Kabanata 6

Nang makauwi si Adele, inapoy siya ng lagnat at hindi ito bumababa.

Umuwi si Elias nang gabi na ‘yon, amoy alak, nakita niya si Adele na walang malay, pulang pula ang pisngi nito. Agad siyang nataranta habang binubuhat ito at agad na sumugod sa hospital.

Nang magkaroon ng malay si Adele, nahirapan siyang idilat ang mabigat niyang mga talukap.

Nang makita itong gising, natuwa ang nurse na nagpapalit ng IV niya. “Mrs. Sterling, nagising na kayo! Isang araw kayong nilalagnat. Sobrang nag-aalala si Mr. Sterling. Nanatili siya sa tabi mo buong oras. Lumabas lang siya sandali para may sagutin na tawag. Sabihin ko ba sa kaniya na gising na kayo? Matutuwa siya na marinig ‘yon.”

Mahinang iniling ni Adele ang ulo niya, namamaos ang boses niya. “Hindi na kailangan.”

Hindi na nagpumilit pa ang nurse.

Pagkatapos ayusin ang IV nito, magalang siyang umalis sa kwarto.

Natahimik ang malawak na hospital room, sa sobrang tahimik ay bahagyang naririnig ni Adele ang boses ni Elias mula sa hallway.

Lagi siyang kalmado, nawawala lang ang pagiging kalmado niya sa harap ni Adele.

Pero ngayon, may kakaibang gaan ang boses niya. Mayroong saya at excitement.

Hindi nagtagal, nawala ang tunog ng hakbang niya. Umalis na siya.

Inipon niya ang lahat ng kaniyang lakas, bumaba si Adele si kama, mabagal at dahan-dahan ang galaw niya. Sinundan niya ang direksyon ng boses nito, paisa-isang hakbang, pababa sa ilang palapag.

Nang makarating siya sa corridor, natigil siya.

Palabas si Elias sa obstetrics department, nakasuporta ang braso niya kay Evelyn.

Nakangiti silang dalawa, hindi maitatago ang saya nila, nakakurba ng ngiti ang mga labi nila na hindi nila mapigilan.

Nang makita ni Evelyn si Adele, nanlaki ang mata niya na may mapang-asar na gulat at sumigaw siya, “Mrs. Sterling! What a coincidence. Nasa hospital ka rin?”

Sa salita niya, napalingon si Elias. Nagtagpo ang mga mata nila ni Adele sa corridor at natigil ang buong katawan niya.

Sa gulat, agad niyang binitawan ang braso ni Evelyn, hindi mapakali ang ekspresyon niya.

“Addie, P—Pumunta ako sa baba para kunin ang gamot mo at aksidente kong nakasalubong si Evelyn. Buntis siya at nag-aalala ako na baka may mangyari kaya tinulungan ko muna siya sandali,”

Napatingin si Adele sa tiyan ni Evelyn, sumasakit na ang paghinga para sa puso niya.

Bahagya niyang pinikit ang kaniyang mata, inaayos niya ang kaniyang sarili bago nagsalita. “Miss Lowe… kailan mo nalaman na buntis ka? At bakit wala ang tatay ng bata dito?”

Nagliwanag ang mata ni Evelyn sa saya habang nakalagay ang kamay sa kaniyang tiyan, matamis ang kaniyang ngiti. “Ngayon ko lang nalaman na isang buwan na akong buntis! Hindi makakapunta ang tatay ng baby ngayon kasi abala siya pero sobrang saya niya nang sinabi ko.

“Binilhan niya na ako agad ng ilang villa, binigyan ako ng two million dollars at ngayong gabi, plano niya na mag-citywide fireworks display para i-celebrate ang pagmamahalan namin at ang baby namin!”

Mayabang siyang ngumiti, kumikinang siya habang nagmamalaki.

Pero, simple lang siyang tiningnan ni Adele bago mahinang ngumiti. “Ganoon ba?”

Mas naging mayabang ang ngiti ni Evelyn habang nagpupumilit. “Oo, Mrs. Sterling. Dahil wala ka namang ginagawa ngayong araw, bakit hindi tayo mag dinner? Pwede natin imbitahin ang tatay ng baby para samahan tayo.”

Sa sinabi ni Evelyn, agad na nagdilim ang ekspresyon ni Elias. Tumingin siya kay Evelyn nang matalim, agad niya itong pinatahimik. “Hindi na ‘yan kailangan. Walang oras si Addie para sa ganiyan.”

Lumingon siya kay Adele, mahina siyang hinila ni Elias, malambing at mahinahon ang boses nito. “Addie, hindi pa maayos ang pakiramdam mo. Huwag mo pilitin ang sarili mo na maglakad.”

“Isa lang siyang spokesperson,” seryoso niyang dagdag, malamig ang kaniyang tono. “Hindi mahalaga para pagtuunan ng pansin.”

Namutla ang mukha ni Evelyn at namula sa salita ni Elias. Napuno ng galit at hiya ang ekspresyon niya habang namumul ang luha sa mata.

Yumuko siya na parang hayop na sugatan, kinagat niya ang kaniyang labi at bumulong, “Tama ka. Sumobra ako. Paano ko naisip na sapat ako para makasama sa iisang mesa si Mrs. Sterling?”

Pagkatapos non, pinunasan niya ang kaniyang mata, mabilis siyang tumalikod, nanginginig ang katawan niya sa galit.

Nag-iba ang ekspresyon ni Elias at sa isang saglit, mukhang hahabulin na niya si Evelyn. Pero nang tumingin siya kay Adele na kalmado siyang pinapanood, nagdalawang-isip siya at agad na nanatili doon.

Pagkatapos kunin ang ilang prescription, nakalabas na si Adele at nakauwi sa bahay.

Siguro ay naguguluhan pa rin sa nangyari kay Evelyn kanina, mukhang wala sa sarili si Elias sa buong biyahe. Nang makarating sila, nagdahilan siya ng tungkol sa trabaho at ikinulong ang kaniyang sarili sa study.

Nang pumasok si Adele sa kwarto, tumunog ang phone niya sa mensahe na mula kay Evelyn. Larawan ‘yon ng prenatal examination report. Ang kasunod ay ang mga nakakabahalang mensahe:

“Adele, alam ko na nalaman mo ngayon. Si Elias ang tatay ng baby. Huwag mong lokohin ang sarili mo habang iniisip na ganoon ka niya kamahal. Kung ganoon talaga, anong ibig sabihin ng presensya ko?”

“Alam mo ba kung gaano siya kabaliw sa akin? Bawat taon, sa birthday mo at sa wedding anniversary niyo, pinapatulog ka niya at pupunta siya sa akin. Hindi siya makatiis. Ilang kahon ng condom ang ginagamit namin sa tuwing mangyayari ‘yon, at kinabukasan, halos hindi ako makaalis sa kama.”

“Nag-iwan kami ng bakas sa kahit saan—sa Maybach niya, sa kaniyang opisina, kahit sa kama niyong dalawa. Seventy-two na position, ginawa niya ‘yon lahat sa akin. Sabi nila ay magkapantay ang pagmamahal at intimacy. Ganoon ba siya kasabik sa'yo?” Habang binabasa ang mensahe, huminga nang malalim si Adele, pinilit niyang pigilan ang bagyo ng emosyon na nagwawala sa loob niya.

Pinatay niya ang kaniyang phone nang binalot ni Elias ang braso nito mula sa likod niya.

“Anong tinitingnan mo, sweetheart?” bulong niya, nakapatong ang baba niya sa leeg ni Adele.

Ang nakita niya lang ay blangko at maitim na screen ng phone ni Adele.