Chapter 3:

Paano ba siya hindi nadudurog? Paano ba hindi guguho ang puso at kaluluwa niya?

At ang pinakamasakit sa lahat kahit sa harap ng katotohanan, kahit sa gitna ng bangungot kumakapit parin siya sa isang munting sinag ng pag-asa. Umaasa siyang nagsisinungaling lamang si Ethan. Umaasa siyang ang lahat ng ito’y peke isang maling panaginip, isang malupit na palabas na magigising din siya.

Ngunit ang bigat ng kanyang dibdib ay nagsasabing totoo ang lahat at iyon ang pinakamasakit sa lahat.

“Ethan niloloko mo lang ako diba?” nanginginig na tinig ni Cassandra halos pabulong ngunit puno ng pighati. “Ikaw at ang babaeng iyon ay sinusubukan niyo lang ang damdamin ko para sayo hindi ba.?”

Ramdam niyang unting-unting gumuho ang mundo niya. Hindi matanggap ng puso at isip niya ang katotohanan. Buong lakas niyang pinaghahampas ang kwelyo ng damit ni Ethan desperadang nag hahanap ng sagot na mapapawi sa lahat ng sakit. Habang ginagawa niya ito bumuhos ang walang tigil na mga luha puno ng pagkawasak at walang pag-asa.

“Cassandra mag hinay-hinay ka.” malamig at iretadong tugon ni Ethan kunot- noo habang pinagmamasdan ang pusong unti-unti niyang dinudurog.

“Oh sinabi na ni Ethan hindi ka niya mahal kahit kailan. Napakaraming mabuting lalaki sa mundo, Cassandra, Bitawan mo na siya.” galit at mapanuyang tinig iyon ni Elira, na lumabas mula sa lounge suot ang isa sa mga damit ni Ethan. Nakalantad ang kanyang mahahabang mapuputing binti habang nakatayo siya nang may kumpiyansa, nakahalukipkip at nakatitig kay Cassandra na para bang siya ay isang bagay na nakakadiri.

Ang bawat salita ni Elira ay para bang apoy na lalo pang nagpaalab sa sugatang puso ni Cassandra. Bigla niyang ibinaling dito ang kanyang tingin matindi puno ng galit at poot sa isang iglap sinunggaban niya ang braso ni Elira mariing hinawakan na para bang nais niyang durugin ito 

“Ikaw! Ikaw ang dahilan ikaw ang sumira sa lahat! Ikaw ang nang-akit sa kanya, hindi ba?!” Sigaw ni Cassandra halos basag ang tinig ang kanyang mukha ay wasak na wasak halo ng luha,galit, at kawalan ng pag-asa 

“Ethan ang sakit.” Umiiyak na reklamo ni Elira habang nakatingin kay Ethan na para bang isang inaping babae, puno ng pagpapanggap na pagdurusa.

“Cassandra bitawan mo siya! Buntis si Elira!” Mariing sigaw ni Ethan habang mabilis na inabot ang kamay upang itulak si Cassandra palayo. Ngunit mahigpit ang pagkakapit ni Cassandra sa

braso ni Elira parang hawak niya ang mismong ugat sa kanyang galit at hindi niya kayang pakawalan. Ramdam ang lahat ng lakas at desperasyon sa kanyang pagkahawak.

Nabahala si Ethan, natakot na baka may mangyari kay Elira  at sa batang nasa sinapupunan nito. at sa isang iglap walang alinlangan itinulak niya si Cassandra nang buong lakas palabas, hindi inisip ang sakit o ang pagkawasak na maari nitong maramdaman.

Sa sandaling iyon, tuluyang napatunayan ni Cassandra kung gaano kaliit ang halaga niya sa puso ng lalaking minahal niya ng siyam na taon.

Napatigil ng ilang hakbang si Cassandra bago tuluyang mawalan ng balanse at bumagsak paatras. Isang malakas na tunog ang umalingawngaw nang tumama ang likod ng kanyang ulo sa gilid ng mesa sa kape. Mabuti na lamang at naiangat pa niya ang kanyang kamay upang kumapit, kung hindi ay baka mas malala ang kanyang sinapit.

Isang matalim na kirot ang agad na kumawala mula sa batok, kumalat sa buong ulo niya. Napangiwi siya, pilit na pinipigilan ang pangingilid ng luha ngunit hindi niya napigilang mapa-kunot noo sa tindi ng sakit.

Sa sandaling iyon ang sugat sa katawan ay tila maliit na bagay lamang kumpara sa sugat na patuloy na pumupunit sa kanyang puso.

Dahang-dahang iniangat ni Cassandra ang kamay patungo sa likod ng kanyang ulo at doon niya naramdaman ang malagkit na likido na dumikit sa kanyang buhok. Kinabahan siyang hinugot ang kamay at itinapat sa kanyang mukha at nanlaki ang kanyang mga mata nang makita ang pula na kumalat sa kanyang mga daliri.

Mabilis na kumabog ang kanyang dibdib. Ang nakakatakot na tanawin ang sariling dugo ay tila sumampal sa kanya nagpapaalala kung gaano kabigat ang pagkakabagsak. Sa isang iglap nadagdagan ang takot ng kanyang sugatang puso isang takot na hindi lang siya iniwan kundi maaari pa siyang tuluyang mapahamak.

“Cassandra, are you okay?” Hindi inaasahan ni Ethan ang nangyari. Agad siyang nataranta, mabilis na lumapit sa kinaroroonan ni Cassandra at marahang hinawakan ang kanyang braso upang alalayan siya paangat. May bahid ng pagkabalisa sa kanyang mga mata ngunit hindi malinaw kung para ba ito sa kanya o sa batang dinadala ni Elira.

Ngunit bago pa niya tuluyang matulungan si Cassandra, isang malamig at mabigat na tinig ang umalingawngaw mula sa pintuan.

“Let her go!” 

Ang boses ay baritano, mababa at mariin na tila may dalawang puwersa na pumuno sa buong opisina. Parang isang utos na hindi maaaring suwayin. 

Sabay-sabay napalingon ang tatlo si Cassandra duguan at nanghihina, si Ethan na natigilan, at si Elira na napakapit pa sa  kanyang damit sa may pintuan, isang matikas na pigura ang nakatayo, malamig ang tinig at tila handang pumatay gamit lamang ang kanyang presensya. 

Sa isang iglap, nang marinig ang tinig na iyon malamig, mabigat at sobrang pamilyar para bang tinamaan ng kidlat si Ethan. Nanlaki ang kanyang mga mata at ang dati’y kampanteng mukha ay biglang nabalot ng pagkabahala.

Si Elira, na kanina lamang ay nakataas ang ulo at puno ng pagyayabang ay tila na tahimik at napatigil. Ang mapanuksong ngiti sa kanyang labi ay mabilis na naglaho, napalitan ng matinding takot. Namutla siya at nanlaki ang mga mata sa pagkakakita sa matangkad na pigura na nakatayo sa bungad ng pinto.

Si Xyler ang kanyang fiance bumalik nang mas maaga kaysa inaasahan nila.

Bumigat ang katahimikan sa buong opisina, parang walang hangin na makalabas-masok. Maging ang mahinang tik-tak ng orasan ay tila umalingawngaw sa pandinig, nagdadagdag ng kaba sa lahat.

Mabigat at malamig ang tingin ni Xyler habang dahan-dahan itong dumaan sa eksenang nasa harap niya ang duguang buhok ni Cassandra ang kaba sa mukha ni Ethan, at ang nakabihis ng half lang na si Elira. Walang mabasa sa kanyang ekspresyon, ngunit ang bigat ng presensya niya ay sapat para manlamig ang dugo ng kahit sinuman.