Share

Chapter 5

Penulis: Hei Con
last update Terakhir Diperbarui: 2023-05-31 14:11:23

'WHAT PART of no is hard to understand?'

Napapikit ng mariin si Kimberly nang parang bangungot na umulit sa isip niya ang nasabi ni Chester matapos ang halik na pinagsaluhan nila - or rather, ninakaw niya.

Ilang oras na rin ang nakakaraan pero pakiramdam niya huminto na ang panahon nang talikuran siya ng lalaki para bumalik sa tabi ng karibal. Nakakatawa na nakakaasar, ni hindi man lang siya nakaporma pa sa mga susunod na balak pero checkmate agad.

"Toast! Para sa mga aanga-aangang girls!" She laughed bitterly while raising the bottle of Margarita in her hand. With the party happening some valid meters away and the Mangino's parking lot being as empty as her broken heart, wala naman sigurong sasaway sa kanya sa ginagawang kagagahan at pagsasalita mag-isa.

"Damn! Ano bang meron ang babaeng yan na wala ako? Boobs ba Chester? Boobs lang ba kailangan mo!" Sumuray siya ng konti nang subukan niyang tumayo mula sa nakausling ugat ng punong kinauupuan. Nahihilo na siya, pero binalewala niya yon at muling tinungga ang hawak na bote. "Chester magpapalagay ako ng tatlo! Piliin mo lang ako pati sa likod magpapalagay ako!"

She knew it was ridiculous of her to talk like that, lalo na kung wala naman siyang kausap. But she couldn't control it, para kasing sasabog ang kanyang dibdib sa nangyari. Tumingala siya sandali para pigilin ang mga luha niyang mukhang nagwa-warning na naman. Ilang beses siyang bumuntong hininga para paatrasin sana ang namumuong bikig sa kanyang lalamunan pero nabigo pa rin siya nang mayamaya pa ay magsimula na uling kumalat ang itim na linya ng ginamit niyang mascara pababa ng kanyang pisngi.

"Chester! I'll get you!" she cursed before using the back of her hand to dry her eyes and started her wobbly steps towards her car. "I'll get you. I swear, I'll get you. You're mine, so I'll get you!" 

.

.

.

JACE WAS still in hell, trying to think of a way to keep silent. All the demons in him wanted to break loose.

Sunod-sunod ang ginawa niyang hithit sa hawak na sigarilyo habang tumitipa sa cellphone. He badly needed diversion, and with diversion,  he meant someone who could temporarily occupy his head other than nicotine and whiskey.

'Coleenare you available?'

Mabigat ang ulong sinandal niya ang sarili sa katabing kotse. After hours of thinking and wanting to run, it was funny that he stayed in the parking lot instead, drinking his gut out. Naisip pa rin niya na baka kailanganin siya sa loob ng kasiyahan at hanapin siya ng mga bisita.

Ilang beses niyang naipilig ang ulo nang maalala ang eksena nila ni Kimberly kanina. The contrast of her red dress against her pale skin, her never-ending legs that he wished to feel around his waist, her mildly curled hair that touched the same shoulders he would want to nibble all night long, and her pair of cold eyes she used to throw him dagger stares.

'Get over this, Jace. Nagawa mo na noon. Kaya mo ulit. Hindi siya para sa'yo. At hinding-hindi siya magiging sa'yo!'

Padabog na dinampot niya ang bote ng whiskey mula sa bubong ng kotse. Walang pakialam na tinungga niya yon bago pinilit na ipihit ang atensyon sa hawak at gigil na nagsimula ulit magtext.

'It's either you come here, Coleen or I'll bed somebody else. By the way, Melissa's here. Should you want me to release this on her instead?'

"Damn lazy, F*ck Buddy." Napahilamos siya ng mukha. That text sounded desperate. And he wanted to laugh at himself with what he just wrote. Parang ibang tao ang nagsalita para sa kanya. He was never the desperate type of guy. He never had any steady woman but he never really experienced having none. Laging meron.

Simple lang naman kasi ang hinihingi niya; they meet, they have s*x, they agree to s*x each other exclusively, they break up when they didn't meet what each others' need.

It was his way to survive.

Why? Because he couldn't commit. He just can't do it. 

At ang parang tanga pa roon ay alam niya kung bakit siya ganoon. Maliwanag pa sa sikat ng araw kung bakit paulit-ulit siya sa kalokohan niya sa mga babae at wala siyang pakialam sa kung ano ang mga iniisip nito.

'FuBu over. Find another man. I'm grabbing someone. It's nice bedding you.'

Bahaw ang tawa niya nang pindutin ang send button at patamad na ilayo ang sarili sa sinasandalan. Mabigat na ang talukap ng mga mata niya dahil sa dami ng nainom pero kaya pa naman niya sigurong ilabas ang kinikimkim na init sa napaka-willing na si Melissa - anyway, she was trying her luck with him earlier so why not?

Nakayuko siya nang magsimulang gumalaw. Diretso pa naman siya lumakad pero pakiramdam niya konting inom na lang at aalon na ang baldosang kanyang inaapakan.

He needed the liquor to do him a favor. His imaginations go wilder when his drunk. It enables him to imagine things that couldn't be feasible in reality. Just like burying himself deep into someone else while thinking of another face.

'Yeah, an alabaster b*tch face.'

Malapit na siya sa bakuran ng parking lot nang biglang tumunog ang hawak niyang cellphone. Napailing siya bago patamad na namasahe ng malayang kamay ang batok.

Well, it seemed like Coleen was not ready for their FuBu break-up yet. Poor her though cause Jace was not the type who to went around the same partner twice.

Hinanda niya ang sarili para sa paulit-ulit na ritual na kabisadong kabisado na niyang gawin. One deep breath and he had his phone against his ear. " Get over this--"

"I yield. Suko na ko! Pero pwede bang kahit isang beses lang? Kahit sandali lang. Para sa ikatatahimik ko." Nasundan ng ilang ulit na paghikbi ang basag na boses ng babae sa telepono. And for some reason, Jace felt his own chest tightened as recognition washed over him.

Hindi siya kaagad nakapasalita. Ilang beses pa siyang napakurap para kumpirmahin kung totoo ang narinig. "Kim? Ikaw ba yan?"

"Don't say anything. Just come over here. Nasa parking lot ako. Let this be the last, please. I swear, hindi na ko ulit manggugulo. Nandito ako sa loob ng kotse ko." Humikbi na naman ito kaya mabilis siyang napalingon sa medyo madilim na parking area na pinagmulan.

There was an imaginary force making him want to run but he chose to remain cool. Umubo siya para tanggalin ang namuong bikig sa lalamunan. "Kim, mukhang lasing ka na. You dialed the wrong --"

"F*ck me..."

"What? I didn't hear that. Again." Pinatatag niya ang boses. Nawala na rin sa loob niya ang sariling mga issues nang magsimulang humakbang ang kanyang mga paa at umpisahang hanapin ang pulang kotse nito. 'Damn it, she didn't just say that, right? She did not just--'

"I want you to f*ck me."

'Holy shit! 'Muntikan nang mabitawan ni Jace ang hawak na aparato. Bigla siyang nangilong hindi niya maintindihan nang sundin ng kausap ang kanyang sinabi. "Kimberly, lasing na lasing ka lang. I'm coming. Ihahatid na kita. Umuwi ka na."

"I'm damn serious."

"I am as well."

"D-don't you want to f*ck me?! I need you to do it."

 Napahinto siya sa paghakbang. 

"I want you to fuck me, or else..."

"Or else what?"

"I'm going to find someone else to do it."

Hei Con

Don't forget to vote ha! Lab yu!

| Sukai
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • Perfect Type of Wrong   Epilogue

    “And they lived happily ever after...”“Hindi kaya.”“They did, Casey. They did...”“Hind kaya frog ‘yong pinakasalan ni Snowhite. At mas lalong hindi tatlong tadpoles ang naging anak nila!”Jace had to move the book covering his face down a bit. Raising a manly eyebrow, isa-isa niyang siuyod ng makahulugang tingin ang tatlong batang magkakatabi sa ibabaw ng family-size bed na kaharap - isang six years old na babae and dalalawang cute na two-years old na lalaki.Patamad na sinandal ni Jace ang likuran sa inuupuan niyang single couch. Pinilit niyang wag matawa nang ibalik ang kanyang tingin kay Cassidy na kanina pa nakasimangot habang nakatingin sa kanya. “Binilang ko, Casey. Tatlo talaga--”“Daddy naman eh--”“Snowhite! Frog!” It was Rain who cut her sister off. Umangat sa ere ang maliliit na kamay nito bago gigil na pinagtatapik ang comforter na nakakumot sa kanilang magkakapatid. The baby was pouting his lips while furrowing his eyebrows. He got jet black hair just like their mom, b

  • Perfect Type of Wrong   Chapter 61

    Hell and back, and then, hell and back again.Kimberly heard something popped when she tried to rest her back against her chair. Her eyes were droopy, her white shirt was a little unclean from being worn for three days in a row, and yet never had she thought of leaving that same spot for even just an hour.Malalim ang kanyang naging buntong hininga nang sandaling ipikit ang mga pagod na mata. For a while she found herself concentrating to the mild machine beeping sound occupying the room.The same noise that keeps her believing that Jace's still alive. Unconscious but still there.‘One. Two. Three heartbeats--’"Kimberly." Pinutol ng tawag na yon ang kanyang pagbibilang. Mabagal ang naging pagmulat ng kanyang mga mata para lingunin ang kung sino mang pumasok sa kwarto.She found herself letting out a forced smile upon seeing Chester sitting in a wheelchair. Sa likod nito ay ang ama nitong tumutulak ng upuan at inang may buhat ng kanyang unica hijang mahimbing ang tulog.As if on cue,

  • Perfect Type of Wrong   Chapter 60

    BANG!"Jace!"It could have been the odds among all odds. Kung gaano kabilis ang naging pagbulusok ni Kimberly pabagsak ay gayun din kabilis huminto yon.Luha, sipon, laway... what else could an inverted hanging body withdraw just to justify what fear of death is like?Huminto ang oras, pati yata pagsulak ng dugo sa kanyang ulo tumigil.Kimberly doesn't want to count how many seconds was she swaying upside down. Pero nang makaramdam siya ng hapdi sa lalamunan dahil sa pinipigil na hininga ay napilitan din siyang dumilat at lingunin kung ano ang mahigpit na bagay ang nakapulupot sa kanyang binti.She made a loud gasped.It was a strong and manly hand.For a fraction, Kimberly almost forgot what the real score she was in was."Tangina!""Jace!"Terror and relief mixed with her blood when his callous hand pulled her back to the stairs.She lost her balance and almost slumped on her butt. Buti nalang ay mabilis nitong nasalo ang kanyang katawan bago pa siya matumba. He held her tight with

  • Perfect Type of Wrong   Chapter 59

    Hindi masigurado ni Kimberly kung ano ang mas malakas. Ang pagkabog ba ng kanyang puso? O ang kanyang naririnig o ang makinang katabi. It had been a while. Hours and hours of searching. Days and nights of visiting different hospitals and morgues in hopes of finding the man she needs to rescue. And yet, here comes the moment, and there she was... standing stiff beside the hospital bed where Chester was laying weak, pale, and half dead. ‘Jusko... Chester--’ "Umh...nurse?" Dagling naagaw ang kanyang atensyon mula sa panakanakang pagpitik ng linyang nasa monitor. She felt her face froze under the surgical mask when her eyes met a pair of confused hazel eyes looking back at her. Pinigil niya ang pamumuo ng napakaraming tanong sa loob ng kanyang isipan at pilit pinakaswal ang pagkukunwari bilang isang nurse. "Yes ma'am?" "Kanina pa po kayo nakatayo d'yan. Hindi pa po ba kayo tapos obserbahan ang pasyente?" The young woman sitting on the lone chair inside that room gave her a once over

  • Perfect Type of Wrong   Chapter 58

    Kimberly’s insides were in tight knot. It had been a while since she opened the door for him pero magpasahanggang sa mga oras na ‘yon ay di pa rin niya mabasa ang ekspresyon nito.‘Oh God. Tell me how to decode chopping board faces.’"Umh... candlelit dinner." She shrugged her shoulders unsurely. "Surprise?"Jace still didn't but a word. Bagkus ay lumibot ang malamig na paningin nito sa medyo madilim na salas. Mula sa malaking mesa na pinilit niyang itulak galing dining room, sa mga larawan na isa-isa niyang pinagpi-print bago nilagyan ng tali at isinabit sa ceiling, sa dalawang bandehadong nakahanda, sa ice bucket na kaysa wine ay dalawang bote ng beer ang nakababad, sa kandilang pamblack-out na nakatayo sa gitna ng lamesa... hanggang mapapadpad ang paningin nito sa mga pahabang baloons na ginawa niyang bouquet at pinang-center piece."Condoms ko ‘yon. ""Alam mo na pala eh." Binalewala niya ang pag-awang ng bibig nito dahil sa sinabi niya. Instead, lumakad siya palapit sa lamesa, ki

  • Perfect Type of Wrong   Chapter 57

    Bacolod sunsets are beautiful... Pero hindi kung may sakit ka ng katulad kay Pete.Umangat ang kanyang kamay para i-adjust ang suot na de-kulay na salamin. Papadilim palang . Masarap sana sa pakiramdam ang malamig na ihip ng hangin pero hindi kaya ng kanyang mga mata ang sobrang liwanag.The lights were too harsh and every step he was taking on that road was a matter of tolerance. Ito ang rason kugn bakit laging madalim sa bahay niya at laging gabi ang pinipili niyang oras ng trabaho. He hated the light because it was making him dizzy. Nasusuka siya pero pinipilit niyang pigilin. His house in Sta Clarita was specifically designed for his need.He was born photophobic. His eyes were strikingly beautiful and light, dahil kinulang sa pigments ‘yon. It was a health condition that he had been bearing with his whole life.Inayos niya ang suot na shawl para takpan ang mukha bago pinagpatuloy ang paglakad sa siksikang kalsadang ‘yon. Hilong-hilo na siya sa dami ng taong bumabangga sa kanya.

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status