Sobrang tutok ako sa phone, sinusubukang tawagan ang isa sa mga guards nang maramdaman ko ang kamay ni Solar sa aking balikat. She showed me the message on her phone, and I was surprised it was from an unknown number. Kinabahan agad ako.Kinuha ko ang phone sa kanya, kitang-kita pa rin ang message sa screen. Kumunot ang noo ko habang binabasa ulit 'yong text message.“Galing sa unknown number. I will go track the number,” bulong ko.Habang dina-dial ko ang number ng kilalang hacker, I glanced at Solar and Czyrene. They looked really scared. I just wanted to hug them and say everything would be alright.“I think this message is from Greg?” kinakabahang sabi ni Solar.Who could be behind this? Could it really be Greg? I hope he doesn't hurt Solar. Ang daming tumatakbo sa isip ko. Parang gusto kong sumigaw sa frustration.“Don’t worry, nothing will happen to you, girls,” paniniguro ko habang hinahawakan ang kamay ni Solar, hinimas-himas ko 'to ng marahan. I wanted her to feel that I was
"Are you leaving again to spend time with your husband?" tukso ni Czyrene. "Nagseselos ka?" nakangising tanong ko. Umiling siya at tumalikod."I'm sorry, I just wanted to check on Caellune," I explained. Czyrene relented, so I went upstairs.Pagpasok ko sa kwarto, nakita ko si Cael na nakaupo sa sofa habang tutok na tutok sa laptop niya. Nakangiting lumapit ako, at niyakap siya mula sa likod."Kanina ka pa diyan, wala ka nang oras para sa akin," bulong ko sabay halik sa kanyang tainga.Sakto namang napansin ko ang mga boses na nanggagaling sa laptop niya, nasa meeting pala si Cael. Nanlaki ang mga mata ko sa kahihiyan dahil mali ang timing ko.Sumingit pa ang isa sa mga participant. "Mr. Santorre, maybe we should stop the meeting so you can take care of your wife."Nagtagpo ang mga mata namin ni Cael, at ramdam kong nag-iinit ang mukha ko sa hiya. Oh, Lord, kainin mo na ako lupa!Tinitigan ako ni Caellune at nakita ko ang amusement sa mga mata niya. Ngumiti siya, at alam kong nagpipi
The next day, I was finally discharged from the hospital, but Caellune's disappearance was really bothering me. Hindi ko maalis sa isip na may nangyaring masama dito. Habang pabalik-balik ako ng lakad lalong tumitindi ang kaba ko sa bawat segundo, hinawakan ni Czyrene ang kamay ko."Hey, don't worry too much. Kagagaling mo lang," sabi niya, sinusubukang pakalmahin ako. Umiling ako, kung saan-saan na napupunta ang isip ko. Parang gusto nang sumabog ng dibdib ko sa sobrang pag-aalala."Hindi, Czyrene, paano kung may nangyaring masama sa kanya? Ayaw kong mawala siya, Zy... hindi ko kakayanin," nanginginig kong sabi.Lumambot ang ekspresyon niya, she hugged me tightly. Ramdam ko ang pag-aalala ni Czyrene sa akin."Sigurado akong ayos lang si Kuya, Sol. Maybe he's just busy wherever he is," she offered, her voice laced with a hope she likely didn't feel either.Kumalas ako sa yakap at tumingin sa kanya, naghahanap ng kasiguruhan sa mga mata niya."Hindi mo kasi naiintindihan. Nasa pangani
I was consumed by worry when my bodyguard informed me that Greg had escaped. Nakapagtatakang natakasan nito ang mga bantay. May kutob akong may tumulong dito, imposibleng basta-basta na lamang ito makakaalis nang hindi tinutulungan. Hindi ako titigil hangga’t hindi ko nalalaman kung sino ang traydor sa tauhan ko. But I can't leave Solar alone.Lost in thought, I was startled when Sol tapped my arm. Nang makita ko ang pag-aalala sa mukha niya, hindi ko maiwasang ngumiti.“Anong problema? May inaalala ka ba?” Mahina ang tinig niya.Tumango ako pero ayaw kong mag-alala siya, kaya pinilit kong magmukhang kalmado.“Are you sure?” she pressed, her eyes locked on mine.“Yeah,” I said, trying to reassure her. Lumapit ako at hinalikan siya sa mga labi. She responded, and the tension in my chest eased a little because of the warmth of her touch. Nang maghiwalay ang mga labi namin, kumislap sa mga mata ni Sol ang pag-aalala.“Hindi mo ako maloloko. You’re thinking about something, and I
I tried to sit up and remove the IV drip from my hand, but Czyrene quickly intervened. "Wait, don't move. Anong problema? May masakit ba sa 'yo?" sunud-sunod niyang tanong habang maingat na sinusuri ang katawan ko. "Hindi pa bumabalik si Caellune. I'm worried something might have happened to him." She offered a reassuring smile. "Don't worry, pabalik na siya. I've already called him."Just as Czyrene was about to call the nurse to reattach the drip, the door swung open, and Caellune walked in. Nakahinga ako ng maluwag. Mabilis akong tumakbo papunta sa kanya at mahigpit na niyakap. Gumanti naman siya at niyakap din ako nang mahigpit."Are you okay?" It took me a moment to respond, my emotions still raw. "Natakot ako. A-akala ko may nangyari ng masama sa 'yo," bahagyang nanginig ang boses ko habang sinasabi 'yon. Tears were at the corners of my eyes, threatening to spill over.Mas humigpit ang yakap niya sa akin, his warm breath on my hair as he whispered words of comfort. "I'm so
After leaving the hospital, I headed to the interrogation site. Pagdating ko, nakita kong ikinadena na ng mga tauhan ko ang lalaking nagtangkang saksakin ako. Lumapit ako dito. I took a seat, crossing my leg as I glared at the man. "You dare try to stab me?!" Sinuntok ko ang mukha nito ng malakas dahilan para dumugo ang ilong. "Should I call you bold or stupid?" I chuckled, the sound laced with venom.Sunud-sunod na suntok ang pinakawalan ko hanggang sa mapuno ng dugo ang mukha nito. One of my guards handed me a handkerchief to wipe the stains from my hand."Sinong nagpadala sa 'yo para patayin ako?" Mahigpit na hinawakan ko ang leeg nito.The man spat at me, his eyes blazing with defiance."W-walang nagpadala... sa akin! A-ako lang ang nagplanong patayin ka!" sigaw nito kahit nahihirapan ng huminga.My anger boiled over, and I rose from my seat, my voice cold and menacing. "Light the fire, and prepare the rope!" I commanded my guards. The guards moved swiftly. Sinindihan ang apoy