Share
Kapitulo XXVI - Survived
Imbis na umuwi sa condo upang magpahinga at mag-drama tungkol sa nangyari noong araw na iyon ay pinili kong ibuhos ang lahat ng aking oras sa pagta-trabaho. Halos buong araw akong nag-duty sa ospital hanggang sa lumagpas na ang bilang ng oras na kailangan kong punan ngayong linggo.
"Kailan mo balak umuwi sa bahay niyo? Ilang buwan ka nang hindi nagpapakita sa Mommy mo, ah? Alam pa ba ni Tita Gab itong ginagawa mo sa sarili mo?" seryosong tanong ni Ivory.
Ngumuso ako. "Bakit? Ano bang ginagawa ko? Nagta-trabaho lang naman ako, ah?" depensa ko.
Suminghap siya. "Tingnan mo nga ang sarili mo, Georgianna Isabella! Ilang araw ka nang walang matinong tulog at madalas ay wala ka pang kain! Magdo-doktor ka ba talaga? Gusto mong mag-alaga ng ibang tao pero ultimo sarili mo ay hindi mo maalagaan!" sermon niya sa akin.
Napapikit na lang ako nang marahan at hinayaan siyang pangaralan ako. Mahaba-habang sermon pa ang iginawad niya sa akin bago niya ako nakumbinsing
Related chapters
My Sweet Surrender Kapitulo XXVII - Enough
"Georgianna..." Sinulyapan ko lang si Caleb nang salubungin niya ako pagkalabas ko sa operating room at nagpatuloy lang sa paglalakad. Naramdaman ko ang pagsunod niya sa akin ngunit hindi ko na siya nilingon pang muli. Nginitian at binati ko pabalik ang mga nakasalubong kong doktor at hospital staff. Napansin ko ang pagsulyap nila sa lalaking nakabuntot sa akin kaya umusbong ang aking iritasyon. Halos mapatalon siya sa gulat nang bigla ko siyang harapin. "What exactly do you need, Caleb?" Napansin ko ang bahagyang paggalaw ng kanyang Adam's apple. He parted his lips but immediately pursed it again. I looked at him nonchalantly. "Ano? Wala ka bang sasabihin?" Sinulyapan ko ang wrist watch ko bago patamad na ibinalik ang tingin sa kanya. "Marami pa kasing naghihintay na pasyente sa akin. Nasasayang 'yong oras ko." Binasa niya muna ang ibabang labi bago magsalita. "I just want to talk to you, Georgianna." "Nag-uusap na tayo," nauubos ang pasensya
My Sweet Surrender Kapitulo XXVIII - Ironic
Hindi ako tinigilan ni Caleb sa mga sumunod na araw. Araw-araw pa rin siyang nagpupunta sa ospital kahit na-discharge na ang kapatid niyang si Maddison. I kept myself preoccupied with work to avoid bumping into him. Madalas ay tinatapos ko ang shift ko hanggang madaling araw o kaya'y hatinggabi kaya wala siyang choice kundi umuwi nang maaga dahil bawal siyang manatili sa labas ng visiting hours ng ospital lalo na't wala naman talaga siyang binibisita rito. "Gella, nandito na naman 'yong sundalo mo," pabulong na sabi sa akin ni Tati. Napabuntong-hininga ako at pinanatili na lang ang tingin sa hawak na application form para sa field of specialization. "Hayaan mo siya, mapapagod din 'yan," matabang na sabi ko. Naramdaman ko ang pagtatagal ng kanyang tingin sa akin. "Are you sure you're okay with this?" Lumipat agad sa kanya ang tingin ko. "With what?" Nanatiling seryoso ang kanyang mukha. "With Caleb's presence... Ginagambala na naman niya ang bu
My Sweet Surrender Kapitulo XXIX - Truth
Pinanatili ko lang ang tingin sa pasyenteng maingat na itinutulak ngayon palapit sa helicopter. Bahagyang bumigat ang bawat paghinga ko nang maramdamang tumabi si Caleb sa akin. "Dr. Carvajal, sasamahan mo ba ang pasyente?" tanong ng isang paramedic sa akin. Bago pa ako makasagot sa kanya ay tumunog ang aking dalang two-way radio. "Dr. Carvajal, are you there?" I cleared my throat before speaking. "Received. What do you have there?" "Doc, we have an emergency case here. We have a trauma patient. His vitals are currently stable. He suffered from some abrasions and he's complaining about wrist pains. Na-check na po namin kung may nararamdaman ba siyang sensation sa kamay pero hindi niya raw maigalaw ang kanyang hinlalaki." Saglit akong napaisip. "Baka naipit ang median nerve niya. Use a pad splinter on his arm for now. Dalhin niyo muna sa rescue tent at hintayin niyo ako riyan." "Copy, Doc." Ibinaba ko muna ang radyo upang tumulo
My Sweet Surrender Kapitulo XXX - Last Chapter
Pagpasok ko pa lang sa ospital ay dumiretso na agad ako sa front desk upang tanungin kung saan ang room ni Daddy. Pagkabukas pa lang ng elevator sa tamang palapag ay naglakad na agad ako palabas. Hindi na ako nagulat nang nakasalubong ko si Allena sa hallway. Bumalatay ang gulat sa kanyang mukha nang makita ako na agad namang napalitan ng iritasyon. "Anong ginagawa mo rito?" pigil niya sa akin ngunit hindi ko siya pinukulan ng pansin at nagpatuloy lang sa paglalakad. Marahas niyang hinigit ang braso ko at pilit akong hinila paharap sa kanya. "Akala mo ba ay hindi ko nalalaman ang panglalandi mo sa fiancé ko habang wala ako?" Pagod ko siyang tiningnan at hinarap. "Ano na naman ba, Allena?" I drawled lazily. Humalukipkip siya at taas-noo akong tiningnan. "Just so you know, Georgianna, naging kami ni Caleb noong nawala ka. Nagkabalikan kami at nag-propose siya sa akin two years ago," she confidently said before showing off her engagement ring on her ring finger.
My Sweet Surrender Wakas - Epilogue
"Huling time-out para sa Grade 12 Humanities and Social Sciences strand," the announcer said. "Go, HUMSS! Go, Caleb!" "Akin ka na lang, Avanzado!" "Caleb lang malakas!" Tinukso ako ng teammates ko dahil sa tilian ng mga nanonood ngayon sa basketball championship game namin sa Intrams. Kalaban namin ngayon ang Basic Education Department na karamihan ay Grade 9 and Grade 10 students ang nasa line up. Kami naman ang representative ng senior high school department dahil natalo namin ang ibang strands at ang mga Grade 11. Noong semi-finals ay hindi namin inaasahang matatalo nila ang College Department ngunit ngayon ay napagtanto kong magagaling nga talaga ang players ngayon ng Junior High. Napailing na lang ako at lumagok mula sa water bottle na inabot sa akin ng aming manager. "Ganoon pa rin ang plano. Mas higpitan niyo pa ang depensa niyo para hindi na makahabol pa ang kabilang team. Tandaan niyo, dalawa lang ang lamang niyo kaya bantayan
My Sweet Surrender Special Chapter: Part 1
“Georgianna, pahiram naman ako ng notes mo sa Math! Nalimutan ko kasi sa bahay ‘yong reviewer ko, hays!” Pinagtaasan ko ng isang kilay ang kaibigan kong si Tatiana na halatang kakapasok lang sa aming silid-aralan at mukhang hinihingal pa dahil sa pag-akyat ng hagdan. Ngumiti siya nang matamis sa akin at pabirong kinurot ang aking pisngi. “Pretty please?”Napabuntong-hininga na lang ako sa pangungimbinsi niya sa akin at patamad na inilahad sa kanya ang aking reviewer. “Tinanghali ka na naman ng gising, ‘no?” napapailing na puna ko sa pagka-late niya ngayon sa klase.Sinimangutan niya ako habang sinusuklay ang kanyang mahabang buhok gamit ang kanyang kamay. “Napuyat kasi ako kaka-review kagabi,” depensa niya sa sarili gamit ang maliit na boses.Napaangat muli ang isang kilay ko sa sinabi niya at hindi na napigilan ang pagbaling ng buong atensyon sa kaibigan. “Talaga? Bakit sabi sa akin ni Jona ay ma
My Sweet Surrender Special Chapter: Part 2
Itinutok ko ang laser pointer sa isang litratong nilagay ko sa aking presentation bago ibinalik ang tingin sa aking propesor sa Clinical Correlation. “In this figure, the supraclavicular lymph node biopsy, accompanied by histologic examination and immunohistochemical analysis, showed the presence of Reed-Sternberg cells, which serve as a marker for Hodgkin lymphoma, and a positive test for CD30, which both made the diagnosis of classical Hodgkin lymphoma,” I trailed off and glanced at the man patiently waiting in front of our classroom while watching me present. Tumikhim muna ako bago muling nagpatuloy. “Based on the complete staging workup, the final diagnosis for this 27-year-old patient was classical Hodgkin lymphoma, nodular sclerosis subtype, stage IV-A.”“Very well done, Ms. Carvajal! Let’s give her a round of applause!” magiliw na pagbati sa akin ng aking pr
My Sweet Surrender Letter of Appreciation
Dear beloved readers, Hi, this is itsartemiswp! I would like to take this opportunity to thank each and everyone of you who've made it to the end of My Sweet Surrender. This is actually my first time writing a medicine-related fiction/romance-medical fiction. Isa ito sa mga akda kung saan mas naging malaya at kumportable akong magsulat. Kung mayroon man kayong natutunang aral sa istoryang ito, gusto ko lang malaman niyo na marami rin akong napulot na aral habang sinusulat ko ito. I dedicate this story to my beloved Artemians, my readers, who supported me until now and to the people who always believed in my potential as a writer. I love you all so much! At ikaw na umabot hanggang dito, this is for you. From the bottom of my heart, thank you very much. <3 See you in my next one! Love, itsartemiswp
Latest chapter
- My Sweet Surrender Letter of Appreciation
- My Sweet Surrender Special Chapter: Part 2
- My Sweet Surrender Special Chapter: Part 1
- My Sweet Surrender Wakas - Epilogue
- My Sweet Surrender Kapitulo XXX - Last Chapter
- My Sweet Surrender Kapitulo XXIX - Truth
- My Sweet Surrender Kapitulo XXVIII - Ironic
- My Sweet Surrender Kapitulo XXVII - Enough
- My Sweet Surrender Kapitulo XXVI - Survived
