Kabanata 4

Sobrang mahalaga ang kwintas na “Adele”, at ang tanging paraan lang para mabenta ito ay sa auction house.

So, Nakita ito ni Elias na nalista sa auction?

Hindi siya agad nakasagot.

Sa halip, binalik niya ito, “Pumunta ka sa auction house?”

Nagdalawang isip si Elias, agad na nag-iba ang ekspresyon niya.

Pagkalipas ng ilang sandali, sumagot siya, “Gusto kitang bilhan ng alahas.”

“Para sa akin ba talaga? O para kay Evelyn…” inisip niya.

Malaki ang ginawa ni Evelyn para handaan siya ng malaking sorpresa; natural, obligado siyang ibalik ito.

Agad na inayos ni Adele ang emosyon niya. Kalmado ang boses niya habang sinasabi, “Hindi ko ‘yon ibinenta. Nag-donate ako.”

Nang marinig ‘yon, naiinis na bumuntong hininga si Elias at hinawakan ang kamay niya. “Addie, alam kong mabait ka pero kung may gusto mong mag-donate, iba na lang ang ibigay mo. Ang kwintas na ‘to ay hindi pwedeng ipamigay.”

Pagkatapos non, kinuha niya ang maliit na box at inilagay sa harap nito.

Binuksan ang black velvet box kung saan nakalagay ang “Adele” na kwintas, kumikinang pa rin ito.

“Binili ko ito pabalik,” sabi ni Elias, mahinahon ang boses niya pero seryoso. “Simbolo ang kwintas na ‘to sa pagmamahal ko sa'yo. Hindi dapat ‘yan matanggal, kahit ano pa ang mangyari.”

Lumapit siya at ikinabit muli ang kwintas sa leeg nito.

Tinitigan ni Adele ang pamilyar na alahas na bumalik na sa kaniyang orihinal na lugar at mapait na tumawa.

“Elias, ang galing mo magpanggap,” sa isip niya. “Nagmamadali kang bumalik pagkatapos mong makasama ang kabit mo, at nandito ka, nagsasabi sa akin ng matatamis na salita na para bang walang nangyari.”

Nang gabing ‘yon, nang malapit na siyang makatulog, biglang tumunog ang phone ni Elias.

Agad niya itong pinatay at tinapik ang likod ni Adele na para bang pinapakalma ito.

Pero ilang segundo lang, tumunog ulit ang phone.

Pagkatapos ng ilang ring, kumunot si Elias, ayaw niyang guluhin si Adele at nagdalawang-isip na sagutin ang tawag.

Malinaw ang boses sa kabilang linya sa tahimik na kwarto.

“Hey, Elias! Lumabas ka at samahan mo kami. Nandito lahat, hinihintay ka lang namin!’

Nang walang pagda-dalawang isip, tumanggi si Elias. “Pinapatulog ko si Addie. Hindi ako pwede. Bye.”

“Hey, hey, huwag mo patayin! Huwag ka masyadong maging alipin ng misis mo! Ang tagal na mula nang sumama ka sa amin sa night out!”

“Oo nga, man. Kadalasan ay nakakalimutan ng lalaki ang mga kaibigan nila kapag kinasal na sila, pero ikaw? Binura mo kami mismo. Sobra naman ‘yon!”

Naging magulo ang ingay sa kabilang linya at inilapit ni Elias ang kamay niya sa receiver. “Tama na. Tahimik. Sinabi ko na sa inyo noon na walang mas mahalaga kahit sino sa mundo bukod sa misis ko. Dito lang ako sa kaniya.”

Kahit na ayaw niya, hindi pumayag ang mga boses sa kabilang linya. Pinapaikot nila ang phone, sinusubukan nila na kumbinsihin siya na lumabas, determinado sila na pumayag ito.

Habang nagpapatuloy ang paglipat-lipat, si Adele, na nagising sa ingay ay nagsalita.

“Lumabas ka na. Ang tagal na nang huli mong nakita ang mga kaibigan mo.”

Nagdadalawang-isip ang mukha ni Elias pero inulit ni Adele ang sarili niya.

Sa huli, bahagya siyang sumuko. “Sige na. Pero isasama kita. Kapag hindi ka pumunta, hindi rin ako pupunta.”

Agad na nakisali ang mga boses sa kabilang linya, nagmamakaawa kay Adele.

“Tara na, Adele, sumama sa amin! Masaya ‘to at makakalabas na sa wakas si Elias sa bahay!”

“Oo nga, Adele, please pumunta ka! Hindi ‘yan papayag kung hindi ka niya kasama!”

Kalaunan ay pumayag din si Adele at doon lang pumayag si Elias na lumabas.

Nang makarating sila sa private lounge at binuksan ang pinto, nakita nila ang mga kaibigan ni Elias na pinapalibutan ng mga babae, lahat ay may inaakbayan at malakas na tumatawa.

Nagdilim ang ekspresyon ni Elias at nang walang pagda-dalawang isip, tumalikod siya para umalis.

Agad napagtanto ng grupo ang mali nila at mabilis na pinaalis ang mga babae. “Okay, okay, alis! Alis na, ngayon!”

Nang wala ng babae ang lounge, nakahinga nang maluwag ang magkakaibigan at inakbayan si Elias.

“Elias, ganoon ka pa rin hanggang ngayon. Walang babaeng nakakalapit sa'yo bukod kay Adele,” pang-aasar ng isa niyang kaibigan.

Pinagtawanan siya ni Elias ng isang tingin ng pang-iinsulto, at tinapik pa ang kanyang balikat para kunwari alisin ang alikabok. "May asawa na ako. Kailangan ko tiyakin na secure si Addie. Hindi mo naman siguro maiintindihan, kasi wala ka pa namang asawa.”

Napuno ng tawanan ang kwarto habang ang lahat ay tumitingin kay Adele.

Kahit na night out dapat ito kasama ang mga kaibigan niya, hindi nawala ang atensyon ni Elias kay Adele.

Nung may nag yosi, agad niyang tinignan ng matalim, kaya’t napilitan silang patayin. "Patayin mo 'yan. Hindi gusto ni Addie ang amoy ng sigarilyo."

Nung may nag-alok ng inumin, tumanggi si Elias ng diretso, walang pasintabi. "Hindi gusto ni Addie kapag naamoy akong amoy alak.”

Kahit nung nagsimula ang karaoke, kunot ang noo ni Elias. "Patayin niyo 'yan. Mas gusto ni Addie tahimik.”

Baliwala sa mga pabirong reklamo ng mga kaibigan niya, si Elias ay nakatutok lang kay Adele, maingat na nagbabalat at nagpuputol ng prutas na may kasanayang tanging galing lang sa madalas na paggawa. Ang mga piraso ay perpektong putol, maayos na inayos sa isang mangkok, at inabot sa kanya ng may halong pride. "Ito, Addie. Kain ka ng prutas.”

Nang mapansin ang manipis nitong dress at ang malamig na hangin sa kwarto, agad na inalis ni Elias ang jacket niya at nilagay sa balikat ni Adele. “Mas ayos ba ‘yan? Nilalamig ka pa ba?” nag-aalala niyang tanong.

Hindi na napigilan ng mga kaibigan niya ang pagtawa, agad siyang inasar. “Elias, kuhang kuha mo talaga ang lugar mo bilang may asawa.”