KABANATA 7:

Walang imik si Irene habang nasa byahe sila pauwi ni Bryle. Itinuon niya lang ang atensyon sa labas ng bintana ng kotse.

Akala niya ay medyo magtatagal pa sila sa hospital, hindi niya inakala na maaga silang uuwi. Isa pa, akala niya rin ay si Lyn ang susundo sa kanya. 

“Yes?” napalingon siya kay Bryle nang marinig itong magsalita. 

Naka-earphone ito at mukhang may kausap sa cellphone. 

“What?” wika nito habang nakakunot ang noo. “Sige, papunta na ako.” 

Hindi siya nagsasalita ngunit pinagmamasdan niya naman ang bawat ekspresyon sa mukha nito. Napakagwapo nito, kahit pa walang tulog ay mukha pa rin itong presko. 

Natigilan siya nang lingunin siya nito at mahuling tinititigan niya ito. Dahan-dahan niyang inikot ang ulo sa kabilang gawi at muling tumingin sa labas. 

“May emergency meeting kami ngayon, sa kumpanya muna tayo dumiretso.” Napaayos siya ng upo sa narinig. 

“Sana kay Lyn mo na lang ako pinasundo,” wika niya. Baka naabala na niya ito sa trabaho. Wala sa loob na nakagat niya ang pang-ibabang labi. 

“Stop doing that,” saad nito. 

Takang nilingon niya ito, “Ha?” Wala naman siyang ginagawa.

Ngunit imbis na sumagot ay humigpit lang ang hawak nito sa manobela at binilisan ang pagmamaneho. 

Mahigpit na napahawak siya sa seatbelt at nahigit niya ang hininga sa bilis ng pagmamaneho nito. 

Nang maiparada ang kotse sa parking slot nito ay mabilis nitong tinanggal ang seatbelt na suot at walang lingon likod na lumabas. Iniwan siyang mag-isa sa loob ng kotse. 

Kaya naman walang magawang binilisan niya ang kilos at hinabol ito. 

“Pwedeng medyo bagalan mo ang paglalakad?” pakiusap niya dito sa pagitan ng paghingal. Matangkad si Bryle at mahaba ang biyas nito kumpara sa kanya. 

Tila nawawalan ng pasensya naman nitong binagalan ang paglalakad. 

Sa parking lot ay may elevator na diretso sa palapag ng opisina nito. Tanging ito lang ang pwedeng gumamit nito dahil may card itong ipinadaan sa scanner. 

Habang lulan ng elevator ay walang ibang ingay ang maririnig kun'di ang paghinga lang nila. 

“Sa opisina ka muna, hintayin mo ako hanggang matapos ang meeting ko. Maupo ka lang at huwag na huwag mong gagalawin ang mga gamit doon,” pagbasag nito sa katahimikan. 

“Sige,” saad niya. 

Naaalala pa niya ang tungkol sa perang nawawala sa kumpanya at sinasabi nitong si Iris ang nagnakaw. Kaya sisiguraduhin niya na behave lang siya sa opisina nito.

Nang bumukas ang elevator ay bumungad sa kanila ang mahabang hallway, sa gilid no’n ay ang table ng sekretarya nito. 

“Good morning, sir.” Nakangiting bati nito kay Bryle ngunit nang dumako ang tingin nito sa kanya ay unti-unting naglaho ang matamis na ngiti nito. 

Umayos ito ng tindig at hindi man lang pinansin ang presensya niya. May problema ba ito sa kanya?

“Sir, hinihintay na po nila kayo sa conference room.” Tinanguan ito ni Bryle at nilingon siya, “Iyon ang opisina ko, hintayin mo ako do’n.” Itinuro nito ang malaking pintuan sa kabilang bahagi. 

“Jen, sumama ka sa’kin sa meeting,” wika nito sa sekretarya bago umalis. 

Nang mawala ang mga ito sa paningin niya ay pumasok na siya sa loob ng opisina nito. Kilala ang kumpanya nila Bryle pagdating sa larangan ng medisina. Kaya naman hindi maipagkakaila ang yaman nito sa ganda ng interior ng opisina nito. 

Naglakad siya at naupo sa sofa na nandoon, wala siyang magawa kaya naman mula sa lamesa ay kinuha niya ang magazine na naroon. 

Naagaw ng larawan ni Bryle na naroon sa cover ng magazine ang atensyon niya. “Pwedeng maging modelo,” mahinang wika niya. 

Sa postura pa lang nito sa larawan ay masasabi nang hindi ito basta-basta. Nakaka-intimidate ang awra nito. 

Pinalipas niya ang oras sa pamamagitan ng pagbabasa sa interview nito na nasa magazine. Puro business strategies lang ang naroon. 

Napaangat ang tingin niya nang bumukas ang pinto sa opisina ni Bryle. Mula doon pumasok ang isang pamilyar na pigura. 

Kilala niya ang babaeng ito, it's Kendra Wilson. Isang sikat na modelo at abogado. Anak rin itong ng taong naging dahilan kung bakit muntik nang malugi ang kumpanya nila. 

Tila natigilan din ito sa presensya niya, ngunit nang makabawi ay tumikwas ang kilay nito pataas. “Anong ginagawa mo dito?” hindi lang basta masungit ang pagkakatanong nito, may kasama rin iyong galit. 

Ibinaba niya ang magazine na hawak at tinignan ito. “Opisina ito ng asawa ko kaya nandito ako,” diretsong saad niya rito. Ngunit hindi man lang ito natinag sa halip ay ngumisi ito. 

“I see, mukhang hindi pa nadadala si Bryle at talagang pinapasok niya pa ulit sa opisina niya ang isang magnanakaw na kagaya mo,” nang-uuyam na wika nito. 

Hindi naman niya maiwasang maasar ngunit wala siyang masabi dahil nasaktan siya sa sinabi nito. Alam niyang hindi siya ang nagnakaw sa kumpanya ngunit hindi siya si Irene ngayon, si Iris siya. Bilang nasa posisyon ni Iris, hindi niya kayang depensahan ang sarili lalo na kung nakokonsensya din siya. 

“Sana mahiya ka naman, buti at nagagawa mo pang tumuntong sa kumpanyang pinagnakawan mo. Hindi mo ba alam ang problemang ibinigay mo kay Bryle? He's having an urgent meeting with the board dahil sa nawawalang pera sa kumpanya.” 

Dahan-dahan itong lumapit sa kanya at umuklo para ilapit ang labi sa tenga niya. “Wala ka ng lugar sa kumpanya na ito, kaya umalis ka na.” Matapos nitong sabihin iyon dire-diretso itong naglakad palabas ng opisina. Habang naiwan naman siyang tila naestatwa sa mga sinabi nito. 

Hindi niya maiwasang makaramdam ng awa para sa sarili. She's always proud sa lahat ng ginagawa niya. Now, that she's in this kind of position, hindi niya maiwasang manliit, hindi man lang niya maipagtanggol ang sarili. Lalo pa sa babaeng ‘yon.

Hindi lang si Bryle ang nakakaalam nang tungkol sa perang ninakaw ni Iris, pati ang Kendra na iyon. Marahil kasama na ang sekretarya nito, sa paraan pa lang nang pagtitig nito sa kanya. 

Kaya naman imbis na manatili pa sa opisina ni Bryle kagaya ng napagkasunduan nila ay napagdesisyunan niyang umuwi na lang mag-isa.

Nag-iwan lang siya ng note sa lamesa nito bago lumabas. 

Dahil wala naman siyang access sa elevator na nasa opisina nito ay gagamitin niya ang elevator na para sa mga staff nito. 

Ngunit kamalasan lang na makakasalubong pa niya ang sekretarya nito.

“Ma'am, saan po kayo pupunta? Ibinilin po ni Mr. Sanchez na sa opisina lang po kayo.” Bagama't halatang peke ang ngiti nito ay pormal pa rin naman itong makipag-usap. Marahil takot pa rin itong mainsulto siya. 

“Hindi pa ba tapos ang meeting niya?” Mag-iisang oras na rin simula ng iwan siya nito sa opisina. 

“Kung gusto niyo po, ihahatid ko kayo sa conference room tapos na rin naman po ang meeting,” saad nito na sinang-ayunan niya. 

Walang imik na iginiya siya nito sa elevator pababa sa ikalawang palapag. Sa daan patungo sa conference room ay hindi niya maiwasang makaagaw ng atensyon sa mga empleyado na nakakasalubong nila. 

Pano ba naman ay sa sobrang casual ng suot niya ay para na siyang matutulog. Pajama at T-shirt ang suot niya dahil akala niya ay diretso na sila sa bahay. Hindi niya tuloy maiwasang pamulahan ng mukha sa hiya. 

Tumigil sila sa harap ng isang malaking pinto, “Ito na po ang conference room. Hindi ko na po kayo sasamahan kasi may gagawin pa po ako.” Tumango lang ito sa harap niya at hindi na hinintay pa ang sagot niya. Napapailing na nahabol na lang niya ito ng tingin. 

Nang muli niyang ibaling ang tingin sa pinto ay dahan-dahan niyang itinulak ang seradura no’n sapat lang para masilip niya kung may ibang tao pa sa loob. 

Ngunit halos maestatwa siya nang masaksihan si Bryle na nagpapamasahe kay Kendra. Hindi lang iyon basta masahe dahil kitang-kita niya kung paanong unti-unting humahaplos ang kamay nito sa katawan ni Bryle habang ang huli ay nakapikit ang mga mata.

Naitakip niya ang isang kamay sa bibig, hindi niya mawari ngunit nakaramdam siya ng paninikip ng dibdib sa nasaksihan. May relasyon ba ito kay Kendra?

Muli niyang isinara ang pinto at tila wala sa sariling tinahak ang daan palabas ng kumpanya. Ngayon, posible ba na hindi lang si Iris ang nagloko sa relasyon nilang dalawa? Hindi na niya alam kung ano ang totoo. 

Natigilan siya sa paglalakad nang hindi sinasadyang mabangga siya sa isang matipunong katawan. Nang mag-angat siya ng tingin ay nabungaran niya si Brian—ang kapatid ni Bryle. 

Tila nagulat din ito ng makita siya. “Iris? Anong ginagawa mo dito?” 

Imbis na sagutin ito ay lumapit siya rito at hinawakan ito sa dalawang braso. “Can you take me home?” bungad na tanong niya.