LIKE 👍
(Saddie pov)Malungkot na tumingin ako sa mga bulaklak na binigay sa akin ni Morgan. Gusto kong pagsisihan na tinaboy ko ito kahit pinaliwanag na sa akin nito ang lahat. Natatakot kasi ako na baka pinapaikot lang niya ako kaya pinili ko muna na pag isipan ang relasyon naming dalawa. Mahal ko siya pero natatakot ako na baka side chick lang ako nito. Bukod kasi sa akin, at kina Mama ay wala ng nakakaalam na nobya niya ako. Ewan ko ba. Hindi naman ako dating ganito, na mapaghinala. Pero simula ng lokohin ako ni Navy at palabasin na mayaman sa magulang nito ay mabilis na akong magkaro’n ng duda. Natatakot kasi ako na baka masaktan ako katulad ng ginawa nito sa akin noon. Umupo si Mama sa tabi ko ng makita ako nito. “Ma, ano ang dapat kong gawin? Mahal ko po si Morgan pero natatakot ako baka magsinungaling ulit siya sa akin. Paano po kung sinabi lang niya ang gusto kong marinig para pagaanin ang loob ko? Ayoko po makasakit ng kapwa ko babae, iyon ang huling bagay na gusto kong magawa, ang
Nagulat ako ng makita sila Tita Kiray at ang asawa nito kasama si Morgan at isa pang lalaki na kahawig ni Morgan… Ano ang ginagawa nila ditong lahat? Nilapitan at niyakap ako ni Tita Kiray, kinamayaman naman ako ng asawa nito at ng lalaking hinihinala ko na kapatid ni Morgan. Nagpalipat-lipat ang tingij ko sa kanila, takang-taka ako bakit narito sila at wala sa airport. “I knew it, Ganda. Sabi na nga ba may kakaiba sa tinginan ninyong dalawa ng aking anak.” Namula ako at yumuko. Napansin pala iyon ng ginang. Nakakahiya, baka nandito ito para sabihin na layuan ko si Morgan dahil may fiancee na ito at hindi ako nababagay dito. “Natutuwa akong malaman na ikaw ang fiancee ng anak ko, Ganda. Ngayon palang ay welcome to the family, Ganda.” “P-po?” Pero ang akala ko ay… bigla akong nilapitan ni Morgan at niyakap sabay bulong ng “I love you” sa tenga ko. Narealized ko na ako pala ang babaeng tinutukoy ng kasambahay kanina. Ako pala ang fiancee na tinutukoy nito na susunduin. N
(Saddie pov) Ganado akong bumangon kinabukasan. Ang gaan ng pakiramdam ko hindi katulad no’ng nakaraang araw. Nakapaglinis agad ako at nakapagluto ng almusal. Inasikaso ko na rin ang mga kapatid ko sa pagpasok sa eskwela. Busy kasi si Tito sa pag aalaga kay Mama. Nanunudyo akong nginitian ni Mama ng makita niya ako. “Aba mukhang maganda ang gising ng anak ko ngayon. Iba talaga ang nagagawa ng pag ibig!” Namumulang nilapag ko sa harapan nila ni Tito ang kape na tinimpla ko. “Ikaw ba naman ang yayain na pakasalan ng isang Morgan King! Kahit ako ay hindi makapaniwala na fiancee siya ng idol namin ng anak mo!” Ani ni Tito na hindi pa rin makapaniwala hanggang ngayon na magkakilala kami ni Morgan. Kahit nga ang kapatid ko ay walang ginawa kundi kulitin ako tungkol sa nobyo ko. Sinuway lang ito nila Mama kagabi dahil baka mapuyat ito sa katatanong sa akin. Hindi pa kami tapos mag almusal ng kumatok ang ilang kapitbahay nila Mama na malapit na kaibigan nila. Narinig kong nagtatanong
“Good afternoon, Sir! Ma’am!” Binati kami ng bawat kasambahay at guards na nakakasalubong namin. Malaki din ang bahay ng Lola ni Morgan, mukhang lahat sa pamilya nila ay ubod ng mga yaman. Pagdating namin sa sala ay binati kami ng isang nurse na may edad na, tulak nito ang wheelchair kung saan nakasakay si Lola Juliana na hindi na nakakatayo. Apat na buwan na daw itong hindi nakakatayo dala ng katandaan. Lumapit si Morgan dito at humalik sa noo nito, lumapit naman ako at nagmano dito. Wala kaming nakuhang reaksyon dito pero kumikislap ang mga mata nito habang nakatingin sa apo. Ang sabi ni Morgan sa akin ay hindi na daw ito nakakapagsalita, pero halatang nakikilala pa nito ang apo nito base sa kasiyahang nakikita ko sa mga mata nito. Mayamaya ay lumabas galing sa kusina si Tita Kiray, halatang katatapos lang nito magbake dahil may suot pa itong apron at may hawak pa itong spatula, nabanggit kasi sa akin ni Morgan na talagang mahilig ito magbake kaya alam ko. “Morgan, iha, dumating
(Saddie pov) Imbes na ihatid ay dinala muna ako ni Morgan sa isang pag aari niyang condo. Pagkapasok pa lang ay sabik na agad nitong sinibasib ng halik. “Morgan—wait,” Awat ko rito, hindi pa kasi nasasara ng maayos ang pinto, nang makita nito ang concern ko ay tinulak nito ang pinto gamit ang paa niya habang buhat ako. Ginantihan ko ito ng mapusok na halik habang nakakawit ang braso ko sa leeg nito. Pareho kaming sabik at uhaw sa labi ng isa’t isa. Halos maubusan kami ng hangin ng magbitiw kaming dalawa, sabik na sabik kami pareho sa isa’t isa at hindi na makapaghintay na mag isa ang nag iinit naming katawan. Inaamin ko na hindi lang si Morgan ang nag iinit kanina sa kotse maging ako din ay hindi makapaghintay na angkinin nito. “I want you so badly, Saddie!” Paos na anas ni Morgan habang hinahalikan ako, bumaba ang halik nito sa leeg ko at hanggang sa cleavage ko. Hindi ito nakatiis, binaba niya ako sandali at hinubad ang suot kong dress at binaba nito hanggang kalahati ng hita ang
(Saddie pov) Habang lulan kami ng sasakyan papunta sa bahay ni Papa ay hindi ko namalayan na pinisil ko ang kamay ni Morgan dahil sa kaba ko. Naalala ko kasi ang sinabi sa akin ni Papa noon sa hospital. Nang tingnan ako ni Morgan ay ngumiti ako, ayoko kasing mahalata nito na kinakabahan ako. Hanggang ngayon kasi ay hindi ko pa sinabi sa kanya ang mga sinabi ni Papa. Alam ko naman na hindi ko na kailangan ipaliwanag o ipagtanggol ito dahil naiiba si Morgan at malayo ito sa sinasabi nito. Hindi naman lahat ng mayaman ay parepareho. Patutunayan ko nalang na naiiba ang nobyo ko, mahal ako ni Morgan at ilang beses ko na ‘yong napatunayan. Pagdating sa tapat ng bahay nila papa ay bumaba na kami ng sasakyan. Tumingin ako sa bahay nila Papa. Naalala ko sa tuwing pupunta ako dito ay hindi ako nakakapasok sa loob, hanggang labas lang ako dahil hindi ako pinapahintulutan pumasok ng asawa ni Papa. Kaya ng papasukin kami nito ay nagulat talaga ako. Siguro dahil nakilala nito si Morgan kaya inimbi
Iniwas ko ang tingin ko at nahihiya na yumuko. Nakakahiya. Baka mamaya sabihin ni Morgan na ang drama ko. “It's okay, my love. They leave you when you're just a kid. It's natural to feel that way. It's valid.” Sinapo niya ang pisngi ko at inangat ang ulo ko. “From now on, I will love you twice as much so you won't have to look for anything else. How about that?” Natawa ako sa biro nito. “Ikaw talaga, puro ka kalokohan.” Sumimangot ito. “Tsk. Do i look like joking to you?” “Oo na! Oo na! Hindi ka naman mabiro! Alam ko naman love mo ako ng sobra… hindi lang doble kaya nga mahal din kita. Tara na, di’ba may pupuntahan pa tayo?” Pilyo ako nitong nginitian kaya nagkahinala ako. “Morgan, naman eh!” “What? Hahaha!” Maang-maangan nito. Alam ko naman na dadalhin na naman ako nito sa condo nito. Palagi nitong dinadahilan sa akin na kailangan namin bigyan ng apo ang lola nito. Pero alam kong palusot lang niya ‘yon para umiskor sa akin. “TALAGA, ikakasal ka na? Congratulation!” Bati
(Morgan pov) I was about to fetch Saddie when she called me. Inaya daw ito ng mga kaibigan papunta sa isang bar. Ayokong pumunta ito sa gano’ng lugar pero nangako naman ito na ito na ang huling beses na pupunta ito sa gano’ng klaseng lugar. Gusto lang daw nito na makasama ang mga kaibigan bago kami magpakasal. Saddie is beautiful —no, she’s more than beautiful, she’s stunning and gorgeous. Lalaki ako at alam ko na ang mga tipo nito ang mga pinagkakaguluhan ng mga lalaki. Kaya ayaw ko sanang payagan ito dahil alam ko na pagsasawaan itong tingnan ro’n lalo na sa magandang hugis ng katawan nito. Intead of saying NO, kasalungat iyon ng sinagot ko. Ayokong masakal ito sa relasyon namin at gusto kong isipin niya na hindi ako seloso at katulad ng ex nito. Isang oras palang ang lumipas pero hindi na ako mapakali. Hindi ko na napigilan ang sarili ko at pinuntahan ito. I was about to approach her when I saw her with someone, nakita ko na ang lalaking ito noon sa lockscreen ng cellphone niya
“Naaawa nga ako sa mag lola, pare. Nadamay sila sa pinapagawa sa atin ni Sir. Ayoko sanang madamay sila pero ayoko naman na ako ang mapag initan ng amo natin. Kilala naman natin si Sir, nakakatakot siyang magalit. Kung nakinig sana ang matandang ‘yon sa akin na magbulag-bulagan sa nalaman niya at magpanggap nalang na asawa ko ay hindi sana sila kasama sa pinasabog ni Sir.” Natuptop ko ang bibig ko ng marinig ang usapan ng inakala kong asawa ng matanda at isang lalaki na umamoy katiwala nitong bahay na tinutuluyan namin. Naalala ko noong nakausap ko ang matandang babae. Halatang nagulat ito ng malaman na may asawa ako… nag offer pa nga ito na kunin ang number ni Morgan. Pupunta daw ito sa kabilang isla para tawagan ang asawa ko at ipaalam na naro’n ako. Pero biglang dumating si Navy. Siguro nalaman nito ang plano ng matanda at nagpasya na ipapatay ito. Nang makapasok ako sa kwartong tinutuluyan ko ay mabilis na nilock ko ang pinto. Hindi ko namalayan na basang-basa na pala
“Hindi mo ba nagustuhan ang pagkain?” Tanong ni Navy sa akin ng mapansin nito na walang bawas ang pagkain sa plato ko. ‘Sino ang gaganahan na kasama ang tulad mo?’ Muntik ko ng maisatinig ‘yon pero napigilan ko ang sarili ko. ‘Kailangan mong kumalma, Saddie! Hindi siya dapat makahalata!’ Umayos ako ng upo at pilit na ngumiti rito kahit na sukang-suka ako makita ang mapangpanggap na arte nito. “Masarap naman siya, Navy. Pero alam mo naman ang mga buntis, minsan mapili sila sa pagkain.” “Gano’n ba? Ano ba ang gusto mong kainin? Tell me, hahanap ako para sayo.” Tumingin ako sa kamay nito na humawak bigla sa kamay ko. Pasimple kong hinila ang kamay ko ng hindi nahahalata nito. Napalunok ako ng laway ng makita ko ang pagkabura ng ngiti nito. Kaya naman agad akong uminom kunwari ng juice. “Kailan nga pala tayo babalik sa siyudad, Navy? Ang tagal natin kasi natin na nagpapalipat-lipat ng islang pinupuntahan. N-namimiss ko ng umuwi, pwede ba na umuwi na tayo mamaya o bukas?”
Natigilan ako ng mapansin na nakalakad ito ng tuwid. “Pero kahapon lang ay hindi ito nakakalakad? Gumaling na kaya ito? Kung ganon bakit parang ayaw pa nitong umalis kami? Hindi kasi nito nabanggit na gustong makabalik. Palagi nalang ako ang nagpupumilit na makabalik. “Talaga? Aalis na tayo?!” Tuwang sambit ko ng sabihin nila lola sa akin kasama si Navy na aalis na kami. Bigla nalang kasi dumating si Navy at sinabi na babalik na kami. “Diba ito ang gusto mo? Pasensya ka na nga pala dahil nasigawan kita ha. Ikaw kasi ang kulit mo. Alam mo naman na bugbog pa ang katawan ko.” Nakonsensya ako bigla. Oo nga, sarili ko lang ang inisip ko. Hindi ko naisip ang kalagayan nito. “Hindi na gano’n kasakit ang katawan ko, nakakalakad na rin ako ng maayos kaya babalik na tayo. Alam ko rin kasi na nag aalala na ang mama at asawa mo. Kung magtatagal pa tayo dito ay baka isipin nilang patay ka na. Kaya tara na, magbihis ka na.” Hindi mapalis ang ngiti ko habang nagbibihis ako. Pagkatapos magbi
Gusto ko man tumayo ay hindi ko magawa, medyo nanghihina pa kasi ang katawan ko. Pero mabuti nalang at mukhang hindi malubha ang lagay ko. Wala kasi ako sa hospital, ibig sabihin ay hindi grabe ang lagay ko. Ang inaalala ko ngayon ay si Navy. Malubha ang lagay nito pero mukhang hindi ito nadala sa hospital. Tumingin ako sa suot ko. Nakasuot na ako ngayon ng plain na puting bestida. Nabihisan na pala. Sigurado ako na si lola ang nagbihis sa akin. Tumingin ako sa labas ng bintana, gabi na pala. Ibig sabihin ay matagal akong nakatulog. Nag init ang sulok ng mata ko ng maalala ang asawa ko. Siguro padating na siya para kunin ako dito. Sigurado ako na alalang alala na ito sa amin ng anak namin. Akala ko ang matanda ang maghahatid ng pagkain sa akin pero ang apo lang nito ang dumating. May dala itong tray na may lamang pagkain. Pagkatapos kumain ay umasa ako na may darating na magandang balita, pero inabot nalang ng hating gabi ay walang nagbalita sa akin na sinusundo na ako ni Morga
(Saddie pov) Akala ko sa yate kami sasakay pero sa speed boat pala kami sasakay. May ilaw naman mula rito pero hindi ko maiwasang kabahan dahil hindi sapat ‘yon para makita namin ng maayos ang dinadaanan namin, lalo na at bumuhos pa ang malakas na ulan. ‘Diyos ko!’ Kulang kailan naman tumatakas kami ay saka pa umulan! Niyakap ko ang tiyan ko. Di bale. Konteng tiis nalang ay makakaalis na kami. Ang mahalaga ay natakasan na namin yung mga lalaking dumukot sa amin. Bigla akong kinabahan ng biglang huminto ang speed boat na sinasakyan namin. Hindi sana totoo ang hinala ko. “Ngayon pa talaga nasira!” Nanlumo ako. Bakit ngayon pa kung kailan nasa dagat kami at tumatakas? Hindi nga kami napahamak sa kamay ng mga dumukot sa amin pero mukhang dito naman kami sa gitna ng karagatan mapapahamak. Niyakap ko ang tiyan ko. Nag aalala ako sa dinadala ko. Siguro ay nilalamig na rin ang baby ko ngayon. Kanina pa kasi kami basa ng ulan at nanginginig sa lamig ng ulan at simoy ng hangin. Ka
Napatili ako sa gulat ng may humawak sa paa ko. “Shhh!” “N-navy!” Akala ko ay bumalik na ang mga lalaki kanina. “K-kailangan nating makatakas dito, Saddie. S-sigurado ako na mapapahamak kayo ng anak mo kung magtatagal pa tayp dito!” Alam ko ‘yon! Kaya nga takot na takot ako. “P-pero paano?” Hilam ng luha natin tanong ko rito. Nagulat ako ng pilitin nitong tumayo. Halatang hirap na hirap ito at nasasaktan, tumutulo pa ang dugo sa mga sariwang sugat nito. “N-navy…” sa bawat galaw nito ay napapangiwi ito sa sakit. “T-tutulungan kita, Saddie—agghh!” Nalugmok ito sa sahig. Mabuti nalang at hindi malakas ang kalabog ng bagsak nito, kundi ay baka nakakuha ito ng pansin. Alam kong nanghihina ito pero hindi ko makuhang sabihin na ‘wag ka ng gumalaw’ Ayokong magpaka-anghel. Alam naman namin pareho na mas grabe pa ang aabutin namin kapag nagtagal kami rito. Kaya mas mabuti pa na gawin nalang namin ang magagawa namin para makatakas habang maaga pa. Inabot ng siyam-siyam si Nav
(Saddie pov) Mga nasa pitong oras palang ako sa lugar na pinagdalhan sa akin pero pakiramdam ko ay napakatagal ko na rito. Palagi kong sinasabi sa sarili ko na ‘kalma, Saddie’ pero hindi ko magawa dahil kinakain ako ng takot. “T-tama na! W-wala kayong makukuha sa akin! T-tama na ahhh!” Gusto kong takpan ang tenga ko pero hindi ko magawa. Wala akong magawa kundi ang umiyak at maawa nalang kay Navy na binubogbog sa labas. Kinuha kasi ito kanina ng mga lalaki para makipag negotiate. Gusto kasi ng mga ito na makakuha ng pera kay Navy. At ngayong walang makuha ang mga ito ay walang awa nila itong sinasaktan. Rinig na rinig ko ang boses nito na nagmamakaawa, halatang sobra itong naghihirap, pero wala akong magawa kundi ang impit na lumuha. “W-wala ng pera ang mga magulang ko… bankrup na sila! G-ginastos ko na ang lahat kaya wala na kayong makukuha pa! K-kaya patayin niyo nalang ako!” ‘Patayin?’ Parang gusto kong mawalan ng pag asa. Gusto na agad mamatay ni Navy dahil sa paghihirap.
Malakas na binagsak ni Morgan ang kamao sa bumper ng sasakyan ng malaman ang nangyari. “Fvck! Fvck! Fvck!” Halos maglabasan ang ugat niya sa leeg sa sobrang galit ng malaman ang nangyari sa asawa. Kanina pa siya pinapakalma ng kapatid pero bigo ito. “Paano ko magagawang kumalma ngayong nasa panganib ang mag ina ko?! Fvck!!!” Hindi lamang ‘yon, nasa panganib din ang buhay ng ina nito na malubha ang tama sa ulo. Wala pang isang araw ng magpasimula siya ng imbestigasyon ngunit nalagay na sa panganib ang buhay ng asawa niya. Nalaman ba nito ang plano niya na pag alam kung sino ito? Umiling si Morgan. That’s impossible! Sigurado na hindi iyon makakalabas sa kanilang pamilya. Tiyak na kagagawan ito ng taong nagtatangka sa buhay niya. Pagdating sa presinto ay umiling si Laxus ng makita ang galit na galit na anak. “Wala kayong malaman? Are fvcking kidding me? Anong silbi niyo kung wala kayong makuhang lead kahit isa kung nasaan ang asawa ko?!” Nang makita ng mga pulis si Lax
Tumawa ito ng makita ang walang patid na pagtulo ng luha ko. “Ano? Natatakot ka na ba ngayong gaga ka! Dapat lang! Pagkatapos ng ginawa mo ay sisiguraduhin ko na magkikita kayo ng anak ko sa impiyerno! Dante, dalian mo ang pagmamaneho! Gusto ko ng makaganti sa babaeng ‘to!” “Sige, manoy—“ masakit sa tenga na lumangitngit ang gulong na sinasakyan namin. “Anong problema?! Bakit ka huminto?!” “M-may sasakyang humarang sa daan, kuya!” Sumbong ng nagmamaneho ng sinasakyan nila. “Humarang?! Ano pa ang hinihintay mo, sagasaan mo!” “Pero, kuya—“ “Inutil! Sundin mo nalang ang utos ko!” Walang nagawa ang lalaki kundi ang sundin ang kapatid. Pero biglang sumabog ang sasakyan nito ng may bumaril sa gulong ng sasakyan “Anak ng…” halos umusok ang ilong ng lalaki sa galit. May dinukot ito sa tagiliran. Nanlaki ang mata ko ng makitang baril ito. ‘No!’ Gusto ko itong saktan pero binalaan ako nito sa pamamagitan ng tingin na babarilin kung kikilos ako ng masama. Pagkatapos mag uto