Chapter 7

Off limit conversation

Maingay ang covered court dahil sa panghapong laro ng Basketball na ginaganap.

"Hayop talaga 'yang si Jasper. Pwe! Ang dumi maglaro." Reklamo ni Jimbo sa tabi ko habang abala kaming apat sa panunuod.

"Uy, uy! Foul na 'yon 'a?" Reklamo na naman ni Landon.

Kasalukuyan kaming nasa tabi ng court at nakaupo sa maduming semento. Ginamit ko lang ang tsinelas ko para maging sapin at hindi madumihan ang suot na short pants.

Marami-rami din ang nanunuod sa paligid. May pusta ang larong 'to kaya ang mga manlalaro ay seryoso sa laro.

"Sa susunod, sumali na tayo." Suhesyon ni Ramil.

Nagkibit-balikat ako. Maybe...

"Ilalampaso ko talaga ang mukha ni Jasper sa court. 'Tangina, ang dumi talaga maglaro." Reklamo pa din ni Jimbo.

Nakahilera kaming nakaupo sa gilid ng court. Hindi ko masasabing tahimik lang kami dahil 'nga sa ingay ng reklamo ni Jimbo at Landon.

"Kung 'yang Referee na 'yan ang magiging Referee kapag maglalaro ako, 'wag na lang. Bibili na lang ako ng Red Horse kaysa iaksaya ang pusta ko sa walang kwentang Referee na 'yan." Segunda naman ni Landon.

"Tumahimik 'nga kayo at manuod na lang." Saway ni Ramil.

Napabuntong-hininga na lang ako at napakunot noo.

Pumunta ako dito para maaliw at maalis ang bumabagabag sa isip ko pero kahit sa ingay nina Landon at Jimbo pati na din ang intensidad ng laro ay hindi nakatulong sakin.

Napakamot ako ng noo at mas lumalim pa ang kunot noo.

Ilang araw na ang nakakaraan pero hindi ko pa din malimutan ang nasaksihan sa gabing 'yon. 

Parati 'yong bumabalik sa isip ko na tila ba isang penikula na hindi ko malimutan. Kaya ang nangyari ay hindi ako makapag-isip ng matino sa escuelahan.

"Ms. Chavez got the highest score today followed by Mr. Morellio then Mr. Go..."

Damn!

"Okay ka lang ba, Jack?"

Nag-aalalang tanong sakin ni Elise ng dumating ang break time.

"Yeah." Maikli kong saad.

"Himala at nasa second place ka lang sa weekly quiz na'tin. But by the way, Elise. Congrats." Narinig kong saad ni Jude sa tabi ko.

"Thanks." Marahan at nahihiyang saad ni Elise.

Nagkibit-balikat lang ako sa sinabi ni Jude at pinili na magtalukbo ng braso sa arm chair ko. Wala akong gana na makipag-usap ninuman. Idagdag pa ang resulta ng pasulit naman tuwing katapusan ng linggo.

I was too distracted to focus on the quiz. I'm aware of it but still can't do anything to stop. 

At pati na din sa bahay ay hindi ko magawa-gawa ng maayos ang mga takdang aralin ko. 

Pinipilit ko naman ang sarili ko na unawain ang nakasulat sa harap ngunit ilang segundo lang ang nakakaraan ay nakikita ko na lang ang sarili ko na tulala at binabalikan ang nasaksihan.

Kaya malakas akong bumuntong-hininga at pinili na lang na tumayo mula sa pagkakaupo ko sa study table ng kwarto at lumabas ng bahay.

I need to cool off for some time. Kahit isang sulyap ay hindi ko binalingan ang katabing bahay namin at dumeritso ako sa covered court sa Plaza ng Macabalan.

But even in the most noisiest place I'm into, nothing can swayed my attention to that goddamn scenario. Fuck.

Kaya kahit wala naman ang buong atensyon sa pinapanood na liga ay nanatili pa din ako doon.

The noisiest place I've known can't even ease my suffering, how much more the most quiet place? I bet I'll just kill myself to stop being insane.

"Ahh. Ang Maria ng buhay ko."

Marahas akong napabaling sa direksyong tinitignan ni Jimbo nang nagsalita ito.

At mula sa entrance ng covered court ay nakita ko 'nga siya sa tipikal niyang suot. Maikling shorts at skimpy spaghetti strap blouse na walang pang-ilalim na garments kaya lantad na lantad sa lahat ang dibdib niya.

Nakabuhayhay lang din ang mahabang buhok na sumasayaw sa bawat galaw na ginagawa niya.

Ilan, hindi, halos. Halos lahat ng atensyon ay nasa kanya ng sumulpot siya mula sa entrance ng covered court. 

Karamihan naman kasi na nandito ay puro lalaki. May ilan namang babae at bakla sa gilid at nanunuod lang din.

Nagsimulang umingay ang nambabastos na sipol mula sa ilang lalaking nasa loob.

Nakita ko ang paglibot ng mata niya sa paligid hanggang sa magtagpo ang mga mata namin.

Agad nagtiimbagang ang sistema ko at iniwas ng tingin. At mula sa gilid ng mata ay nakita ko din ang pag-iwas niya ng tingin saka tinungo ang grupo ng ilang kababaihan at bakla sa loob ng covered court.

Agad siyang pinalibutan doon at mas lalong umingay pa ang kaninang maingay na nilang pwesto.

"Kapag 'yan naging asawa ko, taon-taon ko talaga aanakan 'yan."

Kumunot ang noo ko sa bulgar na salita mula kay Jimbo.

"Kung naging asawa mo 'yan, malamang tatanda ka ng maaga. Isipin mong mabuti," lumapit pa samin si Landon at pinilit kaming pinatitig sa gusto niyang titigan, "Sa ganyang kutis, P're. Hindi mo afford ang maintenance n'yan." Dugto niya habang mariin parin ang titig sa maputing hita ni Maria.

I shrugged his touch from my shoulder. Mas lalong lumalim ang kunot ng noo ko.

"Nakita ko 'nga s'ya noong nakaraan araw, inihatid ng isang matandang may kotse," Naiiling na saad ni Ramil saka napatawa ng mahina,"Bili ka muna ng sasakyan Jimbo bago mo pangarapin ang tulad n'yan." 

Agad na uminit ang ulo ko sa narinig mula kay Ramil at hindi maiwasang kumalat ang pait sa buong sistema ko.

At halos kumulo na ang dugo ko sa galit at inis ng makita si Jasper na lumapit sa kinaroroonan niya at may sinabi.

Impit na nagtilian ang kausap niya kaninang babae at binabae habang siya ay nakakunot lang ang noo.

Napabuntong-hininga ako at pinilit na kalmahin ang sarili. Kung wala pa siguro akong klase bukas ay baka nagyaya na akong makipag-inuman kina Ramil at Jimbo.

But thinking it thoroughly, I'm not that kind of person that will turn to alcohol if something is in chaos. And soberly thinking, I think alcohol can't cure this fucking dilemma of mine.

Kaya pinili kong tumayo mula sa pagkakaupo at sinuot ang tsinelas kong ginawa kong sapin kanina.

"Oh? Aalis ka na? Hindi pa tapos ang laro 'a?" Puna ni Jimbo.

Nagkibit-balikat ako.

"Sa dumi maglaro ni Jasper, kailangan pa ba ng malaking pusta para malaman kung sinong kupunan ang mananalo?" I lazily said, "Mauna na muna ako." Then continue before walking away.

Wala ako sa sarili ko habang binabagtas ang daan pauwi. Nang malapit na ako sa harapan ng bahay namin ay may narinig akong sigaw.

"Sandali!"

Napahinto ako ng may biglang humawak sa braso ko.

Napaangat ako ng tingin nang makita si Maria na medyo humahanggos at medyo magulo ang buhok. Napamaang ako sandali ngunit agad ding kumunot ang noo.

"Bakit?" Malamig kong tanong.

Siya naman ngayon ang nakakunot ang noo matapos mapakalma ang paghangos niya.

"A-Ano..." Umawang ang labi niya sa pagsubok na dutungan ang sasabihin ngunit nanatili siyang nakatayo sa harap ko at nakatitig sakin.

Tumitig din ako sa kanya pabalik at buong akala ko ay magsusukatan kami ng tingin ngunit umiwas siya ng tingin.

Bumitaw din siya sa pagkakahawak sakin na tila ba noon niya lang 'yon napansin at umatras ng ilang hakbang sakin na tila ba ako ang nagpupumilit makalapit sa kanya.

"May..." Bumaba ang tingin ko sa dibdib niyang bakas na bakas bago iniwas ang tingin saka tumitig sa mata niya," kailangan ka ba sakin?" 

Kahit na sa naghuhuremintado kong damdamin kanina ay pinili ko pa ding maging kalmado sa harap niya.

Just imagine how self-control I'm holding right now just to make it to this so far? 

"Gusto..." Naging mailap ang mata niya sandali bago tumama 'yon sakin at ngayon ay tila may pulido ng sasabihin, "Pwede mo ba akong tulungan na ayusin ang pintuan ko sa bahay?"

Hindi ko alam kong tataas ba ang kilay ko o magsasalubong ito dahil sa narinig mula sa kanya.

"Yes. May sira kasi at hindi ko alam kong paano ayusin. But it's fine if you're busy and can't-"

"Kailan ko aayusin?" Diretsahan kong tanong.

I chose to cut her off because I sense that she's spouting those words to convince more herself rather than me.

Nakita ko ang pagkurap-kurap na pilantik niyang pilikmata. Tila hindi makapaniwala sa narinig bago umayos ng tayo at tumikhim.

"Over this weekend sana. Okay lang ba?" Aniya.

Tumango ako. And afterwards, the awkward atmosphere follows.

"Uhm... Mukha may gagawin ka pala. Sorry sa abala." Aniya habang ay alanganing ngiti sa labi.

Napabuntong-hininga ako at umiling.

"It's fine. At hintayin mo ako mamaya sa inyo." Saad ko.

Agad na nagsalubong ang kilay niya at mariin akong tinitigan.

"Why?" Tanong niya.

"You'll see." Maikli kong saad at umusal ng paalam sa kanya.

Maaga akong nagluto ng ulam dahil sa dalawang rason. Una, dahil medyo mataas ang proseso ng ulam na lulutuin ko at pangalawa, dahil sa hindi ko alam kong anong oras ang hapunan niya. 

The only thing I knew was that her job starts at 9 in the evening since she mostly left by 8:30. It's just my hunch tho.

Bandang Alas siete ng gabi ay tapos na akong magluto. Ginataang monggo na may hipon ang niluto ko na paborito ni Mama. 

At dahil ang oras ng labas ni Mama sa trabaho ay 6:30 ng gabi, pagkarating niya ay agad kaming kumain ng hapunan.

"Ma, labas lang muna ako saglit. Babalik din ako." Paalam ko habang abala sa pagsarado ng Tupperware na may lamang ulam.

I heard her hummed while making her way to her room,"S'an ka ba pupunta?" Tanong niya ng makalapit na sa pintuan ng kwarto.

"Sa kapitbahay lang po na'tin. Bibigyan ko lang nitong ulam na'tin. Baka kasi masira na 'to bukas." I said.

Tumango siya at sinabing,"Bumalik ka agad."

Tumango ako at tinungo ang pintuan sa labas.

Nang nakalabas ako ay agad na sumalubong sakin ang malamig na simoy ng hangin.

Mukhang uulan pa yata ngayon. Tahimik na ang daan na nasa amin ngunit sa may kalayuan ay maingay na dahil sa naglalaro pa ring bata at nagtitinda ng isaw.

Dala ang Tupperware ay tinungo ko ang front door ni Maria. Kumutok ako ng isang beses at agad din 'yong bumukas.

Tumambad sa harapan ko si Maria na nakasuot ng skimpy spaghetti strap dress. Hapit na hapit ito sa katawan niya kaya bakat na bakat ang balingkinitan niyang katawan.

Umaabot lang din 'yon sa gitnang hita. Too short and tight for my preference. Then her face was full of make up. Hindi ko maiwasan hindi magsalubong ang kilay ko.

"Aalis ka na ba?" Kalmado kong tanong.

Nakita ko ang pag-iling niya saka nilakihan ang pagbukas ng pintuan.

"Naghahanda lang para sa trabaho." Aniya sabay tingin sa dala ko.

Agad kong inabot sa kanya ang hawak na Tupperware.

"Ginataang monggo 'yan. Baka kumakain ka. Kung hindi, 'wag mong itapon at ibalik mo sa'kin."

Tumaas ang kilay niya sa sinabi ko at napatawa ng mahina.

"Hindi ba dapat sabihin mo na itapon ko na lang kung hindi ako kumakain o nagustuhan ba?" Aniya.

Ngumisi ako at napailing.

"Masyado ka namang babad sa mga penikula. 'Wag mong sayangin ang pagkain kung ayaw mo. Maraming pakinabang pa 'yan kaysa itapon lang saka..." Napakamot ako ng ulo,"Niluto ko 'yan." Pilit kong tinabunan ng ngisi ang kahihiyan ko.

Kailangan pa bang sabihin ko 'yon? Shit, bakit nakakakilabot pakinggan 'yon?

Nakita ko ang paglaki ng ngisi niya bago 'yon tuluyan naging ngiti. I rarely saw her smile and when I witnessed it, all I can say was its truly mesmerizing and captivating.

"Hmm. Baka may lason 'to dahil luto mo?" Mapang-asar niyang saad habang nakataas ang kilay.

This kind of instances are very rare. Maybe because I'm just contented few years ago on looking at her from afar that I didn't witness the way her face lights up when she smile or she had a playful aura around her.

At ngayong nasaksihan ko ang ganito niyang itsura, well, ang tanging pinagsisisihan ko lang ay hindi pagdala ng camera.

"Nah." I drawledly said,"More on, love potion I guarantee." I smirked.

Nakita ko ang lalong paglaki ng ngiti niya at saka tumawa. I can't help but to stares intently at her face. She's just so goddamn beautiful.

Napakagat ako ng ibabang labi para pigilan ang namumuong tawa sa loob ko. I don't know but I don't want to join her happiness. I'm afraid I'll spoil it.

"Hmm. Basta masarap, hindi na ako aangal. Tutal, hindi naman tumatalab sakin ang gayuma." She shrugged then took the Tupperware from my hands.

Lumaki ang ngisi ko at mariin parin ang titig sa kanya. Too bad I can't bring her home. Hmm... Maybe soon I guess.

"'Wag kang mag-alala. Hindi ko din naman kailangan ng gayuma para mapasakin ka." I wanted it to come out playfully but I guess deepest desire can't really mask, huh.

Tila nabilaukan siya at agad na napaubo dahil sa sinabi ko. Nakita ko ang mahinang paghampas niya sa kanyang dibdib para maawat ang sunod-sunod niyang pag-ubo.

It's really shocking for her, huh.

Nagsalubong ang kilay ko at magsu-suhesyon na sana na uminom siya ng tubig nang bigla siyang tumikhim at umayos ng tayo.

"Taas naman ng kumpyansa mo." Aniya sabay iwas ng tingin.

Ramdam ko ang biglaang pagbabago ng awra ng paligid nang nakita ko ang pagbabago ng ngiti niya patungo sa blankong mukha. Tila nabura ang kaninang magaan at mapaglaro naming paligid.

Tila ba parang nasa imahinasyon ko lang ang nangyaring pag-uusap namin kanina. The only evidence that it really happened was her red face that's caused by her laugh. 

"Kung ibang tao ako tapos nakita kitang pumatol sa isang tulad ko. I'll really be disappointed and think you're a waste. Isang decenteng batang lalaki, papatol sa may edad na prosti? Ang gandang title naman n'on ng tsismis." She mocked.

Mas lalong lumalim ang kunot noo ko. Ang bilis namang magbago ng emosyon niya. At parang rollercoaster lang ang mga bawat interaksyon namin.

"Wala akong pakialam sa iniisip ng ibang tao." Seryoso kong sagot.

Gumilid ang ulo niya at sumilay ang mapanuyang ngisi.

"How about your Mother? Isang ina na gumakayod sa trabaho, nahuli ang anak na may relasyon sa prosti nilang kapitbahay. Ohh... Another spicy rumors." She continued.

Natahimik ako sa sinabi niya. She's right but... 

Napatiimbagang ako at mariin na isinarado ang bibig. I'm afraid I can't stop my mouth and said that she also mattered to me as well as my mother. 

It's true that I'm confidence enough to make her mine without any help from witchcrafts. It is because I knew very well my emotions as well as my capabilities. After all, I can handle my mother.

"Siguro naman may pakialam ka sa pangalan ng Mama mo na madudumihan lang dahil sakin diba? Ang pinaka-ayoko pa na man ay sisisihin ako sa huli." She scoffed.

Tumingin siya sakin saka sa hawak niyang Tupperware.

"Comeback tomorrow, I'll return it to you." Aniya at akma na sanang isasarado ang pintuan nang huminto siya at tinitigan ako,"Thank you for this by the way." She continued before she shut the door.

Hindi na ako nagbigyan ng pagkakataon na umalma ng anumang salita. 

It was so fast on my own comprehension. And looking how our light conversation turned into some intoxicating ambience frustrate me the most.

Ngayon ko lang napagtanto na dapat pala pag-isipan kong mabuti lahat ng mga katagang isasambit ko sa kanya.

I don't want this again to happened. And this experience will be added on that current list of off limits convo I shouldn't discuss to her... for now. 

Tutal marunong naman akong maghintay, diba?

~SpadeLucker