Chapter 6

“Saan ako uupo, dad?” Tanong ni Honey sa ama matapos mapansin na wala namang nadagdag na table sa opisina o kahit sa labas man lang.

“Here,” sagot ni Eduardo sa anak.

“What?” Hindi makapaniwala na sagot ni Honey sa turo niya sa swivel chair ng ama. “Eh, upuan mo yan, dad.”

“Sweetie, sayo muna yan.”

“Nge, paano ka?”

“Don't worry about me. Aalis din kami ng mommy mo,” sagot ni Eduardo sa anak.

“What? Aalis kayo?” Tanong ni Honey. “Paano ang company?”

“Sweetie, this is not the first na umalis kami ng mommy and kasama ka pa doon, di ba?”

“Yeah, but how about me? Hindi nyo ak9 isasama?” Tanong pa ni Honey.

“No. It's time for you to learn how to handle our businesses,” sagot ni Eduardo sa anak. “So, from now on, you will become the acting CEO of our company.”

“What? No, dad. Hindi ko kaya yon,” reklamo ni Honey. “Wala akong alam sa ganito.”

“Kaya nga mag-train ka di ba?” Sabi ni Eduardo. “Paano mo malalaman ang pasikot-sikot ng negosyo natin kung hindi mo pag-aralan?”

“Fine, pero ikaw ang mag-train sa akin.”

“Naka-sched na ang flight namin ng mommy mo,” sagot ni Eduardo. “But don't worry. Zack will be here to train you.”

“But dad–”

“No more buts, Honey,” putol ni Eduardo sa anak. “It's time for you to manage our business.”

Napa Buntong hininga na lang si Honey sa sinabi ng ama. Kapag seryoso na ito ay talagang hindi na niya mababali pa kung anong nais nito. Hindi na di rin siya komontra pa baka kung saan pa abutin ang sagutan nila.

“Anyway, kailan kayo aalis?” Tanong na lang ni Honey.

“The day after tomorrow,” sagot ni Eduardo.

“Alright, you two take care okay?” Bilin ni Honey sa ama. “I'll surely miss the two of you.”

“We'll miss you too, baby. Ingat ka rin dito ha? Make us proud,” wika ni Eduardo.

Tumango na lang si Honey sa sinabi ng ama. Kung siya ang papipiliin ay sasama rin siya sa mga magulang. Ito yata ang unang pagkakataon na hindi siya kasama sa magulang tuwing lalabas sila ng bansa.

“Anyway, since me and your mom will have a flight tomorrow, how about we will have dinner together tonight?” Suggestion ni Eduardo.

“Sure, dad. Para naman hi di ko kayo ma-miss agad,” sang-ayon ni Honey.

“Good. So let's go?” Aya ni Eduardo sa anak.

“Okay, dad,” sagot ni Honey sabay kawit sa braso ng ama.

Sabay silang lumabas sa opisina ng ama. Nadagnat pa nila si Zack na busy sa lamesa nito. Agad naman itong tumayo ng makita silang dalawa saka yumuko.

“Zack, bahala kana dito,” bilin ni Eduardo sa assistant niya. “Make sure na ready na ang mga kailangan ni Honey sa training dito.”

“Noted, sir,” tanging sagot ni Zack sa amo niya.

Mag-react pa sana si Honey sa sinabi ng ama ngunit pinili na lang niyang manahimik. Ayaw niyang sirain ang mode ng ama. Lalo na at paalis pa naman ang mga ito. Ayaw niyang bigyan ng alalahanin ang ama sa pag-alis nila.

Ngumiti na lang siya ng hilaw sa mga ito kahit na sa loob-loob niya ay gusto niyang sigawan ang lalaki. Umismid na lang ai Honey sa lalaki. Humanda lang talaga ito sa kanya sa oras na sila na lang dalawa. Sa ngayon ay i enjoy muna niya ang sarili kasama ang magulang.

****

Pagkalipas ng dalawang araw ay kasama ni Honey ang mga magulang papuntang airport. Ihahatid niya ito kasama ang assistant ng daddy ni na si Zack. Noong una ay nagtaka pa siya kung bakit kasama pa ito ngunit hinayaan na lang niya baka mapagalitan na naman siya ng daddy niya.

“Pasok na kami, take care, okay?” Bilin ni Eduardo sa anak.

“Yes, dad.”

“Zack, ikaw na bahala sa anak ko,” baling ni Eduardo kay Zack.

“Yes, sir.”

Napaismid naman si Honey sa sinabi nito. As if naman talaga gagawin nito ang sinabi. Alam naman niya na nag pasipsip lang ito sa ama niya.

“At ikaw naman, Honey. Wag mong bigyan ng sakit sa ulo itong si Zack. Ikaw pa naman ay mahilig sa gulo,” sermon ni Eduardo.

“Dad, naman. Ano ako? Bata?” Reklamo ni Honey. “Kaya kong pangalagaan ang sarili ko.”

“Okay. As you say,” sagot ni Eduardo. “Alright, we will go inside now.”

“Bye, dad. Bye, mom. Ingat kayo,” paalam ni Honey sa magulang.

Sinundan nila ng tingin ang mga ito. At mawala ito sa paningin nila ay saka pa lang nila naisipan na bumalik sa sasakyan.

Parehong tahimik si Zack at Honey sa loob ng sasakyan. Si Zack ay nakapwesto sa driver's seat at si Honey Jane naman sa passenger side. Tahimik din ang byahe nila pabalik ngunit si Honey na hindi sanay sa tahimik ay hindi na nakatiis.

“Ganyan ka ba talaga?” Basag ni Honey sa katahimikan. “Hindi nagsasalita hanggat hindi kinakausap?” Pasuplada na singhal niya sa lalaki.

“Ano namang pag-usapan natin?” Sagot ni Zack.

“Kahit ano. Basta wag lang akong maboryo kasama ka,” bulyaw ulit ni Honey.

Nailang pa siya ng titigan siyang mabuti ni Zack. Ngunit kalaunan ay ibinalik nito ang tingin sa kalsada. Bagay na mas lalong hindi magugustuhan ni Honey. Napailing-iling na lang siya at di na muling nagsalita pa baka magmukha na naman siyang tanga na hindi pinapansin ng lalaki.

Hanggang sa makarating sila sa kumpanya ng walang kibuan. Padabog siyang lumabas ng sasakyan matapos mai-park ni Zack anh sasakyan sa parking space na nakalaan para sa kanila.

“Good morning, miss Honey,” bati ng ilang empleyado na nakasalubong nila.

At dahil wala sa mood si Honey ay hindi niya pinapansin ang sinumang bumabati sa kanya. Diretso lang siya ng lakad hanggang sa makarating sila sa elevator.

Wala siyang ibang ginawa kundi tumayo lang sa harap. Hinayaan niyang si Zack ang magpindot ng bottom ng elevator. Kahit nong bumukas at sumara ang elevator matapos nilang pumasok sa loob ay talagang pinairal niya ang kamalditahan niya.

Gusto niyang iparamdam sa lalaki ngayon pa lang na sa kanilang dalawa ay siya ang boss at ito ay isang assistant lamang. Ayaw niyang mangyari na siya ang uutusan nito lalo na at wala ang daddy niya.

Ngunit pagpasok niya sa opisina ay bumalaga sa kanua ang Hindi kaaya-ayang paningin. Biglang kumulo ang dugo niya sa nakita.

“What the hell is this?!”