Chapter 2 - broken

"L-last year?" halos maumid ako. "Isang taon mo na akong pinagmukhang-tanga? Hayup ka! Bakit, ano bang ginawa kong mali at hindi mo na ako kayang mahalin?" Nadakma ko ang pitsel na may tubig at hinambalos iyon kay Gavin, kasabay ang pagbaha ng mga luha ko.

Hindi niya naiwasan iyon. Nasapul siya sa dibdib at natapon sa kaniya ang tubig na laman. Basang-basa ang damit niya. Nanlilisik ang mga matang lumapit siya sa akin pero nahila ko ang magnetic wooden knife block na puno ng kutsilyong iba-iba ang laki. Humugot ako ng isa at itinutok sa kaniya.

"Susuntukin mo ako? Sige, subukan mo at nang magkalat iyang laman-loob mo rito sa kusina!" gigil niyang hiyaw.

Umatras siya. Dumaan sa mukha ang takot. Nagtagis siya ng mga bagang.

"Naawa ka sa akin kaya hindi mo masabi na nagtaksil ka? Walang hiya ka! Naaawa ka sa akin kaya ikinakama mo pa rin ako kahit may ibang babae ka na? Ginawa mo akong sawsawan ng karumihan ninyong dalawa?" histerikal kong sigaw at iwinawasiwas ang kursilyo.

"Pirmahan mo na iyang annulment papers natin. Babalik ako bukas para kunin lahat ng gamit ko. Huwag kang magmatigas kung ayaw mong idemanda kita ng frustrated murder dahil sa ginawa mo ngayon!" Kumaripas si Gavin patungong pintuan.

Naiwan akong naghahabol ng hininga dahil sa sikip ng dibdib at pagluha na hindi ko na halos mapakawalan. Sumalampak ako sa sahig. Tatlong taon na wala akong ibang ginawa kundi mahalin si Gavin. Bakit niya nagawang lokohin ako? Saan ba ako nagkulang? Ano bang mali sa akin? Mas maganda ba si Mildred? Mas mabait ba iyon? Mas masarap bang magmahal ang babaeng iyon?

"Ate? Ate, ano'ng nangyari!?" Tarantang dinaluhong ako ni April at inagaw sa akin ang kutsilyo. Niyakap niya ako.

Doon ko lang napalaya ang malakas na hagulgol. Para akong bumagsak sa malalim na bangin. Wala akong makapitan. Tinatadtad ng kirot ang buong katawan ko. Hindi ko man lang na-kondisyon ang sarili para sa araw na ito. Wedding anniversary namin. Akala ko masayang magbubukas ang panibagong taon namin bilang mag-asawa. Akala ko...

"Paano niya nagawa iyon sa akin? Siya lang ang minahal ko!"

"Sabi ng kuya ko hindi na lang mga bagay ngayon ang ninanakaw, pati asawa nanakawin din kung malingat ka. Ang masaklap pa, mas gusto ng mga lalaking iyon na mag-stay roon sa piling ng mga kawatan. Ang tawag sa kanila mga lalaking second-hand. Mga babaeng mumurahin lang din at barat ang nababagay sa kanila."

"April, pwede pa ba akong makiusap sa kaniya? Baka pwede pa, di ba?"

"Huwag na po, Ate. Kapag ginawa mo iyan lalo ka lang nilang sasaktan. Kung ipapakita mong mas mahina ka kung wala siya, aabusuhin ka niya at baka dumating ang araw na pati ang pagpapahalaga mo sa iyong sarili ay mawala. Hindi ikaw ang tanga, si Kuya po ang bobo, at 'yong kabit niya, cheap ang tawag doon."

"Pero mahal na mahal ko si Gavin! Hindi ako mabubuhay kung-"

"Ate," sinapo ni April sa mga palad ang mukha ko. "Makinig ka po, noong isilang ka hindi mo kasama si Gavin. Malaki ka na nang magkatagpo kayo. Hindi niya hawak ang buhay mo at wala siyang karapatan na saktan ka ng ganito. Huwag kang magpatalo sa pagmamahal na sinayang lang niya. Ilaan mo iyan sa taong mas karapat-dapat.

Pero lahat ng sinabi ni April ay ayaw tanggapin ng utak ko. Parang may kalyo ang isip ko na ang patuloy na isinigaw ay mapabalik si Gavin kahit imposible na.