Chapter 3

Hindi siya tuluyang nakalabas dahil nakasalubong niya ang mga tauhan ko. It's Franco, my consigliere, and Alex, my caporegime.

Tinutukan nila ng baril si Rox, kaya dahan-dahan siyang napaatras. At nang malapit na siyang bumangga sa ‘kin, hinila ko ang braso niya at hindi na ako nakapagtimpi pa. Tinampal ko ang mukha niya.

“Ahhh!" daing niya…tumilapon siya sa kama at nadapa roon.

"Demonyo ka!" She said angrily habang nakahawak sa natampal niyang pisnggi. She glared at me and I saw a few tears fall from her eyes.

"If you think na makakaalis ka rito ng gano'n kadali lang, p'wes nagkakamali ka! Dadaan ka muna sa impyerno bago ka makalabas dito! Kaya umayos ka, at 'wag mong inuubos ang pasens'ya ko! Dahil baka next time, mapatay na kita!” I said in a threatening tone…tumalikod na agad kami ng mga tauhan ko at lumabas.

Sa study room na ako dumeretsyo at pabuntong hiningang umupo sa swivel chair.

“Tok, tok, tok."

“Come in!” masungit kong tugon nang may biglang kumatok. It's Manang Corazon, my mayor doma at may dala-dala siyang orange juice.

"Magpalamig ka muna, hijo, para mabawasan ‘yang init ng ulo mo," mahinahon niyang sabi, sabay lapag ng dalang juice sa desk.

"Thank you manang, but I think walang epekto ‘yan sa init ng ulo ko ngayon!" sabi ko lang habang salubong pa rin ang mga kilay ko.

"Sa tingin ko nga, hijo, eh kulang na nga lang bugbugin mo ang anak ng best friend mo kanina," pabirong tono ni manang.

“Nakita niyo rin pala." Napahilot ako sa noo ko at sumandal sa backrest nitong swivel chair.

“Oo, hijo, at napakalakas nang pagkatampal mo sa kanya. Hindi ba parang sobra na yata iyun?"

Napatayo ako sa kinauupuan at lumapit sa may bintana.

"I don't like what I did to her, Manang. Nakakaubos kasi siya ng pasens'ya. Sobrang tigas niya, kaya kailangan ng daanin sa dahas. You know me, manang. Hindi ako sanay na may pini-please na tao, lalo na kapag matigas ang ulo," sagot ko at kunot pa rin ang noo ko.

"Seguro ay namana niya kay Philip ang kaangasan niya.”

"Tsk, tomboy kasi!” may inis kong sabi.

"Pero babae pa rin siya, hijo. Daanin mo na lang sa charm mo. Malambot naman ang puso ng mga babae. Saka, mabait naman at masunurin ang best friend mong si Philip, baka may nakuha rin siyang gano'ng ugali sa tatay niya.”

"I don't think so, Manang Cora. But I’ll try my best na pakisamahan siya nang maayos," sabi ko at muling umupo.

“Kayang-kaya mo ‘yan, hijo. Ikaw pa ba, eh ang expert mo pagdating sa mga babae,” cheer ni manang at bahagya lang akong ngumiti.

Rox's POV

Malalim na ang gabi, pero hindi pa rin nagkakalaman ang sikmura ko, kaya nagpo-protesta na ngayon ang mga bulate ko sa tiyan. Hindi ko kasi kinakain ang mga pagkaing binibigay sa ‘kin nung matandang pumapasok dito. Natatakot ako na baka may lason ang mga ito.

Nakadapa akong nakahiga ngayon habang himas-himas ang natampal kong pisngi kanina. Napakatarantado talaga ng boy afam na ‘yon. Tsk. Muka lang naman siyang matapang kasi may baril siya at mga tauhan.

Nakita kong gumalaw muli ang door knob kaya napabangon agad ako. Bumungad sa ‘kin si boy afam at matalim ang mga titig niya sa ‘kin. Pero tinaasan ko rin siya ng kilay.

Kasama niya ulit 'yong mga lalaking sumalubong sa ‘kin sa pinto kanina, at may dala-dala silang pagkain.

"Ayaw mo raw kumain sabi ni manang?!" tanong agad ni boy afam sa ‘kin, at masama pa rin ang mga titig niya.

"Hindi ako nagugutom!" Pagsusungit ko naman, at sinamaan din siya nang tingin.

"Ano ka, robot?! Kumain ka na!" pamimilit niya.

"Hindi ka ba makaintindi? Hindi nga ako gutom!" Pagmamatigas ko pa rin. Nakita kong umigting ang panga ni boy afam, at naikuyom niya ang kamao niya.

"Talagang inuubos mo ang pasens'ya ko, Roxine!" pasigaw niya nang sabi na ‘kinalaki naman ng mga mata ko.

"T-teyka, alam mo ang pangalan ko? Kilala mo ‘ko? Sino ka ba talaga, ha? Ano ba talaga ang kailangan niyo sa 'kin?" mga tanong ko na punong-puno ng pagtataka.

"Kumain ka na lang at 'wag ng maraming tanong!" sagot lang ni boy afam.

"Ayo'ko! Hindi ako kakainin hangga't 'di mo sinasagot ang tanong ko!" palaban kong sabi.

"Oh, really? At ako pa talaga ang hinahamon mo?!” Ramdam ko sa tono ni boy afam na nayayamot na siya.

"Franco, Alex, hawakan niyo siya!" utos niya bigla sa mga kasama niya. May itsyura rin sila…malalaki ang mga katawan at magkasing tangkad lang silang tatlo.

"T-teyka, anong gagawin niyo, ha?" pagpupumiglas ko nang hawakan na nila ako.

"Ayaw mong kumain 'di ba? P'wes, susubuan na kita, pero iba ang ipapakain ko sayo!" Biglang hinawakan ni boy afam ang sinturon niya at dahan-dahan itong kinalas.

"H-hoy, a-anong binabalak mo, ha? Itigil mo nga 'yan! K-kakain na ako!" Madumi agad ang pumasok sa utak ko kaya wala na akong choice kundi sumunod.

"Ano? I can't hear, you!" Nakuha pang mang-asar ni boy afam at ngumiti nang nakakaloko. Pati ‘yong dalawang kasama niya ay natatawa na rin.

"Ang sabi ko kakain na ako! Bingi ka ba?!” pasigaw ko nang sagot dahil sa inis, kaya binitawan na ni boy afam ang sinturon niya.

"Good! Franco, Alex, bitawan niyo na siya!" utos niya at nakangisi pa rin.

"Oh? What are you looking at? Kain na!" dagdag pa niya nang sinamaan ko pa siya nang tingin.

"Tsk, hindi na ako magtataka kung may lason 'to!" sabi ko nang hawakan ko na ang kutsara.

"At ba’'t pa kita lalasunin kung p'wede naman kitang barilin na lang?" pilosopong ani boy afam.

"Tsk!” inirapan ko lang siya sabay dumampot na ako ng fried chicken leg, at sinubo ito.

"A-ang sarap!" sabi ko sa isip, at nabulunan pa ako.

"Tsk! Ayaw mong kumain, pero nabulunan ka sarap," pang-aasar muli ni boy afam.

"Ubusin mo 'yan at magpakabusog ka. If nakulangan ka pa, sabihin mo lang kay Manang Cora," dagdag pa niya.

Tumalikod naman agad sila ng mga kasama niya, at lumabas na ng kwartong ito.