Share

CHAPTER IX

Author: FallOfDusk
last update Huling Na-update: 2025-11-21 21:13:13

REVEKAH

Matapos ang ilang araw, unti-unti akong gumaan ang pakiramdam. Hindi dahil magic, kundi dahil sa isang bagay na matagal ko nang hinahanap: ang pagkakaroon ng personal assistant. Lucien. Sa simula, iniisip kong magiging burden siya, pero parang hindi. Kalmado lang, hindi dramatiko, at sa paraang iyon, mas nakakatulong siya kaysa sa iniisip ko.

Habang abala ang mga kasama ko sa bahay, nireready nila lahat ng dadalhin namin—maleta, damit, shoes, accessories. Lahat ay nakaayos nang maayos, bawat item may label at may kanya-kanyang spot para siguradong walang makakaligtaan. Pinagmamasdan ko sila, nakatingin sa bawat galaw, siguradong tama ang pagkaka-pack.

Si Lucien naman, nag-iisang kalmado sa gitna ng chaos. Nakaupo sa gilid, nakasandal, may hawak na tasa ng kape, dahan-dahang iniinom habang tinitingnan ang paligid. Nakakainis siya. Sobrang nakakainis.

Lumapit ako sa kanya, halatang naiinis, at sabay sigaw: “Lucien! Pwede ba, parang hindi ka naman nagmamalasakit sa kahit anong na
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Pinakabagong kabanata

  • Mission : Protecting A Billionaire Supermodel   CHAPTER X

    REVEKAHLumipad kami papuntang Paris, at sa loob ng eroplano, ramdam ko agad ang kombinasyon ng excitement at inis. Hindi dahil sa flight—hindi ako natatakot lumipad—kundi dahil sa kasama ko: si Lucien Darwin, personal assistant ko… o kung paano ko siya ayaw tawaging, dahil sa halos lahat ng galaw niya, nakakainis siya.Nakaupo siya sa tabi ng bintana, calm lang, hawak ang baso ng tubig, at nakatingin sa labas. Ang posture niya, ang straight, ang perfect, at ang lapit ng presence niya, nakakapagpalito sa utak ko. Halos gusto ko nang itulak siya, pero alam ko, may calm aura siya na kahit papaano ay nakakapigil sa akin.“Sigurado ka bang gusto mo ng window seat?” tanong ko, halatang nagbibiro pero may halong seryosong concern.Tumingin siya sa akin, eyes cold, walang emotional reaction. “Bakit? Sumasabay ka ba o baka mahulog sa aisle kapag nagulat ka sa turbulence?”“Ha! Excuse me?” Halos tumayo ako sa upuan, galit na halatang naramdaman niya. “Hindi ako tulad mo na chill lang at parang

  • Mission : Protecting A Billionaire Supermodel   CHAPTER IX

    REVEKAHMatapos ang ilang araw, unti-unti akong gumaan ang pakiramdam. Hindi dahil magic, kundi dahil sa isang bagay na matagal ko nang hinahanap: ang pagkakaroon ng personal assistant. Lucien. Sa simula, iniisip kong magiging burden siya, pero parang hindi. Kalmado lang, hindi dramatiko, at sa paraang iyon, mas nakakatulong siya kaysa sa iniisip ko.Habang abala ang mga kasama ko sa bahay, nireready nila lahat ng dadalhin namin—maleta, damit, shoes, accessories. Lahat ay nakaayos nang maayos, bawat item may label at may kanya-kanyang spot para siguradong walang makakaligtaan. Pinagmamasdan ko sila, nakatingin sa bawat galaw, siguradong tama ang pagkaka-pack.Si Lucien naman, nag-iisang kalmado sa gitna ng chaos. Nakaupo sa gilid, nakasandal, may hawak na tasa ng kape, dahan-dahang iniinom habang tinitingnan ang paligid. Nakakainis siya. Sobrang nakakainis.Lumapit ako sa kanya, halatang naiinis, at sabay sigaw: “Lucien! Pwede ba, parang hindi ka naman nagmamalasakit sa kahit anong na

  • Mission : Protecting A Billionaire Supermodel   CHAPTER VIII

    LUCIENNagmamanman ako sa paligid ng bahay ni Revekah, naka-blend sa dilim, naka-position na parang anino. Tahimik, pero alam kong kahit isang maling galaw ng tao sa driveway ay agad kong makikita. Kaya imagine mo ang pagkabigla ko nang limang lalaki ang biglang dumaan, nakaporma, halos parang mga extras sa music video.“Excuse me,” bulong ko sa sarili ko, “sino kayo at bakit parang synchronized swimming ang steps ninyo?”Lumapit sa akin ang isa sa kanila, pagkatapos ay isa pa, at isa pa… hanggang limang lalaki. “Sir, kami po ang boylets ni Miss Revekah,” paliwanag ng pinakauna.“Boylets? Ano ‘to, eksena sa 90s drama?” tumawa ako, sarcastic, nakatingin sa kanilang uniformed but casual look na parang handang sabayan kahit anong fashion show.Ngunit bago ko pa ma-process, binuksan nila ang personal truck ni Revekah at… na-flush ako. Nakaayos sa loob ang iba't ibang high-class brand outfits: Prada, Dior, Gucci, Louis Vuitton—lahat para sa akin.“Huh. Seryoso?” bulong ko sa sarili ko haba

  • Mission : Protecting A Billionaire Supermodel   CHAPTER VII

    LUCIENI woke up to softness.Which is weird, because I’m used to waking up to either a hard wooden floor, the cold hood of a car, o kaya isang lumang kutson na parang may galit sa likod ko. Pero ngayon? Malambot. Tahimik. Amoy-pera.I blinked.Tangina. ‘Yung kwartong tinulugan ko kagabi… mas malaki pa ata sa buong bahay ng kapitbahay naming may tatlong tindahan. Literal. The ceilings were stupidly high, parang gusto nilang ipa-remind sa mga bisita na maliit lang tingnan sa kanila. May mga chandelier pa—tatlo. Hindi isa. Tatlo.I stretched my arms behind my head.“Of course,” I muttered. “A billionaire’s guest room. Kasing laki ng barangay hall. Bakit hindi.”Tumayo ako, pinulot ang suot kong jacket, then walked around the room. Marble floors, gold accents on the walls, may sariling mini-bar, may TV na mas malaki pa sa akin. Kahit yung floor rug halatang mas mahal pa kaysa sweldo ng isang tao sa isang taon.Kung ganito ang guest room… hindi ko na gustong isipin kung ano itsura ng bedr

  • Mission : Protecting A Billionaire Supermodel   CHAPTER VI

    REVEKAHHindi ko alam kung matutuwa ba ako dahil buhay pa ako, o maaasar ako dahil itong gagong ‘to ay may lakas ng loob na painomin ako ng kung anumang prank drink na kung saan alam niya namang hindi ako mapapagod sa pagbulong ng lahat ng mura sa dictionary.“Ano ‘tong pinainom mo sa’kin?” tanong ko habang hawak ko pa ang baso, pinagmamasdan na parang may lalabas pang demonyo mula rito.Si Lucien? Nakasandal lang, parang wala kaming pinag-awayan. “Relax. Hindi naman nakakalason.”“BAKIT ALAM MO!?” bulyaw ko. “Tinikman mo ba? Nagpa-lab test ka ba? Nagpa-second opinion ka ba sa doktor!?”“No,” sagot niya, deadpan. “Pero buhay ka pa, so it’s safe.”Putang ina. Gusto ko siyang batuhin ng baso pero ayokong magbayad ng damage fee sa hotel.“You do realize I almost choked to death?” sabi ko habang naglalakad-lakad ako sa sala ng suite. “Yung feeling na parang nilunod ako ng sariling laway ko?”“You choke easily.”Napahinto ako. Dahan-dahan kong nilingon ang mukha niyang parang walang pakial

  • Mission : Protecting A Billionaire Supermodel   CHAPTER V

    REVEKAHI don't know if I should thank him dahil sa paglitas niya sa buhay ko pero dahil sa pamb-blackmail niya sa akin, parang umuurong ang umuusbong na kabaitan ko sa kaniya.“Ano, mamili ka na, ah?” Tang ina nitong lalaking ‘to, bakit niya ba ako minamadali!?Tatanggapin ko ba siya agad?! Paano kung spy siya ni Valerie?Inilibot ko ng mga mata ko ang tingin sa kaniya, waring minamasid kung may itinatago ba siya sa akin. According to what I feel ngayon, masasabi kong wala akong nase-sense na mali sa kaniya.“Pack your things,” mabilis na pagdedesisyon ko. “Gusto ko na ring umuwi.”“Tss. Pumayag ka rin,” pang-iinis niya. Inirapan ko siya habang nakahawak ako sa bewang ko. “Pasalamat ka at binigyan kita ng trabaho! Kaduda-duda ka nga! Nandito ka sa Presidential Suite tapos wala kang trabaho?!” “Sinabi kong wala akong trabaho, pero hindi ko sinabing wala akong pera,” tugon niya.Paano kung kabilang din siya sa billionaire world?I can't judge him easily.Binago ko ang usapan namin,

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status