Chapter 5

Maaga pa pero hard drinks na ang in-order ni Cianne sa bartender. Nakaupo siya sa bar counter at pinagmamasdan na gawin ang inumin n’ya.

Siya ang bunso sa tatlong babaeng anak ni Carlito at Antonia Cuervas. Spoiled Brat kung tawagin ng kan’yang mga kapatid. Paano ba naman kasi ay wala siyang gusto na hindi nakukuha. Pinagbibigyan siya ng ama sa lahat ng luho magmula sa mga gamit hanggang sa pag-aaral sa ibang bansa, kaya ‘ni minsan ay hindi sumagi sa isip n’ya na unti-unti na palang humihina ang kanilang negosyo.

Inisang lagok n’ya ang inumin at humingi pa ng isang shot.

Wala s’yang alam sa pagpapatakbo ng family business nila. Wala siyang alam bukod sa pagluluto at pag-imbento ng mga bagong putahe. Ang bagay na iyon ang isa sa nagpapasama ng loob n’ya. Wala man lang s’yang magawa upang tulungan ang pamilya. Wala man lang s’yang magawa para makabawi sa ama.

Pinahid n’ya ang luha na walang tigil sa pagdaloy sa kan’yang mga mata.

Puro lang siya saya noong kabataan kaya siguro siya pinaparusahan ngayon. Higit niya iyong napatunayan nang dumapo ang kan’yang mga mata sa dancefloor ng bar. Kitang-kita n’ya si Matt na nakikipagsayaw sa parehong babae na inuwi nito sa kanilang bahay.

Hindi niya ito nilapitan bagkus ay idinaan na lang sa inom lahat ng sakit na nadarama.

“One more!” utos niya sa bartender na ginawan siyang muli ng inumin.

Nang mainom ay nag-iwan na siya ng bayad at nilisan na ang lugar nang pasuray-suray.

Kaya niya pa’ng maghanap ng sasakyan at umuwi ng bahay, kaysa manatili sa lugar na iyon at nakikita si Matt na may kasayawan na ibang babae.

Nasa ulirat pa siya bago umalis ng bar, ngunit pagkarating sa bahay ay doon na tumalab ang tama ng alak, pero para sa kan’ya ay kulang pa iyon. Gusto niyang magpakalasing hanggang sa makalimutan sandali ang lahat ng kan’yang problema.

Nagtungo siya sa kusina upang maghanap ng maiinom. Kinuha n’ya ang pinakamatagal ng wine na koleksyon ni Shaun, dahil sa isip niya ay mas malakas ang tama n’yon. Nagsalin siya sa kopita at ininom iyon. Nakailang inom na siya hanggang sa mangalahati ang bote.

“Baka pagalitan ako ni Shaun kapag napansin niyang nangangalahati na ito,” saad n’ya sa sarili kaya mula sa bote ay nilagok niya iyon.

Binaba niya iyon nang mabilaukan ngunit uminom ulit direkta sa bote kahit pa tumitilapon na halos lahat ng laman sa kan’yang bibig. Basang-basa tuloy ang kan’yang damit.

Napangiti siya nang makitang wala nang laman. Pasuray-suray siyang nagtungo sa sink at hirap na nilagyan ng tubig ang loob ng bote kahit hindi niya masakto ang agos ng gripo sa nguso nito.

Humagikhik siya nang sa wakas ay mapuno iyon. “Ayan may laman na. Huwag lang mapansin ni Shaun na lasang gripo ito.”

Sinikap niyang sarhan iyon ngunit nabitiwan n’ya ang pantakip at nahulog sa kan’yang paa. Yumuko siya upang kunin iyon habang ang isang kamay ay hawak pa din ang bote. Nang makuha ay tumayo na siya na mas nagpalala ng nararamdaman na pagkahilo. Dahil dito ay na-out of balance siya.

Niyakap niya ang bote at pinikit ang mata sa pag-aakalang babagsak siya sa sahig ngunit isang makisig na braso ang pumulupot sa kan’yang balikat.

“Tsk, what are you doing?” pamilyar na boses ng isang lalaki.

Idinilat n’ya ang mga mata at tinulak palayo ang lalaki, subalit inabot ulit siya ng mga kamay nito upang alalayan nang muntikan ulit siyang matumba. Muli niyang tinaboy ang kamay nito dahilan para masagi ang boteng yakap n’ya. Bumagsak ito sa sahig at nabasag.

Nanlaki ang naniningkit ng mata ni Cianne na napatingin sa bubog na nagkalat sa sahig. Sinamaan n’ya ng tingin ang lalaki.

“Wala ka na talagang ginawang tama Matt. Papagalitan ako ni Shaun kapag nakita n’yang kulang ng isa ang mga wine niya dito,” tila batang paninisi ni Cianne.

Nagsalubong ang kilay ng lalaki. Nakapameywang itong tinitigan ang lasing n’yang itsura, gulo ang buhok at basa ang suot na navy blue sleeveless dress.

Umiling ang lalaki. “I’m not Matt.”

Pagak na tumawa si Cianne na ang tanging suporta upang makatayo s’ya ng tuwid ay ang nasasandalan na kitchen sink.

“Stop acting as Shaun na. Tayo lang naman dalawa ang nandito sa bahay, unless sinama mo na naman ang babae mo. Oopss sorry, nobya mo pala.” Pilit pa’ng tumawa si Cianne ngunit nauwi din iyon sa paglabi nang maalala ang nobya nito.

Umalis siya sa pagsandal sa kitchen sink, dahilan upang mawalan ng balanse at maapakan ang ilang wasak na bote sa sahig.

Mabilis siyang dinaluhan ng lalaki.

Dumaing siya sa hapdi, at bahagyang napaiyak nang makita ang pagdurugo ng paa.

“Ang gaslaw mo kasi,” paninisi nito sa kan’ya.

Hindi na siya nakapalag at hinayaan na lamang ito’ng kargahin siya patungo sa kwarto.

Makalipas lamang ang ilang sandali ay naramdaman n’ya na ang paglapat ng kan’yang likod sa malambot na kama.

“Sandali kukuha ako ng gamot.”

Pumipikit-pikit na siya dahil sa epekto ng alak at wine, gayunpaman ay naramdaman n’ya pa din ang pagbalik ng lalaki bitbit ang first aid box.

Seryoso nitong nililinisan ang kan’yang sugat. Dumadaing s’ya paminsan-minsan ngunit sinasamaan lang s’ya nito ng tingin.

“Para ka na’ng si Shaun kung mainis sa’kin.” Natatawa n’yang saad.

Umiling na ang lalaki na mayroon na din maliit na ngiti sa labi.

Natulala si Cianne dito habang abala ito sa paggagamot sa kan’ya. Maya pa’y naramdaman n’ya na ang paglagay nito ng bandage sa kan’yang sugat.

“Thank you,” mahina n’yang saad at nilapitan ito upang gawaran ng halik sa labi.