RASCAL MAFIA ::: EP.39

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

“.....”

เสียงปืนดังสนั่นอยู่นานกว่าจะหยุด ฉันเลยใช้จังหวะนี้คว้ามือเลโอออก ก่อนจะหันไปเห็นโศกนาฏกรรมที่ทั้งติณณ์และคิระที่น่าจะเพิ่งเข้าใจอะไร กราดกระสุนรัวใส่ตัวแทนสภาฯ จนไม่หลงเหลือลมหายใจ แถมเลือดสีแดงฉานยังเปื้อนไปทั่วพื้นที่บริเวณนั้น แล้วเลโอก็รีบยื่นมือมาจะปิดตาฉันอีกแต่ยังคว้ามือเขาเอาไว้ และพูดออกไปเสียงเรียบ

หมับ!

“นั่นติณณ์นะเลย์…”

ฉันพูดออกไปพร้อมกับจ้องเข้าไปในตาของเลโออย่างต้องการให้เขาเข้าใจ คือภาพตรงหน้ามันน่ากลัวน่ะใช่ แต่นั่นติณณ์ไง! จะให้ฟังแต่เสียงโดยไม่รู้ว่าเขาเป็นตายร้ายดียังไงก็ใช่เรื่อง!

พอฉันพูดจบเลโอก็พยักหน้าแล้วยอมเอามือออกทั้งที่ยังส่งสายตาเป็นห่วงมาให้ แถมยังไม่ยอมถอยออกห่างจากฉันแม้แต่ก้าวเดียว

แล้วอยู่ๆ Member กว่าครึ่งหอประชุมที่ไม่เห็นด้วยกับการพิพากษาที่ดูจะป่าเถื่อนแบบนั้น ก็ถึงกับวิ่งวุ่นลงมาและคว้าปืนขึ้นมาจ่อไปที่ติณณ์และคิระแบบไม่เกรงกลัวอะไร เท่าที่ดูคนพวกนั้นน่าจะเคารพในอำนาจของสภาฯ กันมากมายแบบที่ยอมตายแทนได้เลยด้วยซ้ำ

“ไอ้พวกสวะ!”

เสียงผู้อาวุโสท่านหนึ่งกล่าวขึ้นเหมือนตั้งตัวเป็นอริกับติณณ์และคิระทันที แล้วบรรดาลูกน้องของติณณ์ก็วิ่งเข้าไปล้อมกลุ่มคนที่จ่อปืนใส่ผู้เป็นนายของเขาอย่างรีบร้อนเพื่อปกป้อง แต่เมื่อนับจากจำนวนคนแล้ว คนของติณณ์ที่อยู่บริเวณพื้นที่พิพากษาก็มีน้อยกว่าจนเห็นได้ชัดเพราะบางส่วนกระจายตัวไปอยู่รอบบริเวณหอประชุมตอนปิดกั้นทางหนีของตัวแทนสภาฯ

ภาพตรงหน้าในตอนนี้สำหรับฉันมันทำให้นึกเป็นห่วงติณณ์ยิ่งกว่าอะไร แต่กลับกัน.. ติณณ์ที่อยู่ในวงล้อมของกระบอกปืนพวกนั้นกลับยังทำเฉยเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไรซะอย่างงั้น แล้วอยู่ๆ พายุก็โพล่งขึ้นไปเสียงดัง ขัดจังหวะกลุ่มคนในวงล้อมนั้นด้วยน้ำเสียงยียวนจนแม้แต่ฉันเองก็ต้องละสายตาหันไปมอง

“Well Well… กับ Dark Shadow คนที่แหกกฎจะถูกตราหน้าว่าเป็นพวกสวะ...?!”

พายุพูดมันออกมาแบบทีเล่นทีจริงด้วยคำพูดติดปากของติณณ์ แล้วทำท่าพยักหน้าเข้าใจแบบกวนๆ ออกไป.. ไอ้คำพูดแบบนั้นดูเหมือนเขากำลังจงใจตั้งคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ แถมยังจ้องหน้าผู้อาวุโสท่านนั้นด้วยแววตานิ่งเรียบท่ามกลางความเงียบในหอประชุมจนคนอื่นๆ ต้องหันไปมอง

“หึ..” แล้วอยู่ๆ พายุก็กระตุกยิ้มมุมปากเบาๆ ก่อนจะพูดต่อออกมาอีกครั้งด้วยระดับเสียงที่ดังและทรงพลังมากกว่านั้น

“แต่กับ Nightshade! คนที่ไม่เห็นความสำคัญของครอบครัวน่ะ.. เลวยิ่งกว่าสวะซะอีก!!!”

พรึ่บบบ!

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

สิ้นสุดคำพูดของพายุ ทุกอย่างก็เกิดแบบรวดเร็วจนฉันมองตามแทบไม่ทัน... อยู่ๆ Nightshade ทุกคนก็ลุกพรวดแล้วคว้าปืนที่อยู่ใต้โต๊ะตรงที่นั่งของตัวเองขึ้นมา ทั้งที่ยังใช้แขนอีกข้างโอบและปิดหูปิดตาบรรดา Nightshade’s Lady เอาไว้ แล้วทั้งรันเวย์ เลโอ วาโย และพายุก็จ่อปลายกระบอกปืนไปตรงพื้นที่ตัดสินที่กำลังวุ่นวายแบบไม่ลังเลอะไร ก่อนที่พวกเขาจะกราดกระสุนยิงลงไปท่ามกลางความวุ่นวายนั้นทันที

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

จากการกระทำของ Nightshade ทำให้ Member ที่ละสายตามามองพายุพลาดท่าโดนยิงร่วงลงไปทันตา ส่วนติณณ์กับคิระที่เหมือนจะรู้ทันจังหวะนั้นก็กราดกระสุนใส่คนที่เหลือไปมาจนเหตุการณ์ข้างล่างวุ่นวายไปหมด มีทั้งคนบาดเจ็บและล้มตายกันเกลื่อนจนฉันเอามือปิดปากมองภาพติณณ์ที่กำลังเกรี้ยวกราดแบบเสียวสันหลังไปหมด

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

เสียงปืนยังคงดังต่อเนื่องจนมาจบที่กระสุนนัดสุดท้ายของติณณ์ ที่ยิงเจาะเข้าไปตัดขั้วใจของผู้อาวุโสท่านนั้นจนร่วงลงกับพื้นไปอย่างช้าๆ พร้อมกับคำพูดที่ดูไม่รู้สึกรู้สาอะไรตามเคยของเขา ซึ่งมันขัดกับสีหน้าและการกระทำที่เพิ่งจะผ่านพ้นไปเมื่อกี๊จนฉันตามอารมณ์ไม่ทัน

“เวรจริงๆ สั่งสอนน้องกูยังไง ให้เหี้ยได้ขนาดนี้”

พรึ่บบบ!!!

แล้วทั้งติณณ์และคิระก็หันมาเผชิญหน้ากัน แถมต่างฝ่ายต่างก็จ่อปืนในมือเข้าหากันด้วยสีหน้านิ่งเรียบจนคนรอบข้างออกอาการตกใจ

“หึ...”

คิระแสยะยิ้มออกมา แต่ก็ไม่รู้ว่าในใจของเขากำลังคิดอะไร เช่นเดียวกับติณณ์ที่มองไปด้วยสายตานิ่งเรียบและไม่มีคำพูดใดหลุดออกมาเหมือนกัน

แล้วคิระในท่าทางสุขุมแบบนั้นก็พูดขึ้นมาท่ามกลางความเงียบด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไรบ้าง จนท่านปู่ที่มองลงไปถึงกับหลุดยิ้มในประโยคที่เอาแต่ใจนั้น

“สามนาทีแล้วไง กูจะเป็นพี่ใครจะทำไม?!”

“หึ..ก็ไม่สำนึก”

พรึ่บบบ!

แล้วทั้งติณณ์และคิระก็ลดปืนในมือลงและหลุดขำออกมาเบาๆ ราวกับว่าไม่เคยมีเรื่องบาดหมางอะไรเกิดขึ้นมาก่อน จนฉันเองก็แอบสงสัยว่าในรอยยิ้มนั้นจะมีวันที่ลุกขึ้นมาฆ่าฟันกันได้อีกมั้ย ..แต่ก็ไม่ แม้จะไม่ได้หวานซึ้งอะไร แต่แววตาที่มองกันในตอนนี้มันดูเป็นมิตรไม่ใช่เป็นศัตรูเหมือนก่อนหน้านี้อีกแล้ว

พอสถานการณ์วุ่นวายถูกเคลียร์จนจบ ท่านปู่ที่อยู่ในเหตุการณ์ทุกช่วงจังหวะ ก็ลุกขึ้นประกาศกร้าวท่ามกลางพื้นที่พิพากษาที่นองเลือดอยู่ในตอนนี้ แล้วเหล่า Member ก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกันและก้มหน้ารับฟังอย่างพร้อมเพรียง

“Dark Shadow Member ทุกคนจงฟัง!

ในนามของ Dark Shadow’s Leader วาระปัจจุบัน ขอปรับเปลี่ยนอำนาจบังคับบัญชาให้ในวาระถัดไปนี้ Dark Shadow’s Leader คือ ติณณวัชร์ ภัทรเดชา!”

“รับทราบ!”

พอท่านปู่พูดจบบรรดา Member ก็ขานรับออกมาเสียงดังฟังชัด แล้วท่านปู่ก็มองมาที่ฉันและพูดต่อ…

“Leader’s Wife.. คือ มิณรฎา ภัทรเดชา!”

ได้ยินแบบนั้นฉันลุกพรวดขึ้นมาทันทีแม้จะไม่ค่อยเข้าใจธรรมเนียมอะไร แล้วเหล่า Member ก็ขานรับออกมาอีกโดยไม่มีใครกล้าเงยหน้าขึ้นมาสบตาฉันแม้แต่คนเดียว

“รับทราบ!”

“และเมื่อไม่มีสภากฎ ก็ไม่มีข้อกำหนดใดๆ...”

“.....”

สิ้นสุดเสียง Member ท่านปู่ก็พูดออกมาอีกด้วยประโยคที่ฟังดูแล้วยังไม่มีใครเข้าใจอะไร ทั้งหอประชุมเลยมีเพียงความเงียบเข้าครอบงำ แต่หลังจากนั้นไม่ถึงนาทีทั้งหอประชุมก็กึกก้องไปด้วยเสียงประกาศกร้าวของท่านปู่อีกครั้ง

“ประกาศแต่งตั้งตำแหน่งใหม่! ให้อคิราห์ ภัทรเดชา รักษาการเป็น Sub Leader ในวาระถัดไป! โดยมีอำนาจควบคุมเทียบเท่า Leader และ Leader’s Wife แต่อำนาจการตัดสินใจให้ผ่านการพิจารณาจาก ติณณวัชร์ ภัทรเดชา ตามเงื่อนไข Emergency Privilege เพียงผู้เดียว...โดยไม่มีข้อแม้ใด!!!”

หลังจบประโยคยาวเหยียดที่เต็มไปด้วยอำนาจการแต่งตั้งอย่างเป็นทางการนั้น คิระที่ได้ฟังก็ถึงกับเงยหน้าขึ้นไปมองท่านปู่อย่างไม่เข้าใจ แต่ท่านปู่ก็จ้องไปที่เขาด้วยสีหน้าปกติ และไม่มีคำอธิบายใดๆ นอกจากตัดบทไปและทำเป็นไม่สนใจเหมือนเดิม

“ทุกการเปลี่ยนแปลงที่กล่าวมานี้ให้มีผลบังคับใช้ทันที นับตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป!”

“รับทราบ!!!”

หลังจากเหตุการณ์วุ่นวายผ่านไป ติณณ์ก็พาฉันเดินเข้ามาในห้องห้องหนึ่งที่มีบอดี้การ์ดหญิงมากมายที่ยืนก้มหน้าเรียงแถวกันเอาไว้ ซึ่งติณณ์บอกไว้ก่อนหน้านี้แล้วแหละว่านอกจากพิพากษาความผิดของคิระวันนี้ ฉันยังต้องเจอกับอะไรอีก

การประทับตราของ Leader’s Wife ไงล่ะ..

ที่จริงการประทับตราก็คือ.. การมี ‘รอยสักเฉพาะ’ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของ Dark Shadow อยู่บนส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายและจากที่ฉันอ่านใน Commandment มา...

ถ้าเป็น Member จะถูกประทับตรานี้ไว้ที่หัวไหล่ข้างขวา

ถ้าเป็น Leader หรือว่าที่ Leader จะถูกประทับตรานี้ไว้ที่อกข้างซ้าย

แต่ในกรณีของ Leader’s Wife จะให้สิทธิ์เลือกตำแหน่งประทับตราได้เองตามความเหมาะสม

“อยากประทับตรงไหน?” ติณณ์หันมาถามฉันเสียงเรียบ ฉันเลยยืนนึกอยู่สักพักแต่ก็ยังตัดสินใจไม่ได้..

“ติณณ์เลือกให้ได้มั้ย”

ฉันพูดออกไปอย่างขอความเห็น แล้วเขาก็มองมาอย่างใช้ความคิด ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบแฟ้มข้อมูลที่เป็นประวัติการประทับตราของ Member คนอื่นๆ ออกมาเปิดดูช้าๆ และหยุดอยู่ที่หน้าๆ หนึ่งอย่างพิจารณา...

สักพักติณณ์ก็วางแฟ้มในมือลงและเอื้อมแขนมาจับไหล่ฉันให้หมุนตัวกลับหลังหันช้าๆ ก่อนจะรวบผมที่ปรกต้นคอของฉันขึ้นแล้วใช้นิ้วมือของเขาลูบมาที่ต้นคอตรงท้ายทอยของฉันอย่างเบามือ

“ตรงนี้มั้ย..ที่เดียวกับแม่ติณณ์”

น้ำเสียงอบอุ่นถามออกมาอย่างแผ่วเบา พอได้ฟังแบบนั้นฉันก็พยักหน้าออกไปทันทีแบบไม่คิดอะไร หลังคอก็ดีเหมือนกันดูไม่เลอะดี แถมยังมีไอดอลคนที่ประทับตราตำแหน่งนี้เป็นแม่ของเขาเชียว :)

“อื้ม..งั้นเอาตรงนี้เลย”

แล้วการประทับตราก็เริ่มต้นขึ้น แม้จะบอกว่าไม่เป็นไร แต่ติณณ์ก็อยู่เพื่อนฉันจนประทับตราเสร็จ แต่จะว่าไปแอบเจ็บเหมือนกันนะเนี่ยขนาดของฉันแค่รอยเล็กๆ เอง -_- พอไปนึกถึงตราประทับของติณณ์แล้วเจ็บแทนเลย แต่ก็ยังดีที่ติณณ์กอดฉันไว้ตลอดจนเหล่าบอดี้การ์ดสาวๆ แอบยิ้มกรุ้มกริ่มกันใหญ่ ส่วนเขาก็ทำหน้านิ่งๆ ไม่พูดอะไร เอาแต่ถามว่าเจ็บมั้ยคำเดียวซ้ำๆ ..น่ารักซะไม่มี :)