Chapter 5

FAITH'S POV

LUMIPAS ang mga araw at nasanay na rin ako sa mga papuri't pag ngiti sa akin ng nag-iisang Matteo Montenegro. Dahil sa kanya kaya kahit papaano'y unti-unti akong nagkakaroon ng kompyansa sa sarili ko. 

Akala ko talaga noon ay masungit at cold siyang tao kaya nga ilang na ilang ako every time na nasa paligid ko lang siya but, it turns out na mabait at palangiti naman pala siya dahilan kung bakit gumaan ang loob ko sa kanya. He's just too good to be true..

"Wow naman, amoy palang masarap na!" 

Narito ako ngayon sa kusina at nagluluto ng pork adobo na syang dadalhin ko mamaya sa opisina ni Matteo. Nag request kasi ito sa akin na gawan ko raw siya ng lunch kaya heto't naghahanda na ako. 

"Mambu-bwiset kana naman kaya ka narito, noh." Ani ko't pabirong inirapan si Kaizer. Siya ang isa sa mga tauhan ni Matteo na kahit papaano'y masasabi kong ka-close ko na rin. Bukod kasi sa siya yung palaging naghahatid at sundo sakin sa school,  ay hindi rin naman nagkakalayo ang aming edad. Aside from that is, we also share the same hobbies at yun ay ang pagbabasa ng libro dahilan kung bakit mas nagustuhan ko siyang kaibiganin. 

"Grabe talaga 'tong baby ni boss, ang sarap magluto. Dabest!" Pambobola ng hudyo matapos ko siyang sandukan ng niluto kong adobo. Sakto rin kasi't natapos na ako at maya-maya lang ay pupunta na rin ako sa opisina ni Matteo to bring him these, exactly at lunch time. 

Habang nagpe-prepare ako ng lunch box ay bigla namang nag ring ang cell phone ko na nakapatong lang sa may island counter. 

"Hi!" Ang masiglang bati ko after sagutin ang tawag. 

"Hey there, baby. I just wanna ask kung ano'ng oras ka ba pupunta dito, 'cause I already missed you." Ang malambing na turan ni Matteo sa kabilang linya. Ganitong-ganito siya, palagi niya talaga akong binibigyan ng dahilan para ngumiti't kiligin. Palibhasa'y alam niya kung paano ako hulihin, e.

"Hm, kakatapos ko lang magluto. Magbibihis nalang ako tsaka didiretso na d-" hindi ko na natapos pa ang sasabihin ko dahil sa biglang pag singit ni Kaizer. 

"Baby-" 

"The fuck? Who was that?!" 

Mabilis kong nailayo ang cell phone sa tenga ko dahil sa pagtaas ng boses ni Matteo sa kabilang linya. He's mad. 

"Tangina, si boss ba 'yang kausap mo?" Ang bulong ni Kaizer at kapansin-pansin ang pamumutla nito. Agad ko namang tinangoan. "Piste. Narinig niya ba yung sinabi ko?" 

"Oo. Tinatanong nga niya kung sino yung tumawag sakin na ba-"

"Yawa, baby ni boss kasi ang ibig kong sabihin.." sa mukha niya ngayon ay daig niya pa ang nakakita ng multo sa sobrang putla. Hindi naman halatang takot na takot siya. 

"I'm asking you, Faith. Who the hell was that?" 

Miski ako'y nakaramdam na rin ng takot dahil sa biglaang pagbabago ni Matteo. Kung kanina'y sweet siya, ngayon ay para na siyang tigre na handang manlapa, basi palang yan sa boses niya...

***********

Hindi maipinta ang mukha ni Matteo nang datnan ko ito sa loob ng kanyang opisina. 

Pilit ko namang nilalaban ang kabang nararamdaman ko sa mga oras na ito. Shet naman kasi, ang scary niya! 

"H-hi! I brought your lunch," I cheerfully said, trying to put a smile on my lips. 

Wala man lang akong nakuhang tugon mula rito kaya lihim akong napabuntong hininga. I guess I have to explain myself to him. 

"Y-yung narinig mo kanina sa call, walang ibang ibig sabihin yun. Si Kaizer-" 

"My fucking bodyguard." Putol niya. Mariin naman akong napakagat labi dahil sa lamig ng kanyang boses. "I will give you the chance to choose. Ano'ng gusto mong gawin ko sa lalaking yun? Fire him, or kill-" 

"H-huwag!" 

Ngumisi ito, ngising nagbigay kilabot sa aking buong pagkatao. "I'm possessive and territorial. I believe that what's mine is mine and that fucking idiot dared to steal you away from me." Madilim ang mukhang turan nito. 

Sa kaloob-looban ko'y parang gusto kong matawa. Ako, aagawin mula sa kanya? Hah. Akala niya siguro ay si Liza Soberano ako para pagka interesan. 

"I'm dead serious here, Faith." 

Hindi ko na nga napigilan at natawa na ako. Kita ko ang pagtiim bagang niya pero imbes na matakot ay napailing na lamang ako. 

"Huwag kang mag-alala, hindi naman mala Liza Soberano o Ivana Alawi itong napangasawa mo kaya walang aagaw." Ani ko't nilapitan na siya. Nanatili paring nakakunot ang kanyang noo pero pinagsawalang bahala ko nalang yun at inabot na sa kanya ang dala kong lunch. "Here, sinarapan ko talaga yan so enjoy eating, Mr. Montenegro." At kindatan ko siya. Kita ko naman ang bahagyang pag-angat ng kanyang labi, okay, bumibigay na sya. 

"Ayie, magsa-smile na yan." 

Hindi parin ito tuluyang ngumingiti pero alam kong kunti nalang at bibigay na rin ito. 

"May nakita akong bagong bukas na coffee shop malapit lang rito. Mahilig ka sa kape, 'di ba? Ibibili nalang kita. Wait," dali-dali akong tumayo at lumabas ng kanyang opisina. Narinig ko pang tinawag niya ako pero hindi ko ito pinansin pa at nagdire-diretso lang hanggang sa makarating ako sa may groud floor nitong kompanya na syang pagmamay-ari mismo ni Matteo. 

Ngayon ay kasalukuyan na akong naglalakad papunta sa may coffee shop nang biglang may humarang sa daraanan ko. 

"Faith." It's none other than my twin sister, Freya. Paano niya naman kaya nalaman kung nasaan ako? Hindi niya naman siguro ako sinusundan..? 

"Wala akong oras para makinig sa panlalait mo kaya-" she cut me off. 

"N-no. Hindi ako nagpunta rito para laitin ka. I.. I just need your help, kami ni Mama, kailangan namin ng tulong mo.." looking at her right now, she looks desperate. Kapansin-pansin rin ang laki ng ipinayat nito tsaka ang pangingitim ng ilalim ng kanyang mga mata, animo'y kinulang sa tulog. 

"Anong tulong?" I asked with no emotion. Galit ako sa kanila pero hindi ko naman kayang talikuran nalang sila ng basta. Bali-baliktarin man ang mundo ay pamilya ko parin sila kahit pa ansama ng pagtrato nila sa akin.

"W-wala na kaming ibang matutuluyan ni Mama. Kinuha na ng bangko ang bahay natin at miski pisong barya ay wala kami. Sinubukan na rin naming lumapit sa mga kamag-anakan natin, pero pinagtabuyan lang nila kami.." mangiyak-ngiyak niyang hinawakan ang mga kamay ko. "P-pwede bang sainyo na muna kami makituloy? Please, Faith.. maawa ka naman sa amin ni Mama.."