Chapter 7

Ramdam ni Elara ang panlalamig ng paligid. Hindi lang dahil sa modernong disenyo ng bahay kundi pati na rin sa presensiya ni Marco. Tahimik ang kanilang mga galaw ngunit ang pakiramdam ni Elara ay mabigat.

"Come with," malamig na utosbni Marco habang tinutungo ang hagdan patungo sa ikalawang palapag.

Tahimik lamang na sumunod si Elara sa kaniya. Hawak-hawak nito ang kanyang bag na para bang kinukuhanan ng lakas kasabay ng kaniyang paglakad. Sa bawat hakbang nito sa hagdan, pakiramdam niya ay isa siyang bilanggo na papasok sa isang hawla na hindi na niya kailanman matatakasan.

Nakarating sila sa isang kwarto sa dulo ng pasilyo. Binuksan ni Marco ang isa sa mga pintoan at sinenyasan siyang pumasok. Malawak ang silid, halos kasing laki na ng buong condo unit niya. Minimalist ang disenyo ngunit ramdam pa rin ang pagiging elegante nito—kay king-size din na kama. Isang malaking bintana naman sa isang bahagi ang makikita na mayroong magandang view ng city lights, at isang private bathroom.

"Simula ngayon, ito na ang magiging kwarto mo," walang emosyong sambit naman ni Marco. "Walang ibang papasok sa kwartong ito kundi ikaw at ako lang. Ayoko na kung sino-sino na lang ang lalabas at papasok sa bahay ko na hindi ko naman kilala."

Napakunot ang noo ni Elara. Nag-alangan ito dahil sa sinabi ni Marco. "Hindi tayo matutulog sa iisang kwarto?" Pilit nitong tinatago ang bahagyang pag-asa sa kaniyang tinig.

If she want, its my pleasure to sleep with her under the same bed though...

Saad ni Marco sa kaniyang isip. Pilit din naman nitong pinipigilan ang pag-ngisi ngunit alam niyang hindi niya kaya dahilan upang sadyain na lang ito.

"Don't tell me you want us to sleep under the same bed?" nakangising tanong nito na mau panunukso sa boses. "Hindi lang naman dahil pinatira kita rito ay gagamitin na lang kita sa kama sa araw-araw. Nirerespeto pa rin naman kita, Elara. Huwag mo nga lang kalimutan ang deal natin.

Bakit parang natuwa ako sa sinabi niya? Bakit parang kinilig ako...

Hindi nakapagsalita si Elara. Nagtaka ito kung bakit nakaramdam siya ng kaunting tuwa dahil sa mga sinabi ni Marco. Hindi niya lubos maisip na may ganoong ugali rin pala si Marco.

Bago pa tuluyang lumabas si Marco ay nag-iwan pa muna ito ng isang huling habilin. "Try to know me, Elara. Alamin mo kung ano ang mga ayaw ko at iyon ang huwag na huwag mong gagawin sa pamamahay ko."

Pagkalabas ni Marco, hindi alam ni Elara kung ano ba ang dapat niyang maramdaman. Naupo siya sa gilid ng kama at napayakap sa unan.

Ano ba itong nararamdaman ko? Bakit pakiramdam ko ay natuwa pa ako sa sinabi niya? Bakit parang concern sa akin si Marco?

Hindi niya maintindihan ang naglalarong mga tanong sa kaniyang isipan. Alam niyang may mga rules si Marco pagdating sa bahay niya.

Napahinga siya ng malalim. Alam niyang kailangan niyang gawin ito at hindi lang dahil sa pera kaya niya hinahabol-habol na mapakulong si Nathaniel—may buhay na nakasalalay sa pakikipaglaban niyang ito. Para sa nanay niya kaya gusto niyang makuha ang pera.

Kinabukasan ay maaga siyang bumaba. Naisipan niyang magluto dahil nakaramdam siya ng pagkagutom. Maaga pa kasi kaya wala siyang nakitang mga kasambahay. Marunong din namang magluto si Elara kaya ginawa na lang niya.

"So early, huh?" Husky na tinig ang kaniyang narinig mula sa likuran nito.

Bumilis ang tibok ng kaniyang puso nang makita si Marco na walang damit. Tanging ang shorts lang nito ang kaniyang suot. Kitang-kita ni Elara ang makisig na katawan ng binata. Hindi ito masyadong maputi ngunit malalaki ang kaniyang muscle at lalaking lalaki ang pangangatawan.

Napalunok na lang ito habang pilit na nilalabanan na mapako ang paningin sa katawan ni Marco.

"Go...good morning," utal-utal nitong pagbati.

Kinuha ni Elara ang tubig at inilagay sa niluluto na hindi naman niya dapat ilagay. Hindi na nito malaman ang ginagawa dahil pilit lang nilalabanan ang pagkaka-tameme niya sa binata.

"Chill, Elara."

Mahinang napatawa si Marco sa naging kilos ng babae. Marahan itong lumapit sa kaniya at hinawakan siya sa bewang sabay bigay ng maliliit na halik sa kaniyang leeg.

Nanigas si Elara sa kaniyang kinatatayuan. Hindi ito makagalaw dahil sa ginawa ng binata na hindi niya inaasahan. Naramdaman niya na parang may kung anong kumikiliti sa kaniyang tyan.

Kinikilig ba ako? Its been awhile since the last time I felt this way...

Hindi makapagsalita si Elara. Para siyang tanga na tinuturo-turo lang ang mga gusto niyang ialok kay Marco.

Napasinghap si Elara at mabilis na naitulok papalayo ang sarili kay Marco. Marahan niyang binitawan ang hawak na sandok habang pinapakalma ang sarili.

"A...ang kapal naman ng mukha mo," utal-utal na pabulong niyang sinabi habang tinatago ang hiya sa tinig.

Napatawa muli si Marco, tila ba na-eenjoy ang reaksyon ni Elara. Tumayo ito sa gilid ng kusina at pinagmamasdan ang dalagang nagluluto.

"So, anong niluluto mo?" tanong nito, may halong panunukso pa rin sa boses.

"Hindi ko alam," wala sa sarili niyang saad.

Hindi na namalayan ni Elara na kunh anu-ano na pala ang naihalo niya sa kawali. Nang mapansin ito, nabuhayan siya at napangiwi. Napakamot siya sa noo habang pinagmamasdan ang sunog na bahagi ng kanyang niluluto.

"Good job," natatawang sabi ni Marco at tinusok ang laman ng kawali. "Mukhang first and last mo nang luto sa bahay na ito, ah."

"Nakakainis ka! Kasalanan mo ito, bakit kasi naghubas ka," pabulong niyang sinambit ang huling mga salita.

"What?" nakangising tanong naman ng binata nagkukunwaring hindi narinig ang sinabi ni Elara.

"Wala umalis ka na. Magluluto na lang ako ng bago," sagot naman nito at niligpit ang mga nagkalat na pinaglutuan niya.

Hindi na nagsalita pa si Marco at umalis na. Nang maramdaman ni Elara na wala na si Marco sa kaniyang likuran ay agad nitong tinakpan ang bibig at maliit na napatili. Namumula ito dahil sa kilig na nararamdaman.

Grabe ang gwapo niya. Sobrang yummy ng katawan nakakakilig...

Inamin na rin nito sa sarili na natutuwa siya sa binata. Tuluyan na niyang tinanggap na kinikilig ito sa ginawa at sinabi ni Marco sa kaniya.

Bumalik si Elara sa pagluluto at hindi nagtagal ay muling bumaba si Marco. Nakabihis na ito at naka-formal attire na para sa trabaho.

"Get dressed later," biglang saad ni Marco habang kumakain. "We're going somewhere. Mag-ayos ka, ha."