ONE NIGHT WITH MISTER STRANGER

Chapter 3

Nagising ako dahil sa sikat ng araw na tumatama sa aking mukha na nagmumula sa bukas na bintana ng silid. Agad akong napabalikwas at mabilis na bumangon nang maalala ang nangyari kagabi at nanlamig ako nang makita ang sarili kong wala nang saplot. 

Ngunit ang mas ikinagulat ko ay ang paglabas ng isang pamilyar na lalaki mula sa banyo, tanging ang nakatapis na towel lamang sa kaniyang baywang ang suot niya at sa pang itaas ay wala na. Napatili ako sa gulat, mabilis kong hinila ang kumot sa kama at tinakpan ang sarili ko. Habang siya naman ay walang emosyon.

Medyo basa pa rin ang kaniyang buhok at mula rito ay tumutulo ang ilang drops ng tubig na lumalandas sa kaniyang dibdib patungo sa kaniyang mabatong tiyan, halatang katatapos lamang niyang maligo. Agad akong nag-iwas nang tingin nang nagkasalubong ang aming mga mata.

Siya iyong lalaking tumulong sa akin kagabi!

"You're awake," malamig na sabi niya at naglakad papunta sa akin. Napalunok ako at muling binalik ang tingin sa kaniya nang magsalita siya. Nilagpasan niya ako at nagtungo sa side table ng kama, binuksan niya ang unang drawer at kinuha ang isang maliit na papel ro'n.

"Here," seryosong sabi niya at hinarap ako, inabot niya sa akin ang piraso ng papel. Bumaba ang tingin ko rito.

"A-ano 'yan?" nauutal na tanong ko. Alam kong cheque ito. But why he's giving it to me?

"Money." Mariin niyang sabi gamit ang malamig niyang boses, ngayon ay nagbibihis na siya.

Tila binuhasan ako ng malamig na tubig. Sari-saring tanong at konklusyon ang pumasok sa isip ko. 

Iniisip niya bang bayarang babae ako? 

Gosh! Of course, Ana! Sino bang matinong babae ang basta nalang manghihila at papatong sa lalaki?

"N-nagkakamali ka... I'm sorry... H-hindi ako gaya ng iniisip mo—" bago ko pa matapos ang sinasabi ko ay pinutol niya na ako.

"Huwag ka nang magpaliwag, take this money and keep to yourself what happened to us." Seryosong sabi niya, tapos na siyang magbihis. Napalunok ako at marahang umiling, hindi ko kayang tanggappin ang perang inaabot niya.

Hindi ako bayaran!

"H-hindi ko po matatanggaap ang perang 'yan." mariing sabi ko.

He sarcastically smirked, "Tsk!" 

Malamig niya akong tinititigan. Naiiling na binitiwan niya ang cheque at bumagsak ito sa sahig kaharap ko bago niya ako tinalikuran palabas ng silid.

Ilang sandali akong natigilan bago pumasok lahat sa isipan ko. Unti-unti akong nanghina hanggang sa bumigay na ang mga tuhod ko at napaupo ako sa sahig. My tears started to fell.

Ano ba 'tong nagawa ko? Ang tanga-tanga ko!

Sa kalagitnaan ng pag-iyak ko ay tumunog ang ringtone ng cellphone ko. Pinunasan ko ang mukha ko at mabilis na tumayo para hanapin ito, nakapatong sa side table.

It was Mica.

"H-Hello, Mica? P-pasensya na hindi pa ako nakakauwi. K-kumusta si Lola?" kahit nanginginig ang boses ko ay sinubukan kong magsalita ng maayos.

"Nasaan ka ba? Kailangan kang makausap ng doctor. At bakit gan'yan ang boses mo? Umiiyak ka ba?" nag-aalala niyang tanong. Kumabog ang dibdib ko nang banggitin niya ang doctor.

"N-No, okay lang ako. B-bakit anong sabi ng Doctor? Si Lola, nasaan siya? Okay lang ba siya?" sunod-sunod na tanong ko. 

"Okay lang siya, Ana. Pero sabi ng doctor kailangan niya nang maoperahan kaagad. Teka, nasaan ka ba?"

"Hintayin mo ako d'yan sa hospital, papunta na ako." sabi ko.

Humugot ako ng malalim na buntong hininga bago ko kinuha ang cheque at mabilis na nagbihis.

 Ibabalik ko ito sa kaniya. 

Bago ako pumunta sa hospital ay umuwi muna ako sa bahay. Wala roon si tita at ang pinsan ko. Naligo at nagbihis ako. Itinago ko rin ang cheque sa alkansya ko kung nasaan nakatago ang lahat ng inipon ko para sa operasyon ni Lola.

"Ano?! Paano kung mabuntis ka?!" bulalas ni Mica ng ikwento ko ang lahat nang nangyari sa akin kagabi. Agad kong tinakpan ang bibig niya dahil nasa park kami ngayon malapit sa hospital kung saan nakaconfine si Lola.