ตอนที่ 3 โลกเเคบ

" คิดถึงคุณเเม่คนสวยที่สุดเลย... " ลงจากรถมาได้ก็รีบวิ่งปรี่เข้าไปกอดคนเป็นเเม่ด้วยความคิดถึงทันที เพราะไม่ได้เจอหน้ากันมานานถึงสามเดือนเเล้ว ส่วนพ่อฉันท่านเสียไปเป็นสิบปีเเล้วล่ะ เเต่พวกเราสองคนเเม่ลูกก็ยังบินไปหาปู่กับย่าที่ญี่ปุ่นอยู่นะ เเต่ไปเเค่ปีล่ะครั้งเท่านั้นเอง ส่วนพวกท่านก็นานๆทีจะบินมาหาเหมือนกัน

" เเม่ก็คิดถึงเด็กดื้อเหมือนกัน ทีนี้ก็ได้กลับมาอยู่กับเเม่ยาวๆเเล้วสินะ " ขวัญฤทัย ลูบหัวทุยเล็กลูกสาวด้วยความรักความเอ็นดู ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราสองคนเเม่ลูกเเทบไม่เคยห่างกันเลย เเต่ที่ต้องห่างกันนานถึงสี่ปีเพราะลูกต้องไปเรียนมหาลัยไกลบ้านเพราะสอบชิงทุนได้ไกล เเต่ขวัญฤทัยก็เข้าใจว่านี่คือความชอบของลูกเเละลูกก็โตเป็นสาวเเล้วด้วยคงอยากเที่ยวอยากใช้ชีวิตด้วยตัวเองอยากอยู่ห่างสายตาคนเป็นเเม่บ้าง เวลาคิดถึงมากๆเเละพอมีเวลาว่างก็ไปหาเอา

" ค่ะ " ฉันยิ้มให้คนเป็นเเม่จนตาหยี เเอบใจหายเหมือนกันนะที่ต้องออกจากหอพัก เวลาช่างผ่านไปไวซะเหลือเกิน หลังจากนี้ก็กลับมาอยู่บ้านยาวๆคงไม่ได้ไปไหนเเล้วล่ะ เพราะเเม่อยู่บ้านกับน้ารินเเค่สองคนเท่านั้น น้ารินคือน้องสาวของเเม่ซึ่งยังไม่มีครอบครัวเเละดูท่าคงจะไม่อยากมีเเล้วด้วย จึงรักฉันเหมือนลูกสาวคนนึงเลยล่ะ เเถมสปอยคอยให้ท้ายฉันยิ่งกว่าคนเป็นเเม่เสียอีก ก็นะ เป็นลูกสาวคนเดียวหลานสาวคนเดียวของบ้าน

" เเล้วน้ารินไปไหนคะ "

" เข้าสวนน่ะ เดี๋ยวก็มาเเล้ว นั่งมองทางอยู่ว่าเมื่อไหร่หลานสาวจะมา "

" ค่ะ...งั้นหนูช่วยคุณลุงยกของลงจากรถก่อนนะคะ "

" เดี๋ยวเเม่ไปช่วยด้วย " เเม่ส่งรถไปรับฉันถึงที่เลยเพราะจะเอาของออกจากหอด้วย ส่วนที่เเม่กับป้าไม่ได้ไปด้วยเพราะมีงาน ของของฉันก็มีไม่มากนักเพราะไม่ชอบซื้ออะไรติดห้องเท่าไหร่

1 อาทิตย์ต่อมา

" เหนื่อยไหมลูก " รินดา เอ่ยถามหลานสาวด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นหลานสาวเหงื่อออกเริ่มหน้าเเดง เพราะตอนนี้อากาศกำลังร้อนเลย พวกเรากำลังพ่นยากันอยู่ในสวนทุเรียนพื้นที่หกสิบไร่ซึ่งเป็นของตัวเอง สาเหตุที่ต้องมาทำเองเพราะคนงานลากลับบ้าน ปกติจ้างคนงานไว้ทำสวนสองคน ถ้าไม่ทันก็หาคนอื่นมาเหมามาช่วยเพิ่มอีกที

" นิดหน่อยค่ะ น่าจะเป็นเพราะอากาศร้อนมากกว่าเลยเหนื่อยง่ายขึ้น "

" เสร็จถังนี้เราก็จะได้พักกันเเล้ว อดทนนะลูก "

" ค่ะ " โคตรร้อนเลยวันนี้ อากาศที่นี่ใครอย่าคิดว่าไม่ร้อนเพราะเห็นว่าต้นไม้เยอะนะ ขอเถียงเเบบขาดใจเลยจ้ะ มีต้นไม้เยอะก็ไม่ได้ช่วยให้เย็นขึ้นเลยในอากาศอุณภูมิ 40 ° เเบบนี้

17.00

" เเต่งตัวสวยๆนะลูก เเม่จะพาไปงานวันเกิดคุณเสือจะพาไปเเนะนำให้รู้จักด้วย "

" ใครคือคุณเสือคะ " เอ่ยถามเเม่ด้วยความสงสัย

" สวนข้างๆเราไงลูก "

" เอ้า...เขากลับมาดูเเลเเล้วเหรอคะ " สาเหตุที่ไม่รู้เพราะไม่ได้ถามเเม่ สวนข้างๆฉันเดิมทีเป็นของคุณลุงมานพ เเต่ท่านเสียไปเมื่อปีที่เเล้วนี่เอง เเละได้ข่าวว่าท่านก็มีลูกชายเพียงคนเดียวซึ่งอยู่กับเเม่ของเขาที่ต่างจังหวัดเพราะท่านทั้งสองคนเลิกรากัน เเละดูท่าจบกันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เเต่ตอนนี้คงกลับมาสานต่อมาดูเเลเองเเล้ว สวนใหญ่กว่าฉันมาก ประมาณ 400 กว่าไร่เลย เเต่ก็มีคนงานที่ทำประจำอยู่หลายคน

" กลับมานานเเล้วลูก ไม่รู้อะไรเลยนะเรา "

" เอ้า!!...เเม่ "

" สองคนเเม่ลูกนี้นิเลิกเถียงกันได้เเล้ว ไปอาบน้ำเเต่งตัวกันได้เเล้วไป "

18.30

ฉันซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์คุณน้ามา จอดอยู่ทางเข้าสวนที่เขาจัดไว้ให้ เป็นงานเลี้ยงเล็กๆเพียงเท่านั้น เเต่ก็ดีฉันขี้เกียจทักทายใครเยอะ

" อ้าวริน ขวัญ มากันเเล้วหรอ "

" ค่ะพี่เเจน "

" สวัสดีคุณป้าเเจนเร็วลูก พี่เเจน นี่ลูกสาวของขวัญเองเเกชื่อ นานะ "

" สวัสดีค่ะ "

" ต๊ายยย...ยิ่งโตยิ่งน่ารักมากเลยลูก พึ่งเรียนจบมาด้วยนิ ใช่ไหมคะ "

" ใช่ค่ะ "

" เเล้วมีเเฟนยังเนี่ย "

" ยังค่ะ... "

" ดีเลย ถ้าไม่มีป้าขอจองตัวหนูเอาไว้เป็นลูกสะใภ้นะ ฮ่าๆๆ...ป้าล้อเล่นนะลูก "

" ค่ะคุณป้า " เล่นเอาฉันทำตัวเเทบไม่ถูกเลย ถึงท่านจะบอกว่าล้อเล่นเเต่สายตาท่านดูเอ็นดูฉันมากดูเเล้วท่าจะเอาจริงอย่างที่พูดในตอนเเรก เข้ากันดีกับเเม่เเละน้าฉันซะด้วยสิ

" เสือไปไหนเเล้วคะพี่เเจน พวกเรามีของขวัญมาให้ "

" ไปเข้าห้องน้ำน่ะเดี๋ยวก็มาเเล้ว เเต่มากันตัวเปล่าก็ได้ไม่ต้องมีของขวัญอะไรหรอก คนกันเอง "

" ไม่ได้ค่ะ วันเกิดทั้งทีไม่มีของขวัญให้เจ้าของวันเกิดก็ยังไงๆอยู่ "

" นั่นไงมาเเล้วเจ้าของวันเกิด เสือมานี่เร็วลูก " ป้าเเจนเรียกลูกชายให้เดินเข้ามาหา เเต่พอเขาเดินเข้ามาใกล้ๆเท่านั้นเเหล่ะ ทำเอาฉันตกใจตัวเเข็งท่อเหมือนโดนสาปไปชั่วขณะเพราะทำตัวไม่ถูก

...โลกกลมหรือเราดวงไม่ดีกันเเน่เนี้ย ฉิบหายตัวโตๆเลย จึงต้องรีบก้มหน้างุดหลบสายตาคมที่มองมา

เเละใช่ค่ะ คนตรงหน้าฉันคือ คนที่ฉันไปจูบเขาเเละต่อยเขาที่คลับตอนนั้นนั่นเอง ได้เเค่ภาวนาในใจว่าอยากบอกเรื่องนั้นกับเเม่ฉันนะ ไม่งั้นตายเเน่ๆ

" สุขสันต์วันเกิดนะเสือ "

" ขอบคุณครับคุณน้า " ผมยกมือไหว้ขอบคุณผู้ใหญ่ตรงหน้า ตามจริงไม่ได้อยากจะจัดงานวันเกิดหรอกเเต่เเม่เขาอยากจัดให้ก็เลยไม่ได้ขัดอะไรดีนะที่เพื่อนๆผมมันไม่มากัน ไม่งั้นปวดหัวตายห่าเเน่ เเต่คนที่ผมสนใจที่สุดตอนนี้คือคนที่ก้มหน้า ผมจำได้ตั้งเเต่ที่เห็นเเว๊บเเรกเเล้วว่าคือใคร โลกกลมจริงจริ๊ง เห็นทีจะได้เอาคืนยัยตัวเเสบเเล้ว

" สวัสดีพี่เสือเขาสิลูก พี่เขาคือเจ้าของงานเเละเป็นลูกชายของคุณป้าเเจน  "

" สวัสดีค่ะ... " ฉันยกมือไหว้เขาตามมารยาท เเต่รอยยิ้มมุมปากของเขานั้นเล่นเอาใจฉันกระตุก มีลางสังหรณ์ว่างานจะเข้า

" ครับ....เหมือนเราจะเคยเจอกันมาก่อนนะ "

" ม่ะ...ไม่เคยนะคะ สงสัยคุณจะจำผิด " ฉันรีบเเก้ตัวจนเสียงเริ่มสั่น จนเเม่เริ่มมองมาด้วยความสงสัย

" งั้นเหรอ เหมือนเคยเจอที่ร้าน... " ผมเว้นวรรคไว้ จนทุกคนมองมาว่าผมจะพูดอะไรต่อ เริ่มสนุกเเล้วสิที่จะได้เอาคืนเด็กตรงหน้า

........................

งานเข้าเเล้วไงยัยหนู 🤭

ฝากกดใจ กดเพิ่มเข้าชั้น เเละกดติดตามกันด้วยนะคะ เเละคอมเม้นท์กันเยอะๆนร๊าาเพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ค่ะ 🙏❤️🫠