Goodmorning everyoneeeee
Chapter 128 “Thali, huminahon ka—” Ang boses na iyon ay puno ng pag-aalala ngunit tila walang lakas para salungatin ang bagyong namumuo sa kanyang harapan, it was Theo's voice trying to calm her down, pero agad itong nagsalita na animo'y ayaw na niyang palagpasin pa ang kahit kaunting oras.“How can I relax when all of you make me feel like this?! Where is he?!” Ang tinig ni Thali ay halos mabasag, puno ng matinding galit at pangungulila na matagal nang naipon."B-Bakit ba kailangan niyong ilihim sa akin ito? Bakit ba kailangan ay wala akog alam?" Nanginginig ang kanyang mga kamay habang nakatayo siya sa gitna nila, at bawat paghinga ay parang may kasamang bigat na hindi niya kayang buhatin.Ang mga mata niya ay nagliliyab, pilit hinahanap ang sinumang may tapang para sumagot. Pinagmasdan niya ang bawat mukha—ang bahagyang pagkagat ng labi ng isa, ang pag-iwas ng tingin ng isa pa, ang mahigpit na pagkakahawak sa braso ng isa sa gilid—pero walang sinuman ang nagsalita. Para silang mga a
Bumaba ang tingin niya sa flash drive. Maliit lang ito, pero ramdam niya ang bigat nito na parang may dalang pasabog—hindi niya alam ang eksaktong laman, pero alam niyang importante iyon tungkol kay Lorenzo.Para bang bawat segundo na hawak niya ito ay mas tumitindi ang kaba sa dibdib niya.Kinagat niya ang labi at mabilis ang naging galaw niya. Sa unang pagkakataon mula nang umalis si Lorenzo, ramdam niya na baka sa wakas ay may kasagutan na siya sa lahat ng tanong na gumugulo sa isip niya, kung nasaan na ito, kung kamusta na ito.Lumapit siya sa mesa, halos mabangga ang upuan sa pagmamadali, binuksan ang laptop, at mabilis na kinabit ang flash drive. Ilang segundo lang, ngunit para sa kanya’y parang mabagal na paglipas ng oras, bago lumabas ang mga folder at dokumento—classified files, detailed reports, video recordings, at mga dokumentong hindi dapat makita ng kahit sino.Dahan-dahan niyang klinick ang isa sa mga files, at habang unti-unting lumalabas ang nilalaman, nanlaki ang mga
Chapter 126 and 127 (Expanded)“Ano bang meron ang lalakeng iyon at nagkakaganyan ka?” Mariing tanong ni River habang bahagyang kumikiling ang ulo niya, halatang sinusubukang basahin ang reaksyon ni Thali. “Isang sabi ko lang sa kanya, nakuha ko na agad ang attention mo—”“Hey, just tell me what you want to tell,” mabilis na putol ni Thali, tumaas ang tono at halos tumalon ang boses sa inis at pagkabalisa. “Anong tungkol kay Lorenzo? Simula noong umalis siya, kahit ano ay wala na akong nakuhang impormasyon tungkol sa kanya! Wala na ring mga intel o kahit na ano!"Hindi siya makapaghintay sa mga paikot-ikot na salita ni River. Mula pa kaninang sinabi nito na may gustong sabihin, ramdam na niya ang mabigat na dala nito, pero wala siyang pasensya para sa mga pasakalye.“Anong alam mo tungkol sa kanya,” mariing ulit niya, bawat salita ay mabigat, seryoso, at walang bahid ng biro. Para bang isang sundalong humaharap sa isang mahalagang interogasyon.Malalim ang buntong-hininga ni River, til
“Pvtang ina, nakakagulat ka naman! Pwede namang ibigay diba?” Sambit at tanong ng ka team niyang hinagisan niya ng baril, pero hindi na niya iyon tinignan o pinansin.Pagpasok niya sa opisina, mabilis na gumalaw ang mga mata niya, sinusuyod ang bawat sulok na para bang isa itong mission, hinahanap ang pamilyar na mukha na matagal-tagal na rin niyang hindi nakita. At nang sa wakas ay masulyapan niya si Dia — nakaupo sa swivel chair niya, paikot-ikot na parang batang naglalaro, habang nakataas ang isang paa at nagmamasid na may mapanuksong ngiti — hindi niya napigilang mapangiti nang maluwag, para bang biglang gumaan ang bigat sa dibdib niya.Ilang taon ang agwat nila, pero kitang-kita na ang maturity sa postura ng kapatid niya. Si Dia, bagamat nasa senior high pa lamang, ay tila may sariling lakas at confidence na handang lumaban sa mundo sa sarili nitong paraan. Kung si Thali ay baril, misyon, at taktika ang kabisado, si Dia naman ay mundo ng makeup, fashion, at lahat ng bagay na maban
Chapter 124 & 125 (Expanded)“Agent Buenavista!”Hindi pinansin ni Thali ang tawag sa kanya at pinaputok lang ang baril na hawak niya.Ang maingay na tunog ng bala ay sumabog sa hangin, tumama sa sentro ng target na parang walang kahirap-hirap. Ang malamig na simoy mula sa bukas na gilid ng firing range ay dumampi sa pawis sa batok niya, ngunit hindi iyon nagpalamig sa init ng ulo niya at sa lahat ng bagay na bumabagabag sa kanya.“Agent Thali!” muling tawag ng boses mula sa likod, mas malakas at mas mariin na para bang may dalang mahalagang balita. Sa sobrang pangungulit at walang patid na paglapit ng mga yabag, napilitan siyang lingunin ang pinanggagalingan nito, pilit pinipigilan ang inis na gumapang sa kanyang dibdib.“What?” Iritang tanong niya, bahagyang nakakunot ang noo, mabigat ang titig na parang bala rin na kayang tumagos. Ngunit bago pa siya makaiwas, agad na lang siyang inakbayan ng lumapit — si Alfie, isa sa mga ka-team niya na tila walang takot sa pagiging suplada niya.
“I–I know there’s something between you and that Lorenzo. Noong wala kang malay sa hospital, you kept saying his name, like he’s the only person in your world. Hindi ko pinansin iyon. The investigation kept failing, so I looked for another angle… and I saw my fiancée protecting a criminal. Gusto kong magalit, gusto kitang komprontahin… kasi ang gusto ko lang ay mahuli na ang lalaking iyon. But I kept my eyes closed because I was so in love with you… very much in love with you.Akala ko hindi mo na itutuloy ang kasal… but you said yes, and we started preparing. Do you know how happy I was? But that night,” biglang tumigil si Theo, mabigat ang hininga. “That night, I saw him… in your room, hindi o pinahalata, pero nakita ko siya sa loob ng kwarto mo."Parang nawalan ng pakiramdam ang mga daliri ni Thali, para bang biglang nawala ang dugo sa kanyang mga kamay. Nanlaki ang mga mata niya, at napalunok nang mariin, pilit hinahanap ang tamang salita.“T-Theo—” ang boses niya ay halos pabulong