MEETING ROOM
10AM
KASALUKUYANG seryosong nagkakaroon ng short meeting ang Re-Bistro Resto ng umagang iyon. Matamang nakaupo at umuugoy-ugoy pa ang boss’ chair ni Victor. Pinaglalaruan niya ang kanyang Parker pen sa kanyang mga daliri. Pinakikinggan ng lahat ang report ng manager. Nagbibigay na siya ng reminder sa mga staff nila. Mahigpit na ipinaalala ang maayos na pakikitungo sa kanilang mga costumer upang maiwasan ang anumang negative feedback sa mga ito.
Hindi nagpakita ng pagkagulat si Victor sa kanyang ama ng bigla itong dumating sa kanyang restaurant.
“Are we done?” tanong ni Victor. Tumango ang manager.
Alam niyang seryoso ang pakay nito para magpakita sa kanya. Hindi kasi niya ugaling magpakita sa tao at lumantad ng personal kung hindi lang napakahalaga ng sasabihin nito na hindi niya kayang ipagpabukas. Mukhang umuusok ang ilong niya na parang toro at nanunukat ang kanyang mga tingin.
“You can all go!” Nagmadaling lumabas ang lahat. “You want coffee?” tanong nito sa ama na seryosong nakatingin sa kanya. Sabay-tayo ng binata.
Inasikaso naman niya ito tulad ng paggalang niya sa lahat ng customer na nagpupunta sa Re-Bistro Resto. Personal na niyaya ni Victor ang ama sa isang bakanteng couch upang mas maging komportable silang dalawa.
Hinintay muna ang kape nilang pareho bago ito magsimula ng usapan.
“Anything else, Sir?” magalang na tanong ng waiter.
Nilapitan siya ng mga waiter kahit medyo nag-aalangan dahil sa isang batalyong kalalakihan na kahit naka-tuxedo ng suot eh, mukha namang mga sanggano.
“Nothing else, thank you!” Sumenyas ang lalaki na hayaan na silang dalawa.
Magkaharap ang mag-ama.
"Gamitin mo ang utak mo kung paano kumita ng malaki! Hindi kita pinapag-aral sa Amerika upang kumita lang ng konting halaga!" Inilapit nito ang kanyang mukha sa lalaki at diretsahang sinabi ito ng sila lang ang nakakarinig.
Hindi man lang siya kinumusta ng ama kung naging maayos ba ang kalagayan niya sa Amerika. Hindi ito dumalo sa kanyang graduation at hindi siya nakarinig ng kahit na anumang papuri sa kanyang apat na taong pagtitiis ng nag-iisa sa ibang bansa.
“I wanted you to be proud of me. Wala akong ibang maisip na paraan kung paano pa kayo matutuwa sa akin sa kabila ng pagsisikap ko na magtatag ng sarili kong negosyo.”
“USE YOUR HEAD! This is just a small amount of what you can make if you venture your business with me. Besides, you don’t even need to try it hard because everything will be yours. Not this cheap restaurant that you have. Tsss! Ito ba ang ipinagmamalaki mo?”
“Wait, ano bang ikinagagalit ninyo? Ano pa nga ba ang ginagawa ko? My business is doing great. Is this a big threat to you?”
“How could you waste your time with all this nonsense business? Get lost! I want you to be on my side. Matanda na ako para pamunuan ang grupo.”
Lumaki si Victor sa isang tahanan na hindi madalas nakikita ang ama. Saka na lang nito naintindihan na hindi sila ordinaryong pamilya. Nakatira silang mag-iina sa isang malaki at magarang mansion. Marami silang kasambahay at napapaligiran siya ng mga alalay. Hindi siya puwedeng umalis na hindi sila kasama. Hindi siya puwedeng lapitan ninuman. Kinatatakutan siya ng iba ngunit mas madalas kainisan. Ilag ang ibang babae, nayayabangan at may ibang curious kung sino siya. Laman siya ng usap-usapan sa loob ng campus noong high school siya ngunit nagbago ng mag-aral siya sa ibang bansa.
Nasanay rin ang kanyang ina kung kailan siya datnan at iwan ng asawa. Lumaki siyang naghihingi ng konting pagmamahal at atensyon sa ama na palaging abala sa kanyang mga negosyo. Nakatago sa isang anonymous na pangalan at larawan ang mukha ng kanyang tunay na ama.
Huli na ng malaman ni Victor ang katotohanan kung ano ba talaga sila.
“Ayokong isinasama mo si Victor sa mga operasyon ninyo,” dinig niyang sabi ng ina.
“Bakit? Sino ka ba sa pamamahay na ito Sharon upang utusan ako ha?! Tandaan mo na ako ang padre de pamilya rito at alam ko ang ginagawa ko pa sa mga anak ko!”
“Anak ko sila Max!”
Hindi naman niya nakitang pinagbuhatan ng kamay ng ama ang kanyang ina. At iyon ang isa sa ipinagmamalaki niya rito.
Ang ina ang palaging sumasalungat sa tila hindi tamang pagpapalaki sa kanya.
Sa murang edad ay marunong ng humawak ng baril si Victor. Habang lumalaki ay nagkaroon siya ng interes na magkolekta ng matataas na kalibre ng baril sa kanilang basement. Magaling itong target shooter. Pinaturuan din siya ng ama ng training sa martial arts at iba pang uri ng karate.
Lalo siyang pinangilagan ng mga kaklse ng minsang umawat siya sa ilang grupo ng kalalakihang nam-bully ng kaklase niyang babae.
Itinataas ng mga batang lalaki ang kanyang palda at kitang kita ang makinis nitong hita. Nilapitan niya ang luhaang batang babae.
“Let’s go! Don’t bother them.”
“Stay there and I am going to teach them a lesson.”
“Hindi ka sasantuhin ng mga iyan kahit maliit ka! Ano ba? Masasaktan ka lang!” awat pa nito.
Hinila nito ang kanyang kamay ngunit malakas ang loob ni Victor. Sa isang iglap, namilipit sa sakit ang mga ito ng ibalibag sila sa sahig.
Ngunit doon unang nakatikim ng palo si Victor sa kanyang ina at ipinatawag ito sa Principal’s Office.
“We can talk things calmly and rationally, Papa.”
“What do you mean?”
“My business is not mine alone. You can use them for your own benefit. Lay your cards.”
Biglang tumawa ng malakas ang kanyang ama.
“You son of … bakit hindi mo sinabi kaagad? That’s my son!” Mahigpit nitong niyakap si Victor. Iyon ang pinakamahigpit na yakap na naramdaman nito sa ama simula noong siya ay bata. “You got me there! Waiter, cognac please!”
Nakailang baso din sila bago umalis ang ama. Tinanggal nito ang kanyang tuxedo at isinampay sa couch. Bahagyang niluwagan ang kanyang necktie.
“Boss, si Gwynette.”
Tumayo siya at lumabas ng restaurant eksaktong huminto ang Lambourgini sa kanyang tapat at sa driver’s seat siya umupo.
Sinalubong siya ng babae ng mainit na French Kiss. Diretso ang dalawa sa biyahe patungong Anilao Batangas. He doesn’t want to miss his scuba diving with his woman.
Meet Victor and his woman Gwynette...
HINDI NA NAKITA ni Victor ang batang babae. Nabalitaan na lang niya na lumipat na ito ng paaralan upang makaiwas sa mga bully. “Thank you for being the first person to ever fight for me!” Iyon ang unang anonymous letter na kanyang natanggap. Ang batang babae lang ang kanyang naalala na puwedeng maglagay nito doon. Sa paglipas ng panahon, naging malaya si Victor upang gawin ang mga ordinaryong bagay bilang isang young bachelor. Hindi na niya maihihiwalay ang maraming alalay sa tuwing aalis siya. Hindi siya papayagang lumabas ng hindi sila kasama. Sa edad na tatlumpu, marami na rin siyang nakaulayaw na mga babae. Nakukuntento siya sa panandaliang-aliw at wala pa siya sa puntong lalagay sa seryosong kasalan. Hindi iyon kasama sa usapan. Hanggang sa kama lang ang lahat at wala ng iba. Hindi niya kailangang magkaroon ng seryosong ugnayan sa sinuman sa kanila. Victor got his clean cut done early yesterday. Sinigurado niyang maayos ang magpapa-shave ng kanyang bigote at balbas. He had his
HINABOL ni Sharon ang lalaki. Nanginginig ang kanyang mga kamay at sinampal niya ito kasabay ang pagtulo ng kanyang luha. "Ikaw lang ang babae sa buhay ko kaya tigilan na natin ang isang dekadang tsismis at away na paulit ulit din lang nman." "Nag iisang babae? I still don’t believe you Max!" "Kailan ka ba naniwala sa akin? And that’s your problem. Sino ba ang babaeng tinutukoy mo? Si Sophia?" Si Sophia Santiago ang sikat na babae sa likod ng mga kanta na paulit-ulit na pinakikinggan ni Sharon. Matalik niya itong kaibigan bago siya ibahay ni Max. Nagkahiwalay ang dalawa na may samaan ng loob ng masangkot ang asawa sa isang malaking kontrobersya. Buntis ang babae at nakuhanan sila ng mga larawan habang papasok si Max sa isang hotel. Muntik pa silang maghiwalay habang buntis din ang asawa. Hindi pumayag si Max na makipaghiwalay si Sharon sa kanya. Gusto niyang manatiling buo ang kanyang pamilya. But that was three decades ago. Matagal siyang walang balita sa babae. Sa ngayon ay iba
ANG BOSES ni Nadja ang kinahumalingan naman ni Sharon. Hindi niya pinalampas na bumili ng mga CD nito at paulit-ulit na pinatugtog ito sa kanyang buong mansion. Maging si Victor at nakukuriri ang tenga kapag ito na ang nagpatugtog. Kaya lang, laking pagtataka ng ina. Wala man lang itong isang larawan kundi ang isang iconic mask na cover ng kanyang album. “Don’t forget my concert ticket!” paalala nito sa anak. “Ano bang nagustuhan ninyo sa kanta niya?” “I like her voice. It reminds me of someone.” “First love ninyo?” Tiningnan ng masama ni Sharon ang anak. Kung magsalita ito ay parang si Max kung magselos. “First love kaagad? Parang kang ang ama mo kung magsalita. Tigilan mo ako!” Binilhan na rin ni Victor ang ina ng VIP ticket para sa isang music concert ng isang baguhang singer. Ito lang naman ang kanyang kaligayahan. Naghanda si Sharon sa kanyang paglabas. Ipinadala ni Victor ang larawan ng ticket. Katunayang nakabili na ito para sa kanya. Nagmadali itong magbihis. Pumili siya
VERY SATISFIED si Sharon sa muli niyang panunuod ng concert. Hangang-hanga siya sa boses ng babae. Gusto sana niya itong nakausap ng personal. Gusto niyang makita ang mukha nito. Ofcourse, it was long ago when she heard that same voice of Djana to her bestfriend. Sa isang hindi magandang biro ay nasira ang kanilang pagkakaibigan. She regretted everything when she lost her. Hindi man lang niya binigyan ng pagkakataon ang babae na makapagpaliwanag ng kanyang sarili. Tuluyan siyang nawalan ng kaibigan. Naglabasan na ang mga tao at inalalayan niya ang ina. Niyaya siya ni Victor upang mag-late night dinner sa isang yate na kanyang ipina-reserve para sa kanilang dalawa. “Why don’t you go on a romantic date with your girlfriend, Iho?” “Wala pa po akong girlfriend, Mama.” “Walang girlfriend but you are busy hanging around with women seven days a week?" pang-aasar ng ina. “They are just some random girls your son could meet.” “Hey, siguraduhin mong walang mag-iiwan ng bata sa mansion ng
HINAGILAP nito ang kanyang punung-tenga pababa sa kanyang balikat at mukhang nagising ang kanyang katawang lupa. Nakaramdam ng kakaibang sensasyon at bigla itong tumugon. “You are not as innocent as I thought.” Kinagat niya pababa ang saplot nito sa baba. Sinalat ng daliri ang bukana at siniguradong siya ang una. “JACKPOT!” Naibulalas ng lalaki ang labis nitong kasiyahan. True enough, Nadja did it first with him. Lalong nagustuhan ni Victor ang perpektong gabing iyon. Wala sa plano niya na ibenta si Nadja. Kahit paano ay naging malapit silang magkaibigan. Matalik na kaibigan ang turing ng singer sa kanya. Pareho silang nagsisikap ngunit tila ba mas sinusuwerte ang kaibigan kaysa sa kanya. “Beauty and brains kasi itong si Nadja. Tapos ng pag-aaral at talentado. Talented ka naman, Kelly. But you somehow lacked appeal to the audience.” Kaya tampulan siya ng kantyaw sa kanilang agency. Pareho silang hawak ng Titan Entertainment sa pangangalaga ni Philip Consunji. Istrikto siya ngu
“FIND her at all cost!” Hawak niya ang maskara. Saka lang niya napansin na wala ang relo na regalo ng kanyang ama noong ika-dalawampu’t isang kaarawan niya. Time will tell when they will see each other again. Seryosong nag-uusap ang mag-asawang Maura at Jayson habang nasa hapag-kainan silang dalawa. Kasalukuyang humihigop ng kape ang lalaki. “Kailangan na nating gumawa ng paraan upang mawala sa landas natin ang mag-ama,” mariing sabi ni Maura. Nakataas ang kilay nito at ipinakita ang buong suporta sa asawa. Gusto niyang hawakan ng asawa ang pamumuno sa Richman’s Club kasama na ang matagumpay nitong mga negosyo. “Hindi madaling kalaban si Max,” tugon ng lalaki. Alam niya ang kakayahan ng pinsan sa mga illegal na negosyo. “Ipatumba natin ang mag-ama.” Nagkatinginan ang mag-asawa. Ngumiti si Maura habang sinabi kay Jayson na umupa ng mga assasins para patahimikin si Victor. “I like your wit, my wife.” SHERATON HOTEL SUITE GONZALO MONDAY, 8AM Biglang napapitlag si Victor. Nagu
GUSTO niyang hanapin ang babae upang panagutan ang kanyang responsibilidad dahil natitiyak niyang magbubunga ang kanyang ginawa. She is nowhere to be found. That stupid mask which he didn’t dare to remove suddenly put him in big trouble. Saan niya hahanapin ang babaeng nakamaskara? Hindi niya sigurado kung magkikita pa silang dalawa. Sa kabila ng lahat ay ipinahanap niya ito. Akala ni Nadja ay makakabalik siya sa kanyang iniwang career. Akala niya ay pahuhupain lang niya ang sitwasyon at pagkatapos ay muling lalantad upang ipagpatuloy ang kanyang pagkanta ngunit nagbago ang lahat ng malaman niyang buntis siya matapos mapagsamantalahan ng isang misteryosong lalaki. Hindi naging maganda ang sitwasyon niya sa South Korea upang tuluyang magdesisyong bumalik na lang sa Pilipinas. Kailangan niyang maging matapang para sa kanyang mga anak. Katulad ng pag-alis noon ni Nadja ay ang kanyang tahimik na pagbabalik. Habang pababa na sila ng escalator ay muling bumalik sa alaala ni Nadja ang pa
“HINDI KITA KAPATID. Ang totoo, anak ka talaga ni Tita Sophia sa pagkadalaga. Well, what can you say? Like mother like daughter. Parehong pareho kayo ng tadhana. Pareho kasi kayong pakawala.” Malakas na sampal at sabunot ang ibinigay ni Nadja sa kapatid. Matagal na siyang nagtitimpi dito. “Kapag hindi mo itinikom ang bibig mo, paduduguin ko ang nguso mo.” Nanggigil siya sa sinabi nito. “Nadja, itigil mo ‘yan.” Inambaan niyang muli ito ng sampal. “Mama, sinampal ako ni Ate.” Dumating si Minerva at nagalit sa kanyang nadatnan. Nagsumbatan sila. Walang utang na loob ang tawag kay Nadja. Nagalit din si Nadja dahil sa paglilihim ng babae. “Kaya ba ganito ang trato ninyo sa akin! Ha! Bakit pa ninyo ako kinuha? Sana, hinayaan na lang ninyo akong mamatay!” Ipinagtabuyan niya ang dalawa sa sobrang sama ng loob niya. Nang gabing iyon, masinsinang kinausap ni Minerva ang pamangkin. Ipinagtapat niya ang katotohanan tungkol sa kanyang pagkatao. Inangkin niya ang bata dahil gustong magbagong b