REVEKAHMatapos ang ilang araw, unti-unti akong gumaan ang pakiramdam. Hindi dahil magic, kundi dahil sa isang bagay na matagal ko nang hinahanap: ang pagkakaroon ng personal assistant. Lucien. Sa simula, iniisip kong magiging burden siya, pero parang hindi. Kalmado lang, hindi dramatiko, at sa paraang iyon, mas nakakatulong siya kaysa sa iniisip ko.Habang abala ang mga kasama ko sa bahay, nireready nila lahat ng dadalhin namin—maleta, damit, shoes, accessories. Lahat ay nakaayos nang maayos, bawat item may label at may kanya-kanyang spot para siguradong walang makakaligtaan. Pinagmamasdan ko sila, nakatingin sa bawat galaw, siguradong tama ang pagkaka-pack.Si Lucien naman, nag-iisang kalmado sa gitna ng chaos. Nakaupo sa gilid, nakasandal, may hawak na tasa ng kape, dahan-dahang iniinom habang tinitingnan ang paligid. Nakakainis siya. Sobrang nakakainis.Lumapit ako sa kanya, halatang naiinis, at sabay sigaw: “Lucien! Pwede ba, parang hindi ka naman nagmamalasakit sa kahit anong na
Last Updated : 2025-11-21 Read more