหาร มันทำให้คนอื่นๆ ต่างพากันหัวเราะเขา ถึงแม้ว่าเขาจะจบปริญญาโทแล้วก็ตามแต่ไม่ได้มีแค่เขาแค่คนเดียวในประเทศที่จบนั่นเลยทำให้เขารู้สึกว่าการหางานนั้นแม่งโคตรน่ากลัวเลย.. ถ้าเป็นไปได้ในยุคสมัยแบบนี้ทุกคนต้องเกาะตำแหน่งและหน้าที่การงานของตัวเองเอาไว้ให้ดี.. เพราะเด็กจบใหม่มันเพิ่มขึ้นมากทุกวันๆ
ตืด… ตืด…
“ไอ้ทัต.. ช่วยคุยกับพ่อกูให้หน่อย…”
“คุณไคล์ก็ตกลงแต่งงานซิครับ.. แค่แต่งงานเอง ไอ้เมียเป็นของตัวเอง ว่าที่เมียออกจะน่ารักขนาดนั้นคุณไคล์จะคิดอะไรหนักหนา…”
“ไอ้ทัต.. มึงพูดง่ายนิมึงไม่ได้แต่งเองนี่หว่า กูไม่ได้รักยัยเด็กนั่นนะเว้ย แต่ถ้าเป็นคนพี่กูพร้อมแต่งเลย..”
“งั้นก็ไปถามสิ.. ไปถามเจ้าตัวเลยเพื่อความแน่ใจ.. คิดซิคิด…”
“เออว่ะ.. มึงพูดดีไอ้ทัต.. วันนี้มึงทำดี.. โอเค.. ตามนั้น..” ใช่.. เขาลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไงกัน..เขาจะต้องคุยกับมายด์
…..
กรุ๊งกริ๊ง…
ตึกตึกตึก….
“มายด์..” สวยว่ะ เมื่อก่อนน่ารักมาก แต่พอมาเจอวันนี้.. มายด์สวยมาก สวยสุดๆ
ตึกตึกตึก…
ครืด…
“สวัสดีค่ะคุณคือคุณไคล์ใช่ไหมคะ.. ฉันนีน่านะคะเป็นเพื่อนสนิทของมายด์.. พอดียัยมายด์นางมาไม่ได้ค่ะติดธุระ มายด์ฝากมาบอกว่า.. อย่าเอานางไปยุ่งกับเรื่องพวกนี้เลยค่ะ คุณพ่อของนางท่านตัดสินใจแล้วนั่นคือสิ่งที่เธอไม่สามารถขัดได้และมายด์เองก็คิดว่านั่นคือทางออกที่ดีที่สุด.. ฉันมาบอกแค่นี้.. ขอตัวนะคะ…”
ครืด…
“ลานะคะ…”
แค่นี้เหรอ? แค่นี้จริงๆ เหรอ? หึ.. กล้ามาก กล้าปฏิเสธคนแบบเขาอย่างนั้นเหรอ? แล้วเราจะได้เห็นดีกัน.. กล้ามาก คนเป็นพี่กล้าที่จะปฏิเสธเขา การที่เขายอมลดตัวลงมาคุยด้วยนั่นไม่ได้แสดงให้เห็นว่าเขายอมแพ้ แต่เขาแค่อยากจะหาทางออกที่ดีที่สุดก็เท่านั้นเอง.. มายด์.. เธอกล้าที่จะปฏิเสธฉัน.. ได้ซิ เธอและครอบครัวจะได้เห็นดีจากฉันแน่..
~~~~~
สุดท้ายเขาก็ต้องยอมรับการแต่งงานโง่ๆ นั่น เพราะอะไรน่ะเหรอที่ทำให้เขายอม.. เพราะมันไม่มีทางเลือกอื่นแล้วยังไงล่ะ เขาใช้เวลาสองเดือนเต็มๆ ที่ออกมาหางานทำเองแต่ไม่มีที่ไหนรับเขาเข้าทำงานเลยแม้แต่ที่บริษัทที่เคยยื่นหนังสือขอให้ทางมหาวิทยาลัยส่งนักศึกษาไปฝึกงาน.. ไอ้คนพวกนั้นมันยังไม่รับเขาเลย.. มันเอานักศึกษาของเขาไปใช้งานฟรีๆ และมีบางครั้งที่ไอ้เดนมนุษย์พวกนั้นมันเอานักศึกษาของมหาวิทยาลัยเขาไปตอก… แต่จะว่าพวกมันผิดก็ไม่ได้เพราะนักศึกษาบางคนก็ใจง่ายและติดหรูก็เลยสมยอมไอ้พวกเวรนั่น…
“ไง? มีอะไร?”
“พ่อครับ.. ผมตกลง..”
หึ…
“ก็ตอบตกลงตั้งแต่แรกก็สิ้นเรื่อง.. แล้วจะจัดงานแบบไหน?”
“ไม่จัดครับแค่จดทะเบียนสมรสและเลี้ยงกันในครอบครัวก็พอ.. เพราะถึงอย่างไรพวกเราก็ต้องหย่ากันอยู่ดี..”
“ฝันเหรอ? แกฝันเหรอว่าแกจะได้หย่า? ฉันต้องมีหลาน หลานน่ะแกเข้าใจรึเปล่า? ถ้าแกไม่มีหลานให้ฉันแกก็อย่าหวังเลยถ้าแกปล่อยให้หนูมิ้นท์หลุดมือฉันจะเอาหนูมิ้นท์ไปให้น้องแก..”
“พ่อครับ.. พ่อเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? พอหลุดจากพี่พ่อก็จะเอาไปให้น้องเนี่ยนะ? พ่อไม่สงสารผู้หญิงเหรอ?” เขาไม่คิดเลยว่าพ่อของเขาจะคิดแบบนี้.. พอเขาไม่แต่งงานและไม่มีหลานให้พ่อเขาก็จะเอายัยเด็กนั่นไปยัดเยียดให้กับไอ้สองหัวเน่านั่นเหรอ? พ่อเขาเป็นคนยังไงวะ
“ถ้าแกสงสาร.. ก็แต่งเองและรีบมีหลานให้ฉัน.. แค่หลานเองแกจะอะไรหนักหนา.. นอนด้วยกันสองสามครั้งแค่นั้นก็น่าจะท้องแล้วไหม”
สุด.. พ่อแม่ง.. สุด ตอนนี้เขาไม่รู้จะสงสารใครก่อนดีระหว่างตัวเขากับเด็กคนนั้น..
“ไม่เป็นไรครับ.. ผมจะพยายาม…”
หึ.. นี่คือจุดเริ่มต้นต่างหาก.. ฉันบอกเลยว่าเธอจะไม่ได้อยู่อย่างมีความสุขแน่นอน… ฉันจะเป็นเจ้ากรรมนายเวรให้เธอเอง ฉันจะเป็นเจ้ากรรมนายเวรให้ครอบครัวของเธอเอง.. ในเมื่อกล้าปฏิเสธเขาแบบนี้.. เขาจะเป็นคนเร่งกรรมให้กับครอบครัวนี้เอง.
เสียงคลื่นทะเลที่ซัดสาดเข้ามาที่ชายฝั่งพร้อมกับลมที่พัดพากลิ่นทะเลอันหอมสดชื่นทำให้ใครก็ตามที่ได้มาเที่ยวทะเลต่างก็ต้องชื่นชอบและผ่อนคลาย.. ตอนนี้เธอพาทุกคนมาเที่ยวทะเลจะว่าเธอพามาก็ไม่ถูก ต้องบอกว่ากั๊ฟพามามากกว่า.. กั๊ฟมาครอบครัวเขาและครอบครัวเธอมาเที่ยวทะเลตามที่เขาสัญญาเอาไว้… กั๊ฟเลือกเช่าบ้านพักตากอากาศริมชายหาดและมีพื้นที่ใช้สอยส่วนตัวสำหรับพวกเราเอาไว้ด้วย.. แม่แป้งบอกว่าจะออกไปซื้ออาหารทะเลกับพ่อของเธอ.. เพราะว่าพ่อน่าจะมีความรู้เกี่ยวกับการเลือกซื้อมากกว่าแม่แป้ง แม่แป้งทำอาหารเป็นแต่เลือกซื้อของไม่เป็นดังนั้นหน้าที่ในการเลือกซื้อก็เลยตกเป็นของพ่อเธอ…^_^“ว่าไงคะคนสวยของแม่… น่ารักเชียว.. กั๊ฟ.. ให้น้องอ้ายเดินเองบ้าง.. น้องอ้ายน่าจะชอบ..”“อีฟ.. เรากลัวเปลือกหอยจะบาดเท้าลูกนี่นา..”“แล้วยังไงกัน บาดก็บาดสิ มันคือเรื่องธรรมชาติที่เราเองก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้.. ให้ลูกได้ทำในสิ่งที่เจ้าตัวไม่เคยทำบ้างก็ได้เราจะคอยตามโอ๋ลูกไปตลอดไม่ได้นะกั๊ฟ…”“แต่เราเลือกที่จะหลีกเลี่ยงได้นิอีฟ…”เฮ้อ.. ก็เป็นซะแบบนี้ไง.. เวลาเธอจะทำอะไรเธอก็ต้องแอบอยู่เสมอ.. กั๊ฟน่ะหวงลูกมากเกินไป หวงจนบาง
จากวันนั้นมาถึงวันนี้เธอก็เรียนมาจนครบหนึ่งปีการศึกษาแล้วและเธอก็มีเพื่อนใหม่ที่ชื่อไชน์… ไชน์กับกั๊ฟชอบทะเลาะกันมาก และสิ่งที่ทำให้เธอตกใจก็คือไชน์เป็นว่าที่คู่หมั้นของคิม… ซึ่งเรื่องนี้เธอกับกั๊ฟก็พึ่งจะรู้ได้ไม่นานส่วนไชน์ก็พึ่งจะได้เจอกับคิมไม่นานเหมือนกัน.. แต่เธอขอบอกเลย พูดตามความคิดของเธอเลยนะ.. คิมน่าจะเอาไชน์ไม่อยู่หรอก.. ไชน์เป็นผู้หญิงที่มั่นใจในตัวเองมากๆ มีความคิดเป็นของตัวเองขั้นสุด แล้วตอนนี้เธอคิดว่าลูกสาวของเธอเริ่มติดน้าไชน์มากๆ ด้วย ทุกครั้งที่แวะมาหาเธอที่บ้านไชน์มักจะหอบหิ้วของเล่นของกิน เสื้อผ้าและอะไรต่อมิอะไรมาให้น้องอ้าย.. ไชน์มีมุมที่น่าเสมอเวลาที่เจ้าตัวเล่นกับเด็ก.. ไชน์ชอบพูดกับเธอว่าไชน์อยากมีลูกเยอะๆ ด้วยความที่ไชน์เองเป็นลูกสาวคนเดียว.. จะว่าคนเดียวก็ไม่ใช่ คือแม่ของไชน์มีแค่เธอคนเดียวแต่ไชน์มีพี่ชายพี่สาวต่างแม่อีกสองคนแต่ก็ไม่ได้สนิทกันมากเพราะพวกพี่ๆ อายุต่างจากไชน์เยอะอยู่พอสมควรจะมีก็แค่พี่สาวที่พอคุยกันได้บ้างแต่ก็ไม่ถึงกับสนิทดังนั้นเธอจึงถูกตามใจจากคนเป็นพ่อและคนเป็นแม่มากๆ เธออยากได้อะไรก็ต้องได้ เธออยากทำอะไรเธอก็จะทำ แต่ไชน์เป็นคนที่นิสัยดีส
ตื่นเต้นมากๆ เลย.. วันนี้เป็นวันเปิดเทอมครั้งแรกเธอรู้สึกตื่นเต้นสุดๆ การที่เธอต้องกลับมาเรียนที่นี้โดยไม่มีบอมเพื่อนสนิทของเธอบางครั้งมันก็น่ากลัวอยู่นะและด้วยที่เธออายุเยอะกว่าคนอื่นๆ ในคลาสด้วย.. มันทำให้เธอทำตัวไม่ค่อยถูก…“ณิชา จิตขจร..”“มาค่ะ…” เปิดเทอมวันแรกมันมักจะตื่นเต้นแบบนี้สินะแต่ทุกครั้งมันไม่ค่อยกังวลเท่าไรเพราะมีบอมอยู่ข้างๆ แต่วันนี้ไม่แล้ว.. เพื่อนของเธอเรียนจบกันไปหมดแล้ว..“นึกว่าใคร.. ครั้งนี้จะกลับมาเรียนจนจบไหมเนี่ยณิชา..”“จบค่ะอาจารย์..”แฮะๆเพียงสิ้นประโยคของอาจารย์ประจำภาควิชาเสียงของนักศึกษาคนอื่นก็ดังขึ้นมาทันที.. เธอไม่รู้หรอกว่านักศึกษาคนอื่นซุบซิบเธอเรื่องอะไรแต่ที่แน่ๆ เธอจะไม่ใส่ใจกับอย่างอื่นเธอจะใส่ใจแค่เรื่องเรียนเท่านั้น.. ออ.. เธอลืมบอกไป หลังจากที่กั๊ฟพยายามขอร้องให้เธอท้องลูกคนที่สองอีกครั้งเธอก็ไม่ไว้ใจเขาอีกเธอเลยซื้อยาคุมมาเผื่อไว้มีทั้งที่บ้านและในกระเป๋าของเธอ.. เขาน่ะเจ้าเล่ห์จะตาย… ไว้ใจไม่ได้ ส่วนน้องอ้ายก็เริ่มคลานแล้วตอนนี้คลานเร็วมาก เร็วจนบางครั้งพวกเราก็เหนื่อยสุดๆ เหนื่อยวิ่งตามเพราะกลัวว่าน้องอ้ายจะไปชนหรือร่วงจากบันไดนะสิ.. ดื
เขาและอีฟใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในบ้านหลังเล็กๆที่แม่ได้สร้างเอาไว้ให้จะว่าอึดอัดไหมก็ไม่นะเพราะว่าการมาอยู่ที่บ้านของแม่มันไม่ได้ทำให้เขารู้สึกอึดอัดอะไรเลยสักนิดแต่กลับต่างกัน มันกลับทำให้เขารู้สึกว่านี่อาจจะเรียกว่าครอบครัว ความรู้สึกแบบนี้เขาไม่รู้จักมานานมากๆแล้ว.. อาหารฝีมือแม่.. เขาเองก็แทบจะจำไม่ได้ และยังมาเจอแฟนพี่เบิร์ดอีก.. คือแบบทำอาหารแม่งโคตรอร่อย ราวกับว่าเป็นคนสอนแม่เขายังไงยังงั้น แต่สิ่งที่เขาเห็นแล้วก็คิดว่ามันน่าแปลกมากๆก็คือ.. แฟนพี่เบิร์ดกับพี่เบิร์ดแม่งแบบ.. พี่เบิร์ดแกบังคับแฟนแกรึเปล่าวะ.. แต่จะว่าไป.. เขาเองก็บังคับ ช่างแม่งเถอะ เอาเป็นว่าอย่างน้อยๆเขาก็มีอีฟ น้องอ้าย และแม่อยู่ด้วย ส่วนป๊าก็.. มาบ้างเป็นบางครั้ง.. บางครั้งของเขาก็คือวันเว้นวัน เมื่อก่อนไม่อยากไปไหนเลย วันๆอยู่แต่บ้านพอตกกลางคืนก็ออกไปทำงาน ไปคุมร้าน แต่ช่วงนี้ป๊าอยู่ไม่ติดบ้านเลยเพราะว่าขยันมาหาหลานและมาหาเมียป๊าด้วย.. บางทีการที่เขาได้ดูคนแก่เล่นตัวมันก็เป็นอะไรที่สนุกดีนะ.. ตลกดี… “อีฟ.. เค้าไปคุยกับพี่ไคล์ให้แล้่วนะ พี่ไคล์บอกว่าเปิดเทอมหน้าอีฟก็ไปเรียนได้เลย.. ” พรึบ.. “จริงเหรอ? แต่ว่
ในที่สุดเขาก็ได้เมียสักทีและที่นี้แม่ของเขาก็จะได้ไม่ต้องกระแหนะกระแหนเขาเกี่ยวกับเรื่องลูกเรื่องหลาน.. เพราะตอนนี้แม่เขาได้พาอีฟและน้องอ้ายไปอยู่บ้านท่านแล้วนั่นเลยทำให้เขาต้องมาอยู่บ้านแม่แทน.. เมื่อก่อนเขาไม่อยากมาที่นี่สักเท่าไรเพราะมาทีไรเขามักจะเจอแม่บ่นเรื่องนิสัยที่เหมือนป๊าไปทุกวันๆ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้วเพราะว่าตอนนี้เมียและลูกของเขามาอยู่กับแม่ถามว่ามาตอนไหน.. ก็ตอนที่เขาพาอีฟไปจดทะเบียนสมรสนั่นแหละ แม่นะรีบพาน้องอ้ายกลับบ้านท่านทันทีเมื่อมาถึงคอนโดเขาและอีฟหาลูกไม่เจอจนเขาต้องโทรหาป๊าและป๊าก็บอกว่าแม่ได้พาน้องอ้ายมาที่บ้านของท่านแล้วสุดท้ายอีฟร้องไห้.. กว่าจะปลอบได้หลังเขานี่แทบขาด.. เพราะอะไรน่ะเหรอ? เพราะว่าอีฟฟาดเอาๆ แล้วก็ด่าเขายกใหญ่แต่ไม่ได้ด่าคำหยาบคายนะจะเรียกว่าด่าก็ไม่ได้เรียกว่าบ่นจะดีกว่า…“อีฟ.. ไปทำงานด้วยกันไหม.. เค้าจะได้มีกำลังใจ..”“ไม่ว่างต้องเลี้ยงน้องอ้าย…”“ก็เอาน้องอ้ายไปด้วยไง.. เอาไปเลี้ยงที่นั่นก็ได้…”“ไม่.. น้องอ้ายยังเล็กน้องอ้ายไม่ควรที่จะเจอกับสิ่งแบบนั้น…”“ก็ถูก.. งั้นไม่ไปทำงานมันละ..” “ไม่ได้นะกั๊ฟนายจะไม่มีความรับผิดชอบแบบนี้ไม่ได้นะ…”
เธอนะอยากจะออกจากโรงพยาบาลเดี๋ยวนั้นตอนนั้นเลยเอาจริงๆ เธอได้ยินจากปากของ อดีตสามีเธอว่าเจ้าลูกชายตัวดีของเธอมันมีหลานให้เธอแล้วเธอนะดีใจจนน้ำตาไหลเธอทำตัวไม่ถูก เธอพึ่งจะบอกกับเจ้าเบิร์ดไปหยกๆ ว่ารีบมีหลานให้เธอทีเธออยากเลี้ยงหลาน (Past to you ย้อนเวลาไปพบรัก) เธอพูดยังไม่ถึงเดือนเลยตอนนี้เธอก็มีหลานเป็นของตัวเองแล้ว.. เธออยากเห็นหลานมากๆ เธออยากดูหน้าตาว่าจะน่ารักน่าชังขนาดไหน…“ขับรถให้มันเร็วกว่านี้ได้ไหม…”“จะรีบไปไหนกัน.. ทำตัวอย่างกับตัวเองเป็นวัยรุ่นไปได้รีบร้อนเกินคน…” เฮ้อ.. อดีตภรรยาของเขานี่ก็ใจร้อนเกินคนไปนะ เขาไม่แปลกใจเลยว่าไอ้ความใจร้อนและการขับรถเร็วน่ะได้มากจากใคร.. ไอ้กั๊ฟมันได้มาจากแม่ของมันหมด…“ฉันไม่ได้พูดกับคุณ ช่วยหุบปากอุ๊ย.. เงียบปากทีนะน่ารำคาญ…” ชิ.. อยากคุยด้วยตายแหละ จุ้นจ้านไม่เข้าเรื่อง…“พูดกับผัวไม่เพราะ…”“อดีต..” “อดีตแล้วไงถึงยังไงเราก็ได้กันจนมีลูกมาแล้ว..”“หุบปาก”“ดุฉิบหาย… แบบนี้ถึงได้รัก…”ขวับ..“ถ้าคุณยังไม่หุบปากฉันจะตบปากคุณจริงๆ แล้วนะคุณกษิดิศ..” อย่าให้ความอดทนอันน้อยนิดของเธอสิ้นสุดลงนะ.. ถ้าเธอได้โมโหเธอไปสุดนะ…“พี่ดิศ เมื่อก่อนเร