Chapter 2

"ARE YOU kidding me?" tanong ni Claire para kumunot ang noo ni Leon.

"Do you think I'm a jester?" balik-tanong ni Leon at seryoso na tumitig sa kanya. "Do you think that the great Leon S. Manuel would casually ask some stranger to marry him?"

Pagak na natawa si Claire at napapantastikuhan na itinuro ang sarili. "I think you just asked me just now, Mr. Leon."

Marahil napahiya, binasa ni Leon ang pang-ibabang labi at huminga nang malalim. "Look, Ms..."

"Claire," sagot ni Claire at inismiran ito. "Claire Rivera."

"Ms, Claire Rivera," dugtong ni Leon sa pormal na tono sabay tikhim. "I really need to find a wife for the sake of our family business. So, can you help me?"

Kumunot ang noo ni Claire at naikiling niya ang ulo sa pagkalito. "Wait, wait, wait, Mr. Leon. Are you really serious? Me? Take a look at me."

"I already did ask you, so I wouldn't need to look at you twice," agap na sagot nito para maitikom niya ang bibig. "And you could be a good contract wife."

"Wait, what?" tanong ni Claire at hindi na napigilan ang sarkastiko na pagtawa. "How can I be a good contract wife? How can you say so?"

"I can feel it that you will, Claire," ani Leon at nagsusumamo na lumapit sa kanya. "Please, I need you to be my wife. I've been looking and going on a lot of dates but I can't find a woman that passed on my standard."

Napanganga si Claire at marahas na napapilig. This can't be true. Ang nasa harap niya at naririnig niya ngayon ay hindi totoo. Una sa lahat, ang sikat na tagapagmana ng fashion house ng mga Manuel ay nasa harap niya at nagsusumamo. Leon S. Manuel III is the most feared in fashion industry. Seeing him before her eyes is too impossible. Pangalawa ay masyadong mabilis ang mga nangyayari. Kanina ay nagulat na lamang siya nang makita itong nagtatago sa kanyang maliit na studio at ngayon ay inaalok siya nito ng kasal.

Tinampal ni Claire ang kanyang mga pisngi at napailing-iling habang nakapikit. Tama. Hindi totoo ang kanyang nakikita. Isa lamang itong panaginip.

"Panaginip..." wika ni Claire sa sarili at huminga nang malalim.

"What are you doing?" tanong ni Leon para mapatigil si Claire sa pagsalat sa kanyang pisngi.

Nang iminulat niya ang mga mata ay ganoon na lamang ang kanyang pagkabigla nang hindi pa rin nawawala sa kanyang paningin ang sikat na si Leon at nakatitig sa kanyang nang mariin.

"Claire, did you understand what I said?" tanong ni Leon at mas inilapit pa ang mukha sa kanya.

Sa hindi alam na kadahilanan ay malakas na sinampal niya ito at ganoon na lamang ang kanyang pagkagulat nang lumapat ang palad niya sa pisngi ni Leon.

"Oh, my god!" palahaw ni Claire at nag-aalala na lumapit dito nang marinig niya ang pag-ungol ni Leon. "I didn't... Oh, god, I didn't mean to slap you."

Sinalat ni Leon ang pisngi bago ibinalik ang mga mata sa kanya. "Do you know that I've never been slap before?"

Napasinghap si Claire sa natuklasan at nasapo niya ang bibig. "Hindi ko po sinasadya, Mr. Leon. Akala ko nanaginip ako."

"You're not dreaming, Claire. I am asking your hand for marriage," ani Leon para mapalunok siya nang malalim. "Besides, you need money. Take it as a job. I will pay you thirty-thousand every month excluding the orphanage bills and needs."

Napatingin si Claire sa singsing na plano niyang isangla bago ibinalik ang mga mata kay Leon.

"Please, Claire. This is a win-win situation for both of us. I get to own my family business just like I always dream of and you get to have money for the stable maintenance for the orphanage," pagsusumamo ni Leon para mas lalong maguluhan si Claire sa sitwasyon. "I really need you to be my wife..."

Napakamot siya sa batok at tinitigan ang kanyang palasingsingan.

"You don't have to pawn that ring of yours," payo ni Leon at tumingin sa kanya. "I am here. I am your lucky charm."

"Ha! Hindi lang pala matalas iyang dila mo, Mr. Leon, mayabang ka rin," puna ni Claire at dismayado na napaismid.

Nagkibit-balikat si Leon at kumindat sa kanya. "This is business we are talking about, Claire. If you are going to be my wife, you can have all the things you want."

"I got all the things I want, Mr. Leon," giit ni Claire at tiningnan ito nang masama. "A studio, a fabric, and my skill. What could I ask more?"

"Recognition," sagot ni Leon at seryoso na tumingin sa kanya bago ibinaling ang mga mata nito sa kanyang mga disenyo. "This talent of yours will go to waste if you won't use it. I promised you that when you become my wife. I could make your name big and your designs will be well known for a fashion show here in the Philippines... even International."

"You have mistaken me for someone I am not, Mr. Leon. I don't want a special card," wika ni Claire at seryoso itong pinakatitigan. "I never wanted one."

"I am just saying the possibilities, Claire," ani Leon at mariin siyang pinakatitigan para bahagya siyang mapaatras.

Nang mabangga siya sa kanyang upuan ay hindi na naagapan ni Claire ang pagkawala ng kanyang balanse. Mabuti na lamang at mabilis ang maging pagalaw ni Leon at pinigilan siya nito sa paghalik sa sahig.

Pabigla na pinatayo siya ni Leon at isinukbit ang buhok na tumatakip sa kanyang mukha sa kanyang tainga. Hinawi ni Claire ang kamay ni Leon at binigyan ang katawan nila ng distansya.

"Why not ask those famous m-model they will definitely agree with your proposition?" tanong ni Claire at pahapyaw na inayos ang kanyang buhok.

"Their personality seems scant for me," sagot ni Leon at suwabe na umupo sa kanyang upuan. "They are not my type at all."

Dahil sa sinabi ni Leon ay hindi na naiwasan ni Claire ang magtaka. Does Leon just said that she's his type?

"Don't get me wrong, you're not my type, too..." dugtong ni Leon para maliwanagan siya sa gisto nitong ipahiwatig. "It's just that I can't see them with this long scheme I am going to make."

"And you can see me with your scheme? Me? Really?" sarkastiko na tanong ni Claire.

"Yes," sagot ni Leon at ipinagdaop ang kamay bago lumingon sa kanya. "Because you're inadequate. You need me. I need you. We need each other."

Natahimik si Claire at nag-isip. Tama ang sinabi ni Leon. Kapag pinakasalan niya ito ay tiyak na gagaan ang buhay ng mga bata sa bahay-ampunan. Hindi na sila mahihirapan sa paghanap kung saan kukuha ng pambayad sa renta at kailanman hindi sila mauubusan ng pagkain.

"You know what, others would have agree to marry me immediately," ani Leon at mahinang natawa sabay umiling-iling. "It's good that you're thinking it through. And I'm right, Claire. You're not like other girls I've known."

Walang naitugon si Claire sa kataga ni Leon. Hindi niya alam kung papuri ba iyon o isang pang-iinsulto.

"Well, I'll give you twenty-four hours to decide," wika ni Leon habang nakatingin sa mamahalin nitong relong pambisig. "I'll be back here in the same hour. I hope it's a yes."

Claire was left dumbfounded when Leon strode towards the window instead of the door. "What are you doing?

Hindi sinagot ni Leon ang tanong kundi humilig lamang ito sa bintana. "You should fix this window, Claire. Next time, an intruder might not be as handsome as me."

Naiwan si Claire na nakangiwi sa kayabangan ni Leon nang umigkas ito palabas gamit ang bintana. Hindi pa rin siya makapaniwala sa mga nangyari nang hapon na iyon. The perfectionists Leon that she always saw on television just asked her for marriage inside her cramped studio. Nakakagulat at hindi kapani-paniwala. Parang kailan lang ay pangarap niya maging fashion designer sa kompanya nito ngunit ngayon ay inalok siya ng kasal.

"Am I really not dreaming?" tanong ni Claire sa sarili.

"Of course, you're not," sagot ni Carol na hindi niya napansin na nasa loob na pala ng kanyang studio.

Nang mapagtanto niya na gumamit ito ng salitang Ingles ay nanlaki ang kanyang mga mata sa pagkamangha. "Wow, did you just answer me in English?"

"Yeah..." sagot nito at natatawang lumapit sa kanya. "Iyon lang naman ang mga alam ko na English. Yeah, of course you're not at saka goodbye."

"Well, my friend. Maniwala ka kapag sinabi kong gumagaling ka na sa pagamit ng salitang Ingles dahil totoo," ani Claire at hinawakan ito sa kamay. "Paunti-unti ka nang gumagaling."

"Salamat," tugon ni Carol at tiningnan ang bintana. "Bakit ka nga pala nagmumuni dito sa sirang bintana? May problema ba?"

Napatingin siya kay Carol at pinigilan ang sarili niya na sabihin dito ang mga nangyari habang wala ito.

Umiling siya at nginitian si Carol. "Wala. Walang problema. Na-miss ko lang ang ating Nanang."

"Miss ko na rin si Nanang," ani Carol at ngumiti sa kanya.

Sabay na namangha sila ni Carol sa papalubog na araw nang humahangos na pumasok si Carlos sa kanyang silid-tahian. Kuyom nito ang kamao at akas sa mukha nito ang sobrang pagkabahala.

"Carlos, bakit?" tanong ni Claire.

"Si Sherry po, Ate Claire... bigla na lamang nawalan ng malay," ani Carlos para malaglag ang kanyang mga balikat.

PAIKOT-IKOT si Leon gamit ang kanyang swivel chair sa harap ng mesa habang pinaglalaruan niya ang ball pen na hawak. Tiningnan niya ang relong pambisig at nakita na alas-kuwatro pa lamang ng hapon. He still have an hour to wait for Claire's reply but he can't help himself to anticipate her answer. Nang hindi na matiis ang paghihintay ay inilapag ni Leon ang hawak na ball pen at kinuha niya ang coat mula sa sa coat rack.

Tiningnan ni Leon ang sarili sa full body length mirror matapos maisuot ang kanyang kulay-utim na coat pagkatapos ay inayos niya ang kanyang buhok. Nang masiyahan na sa ayos ay dire-diretso na tinungo ni Leon ang pinto at nagulat na lamang nang makita si Claire na pakatok na sa kanyang pinto.

"Claire?" tanong ni Leon at tiningnan ito.

Claire was pale and she was running out of breath. He could see that she was distraught and he can't help but wonder what happened. For a moment, his excitement turns into panic. He was about to confront her when Claire held his hand... tightly, making him worry out of a sudden.

Mas hinigpitan nito ang paghawak sa kanyang kamay at desidido na tumingin sa kanya. "I agree, Mr. Leon. I will marry you."