Chapter 3: Secretary

Napamulat ako nang gisingin ako ng alarm clock ko sa cellphone. Inaantok kong kinuha ito at pinatay matapos tingnan ang oras. 7:30 am. Wait..late na ako! Sabi sa akin 7:00 am dapat andoon na ako. Kainis naman! Dali-dali akong bumangon sa kama at kinuha ang tuwalya saka naligo. Matapos makapaghanda kumuha lang ako ng pandesal sa mesa saka dali-daling naghanap ng masasakyan. First day ko pero late na kaagad ako.

Pagkarating ko sa kompanya ng Golden Scenery ay kaagad akong pinapasok ng guard na masama pa yata ang tingin sa akin dahil nakilala ako. Halos sirain ko ang botton sa elevator sa pagmamadali. Ang un- professional mo naman, Gianna! Nakakainis! Tinakbo ko ang opisina ni Mr. Locan at ng nasa harapan na ako ng pintuan ng opisina nya saka ako huminto at huminga nang malalim. Ihanda mo na ang sarili mo Gianna, paniguradong papagalitan na ako nito. Binuksan ko ang pinto at ang bumungad saakin ay 'yong babaeng nag-interview sa akin noong isang araw. Ms. Gada daw 'yong pangalan.

"Magandang umaga ho," bati ko. Tinitigan nya lang ako nang masama. Dahan-dahan nyang isinara ang pinto at hinarap ako ng may nakakunot na noo. "Bakit ngayon ka lang?" pabulong pero naiinis nyang tanong. Bakit kami nagbubulungan?

"Ah..kase po--"

"Pumasok ka na doon, mainit ang ulo ngayon ni Mr. Locan. Kaya huwag kang gagawa ng ikakapahamak mo," putol nito sa akin saka ako iniwan. Hindi ko alam kong dahil ba sa sinabi nya o talagang nanindig ang balahibo ko pagpasok ko ng office ni Mr. Locan.

"You're late," malamig na boses ang bumungad saakin. Nakaupo si Mr. Locan sa harapan ng nasa gitnang mesa nakatalikod ang pagupo nito kaya hindi ko maaninag ang ekspresyon o kahit 'yong mukha lang nito. Napalunok ako.

"Pasensya na po sir, hindi na po mauulit," buong puso kong paghingi ng tawad. Nanahimik ito ng ilang segundo.

Kaya ackward na nakatayo ako medyo malayo sa mesa nya, hindi ko maipakali ang tingin. Nakakatakot pala 'yong boses nya. Umangat lang ang tingin ko nang dahan-dahang umikot ang upuan nya paharap sa akin. Nang tuluyan ko nang maaninag ang hitsura nito, halos manlaki ang mata ko.

"Ikaw!? " bulalas ko.

"Anong ginagawa mo dito?!" inis kong tanong pero wala man lang itong sinagot o naging reaksyon.

"Sinusundan mo ba ako ha?" tanong ko. "Or..." napatigil ako nang may na-realize. Sumandal ito sa swivel chair nya at seryuso akong tiningnan, hinihintay ang reaksyon ko. Hindi!

"Ikaw?!" tanong ko at mukhang naintindihan naman nya ito kaya tumango sya. Kainis naman! Kung minamalas ka nga naman oh. "P-pero--" Magsasalita pa sana ako nang unahan nya ako.

"No buts. First day pa lang late kana agad, very unprofessional," Napailing pa ito na parang sinasabing pinagsisihan ng kompanya nyang piliin akong sekretarya.

"Edi sorry," bulong ko pero alam kong narinig nya ito. Umayos ito nang upo at may ibinigay na papel sa akin. Kinuha ko naman ito at dali-daling bumalik sa pwesto ko. "Listahan 'yan ng mga gagawin mo bilang sekretarya ko," ani nito. Pagbuklat ko ay nanlaki ang mga mata ko. Seryuso? Ang dami naman.

"And of course you have to obey my rules, Ms... what's your name again?" tanong nito. Ngayon alam ko ng hindi sya ang pumili saakin, eh maski pangalan ko hindi alam.

"Gianna Magsandingan, as your service. Sir," diniinan ko pa ang salitang 'sir' para damang-dama nya. Tsk.

"Ok. Ms. Sagingan"

What the?Mukha ba akong saging?

"Ikaw!" Duduruin ko na sana sya pero na-realize kong sekretarya lang pala ako dito. Bwesit na lalakeng 'to ginawang saging 'yong apelyido ko.

"Third rule," umpisa nito. Teka, diba dapat first rule yung una?

"You are not allowed to eat in my office, you must keep this room tidy and clean"

Ok? Magsasalita na sana ako pero inunahan nya na naman.

" Second , you are not allowed to talk back unless i said so," dugtong nya pa. Luh.

"And last but not the least. The number one rule, you are not allowed to touch me or get close to me. I have my one meter rule"

Halos ibagsak ko ang balikat ko sa huli nyang sinabi. Ang arte-arte nya! One meter rule? Ano 'yon COVID?

"Eh pano kung may kailangan akong ibulong sa'yo?" tanong ko. " You can write it on paper," simple nyang sagot.

"Eh paano kung may kailangan akong ibigay sa'yo "

"Leave it and i'll take it"

"Eh pano kung--"

"I don't have to answer all of your questions"

"Eh kasi ang labo mo eh," Malapit na talaga akong mainis. "Saan ang malabo do'n? or maybe you just can't understand english?," ani nito. Napasinghal naman ako sa kawalan. Sobra na'to ah.

"Hoy--"

"Unprofessional," putol nito sa akin. Kanina pa 'yang unprofessional na 'yan ah. Naiinis na ako.

"Sir, nakakaintindi ho ako ng english kaso--"

"Yun naman pala eh, anyway tingan mo kung free ang schedule ko mamayang hapon," putol na naman nya sa sasabihin ko sana. Matapos no'n ay tumayo na sya at naiwan akong tulala.

Ilang beses pa akong napakurap bago nakabawi. Napapadyak ako sa inis. Seryuso ba talaga 'to? Bakit sa dinami-dami ng tao sya pa? Kainis!