Chapter 5

“What happened to you? Bakit bigla ka na lang nanambunot ng tao?” Sermon ni Eduardo sa anak.

“Dad, siya nauna,” rason ni Honey.

“Kahit na. Nakakahiya sa mga empleyado, Honey!”

“I'm sorry. Hindi ko lang talaga mapigilan,” rason pa ulit ni Honey.

“That's not an excuse! Ano na lang ang sasabihin nila? Na ang anak ko ay basagulero?!”

“Dad, siya naman talaga ang nauna. Siya ang nagsabi na kaya ako pa relax-relax lang dahil anak ako ngay-ari. Eh, sila naman ang ayaw akong bigyan ng gawain.”

Napailing na lang si Eduardo sa katigasan ng anak. “Gusto mong may gagawin? Get your things there and transfer them here in this office.”

“But, dad–”

“No more buts, Honey Jane.” Putol ni Eduardo sa rason ng anak. “Ayaw mo? Then, I let Zack get them for you.”

“Fine, dad. Kunin ko mga gamit ko,” napatango na lang si Honey sa utos ng ama.

“Go,” taboy ni Eduardo sa anak.

Padabog na tumayo si Honey at lumabas sa opisina ng ama. Nadagnat niya si Zack na nagliligpit ng mga papeles sa mesa nito. Bugla namang kumulo ang dugo ni Honey sa lalaki kaya hindi niya na pigilan ang sarili na sugurin ito.

“You! Kahit kailan talaga sumbungero ka!” Duro niya sa lalaki.

“Me? What did I do?” Litong tanong ni Zack.

“At nag maang-maangan ka pa?” Nakapamewang na wika ni Honey. Sinumbong mo lang naman ako sa daddy ko.”

Laking gulat ni Honey na sa isang iglap ay nasa harapan na niya ang lalaki. Kaya namatingala siya dahil sa tangkad nito. Yumuko naman ito sa kanya kaya medyo napaliyad siya.

“Honey, hindi ako ang tipo na basta na lang magsumbong. I can protect you even without the help of your father. Just like what I did earlier,” bulong sa kanya ng lalaki.

Ewan ba ni Honey Jane, parang iba ang dating sa kanya ng sambitin ng lalaki ang pangalan niya. Bigla na lang siyang nakaramdam ng init sa mukha at tenga niya. Pakiramdam niya pulang-mula ang mukha niya. Tinulak na lang niya ang lalaki upang itago ang pamumula niya.

“Whatever,” sabi na lang niya.

Hindi na niya hinintay na makapagsalita ang lalaki. Mabilis ang mga hakbang niya na naglalakad patungo sa elevator na hindi na liningon pa lalaki. Agad naman na sumarado ang elevator pagpasok niya.

“What's that? Did I really blush in front of him?” Tanong ni Honey sa sarili. “My gosh, Honey Jane. Nakakahiya ka.”

Napaungol na lang sa inis si Honey. Sa dami ba namang pagkakataon na mag-blush. Sa harap pa talaga nito. Napapadyak na lamang siya. Hanggang sa makabalik siya sa opisina nila ay dala-dala pa rin niya ang hiya sa sarili.

“Oh, girl. Anong sabi ng daddy mo?” Tanong agad ni Jhaira pagkarating niya sa table niya.

“Guys, sa opisina na ako ng daddy ko,” imporma niya sa lahat ng nasa department nila.

“What? Why?” Tanong pa ni Jhaira. “Dahil ba to sa nangyari kanina?”

“Yeah, nakarating kay daddy ang nangyari,” sagot ni Honey.

“Hindi naman ikaw ang nauna,” sabi pa ang kaibigan.

“No choice. Nauna man ako o hindi, still, pinalipat pa rin ako ng daddy ko,” sagot ni Honey.

“Oh, my! Mabawasan ang mga magaganda dito sa department,” linya ni Jhaira na ikatawa ni Honey.

“Gagi! Para namang may ambag ang kagandahang ito sa department na ito.”

“Kaya nga sabi ko mabawasan ang mga magaganda, kasi ganda lang ang ambag mo dito,” biro ni Jhaira at sinabayan ng malakas na tawa.

Napatawa naman ang ilan sa mga kasamahan niya pati si Honey ay di mapigilan mapatawa sa biro na iyon ng kaibigan. Kahit kailan talaga ay palabito ang kaibigan niyang ito.

“Anyway, guys. Magligpit na ako. Gustuhin ko mang manatili dito pero utos ng nasa taas. Mahirap suwayin baka isang taon akong walang allowance,” sabi ni Honey sabay tawa.

“Awh, mamimi-miss kita, girl,” wika ni Jhaira sabay yakap sa kanya.

“Sira!” Natatawa na wika ni Honey sabay tapok sa kaibigan. “Para namang pumunta ako sa ibang planeta, eh, sa taas lang naman ako. Sabay pa rin naman tayong kakainin ng lunch.”

“Sinabi mo yan, ah? Kapag di mo yan tinupad, mag-FO talaga tayo, as in, Friendship Over,” sabi ni Jhaira with action pa.

“Gagi! Magtrabaho ka na nga at magliligpit na ako baka mas lalo akong malintikan kapag magtagal pa ako,” sabi niya sa kaibigan.

Nang maging busy na ulit ang kaibigan ay nag-umpisa na siyang magligpit ng mga gamit niya. Wala naman siyang masyadong gamit sa table maliban sa mga personal gamit niya kaya hindi siya nahihirapan na magligpit. Isa-isa isinilid sa kartoon ang mga ito.

Saktong pagkasara ng karton na nilagyan niya ng gamit ay siyang pagbukas ng pinto ng department nila. Kunot ang noo ni Honey nang makitang pumasok mula doon si Zack. Magtatanong pa sana siya ang maunang magsalita ito.

“I'll carry your things, Miss Honey Jane,” wika nito.

“No, no need. Hindi na kailangan,” halos pagka-bulol-bulol siya sa pagtanggi.

“Utos ng daddy mo,” wika nito.

“Ah, okay,” sagot na lang ni Honey.

Medyo napahiya siya sa part na iyon. Akala pa naman niya ay kusa itong sumundo sa kanya. Ngunit utos lang pala ng daddy niya.

“Let's go?” Tanong nito sa kanya.

“Ah, okay,” sagot ni Honey.

Agad naman itong naglakad palabas ng department nila dala ang mga gamit niya kaya halos kaway na lang ang ginawa ni Honey sa mga kasamahan niya habang nakasunod sa lalaki.

“Bye, guys. See you around,” paalam ni Honey.

“Bye!” Rinig pa ni Honey mula sa kasamahan bago tuluyang makalabas sa opisina nila.

Kapwa sila tahimik habang nasa loob sila ng elevator pa alik sa taas kung saan ang opisina ng daddy niya. Gustuhin man niyang magsalita ay pansin ni Honey ang pagiging seryoso na ulit ng lalaki. Gayon pa man ay hindi niya maiwasan titigan ito.

“May dumi ba ako sa mukha?” Biglang tanong nito.

Napa Kurap-kurap naman si Honey sa biglaang tanong na iyon. “Wala naman.”

“Then, stop staring at me,” utos nito. Napaismid naman si Honey sa sinabi nito.

“As if naman ang gwapo-gwapo niya,” bulong niya sa sarili.

“I heard you,” wika niya.

“Whatever,” naparolyong wika ni Honey Jane.

Hindi na nagsalita pa si Zack. Nang bumukas ang elevator ay pinauna siya nitong lumabas kaya naman ay yon ang ginawa niya. Diretso sila sa opisina kung saan naghihintay ang ama sa kanila.