All Chapters of MGA TINIK SA KAMA: Chapter 1 - Chapter 10

ZANAYA ARRIOLA. Married.Proud ako lagi na isulat iyon sa status entry ng anumang official document. Masasabi kong isa ako sa mga nag-asawa na hindi nagsisi sa naging desisyon ko kahit tutol dati ang mga magulang ko sa lalaking pinili kong pakasalan. Nakulangan kasi sila sa pundasyon ng pagmamahal sa akin ng asawa ko. Masyado raw mabilis. Three months lang kaming mag-on tapos kasal agad. Wala raw akong pagkakataong kilalanin muna si Gavin."All done, Ma'am, thank you for giving me your personal info. I will settle this right away and give you updates afterwards," sabi ng agent na kausap ko online.Nag-apply ako ng life insurance. Medyo maganda na kasi ang kita ng pastry business ko. Banana cookies, cupcakes at macaroons. Kaninang umaga nakabinta ako ng 50 pieces na banana cake, 50 boxes ng macaroons at 50 boxes na cupcake. Tatlong beses sa isang lingo ako nagluluto, sobrang nakapapagod kasi kung aaraw-arawin ko.Nagtungo ako sa sala at tinawagan si Mama Minda. May problema siyang idin

KUNG wala siguro si April baka kung ano na ang ginawa ko. Sinamahan niya ako roon. Pinilit akong kumain kahit ayaw ko. Pinainom ako ng gamot. Buong katawan ko kasi ang masakit. Hindi ko maintindihan. Hindi ko matukoy kung saan nanggagaling ang hapdi at kirot."Hindi ka ba papasok?" mahina kong tanong kay April pagkahiga ko sa kama."A-absent muna ako ngayon, Ate, para may kasama ka rito. Nagpaalam na ako sa teacher ko." Inayos niya ang kumot. "Matulog ka po muna, babantayan po kita.""Salamat, April."Ginapi ng pagod at depression ang buong katawan ko. Tinangay ako sa pagtulog pero nagising din dahil sa bangungot. Nakikita ko nang paulit-ulit ang eksenang iyon, ang pag-alis ni Gavin sa tahanan namin at wala akong nagawa kundi ang umiyak na lang."Hindi ko alam kung ano ang gagawin, Kuya, hindi ko maiwan si Ate rito, natatakot ako. Baka kung mapaano siya." Boses ni April mula sa sala.May kausap ba siya. Naudlot ako sa tangkang pagbangon. Ang bigat ng katawan ko. Para akong dinaganan n

"HERE in the front, Lollipop, come on!" Binuksan ni Arkham ang pinto sa front seat ng black Mercedes Benz.Noon ko lang napansin na naroon pala ang mamahaling sasakyan na iyon. Sa unahan ay nakaparada ang patrol car at nanonood sa amin ang dalawang police officers."Ayaw ko, gusto kong maglakad..." tanggi ko at umurong palayo.Tinanaw niya ang direksiyong papunta ng bahay ko. "Medyo malayo pa rito ang bahay mo, di ba?""Alam mo kung saan ako nakatira?""Pumunta ako roon kanina.""Pumunta ka?""Kuya ako ni April. Bumalik ako kaninang hapon pero wala kayo.""Ikaw ang kuya ni April? 'Yong kuya na sinabi niyang nag-aaral ng law?" Hindi ako makapaniwala. Sa pagkakaalam ko ay bilyonaryo ang kuya ni April, kasi siya ang legitimate na anak at tapagamana ng isang Law Conglomerate. Grupo iyon law firms na nagbibigay ng legal na serbisyo sa mga mayayamang mamamayan ng bansa."Hindi na ako magugulat kung kinuwento na sa iyo ni April ang buong pagkatao ko," naiiling niyang pahayag."Iyon lang nama

"Gavin, ano'ng ginagawa mo?" ungot ni Mildred sa akin mula sa nakahintong sasakyan.Umiling ako at tahimik na binuksan ang gate. Ingat na ingat na hindi makalikha ng ingay. Deretso ako sa main door matapos tiyaking wala sa bakuran si Zanaya. Pero saglit akong natigilan. Ano ba'ng ginagawa ko? Para akong magnanakaw na takot pumasok sa sarilig bahay.Dapat wala na akong pakialam pa sa asawa ko. Nagdesisyon na akong makipahiwalay. Si Mildred at ang anak namin ang pinili kong makasama. Padaskol akong lumabas muli ng gate at binalikan si Mildred na nagpaiwan sa sasakyang naka-park sa gilid ng kalsada."Wala ba siya?" tanong niyang nakasilip sa bintana."Halika na." Binuksan ko ang pinto at inalalayang makababa ang girlfriend ko."Wala ba siya?" mariin niyang pakli."Kahit nandiyan siya wala na naman siyang magagawa.""Bakit kasi pumunta pa tayo rito?""Kukunin ko ang mga gamit ko, lilipat na ako roon sa apartment natin.""Masyado ka namang apurado, Gavin. Papirmahan mo kasi muna ang annulm

“Zaya, okay ka lang?” tanong ni Arkham sa akin.Pinagmasdan ko ang sarili sa pocket mirror ng sasakyan ni Arkham. Hindi ko na makita sa aking mga mata ang bakas ng pag-iyak. Ang gaan ng ulo ko. Blangko. Hindi ko alam kung ano'ng iisipin. Pero ayaw ko ring mag-isip muna ng kung ano. Gusto ko na lang makaalis sa bahay na iyon."Okay ba tayo, Lollipop?" tanong ng kapitan at muling sinilip ang mukha ko.Tumango ako. "Okay lang ako." Nilingon ko ang mga gamit na nasa backseat. Mayroon pa sa luggage compartment. Iniwan ko lahat ng personal items na binili ni Gavin para sa akin kasama ang wedding ring namin.Babalik na ako sa poder ng mga magulang ko. Doon na ako ulit titira at kalilimutan kong minsan nagkaroon ako ng pagkakataong ituring na tahanan ang lugar na ito at ang bahay na iiwan ko ngayon ng tuluyan. Akala ko sa bahay na iyon bubuo ako ng masayang pamilya, pangarap ko dati na makita sa bakuran niyon ang mga anak kong maglalaro.Hindi ako naghangad ng sobra. Pero siguro nga, naging m