Regalo ng matalik na kaibigan ni Samantha na si Ariane ang isang sexy na little black dress — para sa kanyang ika-26 na kaarawan, sampung sentimetro ang taas ng damit mula tuhod. Hindi pa siya kailanman nagsuot ng ganoong kaikling damit, kahit pa sa trabaho ay laging blouse at slacks lang ang kanyang suot.
Pagkababa na pagkababa niya mula trabaho, agad siyang hinatak pauwi ni Ariane at pinasuot ng bagong damit. Ayon kay Ariane, lalabas daw sila sa bar para mag-celebrate, at baka makatsamba na rin daw si Samantha ng isang guwapong lalaki para matapos na ang 26 taon niyang pagiging single.
Binantayan pa ni Ariane ang pinto para lang hindi makatanggi si Samantha. Wala siyang nagawa kundi isuot ang itim na damit.
Nang maisuot na niya ito, kapansin-pansin ang dalawang pearl straps na nakapatong sa kanyang mapuputing balikat.
Pagbukas ng pinto, napatulala si Ariane.
"Grabe, ang ganda mo, Sam! Ayoko na tuloy kitang isama, baka maagawan pa ako ng atensyon. Anong gagawin ko?!"
Umikot lang ang mga mata ni Samantha. "Ngayon mo lang nalaman na maganda ako?"
"E kasi naman, lagi kang naka-long pants at mahahabang palda. Today is a blessing to my eyes, okay?"
Pagkasabi nito, pasimpleng hinipo ang damit ni Samantha pero agad din siyang binatukan ng kaibigan.
Sumakay sila ng taxi papunta sa “Night” bar. Paboritong lugar iyon ni Ariane, at tanging sa birthday lang niya nakakapapayag si Samantha na sumama.
Pagkapasok nila, sinalubong agad sila ng malakas na tugtugin. Dinala ni Ariane si Samantha sa isang booth na malapit sa dance floor at umorder ng makukulay na inumin.
"Tonight, you have to enjoy. No backing out, ha?"
Hindi na nakipagtalo si Samantha at sinubukang makisama. "Fine, half of this night is mine. I promise to complete the mission!"
Pagkasabi niyon, tinungga niya ang pinakamagaan sa mga inumin. Matamis at maasim ang lasa—nagustuhan niya.
Di nagtagal, nagyaya si Ariane na sumayaw. Hinatak niya si Samantha sa dance floor at sumayaw sila nang walang pakialam. Ang mga utak nilang pagod sa trabaho ay unti-unting nag-relax.
Medyo pigil lang si Samantha sa kilos—masyado kasing hapit ang suot niyang damit.
Sa isang booth sa sulok, may lalaking naka-gold-rimmed glasses na tila may nadiskubreng bago. Napako ang tingin niya sa dance floor habang wala siyang pakialam sa mga kausap.
Pagod sa pagsasayaw, bumalik ang magkaibigan sa booth at umorder pa ng ilang baso ng alak habang nagkukuwentuhan. Hindi nila namalayang pareho na silang medyo lasing.
Maya-maya, may biglang umupong lalaki sa tabi ni Samantha, dala ang isang baso ng alak.
"Mind if I join you, ladies?"
Naka-suit ang lalaki at halatang may pagnanasa ang tingin kay Samantha.
Hindi natuwa si Ariane. "Sorry, we’re looking for a little young dog. Medyo... masyado ka nang mature para doon."
Lasing na ang tono niya.
Napairap ang lalaki. "Ano ba naman ‘yang mga little young dog na ‘yan, puro porma lang, walang laman. Unlike me, I’m the real deal."
Sabay lapat ng kamay niya sa maputing balikat ni Samantha.
"Ugh, layuan mo ako!" Pumalag si Samantha kahit medyo hilo na siya at hindi na gaanong malinaw ang isip.
Hinila siya ng lalaki papalapit, pero biglang may malakas na kamay na pumigil sa kanya. Tiniwist nito ang pulso ng lalaki, kaya napilitang bitiwan ang balikat ni Samantha.
“Bitawan mo siya. Sino'ng nagsabing pwede kang manggulo rito?”
Pagharap ng lalaki, isang suntok agad ang tumama sa panga niya at napalugmok siya sa ilalim ng booth.
Si Dwyn Teves iyon—nag-aayos ng cuff habang malamlam ang ekspresyon ng mga matang puno ng pagkainis.
Sinubukan pang bumangon ng lalaki pero agad siyang hinarang ng isang matangkad na bodyguard.
Hindi na siya umimik, nagmura na lang nang mahina, at dali-daling lumayas.
Hindi na alam ni Samantha kung anong nangyayari, patuloy pa rin siyang nakikipag-usap kay Ariane tungkol sa usapang “little young dog.”
“Hindi talaga pwede. Gusto ko yung gwapo.”
“Hmp! Kung hindi mas gwapo sa boss mo, hindi ko rin kakayanin. Araw-araw mo ‘yang tinitingnan, di ba?”
Biglang napatawa si Samantha. “Oo nga, ang gwapo talaga ng boss namin. Kung hindi kasing gwapo ng boss ko ang magiging boyfriend ko, malulungkot talaga ako.”
Tapos bigla na lang siyang naiyak ulit.
Napakamot sa kilay si Dwyn habang tinitingnan ang ilang taong nanonood sa kanila. “Uwi na kayo, gabi na,” utos niya, sabay lingon sa bodyguard. “Mag-book ka ng kwarto sa hotel sa tapat at ihatid si Miss Ariane doon.”
Pagkatapos ay yumuko siya at buhat-buhat na kinuha si Samantha na patuloy pa ring malungkot, at mabilis na lumakad palayo.
Pagkasakay sa likod ng kotse, sinenyasan niya ang driver, “Pakitaas ang divider.”
Hindi mapakali si Samantha habang lasing, at ang maikling paldang suot niya ay halos nasa hita na. Pinilit ni Dwyn na tumingin sa labas ng bintana, lumayo ng konti kay Samantha, at tinanggal ang butones ng kanyang kwelyo para makahinga ng maayos.
Alam ng driver kung saan nakatira si Samantha dahil dati na niya itong hinahatid sa mga business trip.
Habang naglalakbay, patuloy pa rin ang pagdadaldal ni Samantha. Biglang nagtanong si Dwyn, “Gwapo talaga ang boss mo?”
“Oo naman! Siya na yata ang pinaka-gwapo sa lahat ng nakilala ko…Pero baka balang-araw may mas gwapo pa akong boyfriend, hindi natin masasabi,” sabay tawa ng maloko.
Lumiko pakaliwa ang kotse at nawalan ng balanse si Samantha. Agad siyang nasalo ni Dwyn at napunta sa kanyang mga bisig.
Inayos ni Samantha ang posisyon niya para maging komportable, pero hindi niya alam na ang dibdib niya ay nakadikit na sa katawan ni Dwyn. Malambot iyon at tila isang maling galaw lang ay puwedeng mabasag.
Nanigas ang buong katawan ni Dwyn. Si Samantha naman ay patuloy pa rin sa pagsasalita. “Gusto ko ng tubig...”
Huminga nang malalim si Dwyn at kinuha ang isang bote ng tubig. “Kaya mong inumin mag-isa?” tanong niya habang inaabot ito.
“Hmm…”
Nainom naman ito ni Samantha pero masyadong mabilis, kaya tumulo ang tubig mula sa kanyang labi at bumaba sa gitna ng dibdib niya. Humila pa siya ng neckline nang hindi namamalayan, kaya lalo pang bumaba ito.
“Gusto mo pa?” tanong ni Dwyn, bahagyang paos ang boses.
Ngumiti si Samantha. “I still want to drink.”
Pagkasabi niya noon, bigla siyang hinalikan ni Dwyn.
Hindi na niya kayang tiisin ang makipot na bibig ni Samantha. Hinalikan niya ito ng mariin, may halong tamis ng alak. Hindi niya napigilan ang sarili at lalong ginusto ang lasa ng babae.
Nahirapan huminga si Samantha at sinubukang itulak siya, pero hinawakan ni Dwyn ang mga kamay niya at inilagay sa likod.
Lalong dumikit sa kanya ang katawan ni Samantha. Dahan-dahan niyang binuksan ang bibig ni Samantha gamit ang dila at kinulong ito sa mas mainit na halik. Nang maramdamang nahihirapan ang babae, hininaan niya ang ritmo ng halik at ginawang mas banayad, mas mapanukso.
Napaakap pa lalo si Samantha sa kanya, parang gusto pang lumapit.
Pagdating nila sa tapat ng bahay ni Samantha, binuhat ulit siya ni Dwyn papasok sa gusali. “Saan ka nakatira?” tanong niya.
“045...” sagot ni Samantha habang nakayakap nang mahigpit sa leeg ni Dwyn, natatakot mahulog.
Malapit na sila sa unit, tahimik na si Samantha pero ang init ni Dwyn ay hindi pa rin humuhupa.
Ginamit niya ang fingerprint ni Samantha para mabuksan ang pinto. Pagkapasok nila, isinandal niya si Samantha sa pinto, hinawakan sa balakang gamit ang matitipunong braso, at muling hinalikan ang mga labi nito.
Banayad ang unang kagat sa labi ni Samantha kaya napasinghap siya, at hinalikan siya ni Dwyn sa leeg pababa. Mainit at maselan ang bawat dampi, at si Samantha ay kusang tumagilid ng ulo, tila tinatanggap ang halik.
Lalong tumindi ang pagnanasa ni Dwyn.
Bahagyang bumuka ang bibig ni Samantha, naghahanap ng hangin, pero nanatili pa rin ang inosenteng ekspresyon sa mukha.
“Bakit kamukha mo ‘yong boss ko?” tanong niya, lasing na lasing.
Binuhat siya ni Dwyn papunta sa kama at inihagis sa malambot na higaan, sabay dakma ulit sa katawan niya.
“Alam mo ba kung sino ako?” tanong niya, galit at sabik ang boses.
Umiling lang si Samantha na parang tuliro. Napamura si Dwyn at tumayo, pilit pinipigilan ang sarili.
Ayaw niyang samantalahin ang sitwasyon. Lumabas siya ng kwarto, pumunta sa kusina at uminom ng malamig na tubig para pakalmahin ang sarili.
Pagbalik niya sa kwarto, tulog na si Samantha. May ngiti pa sa labi habang himbing.
Umupo si Dwyn sa gilid ng kama. Kahit marami siyang gustong gawin, pinili niyang igalang si Samantha. Inayos niya ang kumot sa babae at hinaplos ang pisngi nito. Namumula pa ang labi, tanda ng sobrang halik kanina.
Matapos mag-isip sandali, diretsong tinawagan ni Samantha si Dwyn. Mabilis namang sinagot ang tawag."Tapos ka na kumain?" tanong agad ni Dwyn sa kabilang linya."Oo," sagot ni Samantha habang nakatayo sa gilid ng kalsada, inaapakan ang maliliit na batong nasa paanan niya.Pagkababa ng tawag, agad tumayo si Dwyn mula sa kanyang kinauupuan. Wala siyang pakialam sa mga kaibigang abalang kumakain sa mesa."May aasikasuhin lang ako, mauna na ako. Ako na rin bahala sa bayad," sabi niya habang inaabot ang wallet."Hoy, ano ba? Bihira ka na nga sumama, aalis ka pa sa kalagitnaan!" reklamo ni Shawn. Napapailing na lang siya. Grabe to, kung makasama ng girlfriend parang asawa na agad!Paglabas ni Dwyn sa restaurant, agad niyang natanaw si Samantha sa kalsada. Nilapitan niya ito at agad hinawakan ang kamay."Hoy, ang daming tao, wag mo akong hawakan!" gulat ni Samantha."Takot ka ba?" balik ni Dwyn habang tumingin sa paligid, dahilan para mapaatras si Samantha."Delikado ‘pag may makakilala sa
Habang naglalakad sila, pilit naghahanap si Samantha ng topic para sa usapan.“Ang daming lumapit kay Mr. Sebastian kanina. May nangyari ba?” tanong niya. Hindi niya namalayang naalala niya ang mga tagpo habang sila’y papunta roon. May ilang urban village sa paligid ng ospital, at maayos naman ang kapaligiran. Ang problema lang, iisa lang ang kalsadang papunta roon kaya medyo mahirap ang biyahe, lalo na kung pabalik.Maingat na nagsalita si Samantha, “Sir… magpapagawa po ba kayo ng bagong daan?”Napangiti si Ryan. “Ang talino talaga ni Ms. Gallego. Ganun na nga, may mga bahay lang sa gilid ng kalsada na kailangang gibain. Hindi pa kasi tapos ang kasunduan, at ngayon pa talaga nagkita sila ni Mr. Sebastian.”Habang nagsasalita siya, dumating na sila sa harap ng operating room. Agad na lumapit ang pamilya ng buntis nang makita ang kanilang tagapagligtas. Hindi komportable si Samantha sa sobrang pasasalamat ng mga ito, kaya paulit-ulit siyang nagsabi ng, “Naku, huwag po, okay lang po ta
Pagkatapos kumain, ni-reheat pa ni Dwyn ang mga ulam bago sila nagsimulang kumain. Habang kumakain, siya pa mismo ang naglalagay ng pagkain sa plato ni Samantha, sinisigurado niyang busog ito bago siya paalisin.Pagkatapos ng hapunan, nag-ayos na ng gamit si Samantha para umuwi, pero ayaw siyang paalisin ni Dwyn.“Dito ka na matulog. I’ve already prepared everything you might need ,toiletries, clothes, even your favorite brand of tea,” sabi ni Dwyn, may konting panunuyo sa boses. “Very impressive talaga ang foresight mo,” sagot ni Samantha habang nakakunot ang noo at ginawang X ang mga braso sa harap ng dibdib. “Pero gusto ko ng civilized relationship. No live-in, please!”Alam ni Dwyn na hindi pwedeng pilitin si Samantha. Ayaw rin niyang magalit ito, kaya wala siyang nagawa kundi kunin ang susi ng kotse at ihatid siya pauwi.Pagbaba sa tapat ng condo ni Samantha, naalala nitong may kailangan siyang i-report kay Dwyn.“I’ll be visiting a private hospital in the suburbs tomorrow. Si Ari
Buong umaga ay abala si Samantha sa pagtawag sa iba't ibang ospital sa lungsod, sinusubukang makipag-collaborate para makakuha ng access sa kanilang database ng medical records.Pero karamihan sa mga ospital ay hindi interesado. Naniniwala silang hindi pa practical ang medical robot industry ngayon ,isa raw itong produkto na mukhang walang silbi sa kasalukuyan.Tanghali na at halos lahat ng tao ay kumakain na. Hindi na rin nagplano si Samantha na maghintay pa, kaya’t kinuha niya ang cellphone at tinawagan si Ariane.“Has the beautiful girl eaten yet?” tanong niya, pabirong tono.“I was just about to go to the cafeteria. Bakit, anong meron at biglang nagparamdam ka?” sagot ni Ariane sa kabilang linya.“Let’s go out to eat. How about that Grill’s restaurant na gusto mong puntahan dati?”“Okay, I’ve been craving it for days! Kita tayo dun, ha.”Masaya si Samantha. Kinuha niya ang bag at tumayo, pero saktong lumabas si Dwyn mula sa opisina. Napansin ng lalaki na paalis si Samantha kaya’t
Akala ni Samantha, ang nanay ni Dwyn ay seryoso at mahigpit na matandang ginang. Base kasi sa ugali ng lalaki — tahimik, madalas walang emosyon — inakala niyang galing ito sa pamilyang mahigpit at tradisyonal.Pero laking gulat niya nang makaharap si Dina — masayahin, kwela, at parang barkada lang kung kumilos. Biglang nabawasan ang kaba ni Samantha. Kanina’y inisip pa niyang baka hindi siya makakain nang maayos dahil sa nerbiyos, pero kabaligtaran ang nangyari. Nakahanap pa siya ng ka-vibes sa pagkain.Habang kumakain, panay ang abot ni Dwyn ng pagkain kay Samantha — tahimik, pero maalaga. Napansin naman iyon ng ina niya at binigyan siya ng makahulugang tingin.Ngumiti si Dina nang may biro, pero hindi na lang pinansin ni Dwyn. Si Christine naman, na buong meal ay walang ibang ginawa kundi mag-observe, ay tahimik na nagpipigil ng emosyon. Hindi ko pa siya nakitang ganyan ka-sweet… Pilit man niyang ngumiti at sumabay sa kwentuhan, hindi na niya malasahan ang kinakain.Pagkatapos ng
Nasa malalim na pag-iisip si Samantha habang nasa loob ng sasakyan nang biglang hawakan ni Dwyn ang kamay niya at ipinatong iyon sa hita nito. Nagulat siya. Agad siyang napatingin sa driver na seryosong nagmamaneho, saka muling tumingin kay Dwyn at sinamaan ito ng tingin.Ngumiti lang si Dwyn at marahang pinisil ang kamay niya—tila pampakalma. Pero gamit ang kabilang kamay, kinuha nito ang cellphone at nagsimulang mag-type nang kalmado. Ilang saglit lang, tumunog ang phone ni Samantha. May natanggap siyang message.“Just paid Kevin and the driver’s wages.”Napakunot-noo si Samantha. Anong ibig sabihin no’n?Napatingin siya kay Dwyn, halatang may tanong sa mga mata. Muling nag-type si Dwyn.“I didn’t know you were working overtime the night before the holiday. Kevin and the driver reminded me.”Napalingon ulit si Samantha sa driver. Ah… kaya pala. So, sinasabi niya na alam na ng driver ang lahat kaya wala nang dapat ikahiya?Talagang magaling si Dwyn. Marunong sa timing, magaling magb