ที่แนวหลัง พวกทหารต้องเจอกับเจ้าก็อปลินตัวหนึ่ง มันเกาะอยู่บนตัวหมีขนาดยักษ์ และมันยังควบคุมหมีให้โจมตีเหล่าทหารและยังมีก็อปลินขี่หมาป่ามาร่วมด้วยอีก เมื่อเจ้าพวกนี้ขี่สัตว์แล้ว มันจะมีพลังมากขึ้นอีก แจนพยายามยิงกระสุนหิน สร้างโกเล็มมาสกัดเอาไว้ และเสกเถาวัลย์มาจับร่างของพวกมัน แต่เจ้าหมียักษ์นั้นแข็งแรงมาจนต้านได้ทุกอย่าง มิก้าเลยออกไปต่อสู้และฟาดขวานใส่ร่างของมัน แต่หนังของมันหนากว่าที่คิด เจ้าหมียักษ์ตบกรงเล็บมา แต่มิก้าหลบได้ อย่างหวุดหวิด มีก็อปลินสามตัวเข้าใกล้รถม้าได้แล้ว แต่ว่าพวกมันกลับกระเด็นและล้มลงไป แจนเห็นก็แปลกใจแต่ไม่มีเวลามาใส่ใจมากนักเธอตัดสินใจใช้เวทย์ “ธรณีสูบ !” เธอฟาดคราดไปที่พื้นดินเต็มแรง ดินที่พวกก็อปลินที่อยู่ใกล้ ๆ เธอกลายเป็นโคลนดูดร่างของพวกมันลงไป ส่วนมิก้าเธอกำลังลำบากเพราะเธอ ทำอะไรเจ้าหมีแทบไม่ได้ เลยตัดสินใช้เวทมนตร์เสริมพลัง ร่างของเธอเปล่งแสงออกมา และกระโดดฟันเจ้าหมีที่หัวพร้อมกับก็อปลินที่บังคับมันอยู่ พวกก็อปลินหนีไปแล้ว เหตุสงบลง แจนมาดูซากของก็อปลินสามตัวพบว่า พวกมันตายเพราะโดนพิษ ทำให้รู้เลยว่าในร
“ไม่ต้องกลัวหรอก พวกเจ้าอยู่กับน้องหญิงข้ามานานแล้ว ข้าไม่คิดว่าพวกเจ้าจะมีอันตราย”โมลี่ฮัวมองพี่ชายน้ำตาเริ่มคลอเป้า“เป็นอะไรไปเหรอ” องค์ชายหู่ถาม“ยังจะมาถามอีก เจ้าพี่หม่อนฉันกำลังจะไปต่างแดน นะจะให้ดีใจหรือไง” โมลี่ฮัวพูด องค์ชายหู่ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ว่า“มันเป็นหน้าที่ของเจ้า เจ้าเลี่ยงไม่ได้หรอก ทำใจให้ชิน มันอาจไม่เลวร้ายอย่างที่เจ้าคิดก็ได้”“ข้าไม่เคยเห็นหน้าเจ้าบ่าวมาก่อน จะรักเขาได้เยี่ยงไร”“เจ้าไม่ได้แต่งงานด้วยอารมณ์เจ้าแต่งเพราะหน้าที่ จำไว้และอีกอย่างเขาคงไม่ใช่คนเลวร้ายหรอกไม่งั้น เสด็จพ่อไม่มีทางยกเจ้าให้เขาหรอก” องค์ชายหู่พูด โมลี่ฮัวไม่อยากเถียงอะไรด้วยอีก เลยกินข้าวร่วมกับทุกคน“เจ้าสี่คนจะตามไปด้วยสินะ” องค์ชายหู่ถามนางกำนัลคนสนิททั้งสี่ โมลี่ฮัวรีบพูดว่า“ข้าขอเสด็จพ่อแล้ว” องค์ชายหู่พยักหน้า และร่วมกินอาหารกับน้องสาว ที่พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา เช้าวันต่อมา คณะเดินก็พร้อม หัวหน้าการเดินทางนี้ คือ ขุนพลนามวาส เฉินกวง เขาเป็นชายร่างสูงใหญ่ หน้าเข้ม ไว้หนวด ดูเคร่งขรึมและจริงจังตลอดเวลา เขามองไปที่กลุ่มนักผจญภัยแล้วก็ถอนใจ ก่อนจะประกาศว่า“ข้าไม
“ก็แน่ล่ะ งานต้องผ่านดินแดนบัคกรียะ พวกข้าถนัดนักล่ะ” อาลีพูด จริงอยู่ในงานปราบมนุษย์หนูพวกของอาลีอาจจะทำได้ไม่ดีนัก แต่เรื่องความเชี่ยวชาญในการเดินทางไปทะเลทรายนี่จัดว่าชำนาญมากก็ไม่แปลกเลยที่จะถูกจ้าง สักพักมีประกาศดังขึ้นมา“ให้เหล่านักผจญภัยไปรายงานตัวสนามกลางในวังได้”ประตูวังเปิดออกมา ทุกคนเดินเข้าไป สนามกลางนั้นเป็นสนามขนาดใหญ่จุดคนได้เป็นร้อยคน และมีทหารยืนคุ้มกันอยู่เต็มไปหมด พื้นถูกปูด้วยหิน มีบันไดหินสูงชันมองตามขึ้นไปเห็นวังที่เป็นศิลปะแบบชาวเทียน ที่ดูยิ่งใหญ่และงดงาม เสียงประกาศดังลั่น “ฮ่องเต้ไป่เทียน เสด็จ” สิ้นเสียงประกาศเหล่าทหารก็คุกเข่า กาย กับซามูเอลก็เช่น มิก้าทำตาม แจนตอนแรกจะไม่ทำเพราะไม่อยากคุกเข่าให้มนุษย์ แต่กายสะกิดนางแล้วพูดว่า “ไม่คุกเข่าหัวขาดนะ รีบทำเข้า อย่าเอาชีวิตมาทิ้งแบบนี้”แจนเลยต้องทำตาม ฮ่องเต้ไป่เทียนนั่งอยู่บนรถเข็นที่เข็นโดยขันที เขาเป็นชายวัย 60 เศษ ร่างผอมสูง ไว้หนวดเคราสีดำหน้าขาวซีด ถ้าไม่ใช่เพราะชุดสีทองที่สวมอยู่ เขาจะดูเหมือนคนป่วยคนหนึ่งเท่านั้น มีชายเดินตามมาสามคน คนแรกเป็นชายวัยสามสิบต้น ๆ หน
ซามูเอลไม่ตอบเขาเอาลูกธนูออกมาดู แล้วพยักหน้า เรือไวกิ้งใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ เหล่านักผจญภัยที่เก่งเรื่องการโจมตีระยะไกลรีบยิงอาวุธเข้าไปสกัด แต่เรือไวกิ้งก็ยังพุ่งเข้ามา แถมโยเรสยังสั่งให้ พวกของตนเองยิงหน้าไม้สวนกลับแต่สิ่งที่พวกมันยิงมาหาใช้ลูกศรไม่ แต่เป็น ลูกเหล็กมันพุ่งมาโดนนักผจญภัยบาดเจ็บไปหลาย แจนรีบเสกกำแพงหินมาสกัดเอาไว้ ซามูเอลขว้างลูกศรไปมันพุ่งไปปักร่างของไวกิ้งคนหนึ่ง และขวางต่อไปไม่หยุด ซึ่งทุกดอกที่ขว้างออกไปนั้น ต้องมีไวกิ้งได้รับบาดเจ็บหรือล้มตายทุกครั้ง ความแม่นยำของเขาไม่ธรรมดาเลย มิก้าเห็นดังนั้นเธอก็เก็บลูกเหล็กมาลูกหนึ่งและขวางไปบ้าง เฉียดหูของโยเรสไปนิดเดียว มันโกรธตะโกนร้องสั่งลูกน้องทันที “เข้าไปเทียบเรือของมันให้ได้ รีบไป!”เรือไวกิ้งพุ่งมาด้วยความเร็วชนเรือของตงจี่ สั่นไปทั้งลำพวกไวกิ้งเหวี่ยงโซ่ติดตาขอมา มาเกี่ยวเรือเอาไว้และพวกมันก็บุกขึ้นเรือมาแล้วเสียงอาวุธกระทบกัน เสียงร้องด้วยความเจ็บปวด ดังไปทั้งลำ เมื่อเหล่าไวกิ้ง เผชิญหน้ากับเหล่านักผจญภัย ย่อมเป็นสงครามย่อย ๆ แน่นอน ซามูเอลใช้วิธีต่อสู้ที่ผิดกับคนอื่น คือ หลบแล้วหาจังหวะมาโจมตีพวกไวกิ้ง
เอลฟ์ที่อยู่ในอาณาจักรเทียนมักจะไม่สนแล้วตนเองเกิดในเผ่าอะไรแล้วทั้งนั้น จะมองว่าตนเองเป็นชาวเทียนเลย “แล้วคนในวังมีธุระอะไรกับข้าเหรอ” ซามูเอลพูด ตงจี่แปลกใจมากเลยถามไปว่า“เจ้ารู้ได้ไงกันว่า ข้าเป็นคนในวัง”“ก็ง่าย ๆ ท่าทางมีมารยาทซะขนาดนี้ และมีผู้ติดตามที่พร้อมบวกแบบนี้ ก็มักจะเป็นพวกในวังนั่นล่ะเอาล่ะเข้าเรื่องเลยแล้วกัน”“ก็ดี ข้าชื่อ ตงจี่ เป็นหัวหน้าคนรับใช้ในวังขององค์ชายหู่ ข้ามาที่นี่คือเพื่อหาคนที่จะจ้างไปร่วมขบวนคุ้มกันเจ้าหญิงของเราเพื่อที่จะส่งไปแต่งงานที่อาณาจักรอาเธน่า” ซามูเอลได้ยินก็ขมวคคิ้ว“จะส่งเจ้าหญิงไปที่นั้นต้องไปขึ้นเรือที่ เศาะบะ แต่ต้องผ่านอาณาจักร บัดกรียะก่อนไม่ใช่เหรอ นี่งานเสี่ยงนะเนี่ย แต่ที่เทียนก็มีมือดีแยอะไม่ใช่เหรอ ทำไมต้องจ้างเพิ่มด้วยล่ะ” ซามูเอลถาม ตงจี่ตอบทันที“บางคนน่ะเก่งจริง แต่ไม่เคยออกจากเทียนเลยด้วยซ้ำ ขาดประสบค์การณ์ แถมคนเก่งยังต้องคอยดูชายแดน หรือเรื่องอื่น ๆ อีก เจ้าน่าจะเคยได้ยินว่า ที่เทียนยังต้องปราบกบฏแทบทุกเดือน เอาล่ะงานนี้ จ่าย 50,000 เหรียญทอง มัดจำ 5,000 เหรียญทอง” ซามูเอลสะดุ้งโหย่ง“เอาจริงดิ ! จ้างแพงขนาดนี่
หลังจากนั้น จอร์จอร์สก็เสียสติไป ลูคัสต้องคอยดูแลอยู่ตลอด ส่วนกลุ่มของเฮนนิ่งนั้น เฮนนิ่งได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจเขาถึงกับเลิกเป็นนักผจญภัยไปเลย ส่วนไดแอนกับชีอันยังเป็นนักผจญภัยอยู่เช่นเดิมเมืองบัคคัส เป็นเมืองหนึ่งในอาณาจักรเนปจูนเป็นแหล่งอบายมุขขนาดที่ใหญ่ที่สุด แหล่งผลิตไวท์ชั้นดี แหล่งรวม หญิงงามเมือง การพนันทุกชนิด แต่ที่ฮิตที่สุดคือสนามประลองกาดิเอเตอร์นี่ล่ะ กาดิเอเตอร์คือเหล่านักสู้ที่ถูกฝึกฝนให้ต่อสู้ในสังเวียนเลือด เพื่อความบันเทิงของผู้คน ซามูเอลเดินทางมาที่นี่เพราะเขายังกลับไม่ได้ตอนนี้เนื่องจาก งานที่แล้วไปสร้างโจทย์ไว้เพียบ และคิดว่าจะหาเงินเพิ่มสักหน่อย เขาเดินทางไปตึกทรงกระบอก ซึ่งใครเห็นตึกแบบนี้ก็จะรู้ได้ทันทีว่ามันเป็นโคลีเซี่ยม ที่ใช้ในการแข่งกีฬาและการประลองใหญ่ที่สุดก็ต้องที่นี่ล่ะ มีโต๊ะลงทะเบียนที่มีชายชาวเทียนคนหนึ่งนั่งอยู่“มาสมัครประลอง” ซามูเอลพูด ชายชาวเทียนมองเขาตั้งแต่หัวจดเท้า นาน ๆ ทีจะมีนินจามาขอร่วมประลอง“ลื้อแน่ใจเหรอ” เขาถาม“ก็แน่สิเฮีย คิดว่าข้าจะมาเล่น ๆ หรือไง” ซามูเอลพูด อาเฮียพยักหน้าแล้วพูดว่า“เอาเงินมาเดิมพันตัวด้วยหรือเปล่า”หล