Chapter 1

Napangiti ako ng maliit habang nakatingin sa mga gamit na dadalhin ko mamaya sa bahay na pagtatrabahuhan ko. Sa hirap ng buhay ay hindi ko maiiwasan ang ganitong bagay lalo na at may sakit pang iniinda si Nanay. Gusto kong makapagtapos ng pag-aaral pero kailangan kong makatulong muna.

Mag-iipon ako at sisiguraduhin kong magtatapos rin ako ng pag-aaral sa mga susunod na taon. Sa ngayon ay kailangan ko munang tumulong sa pamilya ko.

Hindi naman masakit ang huminto ng isa o dalawang taon sa kolehiyo.

"Feigh, maayos na ba ang mga gamit mo? Nandoon na si Mila sa labas," matamlay na sabi ni Tatay kaya napangiti ako ng tipid bago siya niyakap. Niyakap niya din ako pabalik kaya ramdam ko ang pamumuo ng mga luha sa mga mata ko.

Hindi pa ako nakakaalis ay miss na miss ko na sila kaagad. Ayaw ko na sanang tumuloy pero kailangan kong gawin ito.

"Mag-ingat rin kayo dito, Tay," mahinang sabi ko saka mahigpit ring niyakap si nanay na nagmamasid lang sa amin.

"Patawad at kailangan mong gawin ito, Anak," mahinang sabi ni nanay kaya umiling ako sa natawa ng pilit.

"Nay, ano ka ba. Kaya ko 'to," masiglang sabi ko kaya napatawa na rin sila kaya medyo gumaan ng pakiramdam ko.

Matawas naming magpaalam sa isa't-isa ay lumabas na ako dala-dala ang mga dadalhin kong gamit. Kaagad kong nakita si Tiya Mila na kaibigan ni Nanay kaya nginitian ko kaagad ito. She smiled at me also and pointed at the tricycle on her back.

"Handa ka na ba, Feigh? Kumuha na ako ng masasakyan natin para maihatid na tayo sa Valerde," sabi ni Tita Mila kaya mabilis akong tumango.

"Opo, handa na po," masiglang sabi ko bago ko nilagay ang mga gamit sa tricyle na tinutukoy niya.

"Mila, huwag mong pababayaan itong si Feigh sa pinagtatrabahuhan ninyo. Anak, kapag hindi mo kaya ay umuwi ka kaagad dito," bilin ni Tatay na may pag-aalala kaya napangiti na lang ako ng tipid.

"Tay, kaya ko. Ano ka ba, malakas at masipag kaya akong tao," biro ko pa kaya lahat kami ay tumawa.

"Oh sige. Aalis na kami para makarating kaagad kami sa Hacienda. Huwag kayong mag-alala at hindi ko pababayaan itong si Feigh. Mababait rin ang mga kasama namin doon kaya hindi siya malalagay sa alanganin," sabi ni Tiya Mila kaya napatango naman si Nanay at Tatay bago nagpaalam sa akin ng tuluyan.

Matapos naming makapagpaalam ay sumakay na kami sa tricycle para magpahatid sa kabilang bayan na tinatawag na Valerde. Napangiti ako habang natatanaw ang berdeng mga tanim sa gilid ng kalsada.

Marami man ang nangyayari sa mundo ngunit nananatiling maganda ang kapaligiran dito sa amin. Isa sa mga dahilan kaya mas gustong kong manatili dito hanggang sa tumanda kaysa sa makipagsapalaran sa siyudad na puro pulosyon ang hatid.

Matapos ng isang oras na biyahe ay huminto kami sa tapat ng sobrang laking gate. Ito na yata ang pinakamalaking gate na nakita ko sa tanang buhay ko. Mas lalo akong namangha nang bumukas ito ng unti-unti. Pumasok ang sinasakyan namin at hindi ko maiwasang tumitig ang napakalawak na lupain.

Ito na ba ang Hacienda Montero?

I am feeling excited and nervous right now. Hindi ko akalaing sobrang lawak pala talaga ng Hacienda na ito. At hindi ko akalaing magtatrabaho na ako dito simula ngayon.

Unti-unting huminto ang tricycle sa tapat ng isang napakalaking mansyon na kulay puti. Halos lumuwa ang mga mata ko sa kakatitig sa mansyon na nasa pelikula ko lang nakikita noon.

"Salamat," rinig kong sabi ni Tiya Mila sa driver ng tricycle pero masyado na akong napatulala sa mansyon.

"Tiya Mila, dito po?" namamanghang sabi ko sabay turo sa mansyon kaya napatawa naman si Tiya Mila bago ako hinila.

"Oo, halika na!"

Nagpatianod ako sa hila ni Tiya Mila hanggang sa makarating kami sa mismong tapat talaga ng mansyon. Para akong maliit na langgam sa sobrang laki ng bahay. Akala ko ay dadaanan kami sa malaking pinto sa harapan pero tuloy-tuloy akong hinila ni Tiya Mila papunta sa likuran. At doon ko nakita ang malaking swimming pool na mukhang kay sarap paliguan.

"Dito ang maid quarters, Feigh. Dito tayo," sabi ni Tiya Mila sabay turo sa isang medyo malaking bahay.

Nakakamangha at wala akong masabi.

"Mila! Siya na ba ang bagong katulong?" sabi ng babaeng ngayon ko lang napansin. Nakasuot siya ng uniporme ng isang katulong. At siguradong iyan na rin ang suot ko mamaya o bukas.

"Andeng, siya na nga! Ito nga pala si Feigh, Feigh siya si Andeng, labandera dito sa Hacienda," pakilala ni Tiya Mila kaya ngumiti ako ng tipid bago yumuko ng kaunti.

"Kay gandang bata, ilang taon ka na, Hija?" nakangiting tanong niya kaya lumaki ang ngiti ko.

"Twenty po," magalang na sagot ko kaya tumango siya ng marahan.

Hinila muli ako ni Tiya Mila papasok sa sinabi niyang maid quarters. Napangiti ako nang makita ang nasa loob. Isa itong malaking kwarto na may anim na magkakatabing kama. Hindi ko akalaing ganito kaganda ang loob.

"Dito ang kama mo, Feigh. Maghanda ka na at ngayon ka magsisimula. Nasa drawer ang uniform mo kaya isuot mo na lang," sabi ni Tiya Mila kaya tumango ako.

Dahan-dahan kong nilapag sa ibabaw ng kama ang mga gamit ko. Hinimas ko pa ang malambot na kama at hindi ko maiwasang sumaya dahil dito. Hindi ko pa nararanasang mahiga sa ganito kalambot na kutson.

Nagbihis si Tiya Mila ng uniform na katulad ng kay Ate Andeng kanina kaya kinuha ko na rin ang akin sa tinuro niyang drawer. Puting dress at may itim na parang apron sa bandang unahan ang itsura ng damit. Sakto lang ang haba sa akin at kurbadong-kurbado ang katawan ko dito.

"Bagay sa iyo, Feigh," sambit ni Tiya Mila kaya ngumiti na lang ako kasi nakakaramdam pa ako ng hiya.

Matapos kong mag-ayos ay dinala ako ni Tiya Mila sa pinakaloob ng mansyon. Sa likod kami dumaan na siyang daanan raw ng mga katulong na tulad namin. Pinakilala niya ako sa iba pang mga katulong, si Ate Ann, Manang Janet at Ate Gina dalawang taon lang ang tanda sa akin. Bale anim kaming katulong dito at may mga drivers at hardinero rin daw pero may quarters rin silang iba.

"Ang ganda mo, Feigh," sabi ni Ate Gina sabay hawi ng buhok ko kaya medyo nakaramdam ulit ako ng hiya.

"Ikaw rin," nahihiyang sabi ko kaya tumawa siya saka nagsabit ng buhok sa tainga sa pabirong paraan kaya tumawa ako.

"Syempre naman! Kapag nakita mo ang amo natin siguradong araw-araw kang mag-aayos," sabi niya sabay tawa ng malakas kaya nadala na rin ako sa tawa niya.

"Bakit?" tanong ko.

"Gurl, gwapo! Gwapo ang amo natin! Ay mali! Diyos pala!" galak na sabi niya.

"Feigh, tumulong ka dito. At ikaw Gina, turuan mo si Feigh ng mga gagawin niya. Mamaya ay uuwi na si Senyorito," masungit na suway sa amin ni Manang Janet na siyang mayordona ng mansyon na ito.

Umirap si Ate Gina ng palihim kaya tumikhim ako bago tumulong sa mga gawain sa kusina. Namamangha ako sa modernong gamit na nakikita pero hindi ako nangialam kasi natatakot akong makasira. Dahil parang lahat ng bagay sa mansyon na ito ay katumbas ng buhay ko ang halaga.

"Umuwi na si Senyorito! Magmadali kayo!" biglang sabi ni Manang Janet kaya napaawang ang mga labi ko.

Naging kuryuso ako sa tinatawag nilang Senyorito. Siguro iyon na ang amo namin.

"Feigh, huwag kang magkakamali ngayon," bulong ni Tiya Mila kaya tumango ako.

"Opo," sabi ko saka pinagpatuloy ang pagpupunas ng dumi sa makintab nilang lutuan.

"Ikaw, ihatid mo ito sa labas. Mag-ingat ka at ayaw ni Senyorito ng lampa. Bago ka pa naman," bati ni Manang Janet habang nakatingin sa akin kaya nanlaki ang mga mata ko.

"P-po?"

"Bilisan mo! Dalhin mo ito sa labas!" inis na sabi niya kaya mabilis akong lumapit para kunin ang pitsel na gawa sa kristal na siyang tinutukoy niya. May laman ito g juice na kulay pink na alam kong hindi ko pa natitikman sa buong buhay ko.

"Ate Gina, sabay na tayo," sabi ko kay Ate Gina na may dala ring pagkain na hindi ko matukoy.

Hindi niya ako sinagot kaya sumunod na lang ako ng tahimik. Dahan-dahan pa ang paghakbang ko kasi madulas ang sahig at hindi ako sanay. Komportable naman ang damit kasi hindi masyadong masikip at maikli pero hindi talaga ako sanay na makakita ng mga eleganteng mga bagay.

"Si Senyorito," biglang sabi ni Ate Gina kaya dumiretso ang tingin ko.

Napaawang ang mga labi ko nang makita ang isang matangkad na lalaki na may hawak na cellphone. Kunot ang noo nito at medyo nakayuko pero kita ko pa rin ang itsura niya na maihahalintulad ko sa diyos. Siya ang amo namin?

"Magandang araw po, Senyorito," magalang na bati ni Ate Gina kaya napaangat ng tingin ang gwapong lalaki sa amin. Parang biglang may bumara sa lalamunan ko dahil sa mga mata niyang walang kasing itim.

Marahan akong siniko ni ate Gina kaya bigla akong bumalik sa reyalidad.

"M-magandang araw po, Senyorito," mahinang bati ko habang nakayuko para hindi ko makita ang mukha ng amo namin.

Ramdam ko ang panginginig ng buo kong katawan sa hindi ko malamang dahilan. Para rin akong nawawalan ng hangin sa baga at hindi ko alam kung bakit.

"Tara na," bulong ulit ni Ate Gina saka siya dahan-dahan na naglakad papunta sa isang lamesa na malaki.

Dahan-dahan akong sumunod pero napasulyap muna ako sa amo namin. I saw him staring at me intently so I swallowed hard. Seryoso siya at parang kakainin niya ako ng buhay sa klase ng pagtitig niya sa akin. Mas lalo akong nanginig at kinabahan.

"Feigh," mahinang tawag ni Ate Gina kaya kabado akong napabaling sa kanya. Sinenyasan niya akong lumapit kaya kahit nanginginig ay naglakad ako papalapit sa kanya. Pero sa hindi ko malamang dahilan ay bigla talagang nawalan ng lakas ng binti ko kaya nawalan ako ng balanse.

Nabitawan ko ang pitsel na dala at natapon sa akin ang malamig na laman nito bago mabasag sa sahig ang kristal.

Napasinghap ako at ganoon rin si Ate Gina.

"Sorry, sorry, sorry," kinakabahan na sabi ko ng matanto ang mga nagawa.

Ang lampa ko!

Nanginginig akong lumuhod para pulutin ang mga basag na piraso ngunit isang malamig at malalim na boses ay siyang nag patigil sa akin.

"Stop," that word is enough for me to stop.

Muli akong napatinghala sa mala diyos na lalaki sa hindi kalayuan.

"Susmaryosep! Feigh!" narinig ko ang boses ni Tiya Mila at ilang sandali lang ay nasa tabi ko na siya pero ako ay nanatili lang nakatingin sa amo na nakatingin rin sa akin.

"Senyorito patawad po, bago po itong si Feigh kaya sana po mapatawad niyo po ang mga mali niya. Patawad po," takot na takot na sabi ni Tiya Mila pero hindi umalis ang titig ng lalaki sa akin.

Mas lalong nanuyo ang lalamunan ko at parang nanindig lahat ng balahibo ko sa katawan nang dahan-dahan niya akong hagurin ng tingin mula ulo hanggang paa.

Unfamiliar heat suddenly awakened in my body that I couldn't explain.

"What's your name?" tanong nito nang bumalik ang mga mata niya sa mukha ko.

"F-Feigh po," nanginginig na sambit ko. Hindi ko alam kung ang kabang nararamdaman ay dahil sa kamaliang nagawa o iba na ito.

"Do better next time," sabi nito saka mabilis na naglakad paalis.

Na pahinga naman ng malalim si Tiya Mila ngunit ako ay sinundan lang ng tingin ang lalaki hanggang sa parang modelo itong umakyat sa malaking hagdanan.

"Feigh, hindi ba sabi ko mag-ingat ka?" sabi ni Tiya Mila sabay alog sa akin kaya doon ako natauhan.

"Sorry po," sabi ko sabay tingin sa basag na pitsel na nagkalat sa sahig.

"Linisin mo iyan at kakausapin ka si Manang Janet," sabi ni Tiya Mila kaya napatango ako ng mahina at nag-umpisa ng maglinis ng kalat na ako rin ang gumawa.

Matapos kong maglinis ay tumabi sa akin si Ate Gina.

"Hoy," sabi niya saka malungkot ko siyang nginitian.

"Ibabawas ba sa sweldo ko ang nabasag?" tanong ko. Hindi ko alam kung magkano ang presyo ng kristal na pitsel pero painiguradong mahal iyon.

"Ang lagkit ng tingin ni Senyorito sa iyo kanina. Mag-ingat ka, magaling daw iyon sa kama sabi nila," natatawang sambit niya kaya uminit ng husto ang pisngi ko.

Tinatawanan niya lang bago iwanan kaya napahawak ako sa basang uniporme.

Wala sa sariling napatingin ako sa replekyon ko sa pinto na gawa sa salamin. At nanlaki ang mga mata ko nang makita na bakat na bakat ang kulay pula kong bra sa unipormeng basang-basa. Uminit ng husto ang pisngi ko sa kaisipang nakita ito ng amo namin kanina.

Hindi naman siguro ako sisisantehin hindi ba?