Kabanata 5

Pumunta kaming dalawa ni Theo sa park. Wala ng bakas ng mga tao doon. Hawak hawak ko pa rin yung skateboard ni Stan.

"Practice here." Nginuso ni Theo yung lupa.

Inilapag ko na yung skateboard ni Stan. Hindi naman sa nagkaroon ako ng trauma sa pagsakay ko dito pero parang ganun na rin. Feeling ko sa tuwing tutungtong ako diyan ay bigla nalang akong sesemplang.

Hinawakan ni Theo ang siko ko, para bang inaalalayan niya akong tumayo sa skateboard. "Hey, don't be scared. Nandito ako, remember?"

Sa sinabi niyang 'yon ay lalong lumakas ang determinasyon ko at nawala ang takot sa aking dibdib. You can do it, Cadence. You're a Syferath.

Inapak ko ang dalawa kong paa sa skateboard. My knees are shaking. Fudge! Buti nalang nakaalalay pa rin sa siko ko si Theo, kundi baka nabagsak nanaman ako.

"Hindi gagalaw ng kusa yan, Cadence. Yung kaliwang paa mo yun ang ipangtulak mo sa lupa para umandar." Seryosong sabi sa akin ni Theo.

Ginawa ko ang sinabi niya, ito rin yung ginawa ko kanina. Akala ko mali yun pala tama. Atleast, natama ko yung ginawa ko.

Sa pag andar ng board ay napatili ako dahil akala ko ay mahuhulog na ako, bako bako kasi dito! Buti na lang talaga nandito si Theo.

"Huwag ka kasing pangunahan ng takot." Aniya sa mas kalmadong boses. "Let's do it again."

Kaya ginawa ko ulit yung sinasabi ni Theo. Nakaalalay pa rin naman siya sa akin dahil baka matumba ako pero minsan ay binibitawan na niya ang siko ko, siguro ay para masanay na ako.

Thirty minutes na ata akong nagprapractice, umupo muna ako sa malaking bato. Yung skateboard ni Stan ay nasa paanan ko, pansin ko ang pagiging busy ni Theo.

Sino naman kaya ang ka text niya? Argh! Cadence, you're not his girlfriend. Pakialam mo ba sa katext niya?

Hinintay ko nalang si Theo na matapos sa cellphone niya. Naaninag agad ng mata ko si Mamang Sorbetero. Ice cream!

"Hey, where are you going?" Sigaw na tanong ni Theo.

Tumayo kasi ako sa bato at naglakad patungo kay Kuya, siguro ay mangungutang muna ako dahil hindi ko dala ang wallet ko. Suki naman ako sa kanya, kaya okay lang.

"Hey, Cadence." Pinigilan ako ni Theo gamit ang paghawak sa palapulsuhan ko.

"B-Bibili lang sana ako ng ice cream." Bumaba ang tingin ko sa kamay niyang nakahawak sa akin. Shit!

Hindi pa rin niya ako binibitawan. "Madumi yan diba? Dirty ice cream ang pangalan niyan so basically, madumi yan." Aniya na parang siguradong sigurado sa sinabi niya.

Gusto ko sanang umiling sa kanya. Pero kasi baka magalit siya sa akin. Hindi naman madumi yun, e. Tuwing umuuwi nga kaming apat nila Stan yun ang binibili namin. Dahan dahan nalang akong tumango kay Theo at binigyan pa ng isang sulyap si Manong sorbetero.

"See? Madumi talaga yan." Ani Theo. "Oh, nasaan na yung skateboard ng pamangkin mo? Tara na, practice ka na ulit."

Bumalik na ulit kaming dalawa sa dating pwesto. Parang nawalan tuloy ako ng ganang matuto ng skateboard. Ilang araw din kasing hindi nagtinda ng ice cream yung sorbetero. Tapos ngayong may tyansa akong makatikim ayaw naman ni Theo.

Walang gana kong pinulot ang skateboard, kasabay nun ay ang isang pagkulog.

"Mukhang uulan ha?" Nasa tabi ko na pala si Theo na nakatingin sa makulimlim na kalangitan.

Naalala ko agad yung sinabi ni Sevhire. "Hindi yan uulan, nauna kulog, e."

Tinungtong ko na ang isang paa ko sa board at ang isang paa ko naman ang ginawa kong pangtulak. Hanggang ngayon, pagbabalanse pa rin ng sarili ang pinag-aaralan ko. I badly want to learn this thing. Para naman pwede na akong makipag sabayan kina Syche, but no to stunts for me. Masyado ng pang professional 'yun.

"Good job, Cadence! Fast learner, e?" Palakpak ni Theo.

Ano ba yan. Para ko na tuloy siyang boyfriend, kinilig tuloy ako sa naisip ko! Hay. Kailan ko kaya magiging boyfriend si Theo? Manliligaw kaya siya sa akin?

Inihinto ko ang skateboard sa may bako bako na parte, hindi ko pa kaya dyan. Binuhat ko ulit ito dahil hindi ko pa rin alam kung paano lumiko, maglalakad na sana ako palapit kay Theo pero sinalubong na niya agad ako. Yung mukha niya, parang may ginawa siyang mali.

"Ano yun?" Tanong ko sa kanya.

Ipinakita naman niya ang cellphone niya, hindi ko naman siya naintindihan kasi naka patay iyon. "Sorry, Cadence. I need to run some errands."

Umuwang nang kaunti ang labi ko. "H-Ha? S-Sige..."

Tinignan niyang mabuti ang mga mata ko, parang may hinahanap siya dun. "Are you sure? Tara na, ihahatid na kita sainyo at baka umulan pa."

Umatras ako. "Hindi uulan, ano ka ba?" May paniniwala ako kay Madam Sevhire. "Okay lang ako dito, prapractice lang, saka ang boring sa bahay."

Ilang beses din akong kinulit ni Theo pero sa huli ay napapayag ko na siyang iwan ako dito. Ayoko rin naman talaga sa bahay, gusto ko namang makaranas ng ibang gagawin. Not that I'm tired of reading different kinds of novels but, masaya pa rin yung mas maraming experience.

Muli kong pinaandar ang skateboard ni Stan. Ang sarap talaga kapag humahampas yung simoy ng hangin sa mukha ko, hindi masakit. Masarap sa pakiramdam.

Habang pinag-aaralan kong lumiko yung skateboard ay napahakbang ako paatras dahil sa biglaang pag-ilaw ng langit, kasabay nun ay ang pagbagsak ng ulan.

"Fudge naman! Akala ko ba hindi uulan?!" Dinampot ko ang skateboard ng pamangkin ko at 'yon ang ginawa kong pangsilong sa akin.

Yung ibang tao na kakapunta lang din dito sa park ay nagmamadaling umalis. Nang makita ko yung malaking bato na may nakalaylay na isang Yero ay doon ako pumunta. Hindi naman siguro mahahangin yung yero na 'to. Sana nga lang, puro ulan lang at walang hangin.

Pinagpag ko ang damit ko at inayos ang mahaba kong buhok. Nilapag ko ang skateboard at umupo ako doon habang pinagmamasdan ang paglisan ng mga tao at ang malakas na ulan.

Sinandal ko ang likod ko sa bato. Sasapakin ko talaga si Sevhire pag nakita ko siya. Sabi niya hindi uulan, e. Hindi na nga ulit ako makikinig sa kanya!

Ipinikit ko saglit ang mata ko. Ang daming nangyari sa isang araw, hindi ko pa rin makalimutan yung ginawa ng grupo ni Jessa sa akin. She's my schoolmate, paano ko ba siya pakikisamahan tapos nitong sembreak?

Limang minuto... Hindi pa rin tumitigil yung ulan.

Sampung minuto... Hindi pa rin!

Nang idinilat ko ang mga mata ko ay may isang bulto ng katawan ang nakatayo sa harapan ko. Nag-angat ako ng tingin at nakita ko agad ang galit na mukha ni Stan na nakatingin sa akin.

"Alam mo bang napaka tigas ng ulo mo?" Malamig na wika niya sa akin.

Napalunok ako.

Sinarado niya agad ang kanyang payong at sumiksik sa akin sa tabi ng bato. Ganun pa rin ang trato niya sa akin mula kanina. Kasing lamig ng tubig ng ulan.

Ang kaninang nakakunot na noo niya ay lalong kumunot. "Fuck! At gusto mo pa talagang matuto niyan?" Aniya nang makitang inuupuan ko ang skateboard niya.

Ngumuwi ako. "E-Eh kasi... ano, e.."

"Ano? Tsk. Cadence naman! Wala ka bang dala?" Lalo siyang nairita.

Kumapit ako sa braso niya at hinilig ko ang ulo ko sa kanyang balikat para maglambing. Napansin kong natigilan siya bigla. "Sorry na kasi, lagi ka nalang galit sa akin."

Akala ko hindi na niya ako sasagutin. Matagal kasi siya bago sumagot, e. "Ayoko lang na may mangyari sayo, Cads."

"Walang mangyayari sa akin. Ikaw, makaasta ka parang hindi mo ako tita!" Ngumuso ako kahit alam kong hindi niya 'yon nakikita kasi nakahilig ako sa kanya.

"You're my auntie but I'm older than you. How ironic, right?" He chuckled.

Pinalo ko siya sa braso.

"Kahit na! I'm still your auntie!"

Hindi na kami parehas nagsalita, nakasandal pa rin ako sa balikat niya at parehas kaming nakatingin lang sa ulan. Bakit nga ba hindi pa kami umuuwi? Tatanungin ko sana si Stan kaso naisip ko baka gusto niya ring pagmasdan yung ulan.

"Ang lakas ng ulan. Gusto ko maligo!" Parinig ko sa kanya.

"You know that you're not allowed, Cads. Hindi ka pwedeng magkasakit."

I know. Magkakaroon kasi ng party si Ate para sa mga batchmates niya noong highschool at para na rin sa mga business partners niya, I'm not into business pero parang bastos naman kung hindi ako makapunta kasi nga nagkasakit ako.

"Ayaw mo pa bang umuwi?" Sinilip ko siya.

"No. I want to savor this moment." Simpleng sagot niya at sinandal niya ang ulo niya sa akin.

Hinayaan ko na lang siya at sumang-ayon sa sinabi niya. Experience na rin siguro ito. Naramdaman ko ang pagbigat ng talukap ng aking mga mata.

Iyon ang huli kong naalala dahil pag gising ko ay nasa kwarto na ako sa bahay. Iniisip ko nga kung panaginip lang ba 'yon o hindi, e. Sa dalawang araw na nagdaan ay naging abala kami dahil na rin sa party ni Ate. Nagsimula na rin ang practice sa basketball kaya madalas wala ang tatlo. Ako naman ay abala sa pakikipag text kay Theo, nakakapag basa rin ako pag may time.

"Sup, Cadence! Alam mo kung saan nagsimula ang alamat ng gwapo?" Tanong sa akin ni Sevhire.

Siya yung madalas kong nakakasama ngayon, siya kasi yung laging napapaaga yung pag-uwi kahit na may practice. Yung dalawa? Ayun! Nambababae!

"Ano?" Pagod na pagod kong tanong sa kanya. Inabala pa ako sa pagbabasa!

"Tumingin ako sa salamin. Ayun doon nauso ang alamat ng gwapo!" Pagmamalaki niya sa akin kaya nasapak ko siya. "Aray! Totoo kaya yun!"

Inirapan ko siya. "Kung si Theo nagsabi niyan, maniniwala pa ako."

"Course, he's your crush eventhough he's ugly as hell." Aniya at tumabi sa akin, inagaw niya yung librong binabasa ko.

"Hoy! Akin na nga yan! Tsaka anong ugly ka diyan? Ang pogi niya kaya!"

"Whatever you say." Maarteng sabi ni Sevhire at hindi pa rin binabalik yung librong binahasa ko.

"Kainis ka!" Humalukipkip ako at halos magtantrums sa bwisit. Bakit ba laging napapaaga uwi nito?!

Humalakhak naman si Sevhire at ginulo ang buhok ko bago ibalik sa akin yung libro. Tingin ko ay nag eenjoy siya na asarin ako.

Napatingin ako sa cellphone kong magvavibrate, nasa ibabaw yun ng lamesa. Nakita kong pati si Sevhire ay napatingim doon.

"You're lucky ako ang kasama mo ngayon." Makahulugang wika niya. "Answer his call, naiirita na ako sa tunog ng lamesa."

Kahit hindi ko naintindihan yung huling sinabi niya ay dinampot ko ang cellphone ko. Si Theo yung tumatawag! Tumayo muna ako at lumayo kay Sevhire bago ko sinagot yung tawag.

"T-Theo.." Umpisa ko.

"Hi Cadence." Aniya sa isang malambing na boses, halos pangilabutan ako dahil doon!

"Bakit ka napatawag?" Humigpit ang hawak ko sa cellphone.

"Wala lang. I just want to hear your voice. Masama ba yun?" Inosenteng tanong niya.

Umiling ako kahit hindi naman niya 'ko nakikita. Stupid me. "Hindi naman."

"Ohh. Akala ko masama, e."

Pinilit kong magpigil ng tawa. Nang makita ko si Ate Stella na nasa harapan ko at nakangiting nakataas ang kilay sa akin ay halos mabitawan ko na ang cellphone ko.

"S-Sige, Theo. Mamaya na lang ulit. Bye!" Itinago ko agad ang cellphone sa aking likuran.

"Is that your special someone?" Naglakad palapit sa akin ang kapatid ko. "Dalaga na ang aking bunso!"

Humiwalay ako sa yakap niya at galit siyang tinignan. "Ate I'm not your bunso! Si Sev, kaya!"

Pilya siyang ngumiti. "Hindi ba pwedeng dalawang bunso?"

Umiling ako. "Hindi pwede yun, ate!"

Tumawa lang ulit si Ate at niyakap ako, this time I hugged her back. I really love her, ayoko din talagang nasasaktan si Ate Stella.

"Mamayang 8pm na yung party, I want you to be simple." Aniya nang kumalas na siya sa pagyayakapan namin.

"Of course! Alam mo naman na ayaw ko sa make-up make-up na yan." Sabi ko, totoo yun. Kung hindi ako pipilitin ni Daile e hindi rin ako mag memake-up!

"That's my sis!" Aniya at nag high five kaming dalawa.

Kahit na malaki ang age gap namin ni Ate ay hindi namin alintana 'yon. Close na close pa rin talaga kami at ako talaga yung pinagbabantay niya sa tatlong bubwit! Kaya siguro sumobra na rin yung closeness namin nila Syche.

"Ate." Tawag ko sa kanya.

"Hmm?" Tumingin siya sa akin.

"Ano bang meron sa party, mamaya?" Tanong ko, hindi niya rin kasi nakwekwento sa akin kung bakit siya magpapaparty.

"Papaalam ko lang na aalis muna ako." Ani Ate Stella. "Kaya you better bantay bantay your hard headed nephews!"

Napanganga ako. "Ate! Wala ka pa ngang isang buwan dito tapos aalis ka nanaman? Ate, magtatampo na niyan ang mga anak mo."

Napawi ang ngiti niya sa sinabi ko. Humarap siya sa akin at hinawakan ang aking magkabilang balikat.

"That's why you're here. Kailangan ka nila, so you will support them. Sayo na lang sila nakikinig, Cadence."

Nangingilid na ang luha sa aking mga mata. "P-Pero ate, what if hindi ko na sila makontrol? A-Ayokong mabigo kita." Yumuko ako.

Inangat ni Ate ang mukha ko at binigyan niya ako ng isang tipid na ngiti. " You're a Syferath, Cadence. Walang hindi nagagawa ang isang Syferath."

Iyan ang pinanghahawakan ko. Sabi ni Ate Stella na tinuro daw sa kanya ni lolo Juancho na walang hindi nagagawa ang isang Syferath, there's always a way for us.

Ginantihan ko na rin ng isang ngiti si Ate. "Ingat ka dun ha? Ang taray mo talaga e, no? Ginagawa mong divisoria yung iba't ibang bansa."

"Oo nga, e. Ano bang gusto mong pasalubong? Yung pang divisoria lang yung presyo, a?" Biro ni Ate kaya natawa ako sa kanya.

"Ate, naman!"

"Pero ikaw Cadence, pababantayan din kita sa mga pamangkin mo." Turo niya sa akin.

Pababantayan? Bakit naman? Wala naman akong ginagawang kalokohan. Baka nga rin hindi ako mabantayan ng mga 'yon dahil sa pagiging sobrang busy.

Busy sa pang bababae.

Busy sa babae.

At

Busy sa mga babae.

Nagkibit balikat ako. "Huwag na ate, ano ka ba? Mas matino ako sa mga anak mong walang ibang alam kundi ang mangbabae!"

"Natural na sa kanila yun." Yan din kasi ang ayaw ko kay Ate Stella, laging pinapanigan yung mga anak! Yan tuloy lumalaki yung mga ulo!

"Hindi natural yun. They're just playing. Hindi uso ang salitang seryoso." Feeling ko magtatalo kami ng kapatid ko.

"Cadence, they're just teenagers like you! They still can't control their hormones. Hayaan mo sila, wala rin namang mangyayari kung hindi kagustuhan ng mga babae diba?"

Napatanga na lang ako. Mag-iina nga sila!