Chapter 7

DALI-DALING SUMUGOD si Estelle sa school ni Mia nang matanggap niya ang mensahe na galing sa teacher ng anak niya. Habang nasa daan ay bumuhos ang napakalakas na ulan at nang bumaba nga siya sa kanyang sasakyan ay halos wala na siyang makita pa ngunit mabilis niyang kinuha ang payong at nagmamadaling tumakbo patungo sa may guard house ng school.

Halos maghabol siya ng kanyang hininga pagdating niya at doon ay nakita niya ang kanyang anak na nasa isang gilid habang yakap-yakap ang sarili at halos madurog ang kanyang puso habang pinapanood niya ito. Alam niya na sa chat kanina sa kaniya ng anak niya ay napakasaya nito dahil sa susunduin ito ng ama ngunit ngayon ay halos manlumo siya.

Isang mainit na likido ang bumagsak mula sa kanyang mga mata ngunit dali-dali niya iyong pinunasan at pilit na nagpaskil ng isang mapaklang ngiti bago tuluyang lumapit sa anak niya. “Mia…” tawag niya rito at nang marinig nito ang pagtawag niya ay agad itong nagtaas ng ulo at tumingin sa kaniya.

Agad na naging malungkot ang mukha ng kanyang anak at matinding awa ang naramdaman niya ng mga oras na iyon para rito na halos madurog ang kanyang puso. “Mommy…”

Yumakap ito sa kaniya ngunit wala itong sinabi o ni hindi man lang ito nagreklamo na hindi ito sinundo ni Henry. Hindi niya alam ngunit bigla na lang siyang nakaramdam ng matinding pagsisisi. Kung hindi niya sana ipinilit ang kanyang sarili kay Henry kahit na ayaw na ayaw nito sa kaniya marahil ay hindi ito ang naging ama ni Mia. marahil ay nagkaroon siguro ito isang mapagmahal at nagmamalasakit na ama kung sakali. 

Mahigpit niya ring niyakap ang anak niya. At nang humiwalay siya rito ay doon pa lang niya nakita na tumutulo na pala ang mga luha sa mga mata nito na mas lalo pang ikinadurog niya bilang ina. Marahan niyang pinunasan ang luha sa mga pisngi nito. “Huwag ka nang umiyak, nandito naman ako e.” pilit niyang pinapagaan ang pakiramdam nito.

Tumango naman ito sa kaniya at pilit na pinipigilan ang pag-iyak.  Dinala na niya ito sa may kotse at habang nasa daan ay nakayakap lang siya rito para hindi nito maramdaman ang sakit ng pag-asa nito sa pagdating ng ama.

Nang makauwi sila ay dali niya itong dinala sa silid nito at pinalitan ng damit dahil naanggihan ito kanina. Marahil doon ay bigla na lang itong nagkasinat ng wala sa oras kaya agad siyang nag-alala para rito. Hinawakan niya ang maliit na mukha nito habang nakahiga at nakapikit at halos hindi siya makahinga dahil sa kumikirot ang puso niya. Awang awa siya sa anak niya ngunit hindi niya iyon ipinakita dito.

Ilang sandali pa nga ay biglang nag-ring ang kanyang cellphone at nang kuhanin niya ito ay nakita niyang si Liam ang tumatawag, ang assistant ni Henry. Kinumutan niya muna ang kanyang anak bago siya lumabas ng silid nito upang sagutin ang tawag.

“Pasensya na po kayo ma’am Estelle, hindi ko kaagad nabasa ang text sa akin ni sir Henry dahil sa dami ng ginagawa ko at pinapasundo niya pala sa akin si Mia. kakarating ko lang po dito sa school at nasundo niyo na pala siya. Pasensya na po—” hindi pa man nito natatapos ang sinasabi ay agad na niya itong pinutol.

Hindi iyon ang mga bagay na gustong marinig ni Estelle. Humigpit ang pagkakahawak niya sa kanyang cellphone at nanlamig ang kanyang mga mata. “Saan siya nagpunta?” kalmado ang kanyang tinig ngunit punong-puno ito ng lamig.

Sa kabilang linya ay gulat na gulat si Liam sa naging tono ng boses nito dahil napakalamig. Napalunok siya at hindi nakahuma upang magsalita hanggang sa muli na naman niyang narinig ang tinig nito. “Hindi mo ba pwedeng sabihin sa akin kung saan siya nagpunta? Siguro naman ay may karapatan pa rin akong magtanong dahil asawa niya ako hindi ba?”

“Ah, bigla po kasing nagkaroon ng sakit ang aso ni Miss Gwen at tinawagan siya nito para puntahan siya kaagad. Iyak siya ng iyak kaya agad na pumunta doon si Sir Henry…” sagot niya rito.

Biglang nagtagis ang mga bagang ni Estelle sa kanyang narinig. Mas mahalaga pa ang aso ni Gwen kaysa sa sarili nitong anak. Gusto niyang matawa ng mga oras na iyon. Akmang sasagot na sana siya nang marinig niyang bumukas ang pinto sa likod niya at nakita niya si Mia na naglalakad na pasuray-suray palabas ng silid. “Mommy…” tawag nito sa kaniya.

Dali-dali niyang nilapitan ito na puno ng pag-aalala. “Huwag na po sana kayong magalit kay Daddy, Mommy…” muling sabi nito sa kaniya. “Alam ko na hindi niya naman gusto ang nangyari tyaka alam ko na sobrang busy niya lang.” 

Sa sandaling iyon ay halos matigilan siya. Pagkatapos nitong sabihin iyon ay niyakap siya nito. “Huwag ka nang magalit Mommy…” mahinang sabi nito at halos mag-init ang gilid ng kanyang mga mata lalo dahil sa sinabi nito.

Napakagat-labi siya at pilit na pinipigil ang kanyang mga luha mula sa pagbagsak hanggang sa naubo si Mia hanggang sa mapaluhod ito ng tuluyan sa sahig at sa isang iglap ay biglang umubo ito at kumalat sa sahig ang dugo. “Mia!” nanginginig ang boses ni Estelle at dinaluhan kaagad ang anak.

Ang mukha ni Mia ay halos mamula ngunit ang mga labi nito ay nanatiling maputla. Pinilit nitong ngumiti sa kaniya. “Okay lang ako Mommy…” sabi nito ngunit mabilis siyang gumalaw at binuhat ito kaagad.

“Dadalhin kita sa ospital anak…” sabi niya sa nanginginig na tinig at nagtatakbong bumaba upang hanapin ang driver nila.

Wala silang inaksayang oras at dumiretso kaagad sa ospital. Mabilis ang kabog ng dibdib ni Estelle at punong-puno ng pag-aalala para sa kanyang anak. Mabilis naman na kumilos ang mga nurse at doktor at isinalang ito kaagad upang matingnan ang kalagayan nito. Hindi nagtagal ay dinala na sa silid si Mia at naghihintay na lang sila sa mga resulta ng mga test na isinagawa dito kanina.

Hawak-hawak niya ang kamay nito at marahang hinahalikan nang bigla na lang itong magtanong sa kaniya. “Mommy galit ba sa akin si Daddy?” mahinang tanong nito.

Hindi alam ni Estelle kung paano niya sasagutin ang tanong ng kanyang anak. Halos ilang segundo siyang natigilan at hindi maka apuhap ng isasagot dito. Paano niya sasabihin at ipapaliwanag dito na hindi naman galit si Henry sa kaniya kundi dahil siya lang ang ina niya, pero baka kung si Gwen ang naging ina nito ay tiyak na magiging masaya ng labis si Henry at magpapakaama rito.

…