หลังจากที่กลับมาจากร้านอาหาร คิเลียนก็ลากน้องขึ้นรถตามเคย ทว่าบรรยากาศกลับแปลกไป เมื่อบนรถเงียบจนได้ยินแค่เสียงปลายนิ้วกดแป้นพิมพ์ของคนตัวเล็กที่นั่งยิ้มอยู่ข้างคนขับ จนไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีแดง แล้วรถชะลอจอด
คิเลียนเหลือบมองด้านข้าง ก่อนสายตาคมจะเหลือบไปเห็นหน้าจอโทรศัพท์ในมือน้องสาวบุณธรรม แชทไลน์ที่เด้งรัว ชื่อผู้ชาย… แถมยังยิ้มไม่หุบอีก …แม่งเอ๊ย เขาขบกรามแน่น แต่มือยังจับพวงมาลัยนิ่ง สีหน้าไม่เปลี่ยน ใช่เขาไม่พอใจ… แต่ต้องกลั้นไว้ เพราะยังขับรถ พอกลับถึงบ้าน ลัญชนารีบผลักประตูเปิด ก้าวเท้าเข้าบ้านพร้อมสายตาที่ยังคงจับจ้องอยู่แต่บนโทรศัพท์ที่ยังแชทไม่หยุด จนฝีเท้าหนักๆเดินตามหลังมาด้วยความอาฆาตยังไม่รู้ตัวด้วยซํ้า หมับ! มือใหญ่คว้าเอวเธอไว้แล้วกระชากเข้าหาตัวทันที ก่อนจะฉวยมือถือไปจากมือเล็กแบบไม่ให้ตั้งตัว “เฮีย!!” เสียงหวีดของลัญชนาเต็มไปด้วยความตกใจ แต่แรงเล็กๆอย่างเธอหรือจะไปสู้แรงเขาได้ คนตัวเล็กถูกเขารวบมากอดแน่นข้างลำตัว ใช้แขนเดียวล็อกเธอไว้แน่นจนดิ้นก็ไม่ได้ ผลักก็ไม่ออก ทำได้แต่ขยับลุกลิกอยู่ในอ้อมแขนอีกคน สายตาคมจ้องข้อความที่เด้งขึ้นมาอีกรอบ อ่านไป คิ้วก็ขมวดแน่นขึ้น “ไอ้นี่มันเป็นใคร!?” คิเลียนหันมาถามน้องสาวในอ้อมแขนเสียงทุ้มต่ำนิ่งแฝงแรงกดดันจนลัญชนาลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ “ก…ก็เพื่อนนัญไงคะ” หญิงสาวตอบเสียงเบา ตาเหลือบมองโทรศัพท์ด้วยใจคอไม่ดี เอ๊ะ แต่แล้วทำไมเธอต้องกลัวเขาหัวหดขนาดนี้ด้วย “เพื่อน? แล้วทำไมต้องเป็นผู้ชาย?” เขาย้อนสวน จ้องหน้าเธออย่างกับจะฉีกเนื้อกินทั้งเป็น “ก็…ก็แล้วทำไมจะเป็นผู้ชายไม่ได้ล่ะคะ นี่มันยุคไหนต่อไหนแล้วนะคะ” ลัญชนาพยายามเถียง แต่เสียงที่ออกมากลับเบาลงเรื่อยๆ “อย่ามาต่อปากต่อคำกับเฮีย เพื่อนเหี้ยไรวะ เหอะ… เพื่อนคิดไม่ซื่อล่ะสิ” เขาสบถ ตาก็ไล่อ่านแชทไปเรื่อยๆ คิเลียนขบกรามแน่น ในใจอยากจะทุบโทรศัพท์ทิ้งเหมือนได้ต่อยหน้าไอ้เจ้าของแชทห่านี่ด้วยซํ้า แต่ละคำที่มันพูดกับน้องสาวบุณธรรมเขา เหอะ เล่นเป็นพ่อไมโครเวฟงั้นสิ น่าหงุดหงิดชิบหาย เสียงทุ้มดุขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่มือก็ยังกอดเธอแน่นไม่ยอมปล่อย ลัญชนายังคงดิ้นพล่านพยายามหลุดออกจากพันธะควบคุมของคนแรงใหญ่ แต่นั่นไม่ได้สะทกสะท้านถึงเขาเลยสักนิด “เฮียเอาโทรศัพท์นัญคืนมานะ ปล่อย!” คิเลียนไม่ได้สนใจสักนิด จะดิ้นก็ดิ้นไปเถอะถ้าไม่เหนื่อย เพราะแรงที่เขากดเธอไว้ข้างลำตัวมันยิ่งเพิ่มมากขึ้น กับอารมณ์ความหงุดหงิดที่ยิ่งอ่านแชทยิ่งหัวร้อนขึ้นมา จนเลื่อนมาเห็นคำว่า ‘งานเลี้ยงฉลองจบเทอมคืนนี้’ คิเลียนกลอกตาอย่างหมดความอดทน ก่อนจะหันมามองหน้าลัญชนาด้วยสีหน้าดุอย่างกับหมาป่า “เหอะ งานเลี้ยงหรอ ไม่ต้องไป!” เขาสั่งเสียงเรียบ “แล้วเฮียมีสิทธิ์อะไรมาสั่งนัญคะ นัญจะไปค่ะ!” เธอเถียงเสียงแข็ง ทั้งยังขืนตัวออกอย่างหัวเสีย ทำไมเธอต้องทำตามคำสั่งเขาด้วยล่ะ เป็นพ่อเธอรึไง! “นัญ! อย่าดื้อกับเฮีย!” “เฮียต่างหากที่พูดจาไม่รู้เรื่อง! เพื่อนๆนัญก็ไปกันหมด ทำไมนัญจะไปไม่ได้ล่ะคะ ก็แค่งานเลี้ยงมีแต่เพื่อนกันทั้งนั้น!” “ก็ได้นัญ…” คิเลียนถึงกับลิ้นดันกระพุ้งแก้มกดอารมณ์ที่ร้อนรุ่มเอาไว้ไม่ให้ระเบิดใส่คนตัวเล็ก ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ “งั้นเฮียไปด้วย” “แต่เฮีย—” “อย่ามาเล่นลิ้น ลัญชนา ไม่งั้นก็ไม่ต้องไป” เขาย้ำเสียงเรียบ มองเธอนิ่งแต่กลับน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก ทำเอาลัญชนาชะงัก ปากเม้มเข้ากันแน่น ใจมันอยากจะทุบอกเขาซํ้าๆให้รู้แล้วรู้รอด แต่สมองก็รู้ดีว่าคนตรงหน้าพูดจริงทำจริงทุกอย่าง “ก็ได้ค่ะ! ปล่อยนัญได้แล้ว!” เสียงตอบรับเต็มไปด้วยอารมณ์หงุดหงิด หน้าบึ้งตึงจ้องเขากลับด้วยความไม่พอใจ เหอะ! จอมบงการชัดๆ ใครมันจะไปสู้ไอ้คนเจ้าอำนาจนี่ได้ล่ะ ไม่เคยจะได้หรอก! จนสุดท้ายไอ้คนจอมบงการก็ยอมปล่อยเธอออกจากอ้อมแขน พร้อมคืนโทรศัพท์ให้ ตามมาด้วยคำเตือนเสียงเรียบ “แล้วก็อย่าไปคุยกับมันให้มากนัก ไอ้นี่น่ะ ดูก็รู้ว่าไม่น่าไว้ใจ” พูดอย่างกับตัวเองน่าไว้ใจมากมั้ง ลัญชนาเบ้ปากใส่เขา กรอกตาจนแทบหลุด ก่อนจะสบัดตัวเดินหนีขึ้นห้อง “ยัยเด็กนี่ เดี๋ยวเถอะจะเจอดี” คิเลียนขบกรามแน่นอย่างอดทน มองตามตูดคนที่เดินขึ้นห้องไป ดื้อชิบหายเลยแม่ง ———- ค่ำคืนแห่งการเฉลิมฉลองเริ่มต้นขึ้นในผับสุดหรูย่านใจกลางเมือง แสงไฟสลัวสะท้อนเงาคนแน่นขนัดในห้องที่กลิ่นเหล้าผสมกับเสียงเพลงรัวจังหวะหนักหน่วง ยิ่งทำให้บรรยากาศร้อนระอุไปทุกองศา แต่ที่ดูจะเดือดกว่าคือร่างสูงเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาดั่งเทพเจ้ากรีกในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำสนิท แขนข้างหนึ่งโอบรัดร่างบางของลัญชนาที่กำลังพยายามเบี่ยงตัวหนีอย่างแนบเนียน แต่ยังไงก็หนีไม่พ้นอ้อมแขนเขา ลัญชนาสวมเดรสรัดรูปผ้าซาตินสีแดงยาวเหนือเข่าขึ้นมานิดเดียว พอดีกับเรียวขาขาวเนียนแบบที่ไม่ต้องโชว์มากแต่ก็ตราตรึงในสายตา ตัวเดรสมีสายเดี่ยวเส้นบางพาดไหล่ ปล่อยแผ่นหลังให้เปลือยเปล่าพอประมาณ เพิ่มความเย้ายวนแบบไม่ตั้งใจ ช่วงเอวคอดรัดรูปด้วยโครงเค้ารูปพอดีตัว ยิ่งขับให้เธอดูสวยคมเฉียบแต่ปนน่ารักด้วยหน้าตาตุ๊กตาบาร์บี้จนใครต่อใครต้องหันมอง และแน่นอน เขามองก่อนใคร คิเลียนเห็นตั้งแต่ตอนที่น้องสาวเดินออกจากห้อง ชุดมันไม่ได้โป๊ะแต่ทำไมพอเป็นยัยเด็กนี่ใส่แล้วมันเซ็กซี่เย้ายวนอารมณ์จังวะ แล้วแน่นอนคนเจ้าบงการแบบเขาจะไม่ยอมให้ใครเห็นนอกจากตัวเอง เสื้อโค้ทราคาแพงสีดำสนิทถูกคลุมลงบนบ่าบางตั้งแต่อยู่ในรถ และแน่นอนว่าเธอปฏิเสธเขาไม่เคยได้! คิเลียนเดินโอบลัญชนาเข้ามาในผับด้วยท่าทางที่ไม่ได้แค่แสดงความสนิท แต่ชัดเจนว่าตั้งใจ “แสดงความเป็นเจ้าของ” ท่าทางแบบนั้นมันเลยคำว่า “พี่ชาย” ไปหลายกิโลเมตรแล้วพ่อคุณ “นั่นยัยนัญนี่! มากับใครวะ โอ้พระเจ้า…หล่อฉิบหาย!” “แฟนเหรอ? โอบซะขนาดนั้น!” เสียงแซวจากกลุ่มเพื่อนลอยมาเป็นระลอก แต่มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ไม่ร่วมด้วย ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามโต๊ะ เขาเพิ่งจะลุกขึ้นยืนตั้งใจจะเดินไปรับลัญชนา เมื่อได้ยินว่าเธอมาแล้ว แต่ก้าวแรกก็หยุดชะงักทันทีที่เห็นภาพตรงหน้า สายตาที่เคยอบอุ่นเปลี่ยนเป็นหม่นแสง รอยยิ้มจางหายกลายเป็นรอยเม้มริมฝีปากแน่นเหมือนกลืนคำพูดไม่พ้นลำคอหนึ่งเดือนต่อมา… “เฮียออกไปไกลๆเลย ถ้าไม่อยากมีเค้า นัญเลี้ยงคนเดียวก็ได้ค่ะ เฮียจะไปไหนก็ไปเลย” เสียงเล็กตวาดลั่น นํ้าตาคลอเอ่อเต็มเบ้าตาไปหมด เธอกำลังน้อยอกน้อยใจเขาเต็มที พอกันทีถ้าไม่อยากจะมีลูกด้วยกัน เธอหอบลูกไปเลี้ยงเองก็ได้ ทำเอาคนที่ยืนฟังหน้าชา “ด..เดี๋ยวนัญ ใจเย็นก่อนนะครับทูลหัว ฟังเฮียก่อน” ตอนนี้เขาเก้ๆกังๆทำอะไรไม่ถูกไปหมด เพราะไม่เคยรองรับอารมณ์ที่ขึ้นๆลงๆของภรรยาตัวเล็กแบบนี้มาก่อนเลย อยู่ๆเธอก็เปลี่ยนไปราวกับคนละคน เขาก็พึ่งรู้ว่าเธอนั้น กำลังท้องเจ้าตัวน้อยให้เขาอยู่ “ฮึกก เฮียไปไกลๆเลยนะ นัญไม่อยากเห็นหน้าเฮีย ออกไปเลย น้องอุตส่าห์วางแผนเซอร์ไพรส์เฮียแต่เฮียกลับไม่ดีใจที่เรากำลังจะมีลูกด้วยกัน ฮึกก” เสียงเล็กสะอึกสะอื้นโวยวายใหญ่ ใช่ เหตุผลที่เธอกำลังตวาดไล่เขาก็เพียงเพราะ เขาไม่แสดงอาการดีใจเหมือนพระเอกในซีรี่ย์ที่เธอเคยดู!! แต่กลับกันเขากลับยืนช็อคกับสิ่งตรงหน้า เมื่อเห็นเธอเอาที่ตรวจครรภ์ที่ขึ้นเป็นสองขีดสีแดงชัดเจนมาให้ดู ก็คนมันกำลังช็อคนี่นา พอรู้ว่ากำลังจะได้เป็นพ่อคนครั้งแรก เขาเลยชะงักตกใจกับสิ่งที่เห็นไปชั่วคราวก็แค่นั้นเอง ยังไม่ทันที่จ
(นัญก็มีแหวนให้เฮียเหมือนกันค่ะ) นั่นคือประโยคในคืนนั้นที่ทำเอาหัวใจดวงโตปลื้มปริ่มนักหนาจนหุบปากยิ้มไม่ได้ถึงวันนี้ วันที่เราสองคนกำลังจะได้เป็นหนึ่งเดียวกันจริงๆ “ไอเหี้ย มัวยืนยิ้มตั้งแต่เมื่อกี้ละ งานจะเริ่มแล้วเร็วเลยมึง” เสียงของนาวินเพื่อนสนิทของเขาที่เดินเข้ามาตามตัวเจ้าบ่าวดังก้อนขึ้น ก็คนมันมีความสุขนี่ จะยืนยิ้มจนลืมตัวแล้วมันแปลกตรงไหนวะ เออแต่ก็อย่างว่า คนไม่มีเมียอย่างมันคงไม่เข้าใจ “เออ กูเห็นมันเอาแต่แหกปากยิ้มแล้วมองแหวนบนนิ้วตัวเองตั้งแต่สองอาทิตย์ก่อนป่ะ ท่าจะเพี้ยนจริงว่ะ” วรัทย์ที่เดินตามเข้ามาก็เสริมเข้าไป แต่ก็ทำอะไรเจ้าบ่าวอย่างเขาไม่ได้หรอก เพราะตอนนี้เขาอารมณ์ดียิ่งกว่าอะไร ไม่มีเวลามาสนใจพวกไม่มีเมียอย่างพวกมันหรอก เอาเวลาไปสนใจที่รักของเขาดีกว่า “พลํ่าไปเถอะ คนไม่มีเมียแบบพวกมึงจะไปเข้าใจอะไรวะ” พูดตอกหน้าเพื่อนจบ เท้ายาวก็เดินดุ่มๆเข้าไปในงานหน้าตาเฉย ทำเอาวรัทย์กับนาวินถึงกับอยากยกตีนถีบตามหลังไอ้เพื่อนปากดีนี่จริงๆ . . “เจ้าสาวของเฮียสวยที่สุดเลยครับ” เธอสวย เธอสวยที่สุดในโลกสำหรับเขาอยู่แล้ว ยิ่งตอนนี้ที่ร่างเล็กในชุดขาวยาวลาก
“อื้ออ เฮียดูดนมน้องหน่อย” แม่งเอ้ย… จะยั่วไปถึงไหนวะ นิ้วเรียวสอดเข้ากลางกายสาวที่ตอนนี้เยิ้มแฉะเต็มไปด้วยนํ้าเมือกสีใส ปากหยักก็พรางก้มลงดูดดูนยอดอกอมชมพูระรื่นด้วยความกระหาย แม่งแล้วเสียงครางจะยั่วไปถึงไหนวะ “อ๊าา เฮียขาา อ…เอาของเฮีย อื้ออ น้องจะเอาของเฮีย” เด็กซนขี้ยั่วยังคงร้องครวญยั่วสวาทไม่ยอมหยุด จนเขาต้องขึ้นมากดจูบแล้วดันลิ้นร้อนเข้าตวาดเลียลิ้นเล็กเพื่อปิดปากไม่ให้เธอพลํ่าต่อ ไม่งั้นเขาคงต้องครั่งตายคาอกเธอจริงๆ จ๊วบๆๆ “อื้มมส์” เสียงครางเล็กเล็ดลอดออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เมื่อเขาเล่นเสียบท่อนเอนร้อนเข้ามาในร่องเธอคราวเดียวสุดจนชนกับผนังมดลูก จุกแต่ก็สมใจยอมรับเลยว่าตอนนี้เธอเกินคำว่าร่านไปแล้วจริงๆ ตรั่บ! เขาถอดมันออกจนแทบสุดก่อนจะกระแทกกลับเข้ามาลึกกว่าเดิม แล้วขาก็ทำแบบนั้นซํ้าๆเหมือนแกล้งเธอ ในขณะที่ปากหยักก็ยังคงบดขยี้เรียวปากดูดดื่มรัวเลียกับกริบปากเธอไม่ยอมผละ มือเล็กที่คล้องอยู่บนคอเขาเริ่มลูบไล้ลงบนแผ่นหลัง กดเล็บลงบนผิวเนื้อเนียนระบายความเสียวซ่านที่เขามอบให้ ตับ ตับ ตับ! เสียงเนื้อกระทบเนื้อกันดังระงมเมื่อสะโพกหนาเริ่มสาดเข้าใส่กางกายเธอตาม
“เฮียจะรีบไปไหน นัญจะเดินตามไม่ทันแล้วนะ” เสียงเล็กบ่นอุบ เมื่อเขาลากเธอมาราวกับจะรีบไปทำอะไร ก็รู้อยู่ว่าอารมณ์เสีย แต่ก็ช่วยช้าๆหน่อยไม่ได้รึไง คิดว่าคนอื่นเค้าขายาวเหมือนตัวเองรึไงกัน “ทำไม พอเห็นหน้ามันแล้วถึงกับเสียงแข็งกับเฮียเลยรึไง ทีก่อนหน้าไม่เห็นเป็นแบบนี้” เท้ายาวหยุดกึกแล้วหันกลับมาพูดใส่เธอด้วยสีหน้าบึ้งตึงสุดๆ เธอก็บึ้งกลับสิรออะไร ตัวเองเป็นคนปล่อยให้เธอมาเดินช็อปคนเดียวเองแท้ๆ พอแบบนี้แล้วทำมาเป็นพาล “แล้วเฮียจะหงุดหงิดทำไม” เสียงหวานสวนกลับไปบ้าง แต่เดี๋ยวนะ… จริงสิ พอนึกขึ้นได้มุมปากเล็กก็ถึงกับยกยิ้มเบาๆอย่างเจ้าเล่ห์ แต่ก็เพียวแว๊บเดียวเท่านั้นจนเขาไม่ทันสังเกตเห็น เธอลืมไปได้ยังไงว่าเขามัน หมาหวงก้าง คอยดูจะยั่วโมโหให้ครั่งเลย ทีนี้แหละแผนเธอจะได้สำเร็จสักที “เหอะ ผัวไม่อยู่ด้วยแป๊ปเดียวก็เดินไปนุ่นนี่กับผู้ชายคนอื่นแบบนั้น จะให้เฮียแหกปากยิ้มมีความสุขรึไง” “ผู้ชายคนอื่นที่ไหนกันคะ กันต์เป็นเพื่อนที่ดีสำหรับนัญค่ะ แต่จะว่าไป เค้าก็ดูแลเอาใจใส่นัญดีมาตลอดเลยนะคะ ดีเกินจนบางครั้งนัญยังแอบคิดเลยนะคะว่ามันเกินเพื่อนรึเปล่า-อุ๊บ!” มือหนาดึงท้ายทอยอ
(ผ…ผมกำลังจะได้เป็นพ่อคนแล้วใช่มั้ยคุณ ผมกำลังจะได้เป็นพ่อ!!) (ฮึกก… เราจะดูแลเจ้าตัวเล็กไปด้วยกันนะคะ) (ผมรักคุณที่สุดเลยข้าว) เสียงซีรี่ย์ดังลอดออกมาจากไอแพดจอใหญ่ ในขณะที่ดวงตาคู่สวยกำลังนั่งจ้องจออย่างใจจดใจจ่ออยู่บนโซฟา ใจกลางห้องทำงานกว้างของคิเลียน พอนึกถึงเขา ดวงตากลมก็พลันเหลือบมองคนที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาทำงานอยู่ที่เก้าอี้ประธาน ในหัวก็พลันคิดถึงแผนการ ที่ทำยังไงก็ไม่สำเร็จสักที ใช่ ที่เธอตั้งใจทำตัวยั่วสวาทแล้วอ่อยเขาทุกคืน ไม่ใช่เพียงเพราะอยากครางอยู่ไต้ร่างกำยำเซ็กซี่น่าจำนนต่อนั่นอย่างเดียวหรอกนะ เธออยากจะวางแผนเซอร์ไพรส์เขาต่างหากล่ะ อยากจะเล่นบทนางเอกที่ตั้งท้องแล้วนำที่ตรวจครรภ์ขึ้นสองขีดใส่กล่องมาให้เขาเปิดดู แล้วดีใจเหมือนพระเอกในซีรี่ย์ที่เธอกำลังดูนี่ต่างหากล่ะ แต่ไม่ว่าเธอจะอ่อยแค่ไหน เขาก็ไม่ยอมเกินเลยสักทีนี่สิ คิดแล้วก็หงุดหงิด หรือเธอต้องเป็นฝ่ายข่มขืนเขาแทนเอาสะเลย “เฮียขา” เสียงหวานลากยาวมาแต่ไกล ก่อนเจ้าตัวจะเดินเข้ามานั่งลงบนตักแกร่งอย่างถือวิสาสะ จนคนที่ก้มหน้าทำงานอยู่ต้องวางเอกสารลง มือหนาก็พลันโอบเอวบางไว้แน่น แต่ยัยแมวป่าไม่เพียงแค่น
ผ่านไปแล้วเป็นอาทิตย์ ตอนนี้ทุกอย่างคลี่คลาย เราสองคนย้ายกลับมาอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ เนื่องจากที่เฮียคิเลียนไม่อยากปล่อยให้แม่ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว ในคฤหาสน์หลังใหญ่โตทว่าดูว่างเปล่า หลังจากที่ขาดใครหนึ่งคนไป ลัญชนาคลานขึ้นเตียงหลังจากที่อาบนํ้าจัดการตัวเองเสร็จ เตรียมพร้อมที่จะนอน และตอนนี้เธอก็อยู่ในชุดนอนที่ไม่ได้นอน พูดได้ว่ายั่วสุดๆ แหวกทุกส่วนเว้าโค้งจนแทบไม่ปิดอะไรเลย และที่สำคัญ… เธอโนบรา!! “เฮียขา” เสียงหวานขานเรียกคนบนเตียงที่เอาแต่อ่านหนังสือนิยายที่เธอเขียนไม่วางตา “ครับ” เขาเหลือบตามามองเธอแป๊ปเดียวก็กลับไปสนใจกับหนังสือในมือต่อ “เฮียช่วยดมกลิ่นโลชั่นใหม่ที่นัญซื้อมาทดลองหน่อยสิคะว่าหอมมั้ย” ดวงตากลมโตทำตาปริบๆอย่างออดอ้อน ขยับเข้าไปไกล้จนร่องอกเธอแทบจะแนบชิดกับลำแขนเขา พร้อมกับยื่นมือเล็กไปให้อีกคนดมอย่างจงใจ “อืม หอมนะเฮียชอบ” ลัญชนาถึงกับขมวดคิ้วยุ่ง เมื่ออีกคนทำท่าทางไม่สนใจเธอสักนิด แค่ยื่นหน้ามาดมแล้วตอบแบบนั้นมันจะจริงใจได้ยังไง แถมเขายัง… ไม่คิดจะมองเธอเลยสักนิด นี่อุตส่าห์ตั้งใจยั่วสุดๆแล้วนะ หรือว่าเขาจะเบื่อเธอแล้วจริงๆ อยู่ด้วยกัน