Sisikapin ko pong mag update ng lima ngayon po. Thank you.
She closed her eyes for a moment, pilit na nilalabanan ang kabang nangingibabaw sa dibdib niya. She hoped—no, she prayed—they wouldn’t judge her. Na sana, kahit hindi niya sabihin nang direkta, maramdaman na lang nila kung gaano siya natatakot at nangangamba.“A-Ayokong umasa kasi ayokong masaktan sa resulta,” panimula niya, mahina ang boses at bahagyang nanginginig. Napatingin siya sa kanilang dalawa, at saka muling yumuko habang pinaglalaruan ang laylayan ng kanyang suot. “But these past few days, I am… I am experiencing some…”Huminga siya ng malalim, pinipigilan ang pag-iyak na gusto nang kumawala. Pilit niyang nilulunok ang lahat ng emosyon, pero sa pagbanggit niya ng susunod na linya ay parang may malaking batong bumagsak sa balikat niya.“Some symptoms of pregnancy,” halos bulong ang mga salitang iyon, kasabay ng pagbagsak ng kanyang mga balikat na parang nawalan ng lakas.Natigilan ang dalawa at nagkatinginan. Pareho silang napaawang ang labi, parang hindi makapaniwala sa nari
Chapter 174Hindi na kita ginising, you look like you wanted to sleep more. Here's your food. I love you.—Your handsome husbandNakagat ni Kierra ang labi habang binabasa ang notes ni Aiden na iniwan nito sa lamesa. Napangiti siya kahit pa medyo magulo pa ang isip niya. Ramdam na ramdam niya ang effort ng asawa niya para hindi siya maistorbo sa pagtulog. Ang simple ng sulat pero punong-puno ng lambing, kaya naman hindi niya mapigilan ang pag-init ng puso.Lumapit siya sa pagkain na nasa gilid din at saka binuksan iyon, excited na kumain dahil talagang tinanghali na siya ng gising. Nagising din siyang kumakalam ang sikmura niya, at mukhang pinagluto pa talaga siya ni Aiden bago pumasok sa trabaho nito.Pero sa pag-alis ng takip ng pagkain, she almost couldn’t make it when she smelled something again. Isang matalim na amoy ng pritong itlog at sinangag ang agad na tumama sa ilong niya—na dati ay paborito pa naman niya.Ngayon, parang sumabog ang lahat ng senses niya. Napangiwi siya, nap
“Busog na talaga ako,” mahina na lang niyang sabi, halos pabulong. May bahid ng guilt sa tono ng boses niya, pero hindi niya rin maipaliwanag kung bakit ganon siya ka-sure na hindi niya kayang manatili roon.Wala na siyang ibang nasabi pa at agad na tumalikod. Naramdaman pa niya ang tawag ni Aiden, pero hindi na siya lumingon. Diretso siyang umakyat sa kwarto at humiga. She turned on the TV, hoping to distract herself. Nagbukas siya ng random na romcom movie, pero kahit anong gawin niya ay hindi niya maalis sa isipan ang nangyari sa dining area.She didn’t understand what was happening. Nagtataka man siya, pinilit niyang wag munang bigyan ng atensyon. Instead, nanood na lang siya para malibang. Subalit kahit sa pagitan ng mga eksena sa TV, paulit-ulit na bumabalik sa isip niya ang amoy, ang pag-atras niya, at ang ekspresyon sa mukha ni Aiden. It made her feel worse, and yet—her instincts were louder than her guilt.Makalipas ang ilang minuto, bumukas ang pinto. Aiden entered the room,
Chapter 173 – Unfamiliar Scent“You done?”Napatingin si Kierra kay Aiden nang magtanong ito. Kagagaling lang niya sa ibaba dahil gusto niyang siya ang magluto ngayon. Nasa isang bakanteng kwarto siya ngayon—ang kwartong ginawa na niyang art room, kung saan naroon ang lahat ng kanyang mga gamit sa pagpipinta.“Kaunti na lang,” sagot niya kay Aiden habang pinupunasan ang kamay. Mabilis niyang tinignan ang kanyang ipinipinta, hawak ang maliit na brush at saka maingat na nilagyan ng pangalan niya sa ibabang kanan ng canvas. Isinunod ang maliit na perme. Nang matapos, isang maluwag na ngiti ang lumitaw sa kanyang mga labi.“What do you think?” tanong ni Kierra habang humarap kay Aiden. This time, gusto niyang makita ang reaksyon ng asawa. Aiden was quietly staring at the painting—nakikita niya kung paano unti-unting lumambot ang ekspresyon nito habang tinititigan ang obra.She had painted their wedding picture—captured in soft tones and gentle brushstrokes, full of emotion. They looked so
Chapter 172“What?” Halos matawa si Kierra nang makita ang gulat sa mukha ni Aiden. Nakahiga siya sa balikat nito, pero dahil sa narinig, bigla itong naiangat ng kaunti. Gabi na, ngunit gising pa rin sila, abala sa tahimik at masayang kwentuhan. Sa malamlam na ilaw ng kanilang kwarto, tila ba ang lahat ay perpekto—ang presensya nila sa isa’t isa ay sapat para gawing kumpleto ang gabi.Ganito na palagi ang mga gabi nila simula noong naging maayos ang lahat sa kanilang relasyon. Aiden worked during the day, habang si Kierra naman ay madalas siyang dalhan ng pagkain sa opisina. Ngunit uuwi rin ito agad dahil hindi makafocus si Aiden kapag nandoon siya—masyado silang nadadala ng presensya at init ng isa’t isa kaya tuwing nagtatagal siya sa opisina nito ay imbes na marami itong matapos, wala itong natatapos.Kierra felt that after that talk, they more open to each other and Kierra was already contented.Sa gabi, si Kierra ang nagluluto ng hapunan at pagkatapos ay mag-uusap sila sa kama—mga
He was already married to Kierra, but he wanted a new wedding—not just any wedding, but a grand one, filled with love and symbolism. A celebration that would truly honor their reconnection and renewed bond. A wedding he never got to give her before, because back then, they had to get married in a rush. Kasal na hindi niya kailanman naibigay kay Kierra dahil kinailangan nilang magpakasal ng mabilisan.And this time, he wanted to do it right. He wanted to propose to her again—not just because it was tradition, but because he genuinely wanted Kierra to feel how deeply serious and sincere he was. It wasn’t just about the gesture, it was about showing her the depth of his commitment, how much she meant to him, and how ready he was to choose her all over again.Gusto niyang ipadama dito na kung may pagkakataon siyang ulitin ang lahat, pipiliin pa rin niya ito—araw-araw. Gusto niyang ipagsigawan sa buong mundo kung gaano niya kamahal ang asawa niya.“And a ring, I need a ring! Shit!” Taranta