CHAPTER 24 3RD POV “Ako ba, hindi? Hindi niyo lang alam kung gaano ako nahihirapan!” Iyak na sagot niya. “Ina rin kayo, kaya alam niyo ang nararamdaman ko..” Hikbing wika niyang muli rito. “Pero kung totoong ikaw ang ina ni Dean, bakit basta mo nalang siyang iniwan sa amin Daisy?” Tanong sa kanya ni Dan, kaya natingilan siya. “Anong ibig mong sabihin?” “Bakit kung kailan malaki na siya, doon mo pa siya gustong kunin sa amin?” Galit na wika sa kanya ni Dan. “Wala kang karapatan na kunin sa amin ang pamangkin ko, dahil wala kang kwentang in-.” Malakas niya itong sinampal, kaya napasigaw ang ina nito sa kanya. “Bakit mo sinasaktan ang Anak ko?!” Sigaw nito at akmang itulak sana siya, pero mabilis silang hinarang ng mga bodyguard ni Daisy. “’Wag na ‘wag mong sabihin sa akin ‘yan, dahil hindi mo alam kung ano ang pinagdaanan ko, sa kanila!” Iyak na sigaw niya kay Dan. Napakunot naman ang noo nito, dahil sa kanyang sinabi. “Umalis kana!” Sigaw ng ina nito sa kanya. “Mommy..” Napa
CHAPTER 23 3RD POV “B-bakit dalawa sila?” Tanog ni June, habang bakas sa mukha nito ang pagka-gulat. Mabilis naman na hinila ni Daisy, ang bata at niyakap. “Bitawan mo ang mga Anak ko.” Madiin na wika ni June, kaya galit niya itong tiningnan.“Anak? Paano mo naging anak ang mga Anak ko?!” Sigaw niya, habang lalo napakunot ang noo ni June. “Mga anak mo? Mukhang nagpapatawa ka.” Natatawang wika nito at akmang hahawakan sana ang dalawang bata, pero mabilis na umatras si Daisy. “’Wag mo akong galitin Daisy!” Galit na sigaw nito.“Kahit magalit ka pa, wala kang karapatan sa mga Anak ko!” Sigaw niya rito. “Mga anak? Ako baa ng niloloko mo?” Wika nito, kaya napakunot ang noo niya. “Kaya kung patunayan sa ‘yo na ako ang ama ng mga bata? Ngayon, sabihin mo sa akin, kung bakit dalawa sila? At paano napunta sa ‘yo ang isang Anak ko?” Nailing sa kanya si Daisy, habang natatawa. “Ako dapat ang magtanong sa ‘yo niyan.” Madiin na wika niya. “At ito ang tandaan mo June, ako ang mas may karap
CHAPTER 22 3RD POV “Sino ang naghatid kay Dominic dito?” Taka na tanong ni Apple sa kanya. Tuwang-tuwa naman na lumapit sa kanila ni Damian, at ginising ang batang karga niya. “Dala mo ‘yong car na binili ni Lolo?” Narinig niyang tanong nito sa bata, habang nakatingin lang ito kay Damian. “Mommy, bakit ayaw magsalita ni Dominic?” Tanong nito, habang hinawakan ang kamay ng bata. “S-sino ka?” Utal na tanong niya, habang nag-uunahan sa paglandas ang kanyang mga luha. “Ikaw yata ‘tong lasing Daisy, mukhang hindi mo na kilala ang anak mo.” Natatawa na wika sa kanya ni Apple. “Akin na ‘yong phone ko.” Utos niya sa yaya ni Damian. Nang i-abot ito sa kanya, ay mabilis niyang tinawagan ang kanyang ina. “Dominic!!” Napalingon siya at nakita ang bukas na pinto. “Nasa’n na siya?” Tanong niya, nang hindi makita ang bata. “Mommy, tumakbo po palabas si Dominic.” Wika ni Damian, kaya dali-dali siyang tumakbo sa labas. “Sandali nga! Ano bang nangyayari? At bakit parang takot na takot ‘yon
CHAPTER 213RD POV KASALUKUYAN“Hindi mo ba narinig ang sinabi ko?” Wika ni June, pero hindi niya ito pinansin at tuluyan na tinalikuran. “Bakit Anak?” Tanong niya sa kanyang anak, habang nakatitig lang ito sa kanya. “Baba.” Wika nito, kaya napakunot ang kanyang noo. “Bakit?” Taka na tanong niya, habang bumaba ito. “Daisy!!” Napalingon siya at nakita si Apple. “Bakit ang tagal mo naman?” Tanong nito, kaya muli niyang tiningnan si Damian. Agad na namilog ang kanyang mga mata nang napansin na wala na ito sa tabi niya. “Damian!” Sigaw niya, habang nilapitan siya ni Apple. “Bakit mo hinahanap ang anak mo?” Tanong nito, habang bakas sa mukha nito ang pagtataka. “Nandito lang siya kanina, hindi ko nga alam kung paano siya nakasuno-.” Natigilan siya nang makita ang anak niya, na hawak ng kanilang bodyguard. “Ayan ang anak mo.” Iling na wika ni Apple, kaya mabilis niya itong nilapitan at binuhat. “Tara na nga.” Wika ni Apple, kaya agad siyang sumunod dito at nakalimutan ng magbanyo
CHAPTER 20 3RD POV FLASHBACK “Ayaw mo ba sa pagkain na hinanda ko?” Tanong sa kanya ng babae. Simula ng makalabas siya sa hospital ay ito ang lagi niyang kasama. “Franco ba talaga ang totoo kung pangalan?” Tanong niya rito, habang tumango ito sa kanya. “Hindi ka pa rin ba naniniwala sa akin?” Tanong nito sa malungkot na boses. “Wala ba akong mga magulang?” Tanong niyang muli, habang natigilan ang babae. “Ang sabi mo sa akin noon, nasa ibang bansa sila.” Sagot nito. “Ang mga magulang mo?” “Wala na sila, kaya ikaw nalang ang natitira kung pamilya.” Malungkot na sagot nito, kaya hindi niya maiwasan na makaramdam ng awa rito. “Hindi mo lang alam, kung gaano ako nagdurusa, habang nasa hospital ka Franco, pakiramdam ko ay tuluyan mo na akong iniwan.” Iyak na wika nito, kaya niyakap niya ito. “Patawad kung hindi kita makilala, pero hayaan mo, hindi pa rin ako magbabago.” Wika niya, habang niyakap din siya nito ng mahigpit. Sa paglipas ng taon, ay hindi nakaramdam ng lungkot si Ju
CHAPTER 19 3RD POV FLASHBACK Habang nakatingin si June, sa mamahaling kwintas ay iniisip niya ang asawa niyang si Daisy. Alam niyang bagay na bagay ito sa asawa niya. “Kukunin ko ‘yon.” Turo niya sa kwintas, kaya agad itong kinuha ng staff. “Ang mahal po niyan Sir.” Wika ng kanyang secretary.“Oo, isa ito sa pina-kamahal na kwintas sa buong mundo.” Ngiting wika niya rito. “Ang swerte po ni Ma’am Daisy, dahil kayo po ang naging asawa niya.” Muling wika nito, habang inabot sa kanya ang kwintas. “Mas swerte ako sa kanya.” Sagot niya habang binigay rito ang kwintas. “Anong oras mag-umpisa ang meeting ko?” Tanong niya, habang palabas sila sa jewelry shop. “Mamayang hapon po.” Sagot nito. “Tawagan mo agad ang pilito, kailangan kung maka-uwi pagkatapos ng meeting.” Wika niya, habang sumakay sa kanyang kotse. Nang makarating si June sa hotel ay agad niyang tinawagan ang asawa niyang si Daisy, pero naka-ilang tawag na siya ay hindi pa rin ito sumasagot. Muli niya sana itong tatawag