CHAPTER 31

NANG makauwi ako ay buhay pa ang ilaw sa sala, marahil ay hinihintay ako ng asawa ko. Ngayon lang ito nangyari na gabing-gabi na akong umuwi simula ng maging mag-asawa kami at hindi nga ako nagkamali. I saw her sleeping in the sofa while hugging her knees. Shit. I am so sorry wife. I'm sorry.

Nilapitan ko siya at umupo ako sa harap niya. Ikinawit ko sa tenga niya ang ilang hibla ng kanyang buhok na nakaharang sa kanyang mukha at marahang hinaplos ito.

"I'm sorry if I made you wait for me this long. I'm sorry. Ayaw ko nang ganito pero naiipit ako. Galit ako sa kanya pero nasisiguro kong hahabulin ako ng aking konsensya." mahina kong sabi habang nanatiling nakahaplos sa kanyang mukha. Marahan itong gumalaw kaya napagdesisyonan kong gisingin siya upang maipagpatuloy niya ang kanyang pagtulog sa kwarto.

"Wife, wake up. Hon, wake up. Why are you sleeping here? Sana hindi mo na ako hinintay." tanong ko. She waited for me. Nakatulugan niya ang paghihintay and I felt guilty. It’s already m