My Engineer รักร้ายนายจอมโหด (ต้าร์) บทที่ 1

 

 

หอพักหญิง

แกร็ก!

ฉันมาถึงหอพักเป็นเวลาห้าโมงเย็นพอดี วางกระเป๋าผ้าลงบนเตียงเสร็จแล้วก็เดินไปที่ระเบียง และสิ่งที่ต้องทำทุกวันคือ รดน้ำต้นไม้ ฉันชอบธรรมชาติ ชอบศิลปะ ชอบอยู่กับตัวเองเลยคุยกับคนอื่นไม่เก่งเท่าไร

ห้องพักขึ้นชื่อว่าหอหญิงก็จริงแต่ฉันแอบเห็นหลายห้องพาผู้ชายเข้ามาด้วย ถึงหลายคนไม่พอใจแต่ก็ไม่มีใครกล้ารายงานเจ้าของหออยู่ดี

ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วมานอนดูซีรีส์ที่กำลังติดงอมแงมเลย จันทราอัสดง ที่มาแรงมากในตอนนี้ หลัก ๆ เลยคือฉันชอบดูซีรีส์และฝึกภาษาไปด้วย ส่วนรองลงมาคือติดผู้ชายในซีรีส์ คิดดูสิว่าถ้าในชีวิตจริงมีผู้ชายที่หล่อและคลั่งรักเรามากขนาดนี้ มันจะดีขนาดไหน

แค่คิดก็ฟินแล้วแต่เมื่อหันไปสบตาตัวเองผ่านกระจกตู้เสื้อผ้า ก็ได้แต่คิดว่าสภาพแบบนี้จะหาผู้แบบในซีรีส์ได้ที่ไหนกัน

โอ๊ย ยัยพินอิน แกยังไม่เข็ดอีกเหรอ ก็เพราะอินกับพระเอกในซีรีส์นี่แหละถึงตอบตกลงคบภูผา ไอ้ผู้ชายเฮงซวยที่ภายนอกดูเพอร์เฟกต์น่ะ

เพราะมัวแต่คิดเรื่องแฟนเก่าจนไม่มีอารมณ์จะดูเลยกดปิดซีรีส์ ก่อนจะเดินเอาโน้ตบุ๊กไปเก็บบนโต๊ะทำให้หางตาเหลือบไปเห็นเกียร์ที่พึ่งเก็บได้วันนี้ พลางนึกไปถึงเจ้าของเกียร์ ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง

ตอนฉันเลิกกับแฟนช่วงแรกก็ร้องไห้เหมียนหมาเลยแหละ ในใจตอนนั้นทุกข์มากแต่ไม่กล้าเล่าให้แม่ฟัง อยากได้ใครสักคนที่อยู่เคียงข้างคอยรับฟังฉันแต่กลับไม่มีใครเลย มันเศร้ามากเลยนะฉันยังคิดว่าตัวเองเก่งจังที่ผ่านมาได้

และฉันก็หวังว่าเขาคนนั้นจะผ่านมันไปให้ได้เช่นกัน ถึงจะไม่รู้จักกันแต่ฉันก็หวังว่าเขาจะดีขึ้นในเร็ววัน

อีกด้าน

ร่างแกร่งกำยำในชุดนักศึกษาวิศวกรรมเดินเข้ามาภายในห้องนอน ก่อนจะโยนกุญแจรถยนต์ซูเปอร์คาร์คันโปรดไปอีกทาง มือหนาแกะถอดเสื้อช็อปสีแดงออกก่อนจะตามด้วยเสื้อยืดสีดำข้างในทิ้งลงตะกร้าไป

ผิวขาวจัดจนติดซีดแต่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อซิกซ์แพ็กเป็นลอนสวย อกข้างซ้ายมีลายสักรูปมังกรขนาดใหญ่ที่ดูสวยเหมือนมีชีวิต เพราะเขาชอบเข้ายิมและเรียนศิลปะป้องกันตัวมาตั้งแต่เด็ก จนตอนนี้ถ้ามีเวลาว่างก็ต้องแวะเข้าไปซ้อมอยู่เสมอ

เพราะที่บ้านมีธุรกิจสีเทาไว้เบื้องหลัง ดังนั้นลูกชายหลานชายบ้านนี้ต้องเรียนเพื่อเอาตัวรอดอยู่แล้ว ยกเว้นน้องสาวสองคนของเขาที่อาจจะเรียนพอเป็นพิธี เพราะพวกเธอไม่ได้รู้ว่าที่บ้านทำธุรกิจอะไร รู้แค่พวกธุรกิจอสังหาฯ เพียงเท่านั้น

คฤหาสน์หลังใหญ่ประกอบไปด้วยครอบครัวชวัลกรหลายชีวิต นำโดยท่านเตโชผู้คุมบังเหียนใหญ่ของตระกูลและลูกชายอีกสามคน ต้าร์เป็นลูกชายคนสุดท้องของท่านเตชินท์ เจ้าของห้างดังทั่วประเทศและภาดาผู้เป็นภรรยา เขามีพี่ชายหนึ่งคนชื่อเฮียติณณ์

ส่วนโซ่กับนักรบที่เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันก็เป็นลูกพี่ลูกน้องเขาอีกที โซ่เป็นลูกอาเตมินทร์ มีพี่ชายคือเฮียซันและน้องสาวคือซินเซีย

นักรบเป็นลูกอาเตวินทร์กับอาซาร่า บ้านนี้เขาจะดูแลธุรกิจที่ฮ่องกง มีแค่นักรบที่อยู่ที่ไทย ส่วนไซซีที่เป็นน้องสาวก็พึ่งย้ายมาอยู่ไทยตอนเข้ามหา’ลัย ดังนั้นพวกเราเลยมีน้องสาวที่ต้องดูแลสองคน

ต้าร์นอนลงบนเตียงอย่างเหนื่อยหน่าย เพราะมีเรื่องให้โมโหโดยเฉพาะเรื่องผู้หญิง ติน่าคู่ควงคนล่าสุดที่อยู่นานสุด ข้อตกลงเราชัดเจน แต่ผมไม่เข้าใจ ถ้าเธออยากคบคนอื่นก็บอกสิ ทำแบบนี้มันหักหน้าเขาชัด ๆ ถ้าอยากเรียกร้องความสนใจด้วยวิธีนี้ละก็ จบแค่นี้เถอะไร้สาระชะมัด สำหรับติน่าสาวสวยบริหารเขาเคยคิดว่าเธอฉลาดและรู้จักว่าอะไรควรไม่ควร ไม่ก้าวก่าย ไม่ล้ำเส้นเลยอยู่นานกว่าคนอื่น แต่วันนี้มันทำให้เขาเห็นแล้วว่าเธอมันยัยผู้หญิงไร้สาระคนหนึ่ง!

เธอทำให้เขารู้สึกได้…แต่ความรู้สึกคือโมโหต่างหากล่ะ ถ้าไม่ติดว่ามีเสียงเล็ก ๆ ข้างหลังนั่นเขาอยากจะตามไปกระทืบสองคนนั้นให้เข็ดเลยแม่ง!

นึกแล้วบางทีก็สงสัย ในขณะที่คนอื่นผ่านไปผ่านมาและต้องการเสือกเรื่องราวคนอื่น ผมนึกว่าเธอจะเป็นเหมือนอย่างคนอื่น ผมรู้สึกได้ว่ามีคนจ้องแต่ตอนนั้นไม่มีอารมณ์มาใส่ใจ จนกระทั่งเธอเดินมาอยู่ข้างหลังและพูดอะไรที่

ทำให้อยากหัวเราะ…

ยัยบ้าคิดได้ไงว่าเขาจะร้องไห้

เสียดายไม่ได้เห็นหน้าตา ช่างมันเถอะ ต่อไปคงไม่ได้เจออีกหรอก

แกร็ก!

เขาลืมตาจ้องมองเพดาน ก่อนจะลุกนั่งบนเตียงและหันไปมองทางประตูห้องกลับไม่เจอใคร แต่เมื่อชะโงกหน้ามองต่ำลงไปกลับเห็นเป็นก้อนขนสีขาวกำลังเดินมาทางนี้และ

ฟุบ!

กระโดดขึ้นมาบนเตียงของเขาอย่างชำนาญเพราะทำบ่อย สิ่งมีชีวิตตัวเล็กสีขาวตาสีฟ้า

เมี้ยว!

“เสี่ยวไป๋ มานี่”

เขาตบลงบนตักเมื่อเห็นแมวน้อยที่ตอนนี้อ้วนกลมขึ้นมาก กระโดดขึ้นมาหาเขาบนเตียงอย่างที่ชอบทำประจำ มันคือขาใหญ่ประจำคฤหาสน์ จากดินสู่ดาวของจริงเพราะซินเซียไปเจอแถวคอนโดไอ้เสือเพื่อนของเขา หลังจากประกาศหาเจ้าของไม่เจอซินเซียเลยเก็บกลับมาเลี้ยงที่บ้านและตั้งชื่อว่า เสี่ยวไป๋ เพียงเพราะมันตัวเล็กและมีสีขาว ก็สมเป็นซินเซียดีตั้งชื่ออะไรก็ไม่รู้

เมี้ยว!

แมวน้อยสีขาวเข้ามาคลอเคลียไม่ห่างอย่างน่ารัก ถ้าถามว่าในบ้านนี้มันติดใครมากที่สุด ถ้าไม่ใช่ซินเซียก็ต้องเขา เพราะช่วงที่น้องสาวไม่อยู่เขาเป็นคนเลี้ยงให้เองกับมือ ไม่เหมือนพ่อมัน รายนั้นไม่ได้เรื่อง ดังนั้นเสี่ยวไป๋ก็เหมือนกับลูกของเขาเหมือนกัน เพราะมันน่ารักขี้อ้อนเหมือนซินเซียน้องสาวสุดที่รัก เขาเลยรักมันมาก

“อ้าว อยู่นี่เองเหรอ”

“มันมาหาเฮียเองนะ เฮียไม่ได้ไปเอา”

“หนูยังไม่ได้ว่าอะไรเลย แล้วนี่กลับมาตอนไหนไม่ได้ยินเสียงรถเลย”

“ใส่หูฟังดูซีรีส์ทั้งวันจะไปรู้เรื่องอะไร”

“เอ๋ พูดเหมือนน้อยใจ”

“เปล่า...”

“เปล่าก็เอาแมวคืนหนูมา จะพามันลงไปเล่นข้างล่าง”

“ไป แม่แกมาเอาแล้ว”

เมี้ยวววว

ซินเซียเดินเข้ามาอุ้มเอาแมวอ้วนขึ้นมากอดแนบอกและลูบขนมันไปด้วย จนเขาเบะปากใส่ด้วยความหมั่นไส้แมว ถ้าบอกว่าระหว่างแมวกับคนแน่นอนเขารักน้องสาวมากกว่าแมวอ้วน!

“แล้วหน้าเฮียไปโดนอะไรมา เสียดายหน้าหล่อ ๆ มาก ทำไมชอบทำให้มีแผลตลอด”

“อย่ามาดุเฮียนะหมวย มีแต่คนหาเรื่องทั้งนั้น เฮียจะไปหาเรื่องใครก่อน ไม่เชื่อถามไอ้โซ่ก็ได้”

“รายนั้นยังไม่กลับบ้านเลยจะให้ไปถามใครอะ หนูเป็นห่วงเฮียก็ต้องบอกกับเฮีย ไม่รู้หรอกว่าใครหาเรื่องใครก่อน”

“อือ รู้แล้ว”

“หนูไปนะ ถ้าเหงาจะลงไปเล่นด้วยกันข้างล่างก็ได้นะคะ”

“ไม่อะ เฮียง่วง”

เมื่อหนึ่งคนหนึ่งแมวออกไปเขาก็ล้มตัวลงบนที่นอน จดจ้องเพดานพลางคิดอะไรในหัวและเผลอหลับไป