Lucian Vince VergaraScarlet’s pregnancy is very challenging for both of us. On my end, she constantly puts me on edge. I snap easily when I’m annoyed, but I can’t let that happen with her. Not just because I don’t want to hurt her, but because she’s pregnant—and I understand her hormones are all over the place.It’s completely normal for her to be whiny and demanding. She’s carrying our baby, and the least I can do is serve her and make sure she’s as comfortable as possible throughout her pregnancy.There were many times I got irritated. She really tested my patience. But I’d rather have my patience tested than see her sad or distant.Alam kong may hindi siya nagustuhan sa akin kapag nagiging gano’n siya. Hindi siya nagdadabog. Hindi siya nagde-demand. She just turns cold and distant. And I fucking hate it. Hindi ko siya mabasa kapag gano’n siya.She wasn’t like that before. She used to be easy to read. Ewan ko kung anong nangyari sa kanya sa America, pero doon siya natutong maging c
Nakakunot ang noo ni Lucian habang iginagaya niya ako sa labas ng mansion. Medyo nakatulog na siya kanina pero ginising ko dahil bigla akong nag-craving ng mcdo. Pero gusto ko drive-thru kagaya nong date namin dati. “We could just order and make it deliver here,” pagkukumbinsi niya sa akin. “Ayaw ko nga ng deliver! Gusto ko drive-thru! Sa kotse ko kakainin habang nagmamaneho ka!” naiinis ko nang sabi. I sighed heavily. “You don’t understand me!” reklamo ko. Umirap ako nang makita kong hinilot niya ang sentedo niya. Mukhang ang lalim na nang tulog niya kanina pero ginising ko. He opened the car door for me. Pinanliitan ko siya ng mata bago pumasok sa loob. Nanatili akong nakahalukipkip kaya siya na ang naglagay ng seatbelt ko. “Ayaw mo ba?” inis kong tanong sa kanya. “It’s almost twelve, Scarlet. You should be sleeping at this hour,” sagot niya. Pero hinalikan niya rin ako sa noo matapos niyang isabit ang seatbelt sa akin.“I could also wake up late. Gusto ko lang na kagaya dat
Andreana Velasquez POV(Flashback to when they escaped from being kidnapped.)Nakatakas kami ni Scarlet. Hingal na hingal kami habang tumatakbo. Halos hindi kami tumigil para lang masigurado na hindi na nila kami abutan. Hating gabi nang tumakas kami. Hindi namin namalayan na inumaga na kami. Akala ko ay wala nang katapusan ang paglalakad namin pero nanlumo ako nang mapagtanto kong nasa isang isla kami. Narating namin ang isang cliff. What the hell? “Are we on an island?” pinaghalong gulat at panlulumo kong tanong. I stared at the cliff critically. Kung tatalon man kami, masyadong malakas ang alon. We could die! Para akong binagsakan ng langit at lupa. Paano kami aalis nito? I can’t let myself die here! Hindi pa bumabagsak ang lintik na mga Vergara! I'm tired. No, we're tired but we didn't let ourselves rest! Tapos ito ang dadatnan namin?I was thinking how we were going to get off the island when we heard a helicopter hovering above us. Kita kong mabilis na dumikit si Scarlet s
I moaned when I felt Lucian hand on my fold. He was also kissing me on my neck. I pulled his hair when I felt him sucked on my flesh! “Vince, we have visitors coming,” suway ko pero nalulunod na sa mga pinaparamdam niya sa akin. Kusang naghiwalay ang hita ko para mas lalo kong maramdaman ang kamay niya doon. Napapikit ako nang maramdaman kong inikot niya ang mga daliri niya roon. “Vincee!” I moaned. “Yes, Scarlet,” he whispered huskily against my ear. Yong suot kong dress ay nakataas na sa bandang bewang ko. Naramdaman kong iginilid niya ang suot kong underwear at saka naramdaman ang daliri niya. I moaned again. Napapikit ako nang pina-ikot ikot niya ulit ang daliri niya roon. His touched ignite my desire kahit alam kong kailangan naming bumaba dahil parating sina mama! Nawala na lang ang kagustuhan kong bumaba. Nang bumaba ang halik niya sa dibdib ko at pinasok niya ang isang daliri niya sa loob ko, napaliyad ako. I heard him chuckle. “Should I keep going, or do you want me to
Matapos ng dalawang araw naming pananatili sa Vergara mansion ay umuwi rin kami sa castella grande. Nag-deploy na si Anton ng mga tauhan doon. Pababa ako sa handanan habang kinakausap ko si Ryka sa cellphone. “Yes, Ryka, you can come here. Your room is already prepared,” sagot ko sa kanya.She's excited to see her room. Pina-fully furnished ni Lucian ang isang room sa taas para kay Ryka. He has to or Ryka will not stop fretting about me marrying him. Kung gusto ni Lucian ng peace of mind, he has to give her a room. At tapos na nga yon. “I'll tell Mommy then,” she said, giggling. “We'll bond, okay?” I let out a low chuckle. "As long as it's not tiring, Ryka. Your Tita can't get too tired. We can watch movies—the theater room is really nice,” pagkumbinsi ko sa kanya. Maragal pa kaming nag-usap bago natapos ang tawag. Pupunta daw siya kapag pinayagan ni Serenity. Puro oo na lang ang sinasagot ko para hindi na humaba ang usapan. Plano kong maligo sa pool at parang hindi pa ako makakal
“Palitan niyo ng juice,” sabi ni Tita nang may lumapit para kunin ang gatas sa unahan ko. Nagulat siya na marinig na buntis ako pero she was also delighted. I tried to stop crying nang nay kumuha na ng gatas ko. “Pakitanggal narin ‘tong wine. Juice nalang ang inumin niyo Anton,” dagdag pa ni Tita. “What?” rinig kong angal ni Anton. Nang tumingin ako sa kanila ay kita kong wala nang wine sa table. Naiwan ang mga baso nila. Si Matteo nalang ang umiinom sa kanila, nakangisi sa dalawang kasama. Hindi rin nagtagal ay dumating ang isang petchel ng juice. Iyon ang nilagay sa center table kung saan ang wine kanina. Seeing them miserable a bit satisfied me kaya tuluyan akong tumigil sa pag-iyak. I watched Tita fill their glass with Juice kasi wala pang gustong maglagay ng baso nila. At wala na silang nagawa. Iyon na ang ininom nila. I smiled at them. “Tita, minsan na nga lang kaming bumisita, Juice pa?” biro ni Leo. “Do you have a problem with the juice?” iritadong tanong ni Lucian. “