ตอนที่67 ห่างกันจะดีกว่า

“ทำไมคุณจะต้องสนใจมันออกหน้าออกตาขนาดนั้น”

“ฉันไม่ได้ห่วงใครมากกว่าใครทั้งนั้นค่ะ ฉันแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมคุณจะต้องพูดไม่ดีกับหมอภพทั้งที่เขาช่วยฉัน แล้วที่ฉันไม่ได้บอกคุณก่อนว่ารถเสียเพราะเห็นว่าทุกอย่างจัดการได้”

“ทีหลังถ้าคุณจะให้คนช่วยต้องเป็นผมเท่านั้นเข้าใจไหม”

“คุณไม่มีเหตุผล” สีหน้าของมนตรามัจฉาตอนนี่แสดงออกถึงความผิดหวังในตัวอัคคีเป็นที่สุด รู้ได้เลยว่าหากเธอยังคงต่อปากต่อคำกับคนที่กำลังเมาคงคุยกันไม่รู้เรื่อง เลยเลือกที่จะเดินหนี ทว่าชายหนุ่มก็ไม่ปล่อยให้เธอได้หนีไปไหนไกล

อัคคีคว้าหญิงสาวเข้ามากอด จากนั้นก็โน้มตัวไปจูบปากของมนตรามัจฉา “อื้อ...” ปึก พลั่ก มือเรียวทั้งทุบทั้งผลักคนตัวโตจนหนีออกมาจากอ้อมกอดและพันธนาการจูบของเขาได้

“ทำอะไรของคุณ”

“ก็คุณเป็นเมียผม ทำไมผมจะทำแบบนี้ไม่ได้”

“ถ้าเมาแล้วเป็นแบบนี้คราวหน้าคราวหลังก็อย่าดื่มเลยค่ะ ลืมไปแล้วเหรอคะว่าเราไม่ได้เป็นสามีภรรยากันจริงๆ แล้วร่างที่ฉันอยู่ตอนนี้ก็เป็นร่างของชมพู คุณไม่ควรล่วงเกินเธอ”

“แต่ตอนนี้ผมรักคุณ! ผมรักคุณมนตรามัจฉา” เขารู้ทุกอย่างที่เธอพูด แต่ก็ทนที่จะทำเช่นเมื่อครู่ไม่ได้จริงๆ

“คุณอัคคี...” มนตรามัจฉาพูดอะ