Ep38 พ่อบุญธรรม

สี่ปีต่อมา

"น้องเทมป์ครับเข้าบ้านได้แล้วลูก" เสียงหวานของเอมมี่เอ่ยเรียกลูกชายตัวน้อยที่เตะบอลอยู่ส่วนหย่อมหลังจากกับพี่เลี้ยงหนุ่มคนที่ผู้เป็นพ่ออย่างปกป้องหามาให้

"ครับหม่ามี๊" เด็กน้อยฉีกยิ้มกว้างก่อนจะก้มลงไปเก็บลูกบอลที่เตะออกไปไม่ไกลเข้ามาอุ้มไว้ก่อนจะวิ่งเข้าบ้านอย่างว่าง่ายตามคำสั่งด้วยใบหน้าที่มอมแมม

"ไปเล่นยังให้ให้เปื้อนขนาดนี้คะเนี่ย" พี่เลี้ยงอีกคนที่เป็นผู้หญิงอีกคนก็เดินเข้ามารับเด็กน้อยเพื่อไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่มอมแมมออกไปเพราะต้องออกไปข้างนอกกับผู้เป็นแม่และยาย

"งานเริ่มกี่โมงคะเนี่ย ตอนนี้เป็นเวลาเท่าไหร่แล้วคะ" เสียงหวานเอ่ยถามสามีที่เพิ่งแต่งงานกันเมื่อปีที่แล้วและเพิ่งย้ายมาอยู่บ้านใหม่ได้สองเดือนกว่าและวันนี้ก็ต้องรับไปงานเลี้ยงวันเกิดหุ้นส่วนบริษัทผู้เป็นพ่อ

"ไม่ต้องรีบก็ได้ครับ งานจะเริ่มอีกตั้งสองชั่วโมง" ใบหน้าหล่อกระตุกยิ้มเมื่อรู้ว่าคนที่เป็นเจ้าของงานวันเกิดนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน พ่อบุญธรรมของเขานั่นเอง

"ไม่รีบได้ไงหล่ะคะ หุ้นส่วนคนสำคัญของป๊าเลยนะเพราะเขามีหุ้นมากกว่าหุ้นส่วนคนอื่นแหนะ" เธอเอ่ยก่อนจะหมุนตัวดูรูปร่างตัวเองในกระจกว่ามีตรงไหนไม่สวยบ้างเพราะช่วงที่เธอตั้งครรภ์รูปร่างก็เปลี่ยนไปเยอะพอสมควรแต่ก็หมั่นออกกำลังกายบ้างพอประมาณแต่ก็ใช่ว่ารูปร่างจะเหมือนแต่ก่อนเดิมเป๊ะๆ

"หึๆ แล้วหนูเคยเห็นหน้าเขารึยัง?" เขากระตุกยิ้มก่อนจะสวมชุดสูทสีกรมท่าโดยที่ผู้เป็นภรรยาช่วยจัดระเบียบอีกที

"ยังเลยค่ะ นี่เป็นครั้งแรกเหมือนกัน" เธอขมวดคิ้วก่อนจะส่ายหน้าน้อยๆ แล้วผูกเนคไทให้เขาเพื่อความเป็นระเบียบในมาดท่านประธานบริษัทคนเก่ง

อย่าเพิ่งถามนะครับว่าทำไมถึงไม่พาเมียไปเจอพ่อ ทั้งที่แต่งงานมีลูกกันแล้ว พ่อแม่เมียเขาต่างก็รู้ดีว่าพ่อแม่ของเขาที่แท้จริงนั้นตายไปแล้วส่วนพ่อบุญธรรมเพิ่งฟื้นตัวจากอุบัติเหตุจึงออกสังคมได้ในวันนี้ เหตุเกิดเพราะมาเฟียอีกกลุ่มลอบทำร้ายในวันที่มอบอำนาจให้ผมนั่นแหละ ผมเลยถือโอกาสนี้เปิดตัวพ่อบุญธรรมผมให้เมียรู้จักซะเลยเพราะท่านหลับไปเป็นปีก่อนที่ผมจะเจอเมียผมท่านคงไม่รู้ว่าผมแต่งงานมีเมียแล้วและเรื่องหุ้นส่วนผมเป็นคนซื้อแต่ใช้ชื่อพ่อบุญธรรมแทน

"เทมป์แต่งตัวเสร็จรึยังครับ" เธอเดินเข้ามาในห้องนอนส่วนตัวของลูกชายตัวน้อยที่กำลังแต่งตัวโดยพี่เลี้ยง เจ้าตัวเล็กของเธอสวมในชุดสูทสีเดียวกับพ่อและมีโบว์น้อยๆ น่ารักๆ ติดเอาไว้ พร้อมทรงผมที่เซ็ทเป็นอย่างดีเหมือนพ่อตัวเอง เรียกได้ว่าแฝดเลยก็ได้เพราะเจ้าตัวเล็กถอดแบบหน้ามาเป๊ะๆ จากปกป้อง

"เสร็จแล้วครับหม่ามี๊ น้องเทมป์หล่อมั้ยครับ" เด็กน้อยฉีกยิ้มหวานมีลัคยิ้มเหมือนมารดาที่ถอดแบบมาจากเธอก่อนจะเอ่ยถามมารดาว่าตัวเองอาบน้ำแต่งตัวแล้วหล่อรึเปล่า

"หล่อมากครับลูกชายป๊า" ทว่าคนตอบคือผู้เป็นพ่ออย่างปกป้องเดินลงมาจากชั้นบนของบ้านก่อนจะตรงเข้ามาอุ้มลูกชายแนบอกพร้อมหอมแก้มทั้งสองข้างด้วยความชื่นใจ

ฟอด! ฟอด!

"ชื่นใจจังเลยครับ" เขาเอ่ยยิ้มๆ ก่อนจะอุ้มลูกชายพร้อมกับสวมกอดเอวบางของภรรยาเดินไปขึ้นรถที่จอดเตรียมไว้ที่ลานหน้าบ้านเพื่อไปร่วมงานวันเกิดปู่ของเทมป์

"เราจะไปไหนกันครับ" เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมาถามบิดาด้วยความอยากรู้ว่าตัวเองกำลังไปไหนเพราะระหว่างที่กำลังเล่นฟุตบอลอยู่มารดาก็เรียกเข้าบ้านไปอาบน้ำแต่งตัว พี่เลี้ยงบอกว่าต้องออกไปข้างนอก

"ไปถึงเดี๋ยวน้องเทมป์ก็รู้เองครับ" เขาเอ่ยยิ้มๆ ก่อนจะลูบศรีษะเล็กด้วยความเอ็นดูแล้วหันมาหอมแก้มภรรยาด้วยความหมั่นเขี้ยวสองแม่ลูก

ฟอดด!

"หมั่นเขี้ยวทั้งแม่ทั้งลูก"

สามคนพ่อแม่ลูกเข้ามาในงานที่จัดขึ้นภายในห้องจัดเลี้ยงโรงแรมหรูในเครือของอคิราห์ที่เป็นเจ้าของสถานที่จัดงานวันเกิดในวันนี้

"ไปนั่งรอเขาดีกว่า" เขาเอ่ยพร้อมยิ้มบางๆ ก่อนจะโอบเอวเล็กภรรยาและจับมือเล็กของลูกชายไปนั่งที่โซฟามุมหนึ่งของงานที่เอาไว้รองรับเจ้าของวันเกิดคืนนี้

"เรา เอ่อ เรานั่งได้เหรอคะ เขาจัดไว้ให้เจ้าของงานไม่ใช่เหรอคะ?" เธอขมวดคิ้วก่อนจะตัดสินใจนั่งลงข้างๆ สามีอย่างเลี่ยงไม่ได้และรอมารดากับบิดามาถึง

สักพักทุกคนก็หันไปให้ความสำคัญเมื่อบอดี้การ์ดหนุ่มคนสนิทเข็นวีลแชร์ที่มีชายชรานั่งอยู่บนรถเข็นเข้ามาในงานก่อนจะตกใจหน้าเหลอหลาเมื่อมือหนาของสามีจับเธอยืนขึ้นแล้วพาเดินเข้าไปหาผู้มาใหม่ราวกับรู้จักเขามานานยังไงยังงั้น

"สวัสดีครับ...คุณป๊า" เขาเอ่ยยิ้มๆ ก่อนจะจับมือเล็กของลูกชายเดินเข้าไปหาผู้เป็นปู่ใกล้ๆ โดยที่สายตาเหลอหลาไม่เข้าใจของเธอจ้องมองอยู่

"ยินดีต้อนรับแขกที่มาร่วมวันเกิดผมในวันนี้ นี่แทนไท ลูกชายของผมเอง" เสียงแหบพร่าของชายชรากล่าวออกมาทำให้ทุกคนต่างฮือฮาด้วยความตกใจเพราะคิดไม่ถึงว่าลูกชายเจ้าสัวผู้มีอิทธิพลในไทยนั้นมีลูกชายที่เป็นหลานเขยนายพลนักธุรกิจใหญ่พ่อของอคิราห์จะเป็นถึงลูกชายท่านเจ้าสัวสุระเดช

"คุณป๊า นี่หลานชายและลูกสะใภ้ป๊าครับ" เขาแนะนำก่อนจะหยักหน้าให้ภรรยาก่อนจะจับมือเธอให้เดินเข้ามาใกล้ๆ ผู้เป็นพ่อของเขา

"สะสวัสดีค่ะ ท่าน" เธอเอ่ยออกมาด้วยความประหม่าเพราะเป็นครั้งแรกที่เห็นหน้าตาของบุคคลที่มีศักดิ์เป็นพ่อของสามีและเป็นปู่ของลูกชายเธอ

"เรียกป๊าเถอะหนู ป๊าต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้มาร่วมงานแต่งของทั้งสอง" ชายชราเอ่ยด้วยท่าทางใจดีซึ่งเธอก็คลายความกังวลลงบ้าง

"หลานปู่โตเป็นหนุ่มหล่อแล้วเหรอเนี่ย หล่อเหมือนพ่อเลยนะ ชื่ออะไรหล่ะลูก" ชายชราหันมาโฟกัสเด็กชายตัวน้อยด้วยแววตาเอ็นดูหลานชายคนแรกของตัวเองเพราะตั้งแต่แต่งงานมีภรรยาเขาก็ไม่สามารถมีทายาทได้เพราะเพิ่งรู้ตัวว่าเป็นหมันก่อนที่ภรรยาจะจากไปเพราะโรคภัยซึ่งตอนนั้นก็เสียใจตรอมใจไม่น้อยจนมาเห็นแทนไทมันจึงทำให้เขาเปลี่ยนความคิดแล้วรับเลี้ยงแทนไทเพราะความสงสารเพราะวันนั้นแทนไทกลายเป็นเด็กเร่ร่อนที่หน้าบ้านของเขา

"ผมชื่อเทมป์ครับ ป๊าตั้งให้"

**********************************

อีกสองตอบก็จบแล้วค่ะ🥹