"Mag-iinom ako hanggang sa maubos ang lahat ng alak sa mundo, wala akong ititirs" sigaw ko habang linalagok ang malamig na alak mula sa bote, pakiramdam ko'y sinusunog nito ang lahat ng natitirang konsensya sa katawan ko. Mainit sa dibdib, mapait sa lalamunan — pero hindi niya nalalampasan ang sakit na pinipilit kong lunurin.
"Tangina, baks!" tawa ni Valerie habang tinatangka niyang agawin ang hawak kong bote. "Baka naman magwala ka na naman d'yan. Ayusin mo sarili mo baka hindi ka patulan ng mga lalaki rito dahil sa ginagawa mo. Eksena ka, te!"
Ngunit mabilis kong inilayo ang bote. Napakapit ako sa katawan nito, para bang iyon na lang ang kasama kong totoo ngayong gabi.
"Hindi mo ako pipigilan, Val. Hindi ngayon." Hindi ko siya tiningnan. Tuloy lang ako sa paghigop. Umuugong ang paligid, nagsasalubong ang ilaw sa kisame, at bumibilis ang tibok ng puso ko habang mas lalo akong bumababa sa kailaliman.
Pero hindi iyon ang dahilan ng nararamdaman ko, ang dahilan ay ang huling sinabi saakin ni Raven. Hindi na niya ako mahal? Pero paano ako? Ni hindi pa nga ako nakaka move on sa kaniya
Tumawa ako, pero hindi masaya.
"Sira ka talaga. Lasing ka na," aniya habang binabantayan ako.
"Hindi pa ako lasheng" Tinaas ko ang bote, parang tagay para sa sarili kong kasiraan, susubukan ko sanang mag order pa ng alak sa counter pero hinila na ako palayo ni Valerie kaya napunta ako sa mga nagsasayawan
Bumalik ako sa dance floor. Ang katawan ko gumagalaw sa beat na hindi ko naman naririnig ng buo. Sumasabay lang ako sa kabog ng puso kong hindi ko na maintindihan kung dahil ba sa alak, sa sakit, o sa pangungulila.
Hanggang sa may lalaking lumapit.
Hindi ko siya kilala. Pero sa gabing 'to, hindi ko na rin kilala ang sarili ko.
Hinawakan niya ang baywang ko. Kinindatan ako. Nagpakipot ako saglit, pero pagkatapos, sumandal ako sa dibdib niya.
Tutal ay guwapo naman ang lalaki kaya hahayaan ko nalang ang sarili, bahala na ngayon. Gusto ko lang kalimutan muna ang sakit na nadarama ko
"Damn you look sexy baby" bulong ng lalaki sa aking tenga at hinaplos ang bewang ko, hinayaan ko lang ito hanggang sa mapunta ang aking paningin sa isang table
Nagulat ako ng makita roon si Raven na nakaupo sa VIP seat, may kasamang dalawang babae sa tabi nito at masama ang tingin sa akin. May iniinom siyang alak at mukhang handa na siyang pumatay dahil sa pag igting ng panga nito. Hinigpitan niya ang hawak sa baso, at sa tantya ko, konti na lang at mababasag ‘yon sa galit niya.
Nakita ko kung paano niya hayaang haplusin ng mga babaeng katabi niya ang kaniyang damit at balat, nag init ang selos sa aking dibdib
"Wanna go at my place?" muling bulong ng lalaki kaya nabalik ang atensiyon ko sa kaniya
Tama, dapat ay ituon ko ang atensiyon sa paghahanap ng puwede kong pakasalan at hindi sa nakaraan
Humarap ako sa lalaki at nilingkis ang kamay sa leeg niya, ngumisi ito at akmang hahalikan ako kaya pumikit ako pero bago pa man iyon mangyari
"What the fv----"
Isang suntok ang narinig ko kasunod ng pagbagsak ng lalaking kasayawan ko lang kanina sa sahig, nanlaki ang mata ko at sinulyapan si Raven na ngayon ay nasa gilid ko na. Duguan ang kaniyang kamao dahil sa malakas na suntok na binigay niya sa lalaki kanina
Sinulyapan niya ako ng pagkakalamig na tingin kaya napa atras ako, wala sa sariling napa atras ako pero bago pa man ako makalayo sa kaniya ay hinila niya ang aking papulsuhan at naglakad habang hila ako
"R-Raven ano ba--- nasasaktan ako" saway ko at pilit inalis ang kamay niya sa pulsuhan ko pero masyado itong mahigpit, ramdam ko ang pag iinit ng balat ko dahil sa higpit. Naiiyak na ako ng dalhin niya ako sa isang madilim na halllway
"R-Raven uuwi na ako"
"Shut up Jazeah" singhal niya kaya napayuko ako
Ano bang problema niya? Nakapag usap naman na kami kanina at ang linaw ng sinabi niyang hindi na niya ako mahal, kaya nga ako naghahanap ng ibang lalaki para rin makalimutan siya pero eto siya ngayon ay linalapitan ako
Wala akong nagawa nang hilahin niya ako palayo. Wala akong nasabi. Lahat ng galit ko sa kanya, lahat ng sakit, parang nalunod sa init ng balat niyang nakadikit sa braso ko habang patuloy niya akong dinadala — tuloy-tuloy, hindi lumilingon.
Mainit ang hangin. Maingay pa rin sa labas ng club, pero sa hallway ng VIP section, ang tanging naririnig ko ay ang sariling hininga at tibok ng puso ko.
Hanggang sa huminto kami sa harap ng isang pinto. Sinipa niya ito para buksan, hinila niya ako sa loob at napasinghap ako sa bilis ng pangyayari
Naabutan ko nalang na nakasandal na ako sa likod ng saradong pinto habang malapit ang mukha niya saakin, naamoy ko ang mainit at mabango niyang hininga. Idagdag pa ang kamay niyang nakakulong sa aking gilid na malapit lang sa aking bewang
"Raven, anong problema mo—"
"’Don't fvcking test my patience" aniya, mariin, mababa ang tono. Halos pabulong, pero puno ng bagyo. Nasa harapan ko siya, halos magdikit ang aming mga katawan. Ramdam ko ang init ng hininga niya sa labi ko.
"A-ano?"nilakasan ko ang loob ko. Tinulak ko ang dibdib niya kahit lasing ako at nanghihina pero hindi siya natinag "I-Ikaw kaya ang lumalapit saakin, O-oo alam ko na hindi mo na ako mahal kaya wala ka dapat pakialam sa mga ginagawa ko, Hindi mo ako pag mamay-ari"
Nagdilim ang mata niya sa aking sinabi at mukhang hindi niya nagustuhan ang lumabas sa aking bibig, napa atras ako at kinabahan ng ilapit niya pa ang kaniyang mukha. Kaunti nalang at magdidikit na ang aming mga labi
"Sinong nagsabi?" he chuckled and stared at my lips "You are mine, Jazeah"
Hindi ko alam kung lasing ba siya o ako ang lasing
"W-wala kang karapatan angkinin ako Raven, m-maghahanap ako ng lalaking papakasalan ko at sa kaniya ko ibibigay ang pagkababae ko" malakas ang loob kong ani at tumaas ang noo para ipakitang hindi ako natatakot
Pero sa totoo lang kinakabahan na ako, nakikita ko kasing mas nadidilim ng sobra ang kaniyang mga mata. Para bang kaunti na lang at sasabog siya, idagdag pang sobra sobra ang pagsasalubong ng kaniyang kilay
"Kaya pakawalan mo na ak---"
Hindi ko nagawang tapusin ang sasabihin dahil agad niya akong hinalikan sa labi, sinubukan ko siyang itulak pero nahawakan niya ang aking pisngi at hinabol pa ang aking labi. Sabik na sabik siya habang ako naman ay nahihirapan sa paghinga, nabigla ako sa pagbungad niya ng halik. Idagdag pang para akong mamamatay gayong naramdaman ko na naman ang kaniyang labi pagkatapos ng ilang taon
Halos habulin ko ang lahat ng nabawas na hininga saakin ng pakawalan niya ang aking labi, tumitig siya saakin. Ngayon ay hindi na madilim ang kaniyang mata
"Give me your virginity and I'll marry you"
Wala kaming lakad. Wala ring meeting. Pero kahit na sobrang dami pa ng kailangang ayusin, pareho naming pinili na huwag muna lumabas. Para lang makabawi sa isa’t isa.After ng tawag ni Lola Rachel kaninang umaga, hindi na ako nakabalik sa tulog. Si Raven, ayun, nakayakap pa rin sa akin sa kama, mahimbing pa rin na parang hindi na gigising. Ni hindi man lang nagising kahit tumunog ang phone niya. Gano’n siya kapag pagod.Hindi ko rin alam kung anong pumasok sa utak ko at naisipan kong ako na ang magluto ngayong umaga.So ayun.Nagising ako nang mas maaga, dahan-dahang tinanggal ang pagkakayakap niya sa baywang ko — medyo kumunot pa nga ang noo niya pero hindi naman nagising.I tiptoed my way to the kitchen. Nag-init ng pan. Naghiwa ng garlic. Nagluto ng egg and fried rice. Nagprito ng tuyo.At sa hindi ko maintindihang paraan… medyo sumobra yata ang asin ko sa sinangag.Napahinto ako. Tikim. Kagat labi. Hindi ko na maibalik.“Okay na ‘yan,” bulong ko sa sarili ko. “Mamahalin ka naman n
Nagising ako sa lamig ng kwarto, pero mas nagising ako sa pakiramdam na wala sa tabi ko si Raven. Malamig kasi ang tabi ko ng kapain ko siya at naramdaman lang ang unan na hinigaan niyaDahan-dahan akong bumangon mula sa kama, nag-aadjust pa ang paningin ko sa dilim. Nilibot ko ang mata ko sa buong kwarto, tahimik. Hanggang sa mapansin ko ang bahagyang ilaw mula sa gilid ng desk niya, hindi iyon malakas at katamtaman lang kaya hindi nakakasilawDoon ko siya nakita.Naka-salamin, nakayuko sa laptop, at halos hindi gumagalaw. Para bang takot siyang gumawa ng kahit anong ingay na pwedeng gumising sa’kin. Magkasalubong ang kilay, parang may malalim na iniisip. Tahimik lang siya roon, nakasuot pa rin ang hoodie na suot niya nung gabi.Tumayo ako at nilapitan siya, doon ko napansin ang ibang mga papel sa desk niya. Nang maramdaman niya 'kong nasa likuran na niya, agad siyang napatingin sa’kin. Nakita ko ang pag glow ng mata niya ng makita ako at nawala ang kunot ng nuo niya“Did I wake you
Simula nang naganap ang eksenang ‘yon sa lobby kasama si Stephanie, mas lalo akong naging abala sa opisina.Sunod-sunod ang reports, presentations, at board requests na kailangan kong pirmahan. Halos wala na akong oras para huminga nang maayos. Minsan napapaisip ako kung CEO pa ba ako o isa nang robot na laging may schedule kada minuto.Kanina pa ako palipat-lipat ng office to conference room, at hindi pa tapos ang araw.Before lunch, kumatok si Katy sa glass door ng opisina ko.“Ma’am, you have a lunch meeting with guest CEOs—one from OLS Corporation and one from AltaTech. Naka-schedule na po sa 12:30 sa South Boardroom.”Napahinto ako sa pagsusulat, napatingin sa monitor. Ilang segundo akong hindi nakapagsalita. Hindi ko alam kung bakit, pero may kung anong kaba ang umakyat sa dibdib ko.Hindi dahil sa kanila… pero dahil wala sa schedule ko ‘to kahapon. Bagong insert ba ‘to?Tumango ako, tinapos ang ginagawa ko, at tinapik ang ballpen sa lamesa. “Sige. Tell them I’ll be there.”Pagpa
Tahimik ang buong lobby. Para bang lahat ng tao ay sabay-sabay natigilan matapos ang huling sinabi ko kay Stephanie. Naroon pa rin ang init ng galit sa dibdib niya, pero wala na siyang nasabi. Wala siyang nagawa kundi titigan ako, habang ako'y nakatindig ng diretso—mataas ang ulo, buo ang loob.Hindi pa man ako nakakapasok muli sa elevator ay biglang nagbukas ang malalaking pintuan ng lobby.At lahat, natahimik.Walang nagsalita.Kahit si Stephanie na halatang may sunod pa sanang sasabihin, naputol ang salita. Sapagkat ang pumasok—hindi basta-basta.Nakasuot siya ng cream-colored na coat dress, may pearl brooch sa bandang kwelyo, ang buhok niya'y neatly pulled back, at ang tindig niya—parang reyna sa gitna ng mga kawal.Tahimik ang bawat hakbang niya habang tinatahak ang marble floor ng lobby. Ni isang tunog ng sapatos niya ay hindi nagsayang ng ritmong iyon.Paglapit niya, hindi siya tumingin kay Stephanie.Sa akin siya nakatingin.Bahagyang ngumiti."Jazeah," malambing niyang bati,
Mainit ang araw. Ramdam ko ang sikat ng araw kahit nasa lilim ako ng basement parking habang bumababa ng sasakyan. Bitbit ang tablet ko't bag, lumakad ako papunta sa main entrance ng kumpanya. Ilang araw na rin akong hindi bumisita dito — simula nang pakiusapan ako ni Raven na mag-work from home muna para raw mas makasama niya ako.Hindi ko naman siya matanggihan.Pero ngayong may kailangan akong ayusin sa board Pagbukas pa lang ng pinto ng building ng kompanya, naramdaman ko na agad ang malamig na hangin ng aircon na tila ba sinabayan ng sabay-sabay na mga mata na dumapo sa akin."Good morning, Ma'am Jazeah," bati ng receptionist sabay bahagyang yuko.Ngumiti lang ako ng tipid habang patuloy sa paglalakad. "Good morning," mahina kong tugon, habang sunod-sunod naman ang bati mula sa ibang empleyado sa paligid."Ma'am, you look stunning today!" ani pa ng isa, at hindi ko napigilang bahagyang tumaas ang kilay ko.Sanay na ako. I know how I look—and I know how they see me.Hindi ito kay
Ramdam ko ‘yong sikat ng araw na dumadaan sa kurtina, tumatama sa pisngi ko habang nakayakap pa rin sa kumot. Mabigat ang katawan ko. Mainit. Pero hindi lang dahil sa araw o sa kumot.Mas mainit ‘yong braso na nakayakap sa bewang ko.Napadilat ako ng dahan-dahan.Nanlaki agad ang mata ko nang makita kung sino ‘yong katabi ko.Raven.Mahigpit ang braso niya sa’kin, para bang kahit tulog siya, alam ng katawan niyang hindi ako puwedeng lumayo. Wala akong maalala na humiga siyang katabi ko kagabi. Ako lang ‘yong nasa couch. Mag-isa lang akong nakatulog.Pero ngayon?Siya ‘yong unang bumungad sa’kin pagkagising.Tulog pa rin siya. Magulo ‘yong buhok. Bahagyang nakabuka ‘yong labi. Ang ikli ng pasensya ko sa ibang tao, pero sa kanya? Tangina. Kahit tulog, parang gusto ko pa ring halikan.Napangiti ako.Dahan-dahan kong nilapit ang mukha ko sa mukha niya. Bawat sulok ng mukha niya, parang minememorya ko. Inisa-isa ko ng halik—pisngi, ilong, noo, sa baba. Na-miss ko siya. ‘Yong tahimik na ver