LOGINShare
บทที่4.คืนที่หัวใจเต้นผิดจังหวะ
Last Updated:
2025-06-25 06:51:58เวลาผ่านไปพักใหญ่ ความรู้สึกคุ้นเคยก็ยังไม่มาสักที
ฉันนั่งอยู่ท่ามกลางแสงสลัวและเสียงเพลงดังระรัว สมองกับหัวใจเริ่มเถียงกันเสียงดังลั่นในหัว
“อยู่ต่ออีกนิดสิ ลองเปิดใจดูหน่อย”
“แต่ก็ไม่ใช่ที่ของเราเลยนะ กลับเถอะ…”
มือกำแก้วแน่น สายตามองไปรอบๆ อย่างเหม่อๆ
แล้วจู่ๆ...
สายตาทั้งคู่ก็ถูกดึงดูดราวกับแม่เหล็ก
เหมือนภาพเบื้องหน้าสะกดทุกอย่างให้หยุดนิ่ง
เขา...ชายคนหนึ่งในเสื้อเชิ้ตสีเข้มกับกางเกงพอดีตัว
จมูกเป็นสัน คางคม ใบหน้าเรียวรับกับกรอบหน้าราวกับภาพถ่ายจากแมกกาซีนเขาก้าวเข้ามาพร้อมรอยยิ้มที่เหมือนจะผ่านโลกมานับครั้งไม่ถ้วน
หยุดอยู่แค่ตรงนั้น หน้าทางเข้า ทักใครบางคนสั้น ๆ แล้วเหลือบสายตามาทางนี้ชั่ววินาทีนั้น
ลมหายใจฉันสะดุดเหมือนใครมากดปุ่มหยุดใบหน้าคมเงยขึ้นอีกครั้ง แววตาเฉียบคมเหลือบมาสบ
เหมือนแค่ “บังเอิญ” … หรือ… มันไม่ใช่แค่บังเอิญกันแน่?และวินาทีนั้นเอง มุมปากเจ้าเสน่ห์ค่อยๆยกขึ้นแล้วยิงตรงมาที่ฉันอย่างจงใจแบบที่ทำให้ค็อกเทลในมือฉันเหมือนแรงไปในลำคอ
...ฉันรู้เลยว่า คืนนี้ มันจะไม่เหมือนคืนไหนในชีวิตฉันอีกเลย“พายุ…”เสียงแหลมสูงของสาวกลุ่มหนึ่งด้านหลังดังขึ้น ทะลุผ่านจังหวะดนตรีและเบสหนัก ๆ
ผู้คนรอบข้างชะงัก หันขวับราวกับโดนพายุพัดใส่กลางอก
แค่ชื่อเดียว... ก็สั่นสะเทือนทั้งร้านได้ขนาดนี้
เขาก้าวเดินอย่างนิ่ง ๆ แต่ทุกฝีเท้าเหมือนปล่อยแรงโน้มถ่วงเฉพาะตัว สะกดสายตาทุกคู่ให้หันไปตามโดยไม่รู้ตัวผมเซ็ตอย่างเนี้ยบ...แต่เหมือนตั้งใจให้ดูเหมือนไม่ตั้งใจ
รอยยิ้มบางบนใบหน้าคมคาย ที่ไม่ได้พยายามขายเสน่ห์...แต่กลับดึงดูดจนหายใจผิดจังหวะและดวงตาคมเฉียบ เหมือนรู้ว่ามีใครแอบมองเขาอยู่บ้าง
...และเขาเลือกจะ มองกลับ แค่บางคนเท่านั้นแค่สบตาเขาแวบเดียว
ฉันเผลอกลืนน้ำลายลงคอแทบไม่ทัน รู้สึกเหมือนโดนไฟฟ้าอ่อน ๆ ดูดผ่านผิวหนัง ไม่แรงพอให้ช็อกตาย แต่แรงพอให้ใจสะดุดไม่เป็นจังหวะ“แก บ้าหล่อไปแล้วลี่ ทำหน้าเหมือนจะเป็นลม!” แยมกระซิบข้างหูฉัน
แต่ฉันไม่ได้ตอบอะไร... แค่มองเขาอยู่ตรงนั้น ถ้าคืนนี้... ใครสักคนจะเป็นคนแรกของฉัน ก็ขอให้เป็นเขา ผู้ชายคนนั้นที่เหมือนหลุดออกมาจากความฝัน ฉันหลับตาแนบเปลือกตาเบา ๆ ยกค็อกเทลขึ้นจิบ ราวกับกำลังอธิษฐานขอพรเงียบ ๆ ในใจ แค่หนึ่งคืน...ขอให้มันเป็นคืนที่ฉันได้ “มีชีวิต” แบบไม่ต้องคิดเยอะ พอฉันลืมตาขึ้นอีกครั้ง เขา... ก็ยืนอยู่ตรงหน้าแล้ว เหมือนจักรวาลได้ยินคำขอ และเสิร์ฟพายุลูกนี้มาให้ถึงที่ ไม่มีคำเตือนล่วงหน้า ไม่มีทางหนี“สวัสดีครับ แพรว แยม เอ่อ”
“ลินลี่ค่ะ” แพรวแทรกขึ้นทันทีแบบไม่ให้เสียเวลา แถมยังส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ฉันหนึ่งที“ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมพายุ”
เขาพูดพร้อมยื่นมือมาตามมารยาท แต่สายตา... มันไม่ใช่แค่ "ทักทาย" มันคือการ สำรวจ อย่างจงใจฉันยื่นมือออกไป แต่นิ้วเขาแตะมือฉันเบากว่าที่ควรจะเป็น...
เบาพอจะทำให้ขนลุก แต่แน่นพอจะทำให้หัวใจฉันสะดุดและระหว่างที่แพรวกับแยมหันไปหัวเราะคิกคักกับหนุ่มอีกโต๊ะ
ฉัน...กลับรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบมันช้าลง แค่เราสองคนยืนอยู่ตรงนั้นสายตาของเขา...
ไม่ได้แค่จ้อง แต่มันเหมือนกำลังแกะฉันออกทีละชั้น[มุมพายุ]
จังหวะที่เธอยกแก้วขึ้นจิบแบบไม่โปรนั่นแหละ...น่ารักฉิบหายไม่ทันไร...
เขาดีดนิ้วเบา ๆ เสียง “แชะ” ดังขึ้นแบบมั่นใจ เหมือนโลกทั้งผับนี้อยู่ในมือ บาร์เทนเดอร์หนุ่มหน้าคมเดินมาทันที ราวกับโดนสะกด “เซตช็อต...สำหรับเริ่มคืนดี ๆ สักคืน” เขาหันมามองฉันเล็กน้อยก่อนหันกลับไปพูดต่อ “...ของเธอด้วย” ฉันชะงัก ใจเต้นตึกตัก“หรือฉันควรปฏิเสธ?” เสียงในหัวถาม...แต่ร่างกายฉันไม่ได้รอฟังคำตอบ แค่รอยยิ้มนิดเดียวจากเขา...โลกมันก็เริ่มหมุนผิดจังหวะแล้ว แพรวกับแยมส่งยิ้มแบบรู้ทันจากมุมด้านข้าง แต่ฉันเลือกจะเมินสายตาเหล่านั้น คืนนี้ฉันไม่ได้มาเพื่อคิดเยอะ... คืนนี้ ฉันมาเพื่อ "ลอง" “เอ้า...ช็อตแรกของคืน” พายุยื่นแก้วเล็ก ๆ มาให้ฉัน พร้อมกับรอยยิ้มมุมปากที่เหมือนมีมนต์สะกด ฉันยื่นมือไปรับแบบลังเลนิด ๆ แต่สุดท้ายก็คว้าไว้ น้ำใสในแก้วกระทบแสงไฟในผับวูบวาบ ราวกับกำลังเตือนฉันว่า นี่ไม่ใช่น้ำเปล่านะเธอ “คือ...ฉันไม่ค่อยถนัดดื่มช็อตเท่าไหร่ค่ะ” ฉันยิ้มอ่อน ๆ พยายามพูดให้ฟังดูเบา แพรวกับแยมหลุดขำเบาๆ จากข้าง ๆ แต่พายุกลับไม่ได้หัวเราะ เขาแค่เอียงคอ มองฉันอย่างสนใจมากขึ้น “งั้นลองจิบก็ได้...ไม่มีใครบังคับ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก แต่สายตายังแนบแน่นอยู่ที่ฉัน[มุมพายุ]
เธอกลัวนิด ๆ แต่ก็ยังไม่ถอยผู้หญิงแบบนี้แหละ...ของจริง ไม่เฟคฉันสูดหายใจ แล้วค่อย ๆ จิบ เหมือนเด็กฝึกหัดที่กลัวจะพลาดกลางเวที
ผลลัพธ์คือ...ไอค่อกแค่กแทบสำลักกลางบาร์ “อะแฮ่ม!” ฉันรีบยกมือปิดปาก น้ำตาเกือบไหล ไม่รู้เพราะแอลกอฮอล์หรือละอายตัวเอง พายุหัวเราะในลำคอเบา ๆ “น่ารักดี” คำสั้น ๆ แต่ทำเอาฉันชะงัก เพราะเขาพูดมันเหมือน หมายความตามนั้นจริง ๆ และในวินาทีนั้นเอง ฉันรู้... คืนนี้ จะไม่มีอะไรเป็นไปตามแผนที่ลินลี่เคยคิดไว้เลยสักอย่าง แต่เพียงกรึบหนึ่ง... มันก็เพียงพอให้ฉันตาลาย ราวกับโลกเหวี่ยงนิดๆ ใต้ส้นสูงคู่ใหม่ที่ไม่ค่อยมั่นคงนัก รสชาติแรงจี๊ดวิ่งจากปลายลิ้นไปถึงกระดูกสันหลัง ฉันกระพริบตาถี่ ๆ พยายามควบคุมสีหน้า อย่าทำหน้าเบี้ยวเด็ดขาดนะลินลี่! “โอเคมั้ย?” เสียงทุ้มนุ่มของพายุเอ่ยถาม ใกล้จนได้กลิ่นโคโลญจาง ๆ ที่โคตรแพง ฉันพยักหน้าเร็ว ๆ เหมือนหุ่นยนต์ “ค่ะ...โอเคอยู่ แค่...แรงกว่าที่คิดนิดหน่อย” เขาหัวเราะเบา ๆ เหมือนชอบใจ แต่ฉันรู้สึกเหมือนหน้าเริ่มร้อน ไม่แน่ใจว่าเพราะแอลกอฮอล์ หรือเพราะสายตาคม ๆ ของเขาที่มองมาไม่ละไปไหนเลย และตอนนั้นเอง... ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังหลุดจากกรอบชีวิตเดิมทุกวินาที ทีละนิด ทีละน้อย พร้อมจะไหลตามอะไรบางอย่างที่ไม่เคยกล้าลองมาก่อนพายุยื่นมือมาทันที รอยยิ้มมุมปากที่ดูมั่นใจและชวนหลงใหล
“ลินลี่... เต้นกับผมหน่อยไหม?” เสียงทุ้มเรียบแต่มีพลัง ทำให้หัวใจฉันเต้นแรงผิดจังหวะอีกครั้งฉันชะงักไปครู่หนึ่ง มองมือที่ยื่นมา แล้วมองหน้าเขา
ในใจมีเสียงกระซิบ “นี่แหละโอกาสของฉัน… คืนนี้ต้องลองให้สุด”“ได้ค่ะ...” ฉันตอบด้วยเสียงเบา ๆ พร้อมจับมือเขาไว้แน่น
ความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อนแล่นพล่านไปทั่วร่าง เสียงเพลงในผับกระแทกเข้ามาในหัวใจเหมือนกระตุ้นทุกประสาทสัมผัสพายุเดินนำฉันไปยังกลางฟลอร์
เขากุมมือฉันอย่างมั่นคง แต่สัมผัสนั้นอ่อนโยนกว่าที่ฉันคิดไว้มาก“อย่ากลัวนะ ลินลี่ แค่สนุกกับคืนนี้”
เขาพูดพร้อมส่งสายตาที่ทำให้ฉันอยากเชื่อใจเสียงเพลงจังหวะเร็วขึ้น
พายุเริ่มเคลื่อนไหวช้า ๆ ปล่อยให้ร่างกายตอบสนองกับบีท ฉันเริ่มขยับตามอย่างไม่มั่นใจนัก แต่เขาก็พาเดินทางไม่ให้สะดุดความรู้สึกอาย ๆ ที่เคยครอบงำใจฉันค่อย ๆ หายไป
แทนที่ด้วยความตื่นเต้นและอิสระ คืนนี้… ฉันไม่ใช่แค่ “ลินลี่คนเดิม”พายุพูดเบา ๆ ข้างหูฉัน “คืนนี้ เป็นคืนของเรา” และในวินาทีนั้น ฉันเชื่อว่า… สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น จะเป็นบทเริ่มต้นของเรื่องราวใหม่ในหน้าถัดไป
Latest chapter
One Night stand แต่..หัวใจอยากไปต่อ บทที่37.ปลายฟ้า ปลายทาง
“คุณพายุครับ เราต้องเลี้ยวเข้าทางสวนมะม่วงนี้นะครับ…จะมืดแล้วด้วย มันจะโอเคจริง ๆ เหรอครับ?”บอดี้การ์ดคนสนิทของผมเริ่มลังเล น้ำเสียงเต็มไปด้วยความกังวล เพราะเส้นทางที่เรากำลังจะเข้าไปเป็นถนนดินลูกรัง ไร้แสงไฟ และทอดผ่านสวนมะม่วงเขียวครึ้ม“ขับไปตามเส้นทางที่วางไว้เถอะครับ” ผมตอบสั้น ๆอย่างไม่หวั่นไหว รถสปอร์ตคันเงาค่อย ๆ แล่นไปตามทางดิน ผ่านใบไม้ที่ปลิวตามแรงลมอ่อนยามค่ำ ผมลดกระจกลงเล็กน้อย สวนมะม่วงสองฝั่งเต็มไปด้วยผลสุกหอม กลิ่นละมุนและสีเขียวชอุ่มที่ไม่คุ้นตา เส้นขอบฟ้าเปล่งแสงสีแดงส้มเติมแต่งบรรยากาศให้ดึงดูดใจผมอย่างยิ่ง อาจเพราะมันเผยอีกด้านหนึ่ง… ด้านที่ผมไม่เคยสัมผัสข้าง ๆ เบาะ ผมวางช่อดอกไม้ พร้อมโน้ตใบหนึ่งที่เขียนคำว่า “ขอโทษ… จากใจผม” ซึ่งผมตั้งใจมอบให้หญิงสาวผู้ใสซื่อ เหมือนความหมายของชื่อเธอ ด้วยมือของผมเองรถเคลื่อนตัวช้า ๆ ลัดเลาะผ่านสวนผลไม้ของชาวบ้าน บอดี้การ์ดสลับสายตาระหว่างแผนที่กระดาษขนาดเล็กในมือกับถนนเบื้องหน้า… จนในที่สุด รถก็หยุดนิ่ง เขาหันมาช้า ๆ ก่อนเอ่ยด้วยเสียงมั่นใจ “ถึงแล้วครับ คุณพายุ ”ผมก้าวลงจากรถ อย่างไม่ไหวเอน แสงอาทิตย์สีส้มกำลังลับขอบฟ้า
One Night stand แต่..หัวใจอยากไปต่อ บทที่36.เสียงหัวใจ
ตึก…ตึก…เสียงหัวใจของ เจ้าสัวชานน เต้นหนัก ทุกก้าวของรองเท้าหนังเงาวับกระแทกพื้นหินอ่อนก้องสะท้อนทั่วคฤหาสน์ ความโมโหพวยพุ่งไล่ไปตามเส้นเลือด เส้นขมับเต้นตุบ ๆ ดั่งภูเขาไฟที่จวนปะทุปัง! มือหนาผลักบานประตูห้องนอนจนไม้สั่นสะเทือนภายในกลับเงียบงันเตียงเรียบกริบไร้รอยยับ ระเบียงเปิดอ้า ลมพัดผ่านม่านสีครีมไหวเอื่อย ตัดกับหัวใจของเจ้าสัวที่กำลังลุกโชนเป็นไฟ ราวกับขุมเพลิงนรก ลางสังหรณ์คลืบคลานเข้ามาเหมือนเงาดำเกาะแน่น เจ้าสัวชานน รู้สึกได้ถึงความดันเลือดพุ่งสูงทุกวินาที สายตากวาดมองรอบห้องก่อนเหลือบไปเห็น บานตู้เสื้อผ้าที่เปิดแง้ม เท้าหนักขยับเข้าใกล้ หัวใจเต้นรัวระส่ำเหมือนลุ้นผลชี้ชะตาแกร๊ก …ข้างใน…เหลือเพียง ชุดทักซิโด้สีขาวที่ตัดเย็บอย่างประณีตเพื่องานในวันนี้โดยเฉพาะ แขวนอยู่กลางตู้เด่นชัดเหมือนตั้งใจจะเย้ยหยัน ใต้ไม้แขวนมีกระดาษโน้ตใบเล็ก ติดอยู่ด้วยหมุดเงิน บนกระดาษมีลายมือที่เขาจำได้แม่น “ผมขอเป็นเจ้าของหัวใจตัวเองนะครับ พ่อ”โลกทั้งใบดับวูบราวมีใครตัดกระแสไฟลงฉับพลัน เสียงทุกอย่างหายไปกลายเป็นความเงียบหนาหนักจนหูอื้อ หัวใจเต้นแรงจนเจ็บลามขึ้นขมับ ลมหายใจขาดห้วง สายตาพร่า
One Night stand แต่..หัวใจอยากไปต่อ บทที่35.บรรยากาศแห่งความคาดหวัง
เช้าวันนี้ ฉันกับแม่ตื่นตั้งแต่ไก่โห่ ขูดมะพร้าว คั้นน้ำกะทิ เตรียมข้าวเหนียวมูนอย่างตั้งใจ ตัดมะม่วงสุกอย่างละเมียดละไม จนตอนนี้ ข้าวเหนียวมะม่วงในกล่องถูกจัดไว้อย่างสวยงาม แต่ละกล่องแต่งด้วยดอกกล้วยไม้สดสีม่วง วางเรียงเป็นแถวสะดุดตาฉันหยิบตะกร้าไม้หวายขึ้นมา แล้วเรียงกล่องทีละใบอย่างเบามือ เพราะรู้ดีว่าหากเผลอเอียงไปแม้เล็กน้อย ความตั้งใจทั้งหมดอาจเสียหายไปทันที“เสร็จหรือยังจ้ะ ลินลี่?”“เรียบร้อยแล้วค่ะ” ฉันตอบพลางเงยหน้าขึ้น ขณะวางกล่องสุดท้ายลงในตระกร้าวันนี้ ทั้งสองคนแต่งตัวเหมือนกำลังจะไปงานสำคัญระดับกรมทหาร พ่อมาในสูทเรียบกริบไร้ที่ติ ส่วนแม่ก็เลือกชุดผ้าไหมแขนกระบอกที่ดูอ่อนช้อยส่วนฉันสวมเดรสแขนกุดสีฟ้ายาวเกือบปิดข้อเท้า คลุมไหล่ด้วยผ้าเรียบสีอ่อน ทุกอย่างดูเป๊ะไปหมดราวกับภาพที่พ่อแม่ออกแบบไว้ล่วงหน้า…พ่อขับรถออกจากสวนมะม่วง ใช้เวลาไม่นานนัก…เราก็มาถึงบ้านของอเล็กซ์ บ้านไม้สักทรงไทยสีแดงทั้งหลังตั้งโดดเด่น อยู่บนที่ดินกว่าสิบไร่ เมื่อเลี้ยวรถผ่านประตูรั้วที่เปิดกว้าง เสียงเครื่องยนต์ดับลงพอดี ทั้งสามคนก็เดินออกมาต้อนรับด้วยรอยยิ้มอบอุ่น ฉันรู้สึกตื่นเต้นทันทีที่ก้าวลงจ
One Night stand แต่..หัวใจอยากไปต่อ บทที่ 34.สวนมะม่วงและหัวใจ
ยิ่งห่างจากแสงสีและความวุ่นวาย มากเท่าไร ความโล่งใจยิ่งเพิ่มขึ้นเท่านั้นนะ ลินลี่ เสียงหัวใจของฉันกระซิบแผ่วเบา ขณะกำมือถือเอาไว้ ก่อนจะกดปิดแล้วโยนมันลงกระเป๋าเหมือนสิ่งไร้ค่า เพราะทันทีที่ก้าวเข้าสู่พื้นที่ของครอบครัว ทุกสิ่งจากโลกภายนอกก็เหมือนไร้ความหมายไปทันทีรถเคลื่อนเข้าใกล้บ้านทีละนิด ความกดดันค่อย ๆ หลุดลอยไปทีละชั้น แสงอาทิตย์ยามอัสดงทอดผ่านสองข้างทาง สวนผลไม้ที่คุ้นตา กลิ่นมะม่วงสุกและความเขียวขจีพาฉันย้อนกลับไปสู่ความทรงจำในวัยเยาว์ฉันปีนต้นมะม่วง พลัดตกลงมา ร้องไห้เจ็บปวด พ่อแม่ต้องคอยปะคบปะหงมปลอบประโลม ความห่วงใยนั้นตีขึ้นมาอีกครั้งในใจ เพียงแค่คิด ความอบอุ่นก็แผ่ซ่านเข้ามาเติมเต็มหัวใจ ฉันเผลอยิ้มกว้างดวงตาเปล่งประกายสดใส ราวกับได้สัมผัสรักแท้ที่ไม่มีข้อแม้ ความรู้สึกนั้นค่อย ๆ แทรกซึมเข้ามาโดยไม่รู้ตัว รถเคลื่อนผ่านสวนผลไม้ไปอย่างช้าๆ กระจกลงต่ำสุดลมกระทบใบหน้าฉันเบาๆ ฉันยื่นแขนออกไปให้มือสัมผัสใบไม้ไปที่ละใบ…ทีละใบไปเรื่อยๆในที่สุด… ก็มาถึง.. บ้านไม้สองชั้นตั้งตระหง่านท่ามกลางสวนมะม่วงเขียวชอุ่ม ร่มรื่นเสียงเรือที่แล่นผ่านคลองหลังบ้านดังแว่วมาเป็นระยะ ๆ เหม
One Night stand แต่..หัวใจอยากไปต่อ บทที่ 33.Replay
ผ่านมาสองวันเต็มที่ฉันปล่อยตัวเองให้จมอยู่กับความเงียบในห้องแคบ ๆ … จนเวลาค่อย ๆ บรรเทาความอึดอัด ในใจให้จางลงทีละน้อยตอนนี้สายตาฉันหยุดนิ่งที่หน้าจอแท็บเล็ต ข่าวด่วนพาดหัวใหญ่ราวกับแถลงการณ์ทางการของผู้ทรงอำนาจ โดดเด่นจนกลบข่าวฉาวเมื่อวานไปหมดสิ้น“เจ้าสัวชานนท์วิวัฒน์ ประกาศยืนยันพิธีหมั้นของบุตรชายเพียงคนเดียว ‘พายุ’ กับ ‘มาริสา’ นางแบบชื่อดังและทายาทของตระกูลเดอลากูล อย่างเป็นทางการ วันอาทิตย์นี้ ที่โรงแรมหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา”ตัวอักษรบนหน้าจอชัดเจนเหมือนกำลังตบหน้าฉันเต็มแรง ยิ่งตอกย้ำว่าเรื่องทั้งหมดที่ผ่านมา…ก็แค่ความฝันสั้น ๆ ที่ไม่เคยมีอยู่จริง ฉันปิดแท็บเล็ตลงอย่างเด็ดขาด สูดลมหายใจเข้าลึก บังคับให้หัวใจที่สั่นไหวกลับมาเข้าที่ กดความเจ็บแน่นไว้ข้างใน แล้วเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงมั่นคง“พอแล้ว…ดราม่าทั้งหมด จบแค่นี้” เพราะโลกไม่ได้หยุดหมุนแค่วันนี้ ฉันยืดหลังตรง ตั้งใจจะเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า วันนี้คือวันที่ต้องกลับราชบุรี ตามสัญญากับครอบครัว แต่ยังไม่ทันได้ขยับ เสียงวิดีโอคอลจากมือถือก็ดังขึ้น นิ้วเรียวสไลด์รับแทบจะทันที ราวกับกลัวว่าถ้าช้าไปจะกลายเป็นความผิดซ้ำภาพบนหน้าจ
One Night stand แต่..หัวใจอยากไปต่อ บทที่32.Spotlight Lies
“ลินลี่… เธอจะแจ้งตำรวจไหม?” แพรวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงขณะที่สายตาเธอจ้องมาที่ฉัน ตอนที่ปลายนิ้วกำลังเช็ดน้ำตาหยดสุดท้ายออกจากแก้ม“ไม่เป็นไรหรอก แพรว..แยม”เสียงฉันเบา ราวกับยังไม่มั่นใจในคำตอบของตัวเองด้วยซ้ำ“เธอ… แน่ใจนะ ลี่?” แยมเอ่ยซ้ำ ด้วยน้ำเสียงหนักแน่นฉันถอนหายใจลึก ๆ ก่อนตอบออกไปอย่างไม่ง่ายดาย “ฉัน..แน่ใจ”แพรวพยักหน้าช้าๆ แววตาเต็มไปด้วยความเข้าใจ ก่อนจะพูดตรงไปตรงมา“ฉันรีบมาเลยนะ ตอนเห็นภาพผู้หญิงใส่เดรสครีมนั้นแค่เสี้ยววินาที ฉันก็มั่นใจว่าเป็นแก แต่ฟังนะ ลี่…ฉันกับแยมไม่เคยคิดจะตำหนิแกหรอก อย่างน้อยสิ่งที่แกเลือกทำ มันก็คือการลองออกจากกรอบเดิม ถึงจะเจ็บ ถึงจะทิ้งรอยแผลไว้…แต่มันก็คือประสบการณ์ ที่ไม่มีใครแย่งไปจากแกได้”แยมขยับเข้ามาใกล้ ยกมือแตะไหล่ฉันเบาๆ “แต่แกน่าจะบอกพวกเรานะ ว่าแอบไปเดทกับพายุ อย่างน้อยฉันกับแพรวจะได้ดูอยู่ข้างหลังคอยกันไม่ให้ใครทำร้ายแก”ฉันเงยหน้าขึ้นสบตาของแยมที่เต็มไปด้วยความจริงใจ ทั้งหนักแน่น ทั้งห่วงใย ก่อนที่คำพูดจะพรั่งพรูออกมา“ลินลี่…แกเดินเร็วเกินไปแล้วนะ ลองถอยกลับมาสักก้าวได้ไหม? สำคัญที่สุด…เป็นไปได้ออกมาจากตรงนั้นเถอะ ที่ผ
You may also like
ท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน
ป่าดอกท้อ34.8K viewsบอสฮั่ว พี่ชายทั้งสิบของคุณผู้หญิงเร่งให้หย่าอีกแล้วนะ
เจียงซือซัน51.4K viewsคนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง
ลั่วหูโยว246.3K viewsธุลีใจ
เอเวอลีน เอ็มเอ็ม46.7K viewsเกมหัวใจมาเฟีย
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ319 viewsโฉมงามคลั่งรัก
inglada643 viewsแค้นรัก
แว่นมอลต์2.0K viewsรวมเรื่องสั้นเสียวๆจบในตอน เล่ม3
เหมือนแพ1.7K views
