Chapter 6

Naalala ko ang sagutan nina Teruya at Solene noong una naming malaman na baka may nangyari sa amin ni Lucas.

“Matanda na si Miya. Alam niya na ang gagawin kung sakali mang nangyari ’yon. Masiyado ka lang makaluma kaya hindi mo matanggap.”

Mali ka, Solene. Hindi ko alam ang gagawin ko. Litong-lito na ako.

Hindi ko mabilang kung pang-ilang buntong hininga na ang narinig ko mula kay Teruya na nakahalukipkip habang nakatingin sa akin. Sa kaliwa ko ay nakaupo si Solene habang naghahanda naman ng kape at salad si Hannah sa kusina.

“Nagkausap na ba kayo ni Lucas?” tanong ni Teru pagkalapag ni Hannah ng kape at salad sa lamesita.

Bumagtas sa alaala ko ang senaryo noong huli namin siyang nakita ni Lois. Umiling-iling ako. “May kausap siyang iba,” sagot ko at nilantakan ang salad.

Umupo sa kanan ko si Hannah at binuksan ang laptop niya.

“Kailangan niyo na mapag-usapan ang tungkol sa pagpapakasal.”

Ibinaba ko ang kutsara at inilagay ito sa mangkok. Tumingin ako kay Teru. “Bakit ba gustong-gusto mo akong magpakasal?”

“Hindi natin kakayanin kung ang sweldo mo lang ang ipangkakain mo sa bata. Kailangan mo iyong pera pangtustos diyan at ang pera na pangsuporta sayo ni Lucas. Kapag naman natapos ang kontrata o may nangyaring anumalya ay pwede na kayong maghiwalay,” sagot niya.

Ngumuso siya at tumingin kay Hannah. Kunot noong tumingin ako rito.

“Sinusulat ko na ang contract niyo para sayo pa rin ang pabor at hindi ka maabuso.”

Ipinakita niya sa akin ang laptop niya.

CONTRACT MARRIAGE AGREEMENT

This Contract Marriage Agreement is entered into on [Date] by and between Lucas Chavez and Miyazaki Mendoza, collectively referred to as "Parties A and B."

ARTICLE 1: PURPOSE AND TERM

1.1 The Parties agreed to enter into a marriage contract for the purpose of obtaining the money given by the company, and received the support money of Party B from Party A and to escape blind dates of Party A set up by his own mother.

“How did you even know about blind dates?” gulat na tanong ko kay Hannah.

“Sinabi niya noong umalis ka. May dala siyang contract no'n, e. Kinausap na rin siya ni Teru that time,” mahinahong sagot niya.

Binasa ko pa ang ilan sa mga nakasulat at napatango na lang.

Maya-maya pa ay dumating si Lucas sa bahay kasama si Lois. Tinawagan na pala ni Teru para makapag-usap na kaming dalawa. Matapos mapirmahan ang dapat pirmahan, tumayo na ako.

“Ayusin mo na mga gamit mo, Miya. Lilipat ka na kina Lucas.”

Ibinaling ko ang atensyon kay Teru na prenteng nakaupo lang sa sofa at inuubis ang salad.

“Kailangan ko ba talagang lumipat pa? Ayoko sa condominium niya tumira. Ang dumi-dumi,” sabi ko habang nakaturo kay Lucas.

Sa gilid ng paningin ko ay nakita kong kumunot ang noo ni Lucas. “As far as I remember, palaging malinis iyon.”

Umiling-iling ako. Nako. Ilang babae na nga dinala mo roon, tapos malinis?

“Okay, then. We can go to my house. But it is not as big as my condominium.”

Tumingin ako kay Lois. Ngumiti ito sa akin at tumango.

“Okay,” tipid kong sagot at pumasok na sa kwarto ko upang mag-impake.

“What was that?” dinig ko pang sabi ni Lucas.

Kaunti na lang ang inayos ko na gamit dahil pinakialaman na ni Hannah ang mga gamit ko kagabi matapos kong matulog. Hindi ko alam kung kanino ba talaga kampi ang babaeng ’yon. Kung sa akin ba o kay Teru.

Tignan mo at maayos na lahat. Iyong mga personal na gamit at work related papers ko na lang ang kailangan kong i-impake.

Pagbaba ko ay agad akong tinulungan ni Lois. Agad naman akong nagpasalamat. Mabuti pa itong si Lois mabait, hindi tulad ng kakambal niya.

Tatlong maleta at dalawang malaking bag ang dala ko pwera pa ang shoulder bag at tote bag na nakasukbit sa akin ngayon.

Dahil sa kagustuhan kong maiayos ang pamilya ko, at may kalakihang ama ang anak ko, napilitan pa akong pumayag sa sitwasyon na ’to.

“Kung may kailangan ka pa, sabihin mo lang. Papabili ko na lang kay Pyrson.”

Nanlalaki ang mata kong tumingin kay Lucas.

“Sino kamo? Pyrson? As in si Secretary Pyrson?”

Nagtataka ang mukha ni Lucas nang tumingin sa akin.

“Oo, si Secre—” Hindi niya naituloy ang sasabihin at napahawak sa bibig niya. “Ang ibig kong sabihin si Clark. Iyong driver ng Lolo ko.”

Dahan-dahan akong napatango habang pinoproseso ang sinabi niya.

Tinuro niya ang magiging kwarto ko. Nasa kaliwa ito kung saan dadaan ka muna ng sala bago ka makarating dito.

Iginala niya rin muna ako sa loob ng bahay at tinuro ang mga lugar at gamit na pinahanda na niya sa tinatawag niyang Clark.

Paglabas niya ay nilibot ko ang paningin sa aking bagong kwarto.

Napabuntong hininga ako. It is for the better, right?

Umagang-umaga palang ay tinakpan ko na ang tenga ko at tumagilid ngunit hindi pa rin tumitigil sa pag-iingay si Lucas. Pinupukpok nito ang kaserola gamit ang stick. Tinatapat pa nito ito malapit sa mukha ko.

“Bangon na!”

“Five minutes pa!”

“Ang tanda mo na nagsasabi ka pa rin ng five minutes? Tumayo ka na!”

Napapikit ako at biglang bumangon. Masama ang tingin na ipinukol ko rito.

“Ang tanda mo na rin para mangbulabog ng ganitong oras!”

Tumingin ako sa alarm clock sa side bed table ko. Nakaturo ang maliit na kamay nito sa number six at ang malaki sa number 12.

“Alas sais pa lang! Ang aga-aga mo mangbulabog!”

Nagkibit balikat lang siya. “Maghilamos ka na muna at tanggalin mo muna iyang muta mo bago tayo mag-usap,” sabi nito sabay turo gamit ang stick sa mukha ko.

Napahilamos na lang ako sa mukha sa inis.

Pakipaalala kung bakit kailangan kong tumira dito. Peste! Araw-araw ko ba ’tong titiisin? Ay, baka tumanda akong maaga dahil sa kaniya!