Chapter 3

The wedding was set a few days after we talked. I wonder how they pull strings to make it happen ASAP. It shouted power and connections. 

Hindi maipinta ang aking mukha habang nilalagyan ng make-up ang aking mukha. These should be therapeutic - gives confidence and heightened self-esteem, however this would give me a death sentence that I would suffer forever.

Sa lahat ng kinakasal ay ako lang ang may busangot na itsura. Sa kabila ng ngiti ng nina mommy at daddy, gayundin sina tito Loki at Tita Sigyd, hindi ko magawang ngumiti. Nilibot ko pa ang aking mata pero wala ang aking best friend - sinabi niya sa ‘kin na gagawa siya ng paraan ngunit mukhang umasa na ko sa wala. 

Sa bawat hakbang, kaba ang aking nararamdaman. Haharap ako sa altar sa isang lalaki na hindi ko nakilala…

Saka isa pa, bakit pamilya ko at pamilya ni Fenrir ang nandito? 

A familiar figure appeared on the altar. His animosity of the people around us was very evident. He wore a full black mask that eluded secrecy. Especially those two-colored eyes that are exposed from the eye hole of it. 

Nakararamdaman ako ng antok pero kinukurot ko ang sariling pisngi para huwag antukin. Nakakainip ding makinig sa sinasabi ng isang matandang lalaki na nasa harapan namin. 

Muli kong pinasadahan ang tingin ang lalaking mapapangasawa ko. Ang kanyang mahabang buhok ay maayos na nakatali sa likuran, nakasuot pa ito ng itim na suit na bumabagay sa kanyang maskara. 

Ano kaya ang itsura niya sa likod ng kanyang maskara? 

Hindi rin ako humarap kina Tita Sigyl at Tito Loki noong namanhikan sila. Balita ko sa mga kasambahay namin na hindi rin siya nagpakita. Talagang ayaw magpakita.

“You may kiss the bride.”

My eyes twinkled in joy while I intertwined my fingers - like praying. Sa wakas, makikita ko na ang kanyang itsura. Lalong namuo ang mga bituin kasabay ng wedding bells na aking narinig. Nang iniangat niya ang kanyang veil at pag-angat ng maskara ay sumobra ang ngiti sa aking labi. 

“Blitz!” masaya kong wika na halos mag-echo ang aking boses sa buong simbahan. Suminghap pa sina Mommy at Daddy dahil sa inasal ko. 

Inusod ko pa ang aking mukha paharap sa kanya. Tumingkayad pa ko sa kabila ng heels na suot kong sapatos. Humawak pa siya sa aking magkabilang pisngi habang unti-unting naglalapit ang aming labi. Tila umanggulo na hahalikan niya ko dahil samu’t saring flash ng camera ang aking nakikita sa paligid. 

“Look closely at me,” he said. His voice made me weak. I can listen all day!

Ngunit, anumang magandang bagay na nakuha nang mabilis ay mabilis din itong babawiin sa ‘yo.

Ang aking ngiti ay unti-unting nawawala habang nakatingin sa kanyang makukulay na mata.

“I don’t love you, Roxie,” sa bulong niyang sabi. “I love your sister…very much.”

*******

Siguro hindi talaga ako kamahal-mahal.

Hindi ko naramdaman ang pagmamahal ng aking magulang, sina Gerald at Rosanna Simmons. Nabibigay naman nila ang gusto ko pero hindi nila matugunan ang talagang gusto ko - their attention.

Ang tanging napapansin nila ay ang aking ate, si Gemmalyn Rosenna Simmons. 

Napapansin man ako ng aking magulang - in a bad way. 

His words echoed in my mind.

Karma ko na ba ‘to? 

Karma ko ba ito sa mga nagawa ko sa ibang lalaki na ni-reject ko? 

Kahit na masasayang ngiti at congratulations ang naririnig ko sa magulang namin, wala ni ibig sa ‘min ni Fenrir ang ngumingiti sa kanila. 

Nakaupo kami sa parang stage ng isang simpleng function room ng isang resort. Medyo secluded ito na sinadya para sa amin lang. Lalo na’t ayaw ni Fenrir ng maraming tao. 

Ang matipuno niyang kaliwang braso ay nakabalot sa aking likuran hanggang sapo ng kanyang kamay ang gilid ng aking baywang. Kahit na hindi siya nagsasalita, dama ko ang animosity sa kanyang presensya. 

“Sorry if I dragged you with my parents’ request,” mahina niyang wika na ako lang nakaririnig. 

Nangati ang aking labi kasabay ng pamumuo ng paglalaway. “Gusto ko na lang mag-smoke,” mahina ko ring usal. Pinaglalaruan ko na lang ang isang piraso ng bulaklak mula sa aking hita.

Matiim siyang tumitig sa ‘kin. “Do you smoke?”

Umismid ako sa kanya nang hinarap ko siya. “Oo. Ano, akala mo, para akong santang babae gaya ng ate ko?” gigil kong wika. “I also have my flaws, Blitz - Fenrir.” I bit my tongue.

“Same here, Roxie - or should I call you Geraldine? But I prefer to call you Roxie though.” Umawang ang dulo ng kanyang kanang labi pataas kaya lumitaw ang dimple niya doon. “I admit the manner of your talking is sharp as a knife. You’re also carefree as a bird. Roxie is a suitable name for you.”

“Hindi kasi ako plastik na tao, Fenrir. Susuba lang ako.” patay kong sagot sa mala-poem niyang sagot.

Sabagay, paano siya titinong magsalita kung hindi siya nakikipag-usap sa iba?

Mabilis niya kong naabutan. Hinablot niya ang aking baywang. “Let’s go home, Roxie.” yaya niya. 

“Bitawan mo ko!” Muli akong umangat nang binitbit niya ko. Kinatuwa pa ng magulang namin na nagtsi-cheer sa harapan namin.

Pinatong niya ang aking baywang sa balikat. “Ang sweet mo, ah. Ano ako, sako ng bigas?”

Hindi siya sumagot kahit anong kawag at kabog sa likuran niya. This guy lacked empathy. Kahit nag-sorry siya kanina, ang mukha naman niya ay kabaligtaran. 

“Quiet. Will you?” he hissed. His voice made me halt. 

Katahimikan - ganito ang siste namin nang sinakay niya ko sa sasakyan. Bakit parang pamilyar? 

Muli ko siyang pinasadahan ng tingin. Kung paano ko siya nakita noon, ganito pa rin ngayon. Kinaibahan ay naka-suit siya na hapit sa kanya.

Moreno at mukhang manly si Fenrir. May makukulay na expressive eyes na hindi mo pagsasawaang tingnan. Samantala si Odin ay sobrang puti. Kulay abo ang kanyang mata. A total replica of Tita Sigyd. 

Bakit siya lang ang moreno sa kanila? 

Hindi kaya anak siya sa labas? 

Purong Pilipino si Tito Loki na na-match-made-in-heaven dahil kay Tita Sigyd. 

“Why are you quiet all of a sudden?” siya na ang bumasag ng katahimikan sa ‘ming dalawa.

Niliyad ko ang aking likuran. “Bakit mo pa tinuloy ang kasal kung hindi naman si Ate Gem ang pakakasalan mo? Pwede ka namang mag-backout - I mean…pwede naman si Odin ang pakasalan ko -”

Umigik ako nang malakas niyang hinampas ang steering wheel. Nag-igting ang ugat sa kanyang kamay. “Don’t trust that bastard.” mahinahon niyang sabi.

Pagak akong tumawa. “Why? Odin And I have been friends since we’re kids. Nagulat na lang ako na may kuya pala siya. Saka - hindi ba, mahal mo ang kapatid ko, eh ‘di sana -”

“ - Silence.”

Umumid ang aking labi.

“This is for our family’s business.” Huminga siya nang malalim habang ang mata ay nakatuon pa rin sa sasakyan. 

Hindi na siya nagsalita pa. Gano’n din ako. Napuno ng pagkailang sa aming dalawa. Alam kong walang may gusto ng setup namin ngayon…but it gave me an idea to spice it all.