Chapter 1

TRIGGER WARNING: MATURE AND EXPLICIT CONTENT. DO NOT READ IF YOU ARE NOT INTO DARK ROMANCE. THANK YOU.

-------

NAPAHAWAK si Zia ng mahigpit sa upuan kung saan siya ay nakatali. Namumula ang kanyang mga mata at halos hindi na alam kung saan ibabaling ang ulo niya. Halos maubos na rin ang lakas niya dahil kanina pa siya pinaglalaruan ni AStre at para bang hindi pa iyon sapat dito.

“Tama na plea— ahh!” nanginig ang kanyang katawan dahil sa sensasyon na bumabalot sa kanyang katawan.

“No, kulang pa…” halos paos na bulong nito sa kaniya habang hinihila ang isang tali na puno ng beads. Pinaupuan nito iyon sa kaniya at dahan-dahang hinihila kung saan ay nasasaling ang kanyang hiyas na nagiging dahilan ng pagkakiliti niya.

Kanina pa nito ginagawa iyon sa kaniya at para bang wala itong kapaguran. Nag-eenjoy ito sa bawat paghalinghing niya at pagmamakaawa na tumigil na ito dahil halos wala ng lakas ang katawan niya. Nakatali siya sa isang upuan. Ni hindi niya magawang igalaw ang kanyang kamay at ang kanyang mga paa naman ay nakatali sa magkabilang paa ng upuan.

“Please…” halos nanghihina na niyang pakiusap dito habang hinahabol ang kanyang paghinga.

“Hindi ka ba nag-eenjoy sa ginagawa ko?” puno ng panunuya nitong tanong sa kaniya.

Napapikit siya. Sinong mag-eenjoy sa ginagawa nito? Para iyong pauulit-ulit na parusa.

Bago niya pa man maibuka ang kanyang bibig para magsalita at muli na naman nitong hinila ang hawak nito para mapatingala siya at mapadaing muli.

“Yan ba ang hindi nag-eenjoy?” tanong nito at pagkatapos ay napatawa. “Nakikita mo ba ang mga ito?” turo nito sa mga puting likido na nasa mga beads ng mga oras na iyon dahilan para mamula ang mga pisngi niya.

Ilang sandali pa ay napasigaw siya nang bigla na lang nitong ipasok ang daliri sa kanyang pwerta at nag-umpisang ilabas pasok.

“Huwag! Huwag… please— ahh!” muling sigaw niya at napaliyad dahil sa matinding sensasyon na lumulukob sa buong pagkatao niya.

—-

MAY NGITI sa mga labi si Zia nang bumaba siya sa kanyang kotse. Kinuha niya ang kanyang sling bag at pagkatapos ay inayos ang kanyang buhok. Napapikit siya nang sumalubong sa kaniya ang malamig na simoy ng hangin sa gabing iyon.

Napangisi siya at pagkatapos ay napahawak sa kanyang labi nang muling maalala ang matinding halikan nila ni Jacob kanina lang. Kamuntikan na nga siyang matangay sa halik nito ngunit mabuti na lang at napigilan niya ang kanyang sarili. Kahit na gaano pa siya ka-wild ay gusto niyang panatilihin pa rin ang sarili niyang birhen.

Hindi pa iyon ang tamang oras para ibigay niya ito kay Jacob at isa pa, hindi pa siya sigurado kung tama nga ba an ito ang pag-alayan niya ng kanyang pagka-birhen.

Napahugot siya ng malalim na buntong hininga bago tuluyang naglakad papasok sa bahay nila nang mapansin niya ang ilang hindi pamilyar na kotse na nakaparada sa kahabaan ng driveway nila. Agad na napataas ang kilay niya ng wala sa oras.

Kaninang umalis siya ay wala pa naman ang mga ito. May mga bisita kaya sila?

Ilang sandali pa ay ipinilig na lang niya ang kanyang ulo. Baka bisita iyon ng kanyang ama. Palagi naman itong may bisita kung tutuusin dahil isa itong successful na business man. Madami silang negosyo at higit sa lahat ay mayaman sila.

Nag-iisa lang siyang anak at siya ang tagapagmana ng mga negosyo nila. Dalawampu't-dalawang taong gulang na siya ngunit kahit anong pilit ng kanyang ama sa kaniya na aralin na ang pagpapatakbo ng kanilang negosyo ay palagi lang niyang tinatanggihan dahil pakiramdam niya ay napakabata pa niya para sa responsibilidad na katulad nito.

Hindi pa siya handa para ikulong ang sarili niya sa opisina. Napakarami niya pang gustong gawin at isa pa, gusto muna niyang i-enjoy ang buhay niya bago niya harapin ang patong-patong mga dokumento sa araw-araw. Kahit na halos araw-araw na siyang sinesermunan ng kanyang ina ay wala lang siyang pakialam at tuloy lang siya sa gusto niyang gawin.

Taas noo siyang naglakad papasok ng mansyon nila at napakunot ang noo niya nang mula pa lang sa pinto ay nakarinig na siya kaagad ng parang komusyon at tinig iyon ng kanyang ama. Nagsalubong ang kilay niya at humakbang papasok sa loob.

Agad na nanlaki ang kanyang mga mata nang makita ang eksena sa sala. Nakaluhod ang kanyang ama at ina sa harapan ng mga lalaking nakakulay itim at may hawak na mga baril habang nakatutok iyon sa mga magulang niya.

Ang kanyang bag ay nabitawan niya sa labis na pagkabigla. Ang lahat ng naroon ay biglang nabaling sa kaniya ang tingin.

“Zi-zia…” nauutal na tawag ng kanyang ama sa pangalan niya.

Punong-puno ng pagkalito ang kanyang mga mata na napatingin sa kanyang ama. Ibinuka niya ang kanyang bibig. “Da-dad… what is the meaning of this?” nanginginig sa takot na tanong niya sa kanyang ama.

Kitang-kita niya ang biglang pagbabago ng mukha nito. Halo-halong emosyon ang makikita sa mukha nito, sa mukha nilang dalawa ng kanyang ina. “A-anak…” sabi niya ngunit hikbi na ang sumunod niyang narinig.

Ilang sandali pa ay bigla na lang hinawakan ng dalawang kalalakihan ang kanyang ama at ang isa naman ay piniringan ito. Agad siyang naghisterya sa kanyang nakikita at dali-daling lumapit sa mga ito ngunit hinarangan lang siya ng ilang lalaki.

“Umalis kayo sa harap ko ngayon din!” galit na sigaw niya sa mga ito habang nanlilisik ang kanyang mga mata sa galit ngunit malamig at walang emosyon lang siyang tinitigan ng mga ito at mukhang walang pakialam ang mga ito sa kung anuman ang sinasabi at sasabihin niya.

“Dad!” sigaw niya nang bigla na lang nilang kaladkarin ang kanyang ama palabas ng bahay nila at sinubukan niyang habulin ang mga ito ngunit may nakaharang sa kaniya.

“Dad!”

“Saan niyo dadalhin ang Daddy ko?!”

“Bitawan niyo siya!” sunod-sunod na sigaw ko sa mga ito ngunit ni hindi man lang siya pinakinggan ng mga ito at tuloy-tuloy lang sa paglabas.

Ilang sandali pa ay tuluyan na niyang narinig ang pag-andar ng sasakyan at doon pa lang ay alam na niya kaagad na wala na ang ama niya. Na dinukot na nila ang kanyang ama pero bakit? Bakit nila ginawa iyon? At higit sa lahat ay sino sila?

Halos naging blangko ang kanyang isipan at nakasunod lang ng tingin sa mga lalaking paalis ng mga oras na iyon hanggang sa dahan-dahan siyang napaatras. Halos mawalan ng lakas ang tuhod niya ng mga oras na iyon.

“Dad…” biglang gumaralgal ang tinig niya at ang kanyang labi ay nag-umpisang manginig hanggang sa tuluyan na siyang bumagsak sa sahig.

Walang ibang maririnig sa buong kabahayan kundi tanging ang hikbi ng kanyang ina. Halos hindi pa rin siya makabawi mula sa kanyang gulat. Paano ito nangyari? Paanong nakapasok ang mga taong iyon? At higit sa lahat ay sino sila?

Nilingon niya ang kanyang ina na ng mga oras na iyon ay nakaupo pa rin sa sahig at humihikbi. Ibinuka niya ang kanyang bibig at nagtanong. “Sino ang mga taong iyon Mommy? Bakit nila kinuha si DAddy at saan nila siya dadalhin?” sunod-sunod na tanong niya rito.

Hindi sumagot ang kanyang ina dahil sa halip ay tahimik pa rin itong nagpatuloy sa pag-iyak. Inilibot niya ang kanyang tingin sa paligid. Ni isang kasambahay ay wala. Maging ang mga bodyguards nila ay wala. “Nasaan ang mga bodyguards natin? Bakit hinayaan nilang kuhanin nila si Daddy?” naghihisterya na niyang tanong sa kanyang ina.

Ang luhaan nitong mga mata ay dahan-dahang tumingin sa kaniya. Inabot nito ang kamay niya at marahang pinisil. “Napakalaki ng utang ng DAddy mo sa taong iyon…” umiiyak na sagot nito sa kaniya. “Hindi ko alam, hindi ko alam kung ano ang gagawin nila sa Daddy mo…” napahikbi ito. “Baka, baka patayin nila siya.” gumaralgal ang tinig nito habang nagsasalita at napayuko habang mahigpit na hawak ang kamay niya at halos yumugyug na ang balikat nito dahil sa labis na pag-iyak.

Para siyang tinamaan ng kidlat ng mga oras na iyon dahil sa kanyang narinig. Utang? Napakalaki ng utang? Bakit kailangang umutang ng kanyang ama e napakarami nilang pera?

“Bakit? Paano?” hindi niya mahanap ang tamang salita para magtanong sa kanyang ina.

Umiling ito. “Hindi ko alam. Hindi ko alam.” sagot nito sa kaniya.

Parang may batong dumagan sa kaniya ng mga oras na iyon at parang gusto niyang sampalin ang kanyang sarili dahil baka panaginip lang ang lahat ng nangyayari.

“Hindi ito totoo diba Mommy? Panaginip lang ito?” gumaralgal na rin ang tinig niya.

Buong buhay niya ay walang ginawa ang kanyang ama kundi ang ibigay lahat ng gusto niya. Wala itong ginawa kundi ang mahalin siya lalo na at nag-iisa siya nitong anak. Wala itong ginawa kundi sundin ang lahat ng luho niya at alam niyang sobra-sobra siya nitong mahal at ganun din siya.

Ang isipin na pahihirapan nila ang kanyang ama at ang patayin ito ay halos ikabaliw na niya. Parang mabibitak ang ulo niya dahil sa mga nangyayari. Napasabunot siya sa kanyang buhok.

“Hindi… hindi…” napapailing na sabi niya habang patuloy ang pag-agos ng luha mula sa kanyang mga mata.

Hindi totoo ang lahat ng ito hindi ba? Panaginip lang ang lahat ng ito hindi ba?

Nakatingin siya sa kawalan habang blangko ang kanyang ekspresyon. “Zia… Zia…” tawag sa kaniya ng kanyang ina na nagpabalik sa kanyang katinuan.

Luhaan pa rin ang mga mata nito at halos madurog ang puso niya habang nakatingin dito. She looks helpless and devastated. Ramdam na ramdam niya ang sakit at stress na nararamdaman nito ng mga oras na iyon.

“Kailangan mong maging matatag okay? Kailangan mong mabuhay.” sabi ng kanyang ina.

Biglang nanlaki ang kanyang mga mata. “Mommy anong ibig niyong sabihin?” tanong niya rito.

Ngumiti lang ito sa kaniya at pagkatapos ay pinunasan ang kanyang mga pisngi. “Bata ka pa. Marami ka pang pwedeng gawin…” sabi niya sa akin sa tono na may kasamang lungkot. “Gusto kong ipagpatuloy mo pa rin ang buhay mo…” dagdag pa nitong sabi.

Agad na napabuka ang kanyang bibig at nagpatuloy ang pagbagsak ang kanyang mga luha sa mga mata. Umiling siya at niyakap ito ng mahigpit. “Ano bang sinasabi niyo Mommy? Huwag nga kayong ganyan! Para naman kayong nagpapaalam e. Sa tingin niyo ba ay maipagpapatuloy ko pa ang buhay ko kapag tuluyan kayong nawala sa akin? Syempre hindi.” humihikbing sabi niya rito at niyakap ito.

Napahikbi siya. “Huwag kang mag-alala, gagawa ako ng paraan. Baka may paraan pa para mailigtas si DAddy.” sabi niya sa kanyang ina.