RASCAL MAFIA ::: EP.35

::: TECHO :::

หลังจากเสร็จภารกิจทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน รวมถึงผมกับมิณที่กำลังขับรถกลับคอนโด ส่วนเรื่องคำพิพากษาไอ้คิระกับคำอธิบายเรื่องข้อตกลงของ Emergency Privilege ทั้งของผมและมิณ จะมีการเรียกประชุม Member ทั้งหมดที่ Dark Shadow Castle (JAPAN) ในอีกสองวัน ซึ่งก็จะตรงกับวันสถาปนาพอดี และ Nightshade ที่มีเอี่ยวด้วยวันนี้จะต้องไปฟังคำพิพากษาร่วมกันทั้งหมด

“ยิ้มไรคนเดียว”

พอหันไปเห็นใบหน้าเล็กกำลังนั่งยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างอารมณ์ดีและดูจะแฮปปี้เกินเรื่องไปหน่อยทั้งที่วันนี้เจอเรื่องหนักหนาสาหัสขนาดนั้น ผมเลยถามออกไปแบบงงๆ ในท่าทางที่แปลกไป แล้วมิณก็ตอบกลับมา

“เปล่าหนิ”

ใบหน้าเล็กทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แต่ก็ดูจะปกปิดรอยยิ้มในแววตานั่นไม่มิด หน้าผมมีไรติดหรอวะ -.-? หรือมิณไปกินไรผิดมาตั้งแต่ที่เกาะละ วันนี้เมียแลอารมณ์ดีจัด

“มีไรบอกมา”

ผมส่งเสียงเข้มออกไป แล้วเอามือไปยีหัวมิณซ้ำๆ อยู่หลายที หึ..เกือบจะไม่ได้กลับมาเห็นรอยยิ้มแบบนี้แล้วมั้ยกู มีเมียเก่งแม่งโคตรน่าภูมิใจ เปิดใช้คำขอทีเล่นเอาตัวแทนสภากฎเหวอไปเลย บอกตามตรงใจผมตอนนั้นแม่งกระตุกวูบ เวลามิณทำอะไรแม่งเหนือความคาดหมายของผมตลอด แล้วมิณก็หันมองมาเฉยๆ แต่ไม่พูดอะไร เอาแต่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่แบบนั้นมาตลอดทางจนถึงคอนโด

พรึ่บบบ!

“มันเป็นยังไงไหนบอกมาดิ๊”

ฟรืดดด~

ผมเลื่อนแขนไปคล้องคอร่างเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆ แล้วดึงเข้ามากอดเอาไว้ ก่อนจะกดจมูกขโมยหอมแก้มมิณฟอดใหญ่และถามออกไปอย่างสงสัยอีกซ้ำๆ เพราะจนเราลงจากรถและเดินขึ้นลิฟท์มาแล้ว มิณก็ยังคงจ้องหน้าผมแล้วอมยิ้มอยู่แบบนั้นจนผมเริ่มประหม่า แต่ดูจากกระจกในลิฟท์ หน้าผมก็ไม่มีไรติดนี่หว่า

“ง่วง อยากกอด”

...หืมมม?

พอได้ยินมิณตอบมาแบบนั้นก็เล่นเอางงสิฮะ ปกติต้องเป็นผมรึเปล่าวะ ที่เป็นฝ่ายร้องขอมิณแบบนี้ เฮ้ย ไม่ใช่ละว่ะ มาแปลก..ท่านปู่ทำไรเมียกูป่าววะ -.- แม่งต้องใช่แน่ๆ นี่เมียกูโดนของ หรือลมทะเลมันก่อตัวเป็นพิษไข้ แล้วอาการจะร้ายแรงมั้ย?!

พรึ่บบบ!

“ตัวก็ไม่ร้อนหนิ”

“หึหึ”

ผมเลื่อนมือไปแตะหน้าผากมิณแล้วพูดออกไปแบบงงๆ คือเมียแปลกไป กูก็งงยาวๆ แบบนี้แหละ -_-?! แล้วมิณก็หัวเราะเบาๆ คนเดียวออกมาอีก เล่นเอาผมประสาทจะกินจนปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ไหว

แกร๊ก แอ๊ดดดด~

พอเปิดประตูเข้ามาในห้อง ผมก็คว้าเอวร่างเล็กของมิณขึ้นมานั่งตักจังหวะเดียวกับที่ผมทิ้งตัวลงบนโซฟาทันที

ฟุ้บ~

“ยังไง ไปอารมณ์ดีอะไรมะ...อืมมม”

ผมยังพูดไม่ทันจบประโยค อยู่ๆ มิณก็ประกบริมฝีปากบางลงมาโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว แถมยังแทรกลิ้นเรียวเล็กเข้ามาเกี่ยวหวัดกับลิ้นผมอยู่นานสองนานเล่นเอาเคลิ้มไปทันตา แต่พอผมกำลังจะจูบตอบกลับไป มิณก็ผละออกเบาๆ แล้วหัวเราะปนเขินออกมา

“รางวัลที่กลับมานะ คุณเท็ดดี้ >/////<”

ฟรืดดด~

เจ้าของริมฝีปากอมชมพูเรียวเล็กพูดขึ้น แถมยังกดจมูกรั้นๆ ลงมาบนแก้มผมอีกทีจนผมชะงัก -/////- ก่อนที่มิณจะลุกพรวดออกจากตักผมทันทีอย่างรีบร้อน เหมือนจริงๆ ก็เขินในการกระทำของตัวเองเหมือนกัน แต่คือมาขนาดนี้แล้วจะให้ผมอยู่เฉยหรอวะ ก็เมียเล่นอ่อยซะ..

พรึ่บบบ!

“ไปไหน?! ไหนว่าอยากกอดแล้วลุกหนีทำไม?”

ผมถามออกไปพร้อมกับคว้าตัวมิณกลับมานั่งตักเหมือนเดิม ก่อนจะเห็นแก้มขาวๆ ของคนตรงหน้าเริ่มมีเลือดฝาดมากขึ้นทุกที และแอบได้ยินว่าใจมิณเต้นแรงมากทั้งที่เป็นฝ่ายรุกเข้ามาซะเอง

แต่ที่ดาเมจรุนแรงยิ่งกว่า คือรอยยิ้มที่ผสมกับสีหน้าท่าทางเขินๆ ของมิณแบบนั้น แม่งทำให้จิตใจผมเตลิดไม่อยู่กับเนื้อกับตัวขึ้นมาเฉยๆ

“ไม่ได้หนี แค่จะไปอาบน้ำ.. เดี๋ยวมากอดใหม่ >.<”

มิณพูดพร้อมกับขยับตัวจะลุกหนีอีกและไม่กล้าหันมาสบตาผมสักนิด ผมเลยหลุดขำออกไปกับท่าทางที่โคตรจะน่ารักแบบนั้น แล้วกระชับอ้อมกอดล็อคตัวเธอเอาไว้ ก่อนจะมุดหน้าเข้าไปใกล้ๆ จนมิณรีบหันหนี

“ทำไมวันนี้อ้อนเก่ง”

ผมถามไปออกแล้วกดจมูกสูดดมกลิ่นหอมของร่างเล็กที่แม้จะเหนื่อยมาทั้งวันก็ยังหอมละมุนแบบนี้อยู่ทุกที ใครแม่งไม่หลงก็บ้าฉิบหาย ที่เกาะนั่นก็แทบจะอดใจไม่ไหว

“เปล่าๆ ไม่ได้อ้อน แค่…”

“อ่อย?” ผมต่อท้ายประโยคให้ทันทีพอเห็นมิณเริ่มเลิ่กลั่กออกมา ซึ่งเดี๋ยวอีกแป๊บก็โวยวาย..พนันได้เลย

“เปล่าๆ ไม่ได้อ่อย ปล่อยๆ จะไปอาบน้ำ >////<”

นั่นไง ยิ่งเขินมากเท่าไหร่ มิณก็ยิ่งเลิ่กลั่กขึ้นมามากเท่านั้น แถมยังเลื่อนมือมาดันอกผมพัลวัน จะลุกหนีท่าเดียว

“หึ.. เดี๋ยวดิ ติณณ์ต้องเขินมิณไม่ใช่?”

ผมโน้มตัวไปกระซิบข้างหูของร่างเล็กที่ตอนนี้เริ่มแดงก่ำแบบดูก็รู้ว่าเขินจัด กับคนอื่นจะห้าวแค่ไหน แต่กับผมทีไรแค่กอดไว้มิณก็ตายสนิท กูแม่งรักเมียตรงนี้นี่แหละ รู้จักจัดลำดับความสำคัญ

“นั่นดิ แล้วไมติณณ์ไม่เขินอ่ะ มิณคิดตั้งนาน -.-?”

ร่างเล็กบ่นอุบอิบแล้วส่งสีหน้าหงุดหงิดเล็กๆ ออกมา เล่นเอาผมหลุดยิ้มและตอบกลับไปพร้อมกับกดจมูกหอมแล้วหอมอีกบนแก้มนิ่มๆ นั้นอย่างหมั่นเขี้ยว

“ก็เราไม่เซียน ไปเรียนมาใหม่”

ฟรืด~ ฟรืด~ ฟรืด~

“ติณณ์ไม่มีแอบยิ้มมุมปากสักนิดเลยไง? วู้ว คนอุตส่าห์ยอมเปลืองตัว”

มิณยังคงโวยวายและทำหน้าเหมือนขัดใจที่ผมไม่แสดงออกอะไร แต่คือในใจ..กูนี่ยิ้มแก้มแตกไปแล้วไง เมียรุกเข้ามาแบบไม่ให้ตั้งตัว เสียเชิงชายฉิบหาย แต่ต้องเก็บอาการไว้

“ก็..มีบ้าง สองวิ -/////-”

ผมพูดออกไปแล้วทำเป็นไม่ใส่ใจ แต่พอเห็นสีหน้าและแววตาที่ดูหงุดหงิด ออดอ้อนและดูจะเสียดาย หน้ากูแม่งก็ร้อนขึ้นมาเลย ให้ตาย -.-!

“แน่ใจ? เฮ้ย แต่ติณณ์แอบหน้าแดง”

จนได้.. พอพูดจบมิณก็เลื่อนมือมาจับแก้มผมแล้วอมยิ้มออกมาเบาๆ ผมเลยเฉไฉทำเป็นไม่รู้สึกอะไรและแกล้งบ่นออกไป แต่คนตัวเล็กก็ยังยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างพอใจอยู่แบบนั้น

“ใช่ที่ไหน เลอะเทอะ -.-”

“โอ๊ะๆ พบคนเขินหนึ่งอัตรา ^_^ ไหนมาดูใกล้ๆ หันหน้ามาไวๆ เลย”

พอเห็นผมหันหน้าหนี มิณก็เลื่อนมือมาล็อคหน้าผมไว้แล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆ ผมเลยเก๊กขรึมใส่อยากรู้ว่าคนตรงหน้าจะทำไง

“ไม่ได้เขิน ดู...” แค่ได้ยินผมพูดแบบนั้นมิณก็หน้าบูดขึ้นมาอีกทีเหมือนเด็กกำลังโดนขัดใจ

“เฮ่อ~ เค งั้นเอาไว้จะแก้ตัวใหม่ คราวหน้าไม่มีพลาด..บอกให้!”

เสียงเล็กบ่นอุบอิบเหมือนเสียดาย ทำไมเดี๋ยวนี้เมียจ้องจะเอาชนะให้ได้เลยวะ การเห็นผมเขินมันทำให้รู้สึกดีขี้นยังไง ไม่เข้าใจ -/////-

“จ้ะ รอแทบไม่ไหว”

ผมตอบกลับไปแบบทีเล่นทีจริง แล้วมิณก็ยิ่งหงุดหงิดในคำตอบนั้น ก่อนจะลุกพรวดจากตักผมแบบฟึดฟัดและเดินอ้อมโซฟาจะเข้าห้องนอนไป

กึก..

“เออติณณ์..เพิ่งนึกได้”

มิณก้าวขาออกไปไม่ถึงห้าก้าวแล้วก็หยุดกึก ก่อนจะส่งเสียงมาให้ผมที่นั่งหันหลังอยู่แบบนี้ ผมเลยตอบกลับไปและกำลังจะหันไปมอง

“อื้ม ว่าไง..”

พรึ่บบบ!

แล้วร่างเล็กของมิณก็พุ่งเข้ามากอดคอผมไว้จากด้านหลัง ก่อนจะโน้มตัวลงมากระซิบอย่างหูเบาๆ เล่นเอาผมชะงัก แถมยังทำให้ขีดจำกัดความอดทนถึงกับขาดสะบั้นไปทันตา ผมหลุดยิ้มออกมารัวๆ แล้วหน้าแม่งก็ร้อนผ่าวขึ้นมา แบบถ้าเอาปรอทมาวัดบอกเลยปรอทแม่งแตก เวร.. เมียเล่นกูละ ไอ้ห่า -////-

“รักนะ.. มิณรักติณณ์นะ >//////<”

...บ้าฉิบบบบ!

::: END TECHO :::

 “รักนะ.. มิณรักติณณ์นะ >///<”

“.....”

พอฉันพูดไปแบบนั้นก็ไม่รู้ว่าหน้าติณณ์ตอนนี้เป็นไงเพราะเขากำลังหันหลังให้ รู้แค่เสียงใจของติณณ์กำลังเต้นเร็วและแรงรัวเป็นกลองชุดแบบฟังแล้วรู้เลยว่า Mission Completed! ฮ่ะๆ ๆ >.<

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

“โอ๊ะโอว ขอเช็คหัวใจหน่อยค่ะ แย่แล้วคุณหมอคะ! คนไข้ใจเต้นแรงมากกกก >////<”

ฉันส่งออกไปล้อเลียนร่างสูงที่นั่งหันหลังให้กันอยู่แบบนั้น แล้วเลื่อนมือไปแตะที่อกข้างซ้ายของเขา ก่อนจะทำเสียงตื่นเต้นออกไปอีกซ้ำๆ ขี้เก๊กนักก็ต้องโดนแบบนี้แหละ แพ้ไปซะนะคุณเท็ดดี้ >.<

“หึ -////-” แอบได้ยินเสียงติณณ์หลุดขำในลำคอเบาๆ แล้วเขาก็..

หมับ! พรึ่บบบ!

“อร๊ายยย อื้อออ~”

Oh My Goshhh~ ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก และชวนให้ใจหายแว๊บ!!! ติณณ์หันมาคว้าตัวฉันด้วยแขนเดียว แล้วยกตัวฉันข้ามพนักพิงโซฟาแบบรีบร้อน ก่อนจะกดจูบลงมาด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ หน้าเขาตอนนี้มันแดงมากกก คือแดงแบบเห็นได้ชัด หูแดง ทุกอย่างแดง ..ฉันชนะ!!!

“อื้อออ ฮ่ะๆ”

ฉันปล่อยให้ติณณ์กดจูบอยู่แบบนั้น แล้วหลุดขำคิกคักจนเขายิ่งเขินหนัก >.< ก่อนที่เขาจะผละออกไปแล้วบ่นอุบอิบออกมา

“ทำไมน่ารักแบบนี้วะ ทำไมน่ารักไม่หยุด อืมมม~”

ไม่รอให้เขาบ่นอะไร ฉันก็เป็นฝ่ายรุกเข้าไปบ้าง แล้วติณณ์ก็จูบตอบกลับมาอย่างไม่ยอมกัน แถมยังหลุดยิ้มออกมาอยู่แบบนั้น หน้าเขาตอนเขินแบบนี้นี่มัน.. โคตรจะน่ารักเลยจริงๆ >////< แบบนี้ต้องจัดชุดใหญ่ให้แล้ว

“อืมมม”

พอคิดได้แบบนั้นฉันก็ผละออก แอบเห็นติณณ์ออกอาการหงุดหงิดเล็กๆ ด้วยนะ ฉันเลยโน้มตัวไปกระซิบข้างหูเขาเบาๆ อีกที..

“ได้มากกว่านี้อีกนะ ตั้งสติไว้ เดี๋ยวหัวใจวาย”

พรึ่บบบ!

พูดจบฉันก็เลื่อนมือไปถอดเสื้อติณณ์ออกอย่างรีบร้อนทันทีจนเขาชะงักไปแล้วทำหน้าอึ้งออกมา

“O_O”

แต่พอเสื้อตัวบางของติณณ์ปลิวออกจากตัวไปแล้วเผยเห็น Six pack เป็นลอนสวยแบบชวนให้ใจละลายตรงหน้า เลยกลายเป็นฉันซะเองที่ประหม่าขึ้นมาทั้งที่คิดจะแกล้งเขา >/////< จนสุดท้ายฉันก็เผลอเลื่อนมือไปลูบไล้มัน และรีบมุดหน้าเข้าไปหาซอกคอขาวของติณณ์อย่างไม่กล้าหันกลับไปมอง

“งื้อออ ทะ..ทำรอยได้มั้ย >////<”

ฉันถามออกไปเพราะตอนแรกคิดไว้แค่จะแกล้งทำรอยบนตัวเขาก็แค่นั้น แต่ไอ้ภาพ Six pack ข้างล่างนั่นมันยังติดตา ไม่นะไม่ๆ.. แค่ทำรอย แค่แกล้งทำรอยได้มั้ย >/////<

“หึ.. ได้ทั้งตัว..นี่ผัวไง”

ติณณ์ตอบกลับมาแล้วหลุดยิ้มเหมือนรู้ทันในท่าทางของฉัน แล้วคว้ามือฉันไปสัมผัส Six pack ของเขาช้าๆ ลากมันขึ้นลงลูบไล้ทุกสัดส่วนบนร่างกายเขาอยู่แบบนั้น จนฉันเลือกระบายความเขินที่มีด้วยการกดจูบลงบนผิวขาวเนียนของเขา ก่อนจะกดเม้มมันด้วยความเขินจากการสัมผัส Six Pack ที่ชวนเคลิบเคลิ้มนั่น

แล้วอยู่ๆ ปฏิกิริยาในร่างกายของฉัน ก็ทำให้ฉันเร่งจังหวะการรุกเข้าไปหาเข้าขึ้นอีกแบบเป็นไปเอง และดูรีบร้อนมากขึ้นจนติณณ์เลื่อนมือมาลูบหัวฉันที่มุดหน้ากดจูบบนตัวเขาช้าๆ แล้วเขาก็หลุดครางออกมาอย่างเคลิบเคลิ้มไปตามๆ กัน..

“อืมมม มิณ..”

พรึ่บบบ!

“ชู่ววว >////<”

ยิ่งได้ฟังเสียงเขา อยู่ๆ ฉันก็ยิ่งรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวขึ้นมา เลยรีบเลื่อนมือไปปิดปากติณณ์ไว้ แล้วกดเม้มริมฝีปากทำรอยบนตัวเขาซ้ำๆ อยู่แบบนั้นอย่างไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกตอนนี้ยังไง >.< แต่ถึงแม้เสียงติณณ์จะเงียบไป เขาก็เลือกจะระบายความรู้สึกพวกนั้นผ่านลมหายใจเข้าออกถี่ๆ จนฉันแทบทนไม่ไหวอยู่ดี

“งื้อ~ อาบน้ำกันมั้ย? ...ในฐานะเมียก็ได้ >/////<”

สุดท้ายฉันก็เป็นฝ่ายหลุดออกไปอย่างลืมอายแล้วมุดหน้าลงที่ซอกคอของติณณ์แบบแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนี แล้วเขาก็หลุดคำในลำคอออกมา ก่อนจะลุกพรวดยกตัวฉันขึ้นจากโซฟาด้วยอ้อมแขนที่แข็งแกร่งนั่นทันที

“หึ.. มากกว่าอาบน้ำก็ได้”

พูดจบติณณ์ก็ช้อนร่างฉันเดินเข้าห้องน้ำอย่างรีบร้อนทันที ส่วนฉันตอนนี้.. นี่ใครมันชนะกันแน่ฟะ กรี๊ดดดดด >/////<