3rd Person's Point Of View
“What the hell are you doing in here, Gladice?” Mabilis na nilingon ni Amari ang kanyang likuran nang marinig ang boses ng kanyang nobyo na si Harper. Kita sa maamong mukha nito ang pinaghalong inis at galit habang nakatingin kay Gladice, na ngayon ay may ngiting malawak sa labi, nakatingin sa kanya. “And what the hell are you wearing, for goodness' sake?” Pinasadahan ni Harper ng tingin si Gladice. “You dress like you’re a fucking hooker.” “And you even look like Pennywise in your makeup.” Pinigilan ni Amari ang sarili na hindi matawa sa sinabi ng kanyang nobyo. “Honey, I just came here for you. Ganyan ba ang dapat na isalubong mo sa'kin?” Nakanguso na balik na sabi ni Gladice kay Harper. Napatiim ng bagang si Amari dahil sa paraan ng pagkakasabi nito, na para bang nagpapa-bebe pa. Idagdag mo pa na sobrang lagkit ng tingin nito sa kanyang nobyo. Kung wala lang kami ngayon sa bahay ng mga magulang ni Harper, ay baka kanina ko pa siya niyakap sa leeg niya hanggang mag-violet, pa-smid na usal ni Amari sa kanyang isip. “Bakit ka ba andito?” Hindi napigilan ni Amari na magtanong. Kanina pa niya gustong itanong 'yon, pero hindi niya masabi. Ngayon lang siya nagkaroon ng lakas ng loob para itanong ito. Binalingan siya nito ng tingin. “Didn't you hear what I said? I came here for Harper.” Hindi ni Amari maiwasang hindi mapataray sa sinabi nito. “At bakit, aber?!” “It's none of your business.” “Of course, it's my business kasi girlfriend ako.” Pinagdiinan ni Amari ang salitang girlfriend habang hindi inaalis ang tingin kay Gladice, na ngayon ay masama ang tingin sa kanya. “At hindi ba nakakapagduda rin, ex ka na pero andito ka para kay Harper na may girlfriend? Malay ko bang baka landiin mo ‘yong boyfriend ko.” Ramdam ni Amari ang mainit na tingin ni Hudson sa kanya. Pero hindi niya pinansin 'yon at pinagsawalang-bahala. “Hindi nga sigurado kung imbitado ka. Imbitado ka ba?” Dagdag na tanong niya rito. Nangunot ang noo ng babaeng nagngangalang Gladice na napatingin sa kanya. “Kailangan ko ba iyon? Nandito na ako dati, bakit ko kailangan ang ganoon?” “Hindi lang make-up ang makapal sa'yo, pati na rin ang mukha mo!” Pang-uuyam ni Amari. “Sinusubukan mo bang sabihing makapal ang mukha ko?" Inis na bulyaw ni Gladice kay Amari, na kaswal lang na nakatingin sa kanya. “Oo, ganon na nga.” Sumilay ang isang napakaasar na ngiti sa labi nito habang nakatitig sa kanya. “Ang kapal ng mukha mo, kasing kapal ng make-up mo!” Bulyaw niya. Namula sa galit ang mukha ni Gladice, at aakmang susugod siya rito ng mabilis pa sa alas kwatro nang mahawakan ni Hudson ang braso nito, dahilan para hindi matuloy ang planong pagsugod sa kanya. “Bitawan mo ako, Hudson, tuturoan ko lang ng leksyon ang babaeng 'yan.” Sinubukan niyang kumawala mula sa pagkakahawak ni Hudson, pero masyadong malakas si Hudson kaya kahit anong pilit niya ay hindi siya makawala. “Ano ba, sabi kong bitawan mo ako at hayaan mo akong bigyan ng leksyon ang babaeng 'yan.” Hindi nakatakas sa paningin ni Amari ang paghigpit ng pagkakahawak ni Hudson sa braso nito. “Ughh, Hudson, that's hurt.” Napadaing si Gladice sa sakit dulot ng higpit ng pagkakahawak nito sa braso niya. “Nasasaktan mo siya, Hudson. Bitawan mo siya.” Nangunot ang noo ni Amari na napalingon sa nobyo, maging si Hudson ay napakunot rin ang noo. Nakaramdam ng kaunting inis si Amari sa hindi niya malamang dahilan. “Ngayon, may lakas ka pang magsalita. Akala ko kasi napipi ka na.” Pang-aasar ni Hudson sa kambal. “Hindi ko alam na masyado kang mahusay na boyfriend, Harper.” May halong pang-uuyam ang tono niya. “Tinawag niyang bitch ang gf mo at ininsulto pa siya kanina, at wala kang sinabi para patahimikin ang babaeng ito. At ngayon na nasasaktan siya, gusto mong patigilin ako?” Mas humigpit ang hawak nito sa kamay ni Gladice na dahilan upang mas mapadaing ito sa sakit. “Are you planning to break her arm?” Galit na tanong ni Harper kay Hudson. Nagpabalik-balik ang tingin ni Amari sa dalawa, na ngayon ay parehong masama ang tingin sa isa't isa. Hindi niya rin batid kung bakit galit na galit si Harper. May punto naman kasi si Hudson; kanina, nang nilalait siya ni Gladice, wala naman itong sinabi—hindi nga ito nagsalita at pinanood lang sila ni Gladice na nagbabatuhan ng mga salita. Nag-isang linya ang kilay ni Hudson. “She's your ex. Why does it sound like you’re defending her?” Tiningnan ito si Gladice, na ngayon ay lukot ang mukha. “Your taste in women is too poor," huling ani niya bago pa nakadabog na binitawan ang braso ni Gladice. Maputi si Gladice kaya naman kita ang pamumula ng bahagi kung saan hinawakan ni Hudson ang braso nito. Agad na nilapitan ni Harper si Gladice at sinuri ang braso nito na ngayon ay namumula. Nakita ni Amari kung paano naging banayad si Harper, at kung paano lumambot ang kanyang mga mata habang tinitingnan ang braso ni Gladice. Parang tinusok ang kanyang puso ng karayom sa hindi malamang dahilan. “Harper.” Mahinang tawag niya sa pangalan nito, dahilan para matigilan ito at mapatingin sa kanya. May halo-halong emosyon sa kanyang mga mata na hindi maipaliwanag ni Amari. “If you just didn't steal her from me, you wouldn't be in this situation.” Gusto sanang ipahayag ni Hudson ito, pero pinigilan niya ang kanyang sarili. Wala siyang emosyon habang pinapanood ang reaksyon ni Amari sa nakikita nilang dalawa ni Harper at Gladice. “And if I were your boyfriend, you wouldn't experience that.” Kinikibit niya ang panga at pinigil ang kanyang kamao nang makita ang isang patak ng luha na dumadaloy sa mukha ni Amari.Amari's Point of ViewPinandilatan ko siya ng mata dahil sa sinabi niya at sa lakas ng boses niya. “Sino ba kasing nagsabi na pumunta ka dito, aber?” naiiritang tanong ko sa kanya. “Kaya nga, tama lang na tumayo ka diyan, pupunta-punta pa kasi dito eh.” Nagiisa ang linya ng kilay niya sa tanong ko. “Damn, kailangan pa bang may magsabi sa'kin para pumunta dito?” Napasapo ako ng noo dahil sa tanong niya. Shutangines! “Oh, hindi na kailangan, pero tangina naman Hudson, ano bang ginagawa mo dito? Saka hindi ba uso sa’yo ang mag-text o tumawag man lang bago ka pumunta dito?” gigil na tanong ko sa kanya, halos kulang na lang ay ihamapas ko sa kanya yung doorknob na hawak ko kung nabubunot lang ito. Rumiin ang pagkatitig nito saka ako tinaliman ng tingin na para bang may masama akong nagawa o nasabi sa kanya. “Ni hindi ka nga nag-message sa'kin o paramdam man lang noong umalis ka sa opisina ko kasama yung boyfriend mong hilaw? Tapos sasabihin mong ako ang hindi nag-text o tumawag ba
Amari's Point Of View Narinig na narinig ko ang lakas ng tibok ng puso ko sa kaba, na halos kulang na lang ay lumabas ito anumang oras. Pero imbes na magpadala sa kaba na nararamdaman ko, mas pinili kong magmataray. Kaya naman pinag-angat ko siya ng kilay, hindi alintana ang nakakamatay nitong tingin. “Anong ginagawa mo dito?”His jaw clenched at my question. “Shouldn't I be the one asking you that?” “Huh? Anong pinagsasabi mo?” Maang na tanong ko.“ You should be in my office now, working your ass off.” Hindi siya sumagot sa aking tanong at sa halip, iyon ang tinugon niya. “Damn! I thought something had happened to you. I left you in your room because I had something important to do. One of the investors called me because there was an issue, and I left you in that room while you were sleeping. But when I got back, you were gone… Then Austin saw you, he saw you with that jerk. That fucking bastard who suddenly entered my company without asking.” Nangunot ang noo ko at napatitig sa
Amari's Point Of View “Camille?” mahinang tawag ko sa pangalan ni Camille na ngayon ay gulat na nakatingin sa akin na para bang nakakita ng multo. “Amari?” Nakita ko ang pagdaan ng kaba sa mga mata nito. “Kanina ka pa diyan, bruha ka?” Nangunot ang noo ko sa tanong niya. Nilibot ko ang paningin sa buong kusina pero wala talagang ibang tao. Wala ba talagang tao? Pero hindi naman ako pwedeng magkamali. Alam kong may kausap talaga siya. Napabuga na lang tuloy ako ng hangin at napatingin sa kanya saka naglakad patungo sa mesa kung saan may nakahain na pagkain. Bigla akong nakaramdam ng matinding gutom. Kaya naman hindi ko siya sinagot agad at hinila ang isang upuan na katapat ng kinauupuan ni Junjun, ang kapatid ko, saka umupo roon. Inabot ko ang isang pinggan na nakahanda saka nilagay ito sa harap ko at nagsimula nang magsandok ng kanin. Narinig ko pa ang paghila ni Camille ng upuan saka ang pag-upo nito sa tabi ni Junjun. Kaya naman kinuha ko muli ang pagkakataon na iyon up
Amari's Point of ViewUmagang-umaga pa lang ay agad na akong nagtungo sa banyo ng aking silid upang doon magsuka. Sa wari ko, halos lahat ng kinain ko kagabi at ang laman-loob ko ay maisusuka ko na rin. Pero wala namang ibang lumalabas mula sa aking bibig kundi purong malapot na laway lang. Tangina! Ganito ba talaga kapag buntis? Diyos ko! Pakiramdam ko ay mamatay na ako sa pagsusuka. Mahinang turan ko sa likod ng aking isip. Laking pasasalamat ko na lang nang mapatigil ako sa pagsusuka, agad akong nagmumug ng tubig at naghilamos ng mukha. Inabot ko rin ang malinis na towel na nakasabit sa pintuan saka ginamit iyon pamunas sa mukha. Pinagmasdan ko ang aking sarili sa maliit na salaming bilog na nasa banyo ng aking silid. At hindi ko maiwasang hindi napangiwi sa kabuuan ng itsura ko nang makita ito. Paano kasi ay malalim ang aking mata at maitim rin ang ilalim nito, kaya kitang-kita ang eyebag ko na halatang hindi nakatulog ng maayos. Dagdag mo pa ang pamumutla ng aking labi; masyado
Harper's Point Of View I looked at Amari's face, and I couldn't help but smile secretly. She's really beautiful; she was indeed a good catch. Mula sa kanyang hugis pusong mukha, her pinkish lips na tila ba'y nang-aakit ng halik. Ang kanyang hindi kahabaan na pilikmata, at ilong na nasa tamang tangos lang. She looks exactly like Adriana Lim in her 20s, with her fierce look. Everything about her is beautiful that I couldn't even take my eyes off her. Ngunit mabilis rin na nawala ang paghanga ko sa kanya nang magsalita siya. “Pero Harper, alam natin pareho ang totoo. Ayaw kong magsinungaling sa kanya.” Kinuyom ko ang aking kamao at napa-igting ang panga dahil sa narinig. Damn! Hearing those words didn't sound good to me. Gusto ko tuloy itapon lahat ng gamit na andito sa loob ng kwarto... but I couldn't. I'm mad! I really am. Pero kailangan kong pigilan ang galit na nararamdaman ko. Kaya naman napabuga ako ng hangin upang pakalmahin ang sarili, and when I felt like I was calm, I reac
Amari's Point Of ViewNapalaki ang mata ni Camille sa narinig na sinabi ni Harper na para bang luluwa na ang mata. Napaawang pa ng bahagya ang mga labi nito na nakatingin sa akin. Nagtatanong ang mga mata nito, na animoy inaantay ang kumpirmasyon ko sa sinabi ni Harper na aking nobyo. Gustuhin ko man sanang sumagot, hindi ko magawa. Naiinis kasi ako kay Harper, lalo na sa sinabi niya, sa ginawa niyang pag-amin at pangunguna. Ni hindi niya man lang ako tinanong muna bago sabihin ‘yon. Wala naman akong balak itago kay Camille ang bagay na iyon. At kahit sino rin namang nasa posisyon ko ay magagalit sa ginawang pangunguna ni Harper. Frustrated, I stood up from my seat without uttering a word and walked towards my room. I had lost my mood to talk and preferred to stay in my room rather than face them, especially Harper.When I reached my room, I plopped down onto my bed. I heard footsteps approaching my room and the sound of the door opening and closing, and even without looking, I kne
Amari's Point of View Kasama ko si Harper na lumabas ng kotse. Sabay kaming naglakad, at nang nasa tapat na kami ng pinto ay siya na rin mismo ang kumatok. At nang bumukas ang pinto ay ang mukha ni Camille, ang aking kaibigan, ang bumungad sa amin. Nakabusangot ang kanyang mukha nang makita si Harper. Pero nang mapadako ang tingin nito sa akin, nanlaki ang mga mata niya. Saka siya nagulat at napatingin sa akin. Inirapan ko na lang siya dahil sa naging reaksyon niya. Masyado kasing OA, gulat na gulat na akala mo ay isang dekada kaming hindi nagkita. “Hinda mo ba kami papasokin na bruha ka?” Sa sinabi ko ay agad siyang napanguso saka nagbigay-daan sa amin ni Harper upang makapasok sa loob. Diretso akong pumasok at hindi na siya nilingon at umupo sa di-kawayan na sofa. Napasandal ako roon. At kasabay ng pagsandal ko noon ay siya ring pagsalita ni Camille. “Kaloka ka, gurl. Uuwi ka pala ngayon, wala ka man lang pasabi? Or kahit text lang para at least alam ko, hindi ba?”
3rd Person's Point Of View Hindi ako nakapag-salita buhat sa ng nangyari kanina. Kaya pareho kaming walang imik ni Harper na pumasok sa loob ng sasakyan niya. Tapos na rin kami sa pagpapautrasound; si Harper na rin mismo ang nagbayad ng lahat at bumili ng mga vitamins na nirestahan ng doktor. Pagkapasok sa loob ng kotse, nabalot ng katanungan ang isip ko kung paano at bakit nasabi ni Harper ang bagay na 'yon. Hindi ko mawari, pero may malaking bahagi sa akin ang naniniwala sa sinabi niya, ngunit may bahagi rin na hindi. Naguguluhan tuloy ako bigla. Pero hindi rin naman imposible na hindi magawa ni Hudson ang bagay na 'yon. Dahil totoo naman na may galit siya sa akin at ayaw niya sa akin para sa kapatid niya. Ayaw niya sa akin dahil mahirap lang ako, at mas lalong ayaw niyang maging bahagi ako ng pamilya nila. Kaya maraming dahilan ang pwedeng maging sanhi para gawin niya ang bagay na 'yon, lalo na sa akin. Pinikit ko ang aking mga mata at napasandal sa sasakyan; naramdaman ko
Amari's Point Of View “You're really pregnant, Amari. And there's no need to deny or lie to me... now tell me, sino ang ama niyáng pinagbubutis mo?”Sa naging tanong ni Harper, hindi ako agad nakasagot. Pakiramdam ko kasi ay nanuyo ang aking lalamunan, umurong rin ang aking dila, kaya walang salitang namutawi sa aking labi. Ramdam ko ang panggigilid ng aking luha, at nang napaangat ako ng tingin kay Harper na ngayon ay nakatayo sa aking harap habang nakapamewang. Hindi ko mabakasang kahit na anong emosyon sa mga mata nito na nakatingin sa akin. Kaya agad kong iniwas ang tingin sa kanya, at sa ginawa kong iyon ay rinig ko pa ang malalim niyang pagpakawala ng buntong-hininga.Sinubukan kong kumuha ng lakas mula sa pagbuntong-hininga ng malalim upang magsalita, pero kahit makailang ulit akong subukan, wala parin akong lakas ng loob na magsalita upang sagutin ang tanong niya. Pakiramdam ko ay napipi ako sa mga sandaling iyon. Gusto ko man aminin sa kanya ang totoo, nagdalawang-isip ako