"Ikaw apo ahh, lumalakas ka na ngayon," dagdag pa ng lolo ko."Who's that po?" singit ng anak ko. Kaya napatingin ako sa kaniya. Ngunit, wala pa akong balak sa ngayon na sabihin kay lolo na kasama ko rin si Kiel. Na naging kasama ni lolo o kalaro noon sa park. Para, maging surpresa naman ang pagkikuita nilang dalawa."Apo, who's that? Parang bata ang nagsalita? Familiar sa akin ang boses niya. Siya ba ang kasama niyp ni Bella? Siya ba si Kiel? Ang anak ni Bella ba ang kasama niyo diyan?" sunod-sunod na tanong ni lolo."Lolo, mag-usap na lang po tayo kapag magkita na po tayo. Mag stay ka lang po sa bahay. Habang wala pa po ako. Darating naman agad kami diyan," tanging pagmamadali kong sagot."Sandali lang, hindi mo pa sinasagot ang tanong ko apo.""Lolo, may ginagawa p apo ako. Soon makikilala mo rin kung sino ang kasama namin ni Bella dito. HUwag ka na po muna ma excite.""Ohh sige na lang. Mag-iingat kayo diyan. Sana, bumalik agad kayo sa bahay. Nasasabik na akong makita ka at si Bel
"Ewan ko sa 'yo. Inaantok na ako, kaya magpapahinga na muna ako. Hmm, ikaw na muna ang bahala sa anak natin ahh. Magpapahinga lang ako sa dating kwarto natin," nakangiting sabi ko. Hindi naman ako pinigilan ni Brent. Bagkus ay inalalayan pa niya akong maglakad upang magtungo sa kwarto namin. 'Di ba? Ganito pala siya mas naging gentle man sa sakin. I mean, sa amin ng anak niya. Nang makarating naman kami sa kwarto, ay agad na siyang nagpaalam. Upang, mabantayan si Kiel. Maayos naman ang pagpapaalam niya, kaya hinayaan ko na rin siyang umalis. Agad akong napahiga sa malambot na kama namin. Hanggang sa tuluyan na akong makatulog.BRENT DE GUZMAN POINT OF VIEWNang matapos kong ihatid ko Bella sa kwarto niya. Agad akong bumalik sa sala. Wala akong ibang magawa o ibang naging reaksyon kundi tuwa. Paulit-ulit kong, pinagmasdan ang mga litrato namin ng asawa ko. Niw, I know, why walang kahit na isang litrato ang ibinigay sa akin ang tunay na Gina. Nang matapos ako ay akmang aalis na sana ak
BELLA POINT OF VIEWNakahanda na ang gamit at oras na para pumunta kami sa lugar kung saan nararapat. Hinihintay na lang din namin ng anak ko si Brent na inaayos ang lahat sa loob ng sasakyan namin. Habang nakatanaw kami sa kaniya. "Mommy, saan po tayo pupunta ni Dad" My son said."Just wait na lang baby, malalaman mo rin kung saan," mahinahon na aniya ko sa anak ko. "Okay po mommy. I hope po mamasyal po tayo," sabay ngiti ni Kiel. "Mahal ko, anak, hali na kayo, ready na ang sasakyan natin," singit ni Brent. Kaya naman bumaling sa kaniya ang atensyon namin ng anak ko. Nakangiting nagkatitigan kami ni Kiel. Tila na sasabik na siya sa lakad namin ngayon. Nagmadali kaming lumakad at lumapit kay Brent. Pareho naman kaming inalalayan ni Brent na pumasok sa sasakyan. Ilang minuto din ang byahe. Hanggang sa kalaunan lamang ay --sa wakas nakarating na rin kami. Sa sobrang tuwa ko. Mabilis akong lumabas ng sasakyan, kahawak ang anak ko. "Mommy, asan po tayo? Kaninong house po ito?" tanong
Sa kasabik kong kumain ng nilaga. Hindi ko na napigilan ang sarili ko kaya naman ayan. Na ubos ko naman agad ito. Samanatalang ang asawa ko. walang ibang ginawa kundi ang manahimik habang nasa akin ang kaniyang titig. Na para bang ewan. Hindi ko alam kung ano ang isniisip nia. Basta kumakain lang ako dito. At gusto ko pang kumain. Kaso nga lang, parang heto na naman ang pakiramdam na ito. Nadadapuan na naman ako ng kaantukan ko. Ang daya talaga nito. Ngunit, ano pa nga ba ang gagawin ko? Ede sumunod sa gusto ng katawan ko. Baka mamaya ay ako pa ang malagot at bigla na lang bumagsak kung hindi ko iisipin ang health ko. DUSTINE POINT OF VIEWIto pala ang bahay ng Cordova? Grabe naman ang laki pala nito." Hindi ko maiwasan ang mapatigala. First ko lag ang makapasok ng ganitong bahay na isa na rin palasyo kung sasabihin. Kahit anak pa ako ng mayaman. Mas malaki pa rin ito kaysa sa amin. Nababalutan ng makinang na tila ba mga ginto at diamonds ang bahay. I didn't expect na mas malaki pa p
BELLA POINT OF VIEWPinagmamasdan ko ang mga dating litrato naming ng asawa ko. Habang katabi ko naman ang anak ko. Kaulanan, napatayo ako at naghanap ng mga bag na pwedeng lagyan ng damit. Upang, madala naming patungo sa lugar kung saan kaming tumira ng asawa ko. Sa pagkakataon ngayon, sa wakas, makakasama na rin naming ni Brent ang mga anak namin sa simpleng bahay na ‘yon. Tanging mga importanteng gamit ang naisip kong dalhin. Dahil, magiging pabigat lang sa bag ang mga walang silbi. PARANG SI ANO LANG NAMAN.Nang matapos ako, nakaramdam agada ko ng pagod. Kaya naman ay napa-upo muna ako sa kama. Upang, makapag-ipon nang lakas. Hanggang sa bumukas ang pintuan at iniluwa naman nito si Brent.“Hmm mahal ko, nandito ka lang pala. I thought, doon ka nagpahinga sa kwarto natin.” Wika ni Brent at lumapit sa akin. Hinawakan nia ang kamay ko. Kaya naramdaman ko agad ang pananabik niya at ang mainit niyang pagmamahal.“Sorry, may mga inayos kasi akong mga gamit din naming ng anak ko. Ehh, na
BRENT DE GUZMAN POINT OF VIEW"Hello, sir, hindi po ba kayo papasok sa company? Ilang araw na po kayo hindi pumapasok. Baka, malugi na po ang Company niyo." My secretary said, when I'm talking to her at phone. "No, babalik na lang ako diyan kapag tapos na ako sa mga ginagawa ko. Kayo na muna ang bahala sa Company. Kung sakaling magkaroon ng problema ang Company, ipaalam niyo agad sa akin." I said with my cold tone. "Okay po sir. Pero, gusto ko lang po sanang sabihin na bumisita po dito ang Dad mo kanina lang. Hinahanap ka po siya sir. Pero, hindi ko nasabi kung na saan ka ngayon. Lalo na hindi mo rin naman po pinaalam sa amin kung saan ka pupunta," she said. Walang dahilan para makipagkita sa akin si Dad. Mang gugulo lang siya sa akin lalo na sa pamilya ko. "Good." I coldly said."Po? Anong good po sir?" pagtataka nito."Basta, huwag niyong pabayaan ang company. Babalik din ako, bye." Then I off the call. Hindi ko na siya hinintay pang magsalita ulit. Baka humaba pa ang usapan.Nar