LUCIEN point of view Nang makalabas si Hermosa, katahimikan ang namayani sa amin. Hindi ako makapaniwala na nagawa akong suntukin ng babaeng `yon. Tsk, ang lakas at sakit. Babae ba talaga siya? Hinawakan ko ang gilid ng aking labi na pumutok. “Hey, Lu. Are you ok? Let me see your lips.” Lumapit sa akin si Crystal halatang nagaalala ang itsura nito, Nang akma niyang hahawakan ang aking labi na sugatan iniwas ko agad ang aking mukha saka umatras. “Don't touch me, Crystal. Leave me alone.” Seryoso kong turan. Ayoko na palalain ang nangyari. Napatigil naman siya at hindi inaasahan ang ginawa ko. Paulit ulit ang boses at itsura ni Hermosa sa aking isip. Baka bigla itong bumalik at makita na naman ang tagpong magkalapit kami ni Crystal at mapuno na ito ng tuluyan. I need to talk to her. Hindi niya pwedeng sabihin kay Claire ang kagaguhan ko. Ayokong masaktan siya. “Don't tell me natatakot ka sa pagbabanta ng babaeng ‘yon? Seriously, Lucien?” Galit na binaling
SCARLETT THREE DAYS LATER.. SA nakalipas na tatlong araw hindi pa rin kami masyado nagpapansinan ni Lucien. Kinakausap ko lang siya kapag may katanungan siya o di kaya may itatanong ako, pero kapag wala naman mahalagang sasabihin nanahimik ako. Hindi ko pa rin nakakalimutan ang nangyari doon sa Bar ni Ace, Isa pa, bakit ko siya papansinin? In the first place siya ang may kasalanan. Hindi dapat ako ang mag first move at humingi ng sorry. Kung mataas ang pride niya, mas mataas ang pride ko. Isa pa, alam ko rin naman na hindi ito magtatagal ng isang linggo, hindi makakatiis ‘yon dahil may kailangan siya sa akin. May alas kaya akong hawak. Naglalaro ako sa aking cellphone ng biglang lumapit ang secretary ni Lucien. Maarte itong tumigil sa aking harap saka nagsalita. “Pinapatawag ka ni Sir, pumasok ka raw sa loob.” Turan nito sabay irap sa akin saka tumalikod na at bumalik sa kanyang table. Ano naman kaya ang kailangan niya? Wala pa namang lunch time. Tumayo
LUCIEN point of view PAGKALABAS ni Hermosa agad kong binalingan ng tingin si Crystal. “What the fvck, Crystal? What are you doing here? Ipapahamak mo pa ako! Sisirain mo pa ang lahat!” Galit na sigaw ko dito. Hindi naman siya nasindak at nagpatalo bagkus mas lumapit pa siya sa aking table at humalukipkip. “I'm asking you, Lu! What was that? Bakit nandito si Louise sa opisina mo? Don't tell me she's one of your bitch? Baka naman kaya ka niya sinuntok nung nasa bar tayo dahil nagselos siya? Oh, well hindi nga malabo mangyari.” Inis niyang tanong. Napailing na lang ako habang hawak hawak ang aking noo. Pati si Hermosa pinag isipan na niya ng kung ano-ano. She's my personal maid! Kung alam lang niya kung gaano ka-amazona ang babaeng ‘yun, sa tingin niya magugustuhan ko ang kagayan no'n? Baka puro bugbog abutin ko don. Noong hinalikan ko nga galit na galit na at grabe ginawa sa kamay ko. Minsan nga nagiging mas bossy pa siya kesa sa akin. Parang hindi maid
SCARLETT PAGSAPIT ng uwian ay agad na akong tumayo sa kinauupuan at naghintay sa paglabas ng boss ko. Naging ok naman na ang lahat matapos ang nangyari, muli akong kinausap ni Lucien at pinaliwanag ang dahilan ng pag punta ni Crystal sa opisina niya. Kinuwento rin niya ang nangyaring paguusap nilang dalawa. Naging payapa naman ang maghapon ko at hindi mabigat sa pakiramdam. Feeling ko nga nag bago na talaga si Lucien. Pero syempre kailangan ko pa rin mag ingat baka pinapaikot lang ako ng lalaking ‘yun, Maganda ng sigurado. Umayos ako ng tayo ng bumukas ang pinto ng opisina ni Lucien. Agad napatingin sa akin ang lalaki saka bahagyang tumango tapos lumapit. “Hermosa, ayos lang ba sayo kung dadaan tayo sa Bar ni Ace sa BGC? Gusto ko lang humingi ng tawad sa dalawa at para makausap kona rin sila ng maayos. Nandoon daw sila ngayon sabi ni Isaiah.” Mahinahong turan ni Lucien. Aba-aba, improving siya ha? Hindi ako sinungitan. Gusto ko ‘yan, kapag ganyan siya ng ganyan.
“Wala akong inaagaw sa‘yo, at hindi mo alam ang totoo. Sa susunod kasi na papatol ka sa lalaki siguraduhin mong single at seryoso sa‘yo. Hindi ‘yung pampalipas oras ka lang.” Malamig kong turan na mas kinainis ng babae. Totoo naman ah? Truth hurts ika nga. “How dare you say that to me, bitch! pumatol ka rin naman! Nagmamalinis kapa!” Akma niya ulit akong sasampalin pero naging alerto na ako at mabilis na pinigilan ang kamay niya. Mariin kong hinawakan ang kanyang pala-pulsuhan at seryosong nagsalita. “Once is enough, hindi ko na hahayaan na dumapo ang palad mo sa mukha ko. You know what, kanina pa ako nag pipigil sa inyo kasi ayoko kayo patulan pero sana ‘wag niyong sagarin ang katiting na pasensya ko dahil hindi niyo magugustuhan ang magagawa ko…Imbes na ako ang pag initan at buhusan niyo ng galit hanapin muna lang ang kinababaliwan mong si Lucien sa loob, sa kanya ka mag inarte, siya ang guluhin mo. Baka sakaling may makuha kang sagot bakit ayaw na niya sa ‘yo!” Sin
SCARLETT PAGKAPARADA ko ng sasakyan sa harap ng HQ, huminga muna ako ng malalim para irelax ang sarili. Mag-iisang buwan na rin ang nakakalipas simula ng huling punta ko dito. Pagkababa ko ng sasakyan awtomatikong nagbago ang awra ko. Poker face na ulit ako saka walang pakialam na pumasok sa loob. Halos lahat gulat na gulat ng makita ako, lahat ng nakakasalubong at nadadaanan ko ay ramdam na ramdam ko ang pagsunod ng tingin sa akin. Well, hindi ko sila masisisi. Ikaw ba namang pumunta sa HQ ng biglaan at ganito pa ang itsura. tsk! Dere-deretso akong umakyat at nagtungo sa opisina ni Boss. Walang kagatol-gatol na binuksan ko ang pinto saka pumasok sa loob. Nagulat naman ang lahat ng nandoon. Oh, mukhang may meeting pa sila. “Red! What happened to you?” Nag-aalalang tanong ni Night saka mabilis na lumapit sa akin at pinag masdan ang kabuuan ko. Kitang kita sa mga mata niya ang pag-aalala. Pero hindi sa kanya nakatutok ang mga paningin ko. “Red, what are
PUMUNTA kami ni Night sa paborito naming gotohan. Inorderan niya ako ng special goto na gustong gusto ko. Bigla akong natakam, matagal tagal na rin ng huli kong kain nito. Habang kumakain bigla akong napatigil. “Why? Masakit ba ang gilid ng labi mo?” Biglang tanong ni Night ng makitang tumigil na ako sa pagkain. Tipid akong ngumiti sa kanya saka umiling. “Okay lang ako, bigla lang pumasok sa isip ko ang mga nangyari kanina. Siguradong masama ang loob sa akin ni Boss, Narinig pa ng iba natin kasamahan ang mga binitawang kong salita..” “Ano ka ba, hindi ka naman matitiis ni boss. Saka ‘wag mong isipin sila Sapphire. Sanay na sila sa ‘yo.” Bumuga ako ng hangin saka uminom ng coke. “..Konting tiis na lang, Red. Konting tiis na lang sa mission mong ito at balik ka rin sa dati mong mga gawain. Nandito naman ako para tulungan ka. Sa ngayon pag tiyagaan mo na lang muna si Lucien Saavedra.” Napabusangot naman ako ng marinig ang pangalan ni Lucien, muling bumalik
SCARLETT KINABUKASAN NAGISING ako dahil sa kirot ng katawan at sugat na natamo kagabi. Dahan-dahan akong bumangon saka nag kusot ng mga mata. Chineck ko ang oras sa wall clock at 7:10 pa lang ng umaga. Argh, daig ko pa ang sumabak sa literal na mission. Grabe ang sakit ng katawan ko, grabe ginawa sa akin ng Ex-fling ni Lucien. Bigla naman akong napatigil ng maalala ang lalaki. Wala sa sarili na pinag-masdan ko ang brasong ginamot ni Lucien. Hindi ko akalain na may ganon na side ang lalaki. Sana araw-araw siyang mabait para hayahay ang trabaho ko. Baka sakaling magkasundo pa kaming dalawa. Nasa ganoon akong tagpo ng mag-ring ang aking cellphone. Napakunot noo ako ng lingunin ko iyon sa bedside table, ang aga pa. Sino ang tatawag sa akin ng ganitong oras? Hindi naman pumasok si Lucien. Inabot ko ang cellphone, napalunok ako ng makitang si Boss ang tumatawag. Jeez! I forgot to text him! Dali-dali kong sinagot ang tawag. “H-hello? G-goodmorni
KINABUKASAN Maaga dumating ang isang doktor — kasamahan ni Kuya. Maingat siyang pumasok sa kwarto, may hawak na clipboard, at ngumiti nang magaan sa amin. Lumakad siya papalapit sa kama ni Dad. “Good morning, Doc Santillan,” bati ng doktor kay Kuya. “Good morning, Doc Rivera,” magalang na sagot naman ni Kuya. Hinayaan ni Kuya si Doc Rivera na mag-check kay Dad. Sa ibang doktor na kasi inassign ni Kuya si Dad para sa monitoring, para makapag-focus si Kuya sa pagbabantay kela Lolo at Dad. Gusto raw niya na sa pagkakataong ito, sa pamilya muna siya. Matapos icheck si Dad, sumunod namang nilapitan ni Doc Rivera si Lolo. Tahimik kaming nagmasid habang tinitignan niya ang kalagayan ng aming lolo.Nang matapos ang pagsusuri, humarap ang doktor sa amin. Umayos ako ng tayo at handang makinig sa sasabihin ng doctor. “Doc Santillan,” umpisa niya habang nakatingin kay Kuya, “maganda ang initial response ng katawan ng ama ninyo. Wala naman akong nakitang problema sa ngayon. Hihint
When they finally disappeared from my view, I leaned weakly against the wall. Hindi ko mapigilan ang panginginig ng tuhod ko. Yumuko ako saka umiyak.“Bakit?” bulong ko sa sarili. “Bakit kailangang mangyari ‘to? Why my dad and grandpa?” “Louise, ok ka lang ba?” Nag angat ako ng tingin at nilingon ang pinagmulan ng boses. At doon ko nakita si Lucien na nagaalalang nakatingin sa akin. Mabilis naman akong umayos ng tayo at pinunasan ang mga luha.. Ayoko ipakita sa kanya ang ganitong side ko. Ayokong makita niya akong mahina. Ayokong kaawaan niya ako o ano man. Sa totoo lang nawala sa isip ko na kasama ko nga pala silang pumunta dito. Kung hindi siya nag pakita sa akin ay hindi ko maaalala. Tumikhim ako saka seryosong nagsalita. “Sorry if I brought you guys here. There’s an emergency. I’ll call Thunder to pick you up and drop you to the mansion… For the meantime, he’ll stay with you.” “It’s okay, I understand, Don’t worry about it.” he said, then slowly walked toward me. “I’ll
LOUISE Walang nagbago mula noong gabing nagkaroon kami ng sagutan ni Lucien. Hindi pa rin niya ako pinapansin, at ako naman, pilit na lumalayo sa kanya. Pinanindigan ko ang lahat ng sinabi ko. Ayokong guluhin pa ang lahat. Napapagod na ako. Pero kahit anong iwas ko... kahit anong lakas ng loob ang ipakita ko sa iba... gabi-gabi ko pa rin siyang naiisip. Minsan, hindi ko maiwasang mapatingin sa kanya mula sa malayo. Tahimik lang siya at abala sa kanyang trabaho. Naalala ko pa yung gabing tinalikuran ko siya, masakit–mahirap pero kailangan ko gawin dahil kung hindi ko pinigilan ang sarili baka ano na ang nagawa/nasabi ko—na pagsisisihan ko lang din. Pagod na akong umasa. Pagod na akong masaktan. Ngayon hinahanda ko ang sarili, dalawang araw na lang at ikakasal na si Lucien at Crystal. Mas lalo kong natanggap na talo talaga ako dahil hindi ako nagawang maalala ni Lucien. In the past few days, I kept myself busy reading the reports that Night delivered to me. I found out th
LUCIEN Shit, what’s happening to me? Why am I like this? Earlier, while I was in the car with Louise and she was talking to Night, I felt this sudden irritation—I just didn’t show it dahil baka mahalata ni Louise. Hindi ko maintindihan ang sarili ko, kung ano-ano ang sinabi ko sa kanya kanina tapos ngayon para akong tanga na hindi mapakali. Alam kong nasa baba na si Night at kausap si Louise. “Fvck.” Inis akong tumayo saka lumabas ng kwarto. Sa sala na lang ako tatambay. Pagbaba ko pasimple kong sinilip kung nasaan ‘yung dalawa. Nandoon sila sa labas mabilis akong naupo saka binuksan ang TV. Ano kaya ang pinag-uusapan nila? Tungkol kaya sa date nila bukas? Saan kaya sila mag-dedate? Tsk, nakakainis! Sinabihan ko si Louise na layuan ako pero ako naman ‘tong tanga na hindi mapakali ngayon. Napapala ng bigla-biglang nagdedesisyon. Nang marinig kong may papasok na ay umayos ako ng upo at kunwari ay seryosong nanonood ng TV. Akala ko ay magtatanong si Louise kung anong g
LOUISE Pagkapasok na pagkapasok ko ng kwarto ay napasandal ako sa pinto habang sapo ang dibdib na naninikip. Mapait akong napangiti, hindi ko inaasahan ang mga nangyari. Hindi ko akalain na kumikilos si Crystal para sirain ako kay Lucien. Sinigurado na talaga ng babaeng ‘yon na siya ang mananalo sa puso ni Lucien. Gumawa pa talaga siya ng kwento na ako ang dahilan ng hiwalayan nila. In the first place naman talaga hiwalay na sila ni Lucien ng dumating ako sa buhay nito. Si Claire ang girlfriend ng lalaki ng mga panahon na ‘yon. At kung hindi ako nagkakamali ang dahilan naman ng hiwalayan nila noon ay si Crystal. Nanghihina akong naglakad patungo sa aking kama at pabaksak na humiga. Mukhang kailangan ko ng tanggapin na talo ako sa labang ito. Harap harapan na niyang sinabi na mahal niya si Crystal at ayaw na niyang masaktan ito. Nalalapit na rin ang kanilang kasal. Wala sa sarili akong napahawak sa aking labi, I miss him, I miss him so much, but there’s nothing I can
LUCIEN Nasa sasakyan na kami pero sa unahan lang ang tingin ko. Sa buong hapon na dumaan ang mga nalaman ko ang naglalaro sa aking isip. Gusto ko ng komprontahin si Louise pero pinipigilan ko ang sarili. Gusto ko din alamin kung may nararamdaman pa ba ako sa babae dahil sa tuwing naaalala ko ang sinabi ni Crystal na minahal ko si Louise ay bumibilis ang tibok ng puso ko. Hanggang sa makauwi kami ng mansion, katulad ng kinagawian. Nauna akong bumaba habang siya ay pinarada ang sasakyan.Habang paakyat ng hagdan hindi ako mapakali, may gusto akong gawin. Kapag hindi ko to ginawa paniguradong hindi ako makakatulog ngayong gabi. Kailangan ko ng kasagutan. Hindi ko na kaya maghintay pa. Akala ko hindi ko siya kokomprontahin ngayon araw pero hindi ako tinatantanan ng magulo kong isip. Kaya pag dating sa tapat ng aking kwarto hinintay ko si Louise na umakyat. Hindi naman ako nag hintay ng matagal dahil maya maya nakita kona itong naglalakad palapit habang nagtatakang nakatingin sa
LUCIEN Hindi ako nakatulog ng maayos dahil sa pag-iisip. Hindi ko alam kung saan ako magsisimula. I think Crystal is the first person I need to talk to. I need to clarify whether we really broke up or not. I need answers to all the questions running through my mind. I’ll invite her to lunch at my office. I’ll ask Louise to buy lunch so I can talk to Crystal privately, just the two of us. That’s the only opportunity I see to get some answers. Good thing at sumunod sa akin si Louise. Kahit na kita ko sa mga mata niya ang pagtutol. Sinadya kong marami ang ipabili at sa malalayo lahat para matagal siyang makabalik. Tok! Tok! “Come in.” Sagot ko saka umayos ng upo. “Hi Babe! Sorry, I got delayed because I had to deliver a report to the marketing department. So, what got into you that you invited me for lunch? Did you miss me?” Masayang bati ni Crystal saka dire-diretsong pumasok. Napansin kong napalingon siya sa pwesto kung saan lagi nakaupo si Louise. “Oh where is your
Mabilis akong bumaba ng sasakyan at sumunod sa lalaki. Baka magbago pa ang isip. “You like K-restaurant, right? Then order whatever you want. It’s on me,” He said bossily as we sat down. Instead of getting annoyed, I just smiled and shook my head. I think I already know why he’s acting like this—it’s because of Night. “Why are you shaking your head? Don’t you want to eat here? Where do you want to go? Let’s go there instead,” he said.“Nah, I like it here,” I replied with a smile. “Tss. Stop smiling.” “Why? I’m happy.” “Really, huh?”“Yeah, good thing you asked me to join you. I didn’t eat properly earlier. I didn’t even finish my food.” “Huh, paano enjoy na enjoy ka makipag usap sa Night na 'yon. May pa punas punas pa sa gilid ng labi mo.” I grinned at his reaction. He looked like a jealous boyfriend. “Why? Are you jealous? Do you want to be the only one to do that for me? Why? Are you in love with me?” I teased him.“What the… In your dreams. I’m loyal to Crystal,” he s
UWIAN Nakasunod ako kay Lucien at Crystal na magkahawak ang kamay. Patungo kami sa paborito nilang kainan para mag dinner. Well, Sila lang ang kakain dahil hindi naman nila ako niyaya. Hindi pa rin kami nagpapansinan ni Lucien. Isa pa ayoko din silang makasabay. Sa bahay na lang siguro ako kakain or bibili na lang ako. Nasa harap na kami ng restaurant ng biglang tumunog ang cellphone ko. Shit, nakalimutan kong i-silent. Naka-agaw tuloy ako ng atensyon. Tumigil ako saglit at nagmamadaling kinuha sa bulsa ang phone. Napansin kong tumigil din ang dalawa at sinulyapan ako ni Lucien. Hindi ko siya pinansin, nang makitang si Night ang tumatawag ay agad ko iyong sinagot. “Hello Night?” “Hi, Are you guys having dinner?” Nangunot naman ang noo ko. “Huh? No, just them. I’m not joining. Why?” “Good, then let’s eat together. I’ll come to you.” “Huh? Where are you?” “Same place kung nasaan kayo. wait for me there.” “Naku, ‘wag na sa bahay na ako kakain ok—” Hindi kona nata